ร่วมสมัย

หลังจากถูกเพื่อนสาวใส่ร้ายมานับสิบปี ฉันก็มอบทั้งสามีและลูกชายให้เธอไป ปีที่สิบหกของการแต่งงาน อดีตเพื่อนสาวของฉันก็ได้โพสต์รูปภาพรูปหนึ่ง ทั้งลูกสาวของเธอและลูกชายของฉันต่างถูกโอบกอดโดยเธอและสามีของฉัน ทั้งสี่คนยืนแนบชิดกัน โดยมีข้อความระบุไว้: “จะไม่นับว่าเป็นลูกได้ยังไง” ส่วนฉันก็ทิ้งข้อความไว้ด้านล่าง: เหมาะสมกันมาก ทว่าชั่ววินาทีต่อมา โพสต์นั้นกลับถูกลบไปแล้ว วันรุ่งขึ้น สามีของฉันรีบกลับมาที่บ้าน ก่อนจะเอ่ยถามฉัน "โซฟีอาการดีขึ้นแล้วแท้ๆ คุณจะกระตุกต่อมเธออีกทำไม" ลูกชายของฉันผลักฉันออกก่อนจะเริ่มกล่าวโทษฉัน "แม่เป็นคนทำให้น้องเถียนเถียนของผมร้องไห้" ฉันคว้าสัญญาหย่าร้างขึ้นมาเขวี้ยงใส่หน้าพวกเขา: “ใช่สิ ฉันผิดเอง งั้นฉันก็จะไปเอง พวกคุณจะได้อยู่กันเป็นครอบครัวสี่คน”

วันที่โรคหอบของฉันกำเริบ คือวันที่โจวสืออานพาแสงจันทร์ขาวของเขาไปตรวจครรภ์ และยาช่วยชีวิตของฉันอยู่กับเขา หลังจากนั้น ฉันมองดูโจวสืออานตามหาฉันไปทั่ว ถึงกระทั่งเมื่อรู้ว่าฉันท้อง เขาก็กลายเป็นคนเสียสติ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็มีคนเฝ้าหลุมศพฉันเพิ่มมาหนึ่งคน

ลูกชายวัยเจ็ดขวบของฉันถูกงูกัด ฉันจึงรีบพาเขาไปรักษาที่โรงพยาบาลที่ลูกชายคนโตทำงานอยู่ทันที แต่ฉันไม่ได้อยากถูกแฟนสาวของลูกชายคนโตปฏิบัติราวกับฉันเป็นเมียน้อย เธอไม่เพียงแต่ขัดขวางไม่ให้เซรุ่มกับลูกชายตัวน้อยของฉันเท่านั้น แต่เธอยังตบหน้าฉันอีกด้วย “ฉันกับแฟนเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก คุณยังกล้าพาไอเด็กเวรนี่มายั่วยุฉันต่อหน้าแบบนี้อีกเหรอ” เธอผลักฉันลงกับพื้น ทุบตีฉัน และตัดหน้าอกของฉันออก แถมเธอยังข่มขู่อีกว่า “กะหรี่อย่างแก แค่เย็บด้านล่างให้ติดกันก็พอแล้วล่ะ” ฉันถูกทำร้ายจนบาดเจ็บไปทั้งตัว แล้วโดนส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน และแพทย์ผู้ทำการผ่าตัดก็คือลูกชายคนโตของฉันเอง มือที่ถือมีดผ่าตัดของเขาสั่นอย่างรุนแรง กับใบหน้าที่ซีดเผือด “แม่ ใครทำร้ายแม่แบบนี้”

หลังจากสามีรับลูกชายเสร็จก็เดินเข้าไปในโรงแรมเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจกับเลขา ร่างของทั้งสามคนถูกผู้สัญจรไปแอบถ่ายติดแฮชแท็ก ฉันโทรไปถาม แต่ถูกเขาตัดสายอย่างหงุดหงิด "รับลูกค้าไม่ส่งถึงโรงแรมจะส่งที่ไหน? พาไปอยู่ที่บ้านเหรอไง? อย่ามางี่เง่าหาเรื่องได้ไหม?” ฉันกําลังยุ่งอยู่กับการใช้จ่ายเงินเพื่อลดการค้นหาของแฮชแท็ก แต่สองชั่วโมงต่อมาฉันก็ได้รับโทรศัพท์จากศูนย์ฉุกเฉิน เมื่อไปถึงร่างของลูกชายก็ไม่มีอุณหภูมิแล้ว ในมือยังถือป้ายงานเข้าบริษัทไว้แน่น เขียนชื่อเลขาไว้ ฉันร้องไห้จนตัวโยง เบอร์โทรถูกหลินเชินบล็อคไว้จึงติดต่อเขาไม่ได้ หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนของโรงพยาบาล ในที่สุดฉันก็ได้รับโทรศัพท์จากเขา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธที่หมดความอดทน "คุณรับลูกชายไปแล้วเหรอ? ทําไมไม่บอกผมสักคํา ไม่รู้เหรอว่าเรากําลังรอเขาไปรับสัญญาอยู่! รีบส่งมาเร็วเข้า!” พูดจบเขาก็วางสายทันทีและบล็อคฉันอีกครั้ง ฉันมองข้อความในโทรศัพท์ที่ปฏิเสธไม่รับสายแล้วยิ้มเยาะออกมา ฉันช่วยคุณหาลูกค้าได้ ฉันก็ตัดเส้นทางธุรกิจของคุณได้เหมือนกัน!

เธอตกเป็นเมียเขาเพราะเชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริงเพียงข้ามวันความฝันก็ดับวูบลงทันทีเมื่อสุดท้ายผู้ชายที่เธอนอนด้วยเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว.... ชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังจะลืมตาดูโลกเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เป็นตัวแทนของความรักครั้งนี้ เธอไม่อยากทำผิดอีกต่อไป หนีไปให้ไกลคงเป็นทางออกเดียว พิรภพ**บอสใหญ่ในวัยใกล้เลขสี่ ความหล่อของเขาทำให้หัวใจเลขาคนใหม่หวั่นไหว คุ้มขวัญ**สาวน้อยเพิ่งเรียนจบ ตำแหน่งแรกของเธอคือเลขาท่านประธานแต่ทำไปทำมาเธอกลับได้บอสเป็นสามี ************************* ฝากติดตามความรักของสาวน้อยกับท่านประธานเจ้าเล่ห์ด้วยนะคะ ปะหนัน

เพียงแค่ลูกสาวบุญธรรมของครอบครัวสวีซงชิงแค่สำลังน้ำในสระออกมาทีนึง เขาก็จับฉันมัดแล้วจับถ่วงลงไปในสระ เหลือช่องว่างเอาไว้สำหรับหายใจแค่สองเซนติเมตร เขาพูดว่า “สิ่งที่ชิงชิงได้รับ เธอจะต้องได้รับคืนเป็นสองเท่า!” แต่เดิมทีฉันก็ว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้แต่พยายามหายใจอย่างสุดชีวิต ขอร้องอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา แต่สิ่งที่ได้กลับมา เป็นเพียงคำกล่าวโทษที่แสนเย็นชาของเขา “ถ้าไม่ถูกสั่งสอนซะบ้าง เธอก็จะไม่มีวันเชื่อฟัง” ฉันจึงได้แต่ตีมือตีขาใต้น้ำ ดิ้นรนด้วยความสิ้นหวัง... ห้าวันให้หลัง ในที่สุดเขาก็ใจอ่อน และตัดสินใจสิ้นสุดการสั่งสอนในครั้งนี้ “ครั้งนี้จะปล่อยเธอไปก่อน ถ้ามีครั้งหน้าอีก ฉันจะทำให้เธอได้เห็นดีแน่” แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ร่างกายของฉันได้เน่าอืดไปตั้งนานแล้ว

เมื่อใกล้เลิกงาน เพื่อนร่วมงานเสียวหย่ามาหาฉันและอยากให้ฉันทํางานกะกลางคืนแทนเธอ ฉันปฏิเสธเพราะมีธุระหลังเลิกงาน คืนนั้น ระหว่างเข้าเวรเธอก็ถูกไล่ออกจากหน่วยงานเพราะออกจากหน้าที่โดยไม่ได้รับอนุญาต ด้วยเหตุนี้ จางเมิ่งหย่าจึงเกลียดฉันและผลักฉันลงบันไดเมื่อฉันท้องใกล้คลอด “หน่วยงานที่ฉันสอบเข้าได้อย่างยากลําบาก ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงไม่ถูกไล่ออก” “ถ้าฉันต้องมีชีวิตที่ยากลําบาก แกก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเหมือนกัน” สุดท้ายฉันตกเลือดจนตาย หนึ่งศพสองชีวิต พอลืมตาอีกครั้ง ฉันกลัยกลับไปในวันที่จางเมิ่งหย่าหาฉันขอเปลี่ยนกะ ที่แท้คนที่เธอทิ้งหน้าที่ไปรนัดส่วนตัวโดยพลการด้วยก็คือสามีของฉัน

สามีใหม่ของฉันต้องการจะฆ่าฉัน ณ เวลานี้ เขากำลังถือมีด แล้วเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าวๆ บังคับให้เดินไปที่ระเบียงห้อง อาวุธแหลมคมทิ่มแทงทะลุทรวงอกของฉัน เขายื่นมือผลักฉันตกลงไปจากตึกชั้น 20 แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็สังเกตเห็นคราบน้ำตาบริเวณหางตาของเขา เขาพูดว่า "ไม่เจอกันนาน หวังว่าจะสบายดีนะ คนรักที่สมบูรณ์แบบของผม"

ครั้งเดียวจบแล้วไม่มีอยู่จริง เพราะดันติดใจรสสาวเวอร์จิ้น เมื่อคิดว่าเรือนร่างที่ตนประทับตราเป็นคนแรกจะถูกชายอื่นทับรอยก็แทบทนไม่ได้ เขาจึงต้องกักเก็บเธอไว้ตลอดไป... โชติกา นักศึกษาสาวใจแตกที่ผิดหวังกับประสบการณ์ครั้งแรกกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ตั้งใจจะชดเชยด้วยการหาหนุ่มมากประสบการณ์มาเปิดซิง ชายหนุ่มวัยทำงานย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า ระหว่างที่ค้นหาภาพหนุ่มฮอตจากอินเทอร์เน็ต ดันสะดุดตาเข้ากับคาร์ล เฟรเดอริก เจ้าของโรงงานช็อกโกแลตอันดับหนึ่ง คิดเล่น ๆ ว่า แบบเขาเนี่ยแหละที่เธออยากให้เป็นผู้ชายคนแรก แต่คงเป็นได้แค่ความฝัน เขากับเธอเหมือนอยู่คนละโลก อย่างไรก็ตามโชคชะตาก็พาให้ทั้งคู่ได้มาเจอกัน ชายหนุ่มทำให้หญิงสาวสมปรารถนา มันควรจะเป็นครั้งเดียวจบสิ แล้วครั้งที่สอง สาม สี่...ตามมาได้อย่างไร

เธอต้องแต่งงานกับลูกชายเพื่อนพ่อที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือในเรื่องธุรกิจ เมื่อแต่งงานเข้าบ้านฝ่ายชาย ปรากฏว่าเธอต้องเป็นเมียของทุกคน เรื่องย่อ ใหม่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยจะต้องช่วยกอบกู้กิจการของทางบ้านที่ขาดทุน เธอจึงมาเป็นนักไลฟ์ ไลฟ์สดขายของ สลับกับไลฟ์ให้ความบันเทิงกับคุณผู้ชมเพื่อแลกของขวัญแล้วนำเงินไปจ่ายให้ลูกจ้างในโรงงานของพ่อ แล้วต้องแต่งงานกับลูกชายเพื่อนพ่อที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือในเรื่องธุรกิจ เมื่อแต่งงานเข้าบ้านฝ่ายชาย ปรากฏว่าเธอต้องเป็นเมียของทุกคน คำเตือน เรื่องนี้เขียนจากจินตนาการผู้เขียน ไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำผิดศีลธรรม เหตุการณ์ทั้งหมดสมมติขึ้นเพื่อความบันเทิง เนื้อหามีความรุนแรงและผิดจริยธรรม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน