รักสามเส้า

เมื่อพี่สาวฝาแฝดต้องจบชีวิตอย่างเป็นปริศนา​ นั้นเลยเป็นที่มาของการล่าและก็ล้างแค้นของเล่ย์นักฆ่ารับจ้าง​ ที่ต้องกลับมาสืบหาความจริงของการตายของพี่สาว

....ความสัมพันธ์ที่ควรจบลงเพียงชั่วข้ามคืน กลับถูกสานต่อด้วยแรงราคะร้อนแรง ต่อให้คิดว่าตัวเองแน่สักเพียงไหน สุดท้ายการเอาใจลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบนี้ล้วนต้องเจ็บทุกฝ่าย.... "เป็นเชี้ยไรของมึงวะ!" อาโปกุมไหล่ข้างที่ถูกผลักกระแทกประตูด้วยความเจ็บก่อนจะตะโกนใส่คนทำอย่างหงุดหงิด "มึงตั้งใจจะหนีกู?" ฮิลล์ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายขบกรามถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม "กูจะหนีมึงทำไม เราเป็นอะไรกันกูถึงต้องหนี" อาโปเห็นอีกฝ่ายโมโหก็อดยั่วอารมณ์ไม่ได้ ชอบทำให้กูเจ็บตัวดีนักไอ้ห่านี่ "ก็เป็นคนที่เอากันเวลาเงี่ยนไง!" คำตอบที่พ่นออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั่นทำให้เขาจุกเหมือนโดนหมัดน็อก "ถ้างั้นมึงขาดที่ระบายอย่างกูไปมันจะเป็นไร ทำไมต้องโมโห" สีหน้าที่ชะงักไปยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนตอกกลับอีกฝ่าย "อ้อ...ไม่ได้โมโหหรอก แต่คนของกูมีอะไรปิดบังกู กู! ไม่! ชอบ!" ฮิลล์ไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าประชิดตัวอาโปพร้อมทั้งยื่นมือไปบีบกรามของอีกฝ่ายแล้วพูดใส่หน้านั้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ ราวกับต้องการใช้คำพูดตนเองเป็นใบมีดกรีดทรมานเหยื่อย่างช้าๆ

เส้นทางความรักระหว่าง นาตาเซียและลูคัส นั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้หวานชื่นดั่งคู่รักในเทพนิยาย เมื่อนาตาเซียหลบหนีการแต่งงานแบบคลุมถุงชน แต่เธอเหมือนหนีเสือปะจระเข้เมื่อมาพบกับลูคัส ชายผู้สูญเสียคนรักจากอุบัติเหตุ

เมื่อพี่น้องสองสาวต่างมารดา มีปัญหาที่ต้องปะทะปะทังกันตลอด ความที่ต่างคนต่างไม่ยอมกัน การเอาชนะคะคานระหว่างเธอทั้งสอง จึงเริ่มขึ้น โดยมี “เขา” เป็นหมากบนกระดาน ให้เธอทั้งสองใช้ต่อสู้ชิงไหวชิงพริบ ทว่าปัญหามิได้อยู่ที่เธอทั้งสอง ว่าใครจะฉลาดกว่า ใครจะเหนือกว่า ใครจะแพ้ และใครจะชนะ แต่ปัญหามันอยู่ที่ “หมาก” บนกระดานนั่นต่างหาก! ยิ่งเมื่อเธอทั้งสองนั้นอ่อนต่อโลก อ่อนต่อประสบการณ์ชีวิต และที่สำคัญ อ่อนต่อความรัก เธอจึงไม่รู้ว่า พลานุภาพแห่งความรักนั้น มันรุนแรงและอำมหิตกว่าพลานุภาพแห่งความแค้นยิ่งนัก!

หลังจากประสบอุบัติเหตุ ลมหนาวมักจะฝันถึงใครคนหนึ่งตลอด แต่เขากับจำผู้ชายในฝันคนนั้นไม่ได้ จนได้มารู้ความจริงจากเพื่อนว่าเขาลืมคนที่ตัวเองแอบชอบไป แต่พยายามนึกเท่าไหร่ ลมหนาวก็ไม่มีความทรงจำนั้นอยู่เลย เมื่อเวลาผ่านไปลมหนาวมีใครอีกคนเข้ามา แต่นั่นก็เป็นเวลาที่ลมหนาวจดจำคนที่ตัวเองลืมไปแล้วได้