รักทรมาน

ไม่ได้หมดรัก แต่ฉันหมดแรงที่จะยื้อคุณเอาไว้อีกต่อไปแล้ว… (วนิดา&จิรายุ) ไม่ได้หมดรัก...แต่หมดแรงที่จะฝืนทนอยู่ สู้ออกไปจากชีวิตเขา ปล่อยความรักของเธอทิ้งไว้ให้เป็นแค่เพียงความหลัง แล้วไปเริ่มต้นใหม่ใช้ชีวิตกับลูกน้อยในครรภ์กันเพียงแค่สองคน... เรื่องนี้ก็จะเป็นพล็อตนิยายแนวตลาดระหว่างความรักของชายหญิงและเป็นแนว ดราม่า นอกใจ นอกกาย พระเอกโบ้อีกเช่นเคย เรื่องราวความรักของวนิดาหญิงสาวที่ต้องอาภัพรักจากชายหนุ่มที่เธอรักและแต่งงานด้วยอย่างจิรายุชีวิตหลังแต่งงานของวนิดานั้นดูเจ็บปวดใจ เมื่อผู้ชายที่เธอคิดว่าดีและรักมาตลอดกลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือกลายเป็นหลังมือเมื่อรู้ว่าเธอนั้นได้ตั้งท้องลูกของเขา เรื่องราวความรักของคู่นี้จะเป็นอย่างไรต่อ...

เรื่องราวเริ่มต้นจากการเดิมพันแสนดุเดือด เมื่อเธอถูกเพื่อนท้าทายให้ "ปราบเสือให้เชื่อง" ส่วนเขาผู้ไม่เคยมีใครหยุดได้ ก็ตั้งเป้า "จับเสือสาวขึ้นเตียง" แล้วงานนี้ใครมันคิดจะไปยอมกันได้ง่าย ๆ ล่ะ!?

หวังหมินเอ๋อเป็นบุตรสาวลูกติดของคหบดีหวังที่แต่งงานใหม่และมีบุตรสาวอีกคน สองแม่ลูกพากันอิจฉาและเกลียดชังหมิ่นเอ๋อและกีดกันไม่ให้พ่อกับลูกได้ใกล้ชิดกัน ทำให้คหบดีหวังที่ต้องออกไปติดต่อค้าขายนอกเมืองไม่ค่อยได้กลับบ้านยิ่งห่างเหินกับบุตรสาวคนโต เมื่อเติบใหญ่เป็นสาวงามมากยิ่งถูกกลั่นแกล้ง นางพบรักกับแม่ทัพหนุ่มที่เป็นบุตรชายของเพื่อนบ้านและน้องสาวหวังฟางหลิวก็แอบรักเขาเช่นกัน ยิ่งพี่สาวนั้นคบหากับแม่ทัพหยางออกนอกหน้านางยิ่งอิจฉาไปฟ้องมารดาและพากันกีดกัน ใส่ไฟให้มารดาของแม่ทัพหนุ่ม และวันหนึ่งทั้งสองปลอมจดหมายของแม่ทัพหยางหลอกให้หมิ่นเอ๋อไปรอพบ เมื่อหมิ่นเอ๋อไปยืนรอคนรักตามที่ได้นัดกันไว้ ก็ถูกคนเป่าลูกดอกยาสลบทำให้นางหมดสติไป สองแม่ลูกใจอำมหิตลากตัวนางไปที่ห้องเก็บฟืนสำหรับฤดูหนาว แล้วปิดประตูขังเอาไว้ ทำให้หมิ่นเอ๋อติดอยู่ในนั้นและออกมาไม่ได้ หลายวันเข้าก็นางก็เสียชีวิตไป ก่อนขาดใจนางเข้าใจคนรักของตนเองผิดว่่าเขาต้องการกำจัดนางเพื่อจะได้ไปแต่งงานกับน้องสาวลูกแม่เลี้ยง นางจึงบอกกล่าวกับฟ้าดินว่า หากมีโอกาสได้เกิดใหม่นางจะเกลียดผู้ชายคนนี้และสองแม่ลูกนั่นและจะหาทางแก้แค้นพวกเขาให้สาสมกับที่พวกเขาทรมานนางจนตาย เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป………

เขาจองจำเธอ ให้อยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวดด้วยคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย อลัน ชายหนุ่มผู้เกิดมาเพรียบพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา การศึกษาและฐานะ บุคลิกเงียบ ๆ แต่ซ่อนความอันตรายไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง "เธอเป็นคนของฉันแล้ว ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้พระพาย..เธอจะต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดเหมือนที่ฉันต้องเจอ" พระพาย หญิงสาววัย 22 ปี กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก นิสัยร่าเริง จิตใจดี "พายไม่เข้าใจ..พายไปทำอะไรให้คุณอลันเจ็บช้ำน้ำใจคะ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับพายนัก"

“เธอนี่มันใจร้ายมากเลยนะไทนี่ นี่แม่ฉันหลงรักคนใจร้ายอย่างเธอได้ยังไงกัน” “ใช่ค่ะ...ไทนี่ร้าย เมื่อพี่รู้แล้วก็อย่ามายุ่งกับไทนี่ซิคะ ไปให้ไกลจากผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ซิคะ หรือจะให้ไทนี่ออกจากงานเลยก็ได้นะ ไทนี่ไม่แคร์พี่ภามอีกแล้ว คนใจร้าย!” “ไม่...” เพียงแค่ได้ยินนันทิยาบอกว่าจะไป เขากลับทนไม่ได้ขึ้นมา หงุดหงิดเหลือกำลัง กรามหนาขบกัดบดเบียดจนแก้มสากนูนเด่น “เธอไม่มีทางได้ไปจากฉันนันทิยา” มือใหญ่จับรั้งลำแขนกลมกลึงเอาไว้ได้ทันก่อนที่นันทิยาจะถอยกายได้ทัน “ฉันจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น รู้ไว้นะฉันจะหาผู้หญิงที่คู่ควรกับฉันมาแต่งงานได้ ส่วนเธอจะเป็นได้เพียงแค่นางบำเรอบนเตียงที่จะไม่มีวันได้รับการยกย่องเป็นเมียฉันอย่างออกหน้าออกตา” เผียะ! เผียะ!

เมื่อนักข่าวสาวจอมแส่ต้องกลายเป็นนางบำเรอสวาทของลูกเศรษฐีจอมอัปลักษณ์และมีรสนิยมซาดิสม์ เธอจะเอาชีวิตรอดออกมาจากกำแพงสูงของคฤหาสน์กลางหุบเขาได้หรือไม่ หรือจะตกหลุมรัก กลายเป็นทาสสวาทของเขาตลอดไป

ผู้หนึ่งรักแล้ว ทุ่มใจรักมั่น รักอยู่เช่นนั้นไร้เหตุผล.. ผู้หนึ่งเกลียดแล้ว ไม่คิดเปลี่ยนใจ ไม่มีเหตุผลใดมาหักล้างเช่นกัน..

จิวหลินน้องสาวฝาแฝดที่ต้องมาเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวของตนเอง แต่ทว่าเมื่อเข้ามาอยู่ที่วังหลังนางก็ได้พบเจอเรื่องที่นางไม่คาดคิดเพราะการที่นางเข้ามาแทนท่านพี่ในครั้งนี้ช่างมีเลศนัยและนางก็ได้มารู้ตอนที่เข้าห้องหอว่าองค์ชายที่ตนเองแต่งงานแทนนั้นเป็นองค์ชายอัปลักษณ์ ชีวิตของจิวหลินจะเป็นอย่างไรต่อไป “จิวหลิน” น้องสาวฝาแฝดของ “จิวซิน” ที่คลานตามกันออกมาตั้งแต่เด็ก แต่ทว่าโชคชะตาได้ให้นางแยกอยู่กับท่านพี่โดยมีท่านป้าพี่สาวของท่านพ่อรับตัวนางไปอยู่ด้วยเนื่องจากท่านป้าของนางไม่มีลูก จนนางเติบโตมาอย่างแข็งแรงและสมบูรณ์ นางเป็นสตรีที่เก่งในทุก ๆ ด้านไม่ว่าจะเป็นงานของบุรุษนางเองก็ทำได้ไม่ต่างจากคนเหล่านั้น ทำให้ท่านป้าของนางรักนางยิ่งนัก แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีจดหมายมาที่จากครอบครัวของจิวซินพี่สาวฝาแฝดของนาง เป็นเรื่องดีทีเดียว นางและท่านป้าก็ได้เดินทางไปที่เรือนของตระกูลจิว จิวหลินไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกท่านป้าขอมาเลี้ยงนางได้รับความรักความดูแลเป็นอย่างดีเลยไม่นึกโกรธท่านพ่อและท่านแม่แม้แต่น้อย ผู้ใดจะไปคิดว่าโชคชะตาของนางจะเปลี่ยนไปจากการกลับมาเหยียบที่ตระกูลจิวในครั้งนี้

และในที่สุดสิ่งที่ดีที่สุดที่จะแยกสตรีแพศยานั่นออกจากน้องเขยเลวของเขาก็คือ แยกพวกมันจากกันเสีย และนั่นก็เป็นสาเหตุที่เขาส่งคนไปสู่ขอสตรีนางนั้นทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็ไม่ประสงค์จะเห็นเพราะแค่ได้ยินเรื่องฉาวของแม่นั่นเขาก็รังเกียจแทบจะไม่อยากจะพบเจอ แต่นี่จำต้องรับนางมาเป็นฮูหยินที่เขาไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด ก็แพศยาปานนั้น เปือดเปื้อนกลิ่นอายบุรุษมากี่คนแล้วล่ะ แม้แต่สามีของผู้อื่นนางก็ไม่เว้น แพศยาถึงปานนี้ จะทอดสะพานให้บุรุษเดินไปกี่คนแล้วก็ไม่รู้ได้ แม่ทัพหนุ่มจึงเพียงแค่รับนางเข้าจวนและให้เข้าพิธีแต่งกับป้ายชื่อของเขา โดยอ้างว่าเขาติดราชการด่วน ไม่..ฮูหยินที่เขาไม่ต้องการนั้นร้ายกาจดังเช่นที่น้องสาวของบอกเล่าหรือไม่

เธอถูกตีตราเป็นจำเลย ต้องคอยสนองกามให้แก่เขา อยู่บ้านก็ต้องพร้อมสะบัดผ้าอ้าขา อยู่มหาวิทยาลัยหรืออยู่ที่ไหนก็ต้องพร้อมยอมให้เขาทำ หลานสาวแม่บ้านอย่างเธอจะไปมีปากเสียงอะไรกับลูกชายคนเดียวของคุณท่านได้