Semua Bab ชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80) : Bab 11 - Bab 20

“อ้าวเหมยฮวา ไม่รู้เลยนะว่าเธออยู่ด้วย เจี้ยนซูบ่นหาเธออยู่ตลอดเลย” นางซูพูดเหมือนเพิ่งจะเห็น ชุยเหมยฮวา คำสุดท้ายพูดเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าลูกชายของเธอและชุยเหมยฮวานั้นมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน ทำให้หญิงสาวต้องมองบน “ปลอมมากป้า เห็น ๆ อยู่ว่าฉันยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ และที่สำคัญฉันแต่งงานแล้ว สามีฉันชื่อเซียวหย่งเสียน ฉันว่าเรื่องนี้ทุกคนในหมู่บ้านก็รู้นะว่าฉันเป็นลูกสะใภ้บ้านใหญ่เซียวไม่ใช่บ้านรอง หากป้ายังพูดแบบนี้ไม่เลิก ระวังเถอะฉันจะแจ้งเจ้าหน้าที่ข้อหาหมิ่นประมาท”ชุยเหมยฮวาย้อนกลับอย่างเจ็บแสบ กล้าดีอย่างไรมาพูดว่าเธอมีใจให้เซียนเจี้ยนซูเจ้าบ้านั่น สามีเธอทั้งหล่อทั้งกำยำ หากเธอยังมองชายอื่นก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว คนเราก็คิดได้นะ ‘เมื่อก่อนเจ้าของร่างนี้อาจจะโง่ แต่ฉันไม่โง่นะจ๊ะป้า’ จากนั้นจึงหันมาพูดกับแม่สามีตัวเอง“แม่คะ เรารีบกลับบ้านกันดีกว่า ฉันซื้อเนื้อไว้หลายชิ้น เย็นนี้นอกจากผัดไทยแล้วฉันตั้งใจจะทอดหมูไว้ให้พี่หย่งเสียนและทุกคนกินเพื่อบำรุงร่างกายด้วย ยังมีผลไม้อีกหลายอย่างด้วยค่ะ”“รีบบำรุงสามีแบบนี้ เพราะอยากมีเจ้าตัวเล็กแล้วใช่ไหม แม่

“ใครจะมองหนูอย่างไรแม่ไม่สนใจ ถึงบ้านใหญ่เซียวจะจน แต่ไม่เคยขอใครกิน ไม่เคยทำร้ายใคร เราก็อยู่แต่เราก็พอนะลูก แต่เมื่อไรที่พวกเรามีเหลือพอจะแบ่งปัน แม่ก็อยากให้หนูแบ่งให้พ่อและพี่ชายใหญ่ของหนู อย่างไรทั้งสองคนก็คือครอบครัวนะลูก”เธอไม่อยากให้ลูกสะใภ้ถูกตราหน้าว่าเป็นคนอกตัญญู อย่างน้อย ๆ ชุยหลายก็เป็นเพื่อนรุ่นน้องของสามีเธอ“ขอบคุณมากนะคะแม่” ชุยเหมยฮวารู้สึกอิ่มเอมและอบอุ่นในหัวใจ เธอคิดไม่ผิดที่จะยืนหยัดอยู่กับครอบครัวของสามีชาวบ้านได้มองภาพนี้รู้สึกเกิดความสงสารชุยเหมยฮวาขึ้นมา เมื่อคิดว่าที่ว่าที่ผ่านมานั้นคงจะโดนแม่เลี้ยงและน้องต่างแม่กลั่นแกล้งจนต้องเผยนิสัยร้ายกาจให้เห็น“เมื่อก่อนทำดีกับลูกเลี้ยงต่อหน้าคนอื่น ฉันก็เห็นเหมยฮวาคล้อยตามนางเมิ่งเสียตลอด สงสัยโดนขู่มาตั้งแต่เด็ก พอมีสามีและแม่สามีรักด้วยใจจริง จึงรู้ว่าที่ผ่านมานั้นเป็นความรักจอมปลอมของนางเมิ่งเสียมอบให้ ดีแล้วล่ะเหมยฮวา หล่อนมีแม่สามีที่ดี ฉันดีใจด้วย”นางจื่อซื่อเห็นใจในโชคชะตาของชุยเหมยฮวาขึ้นมาดื้อ ๆ ชาวบ้านทั้งหลายต่างก็ส่ายหน้าให้กับสองแม่ลูกอย่างนางเมิ่งเสียและชุยเผยหราน ก่อนจะแยกย้ายกันกลับไปทำงานของตัวเ

สองสามีภรรยาจึงเดินกันออกมาจากบ้านเพื่อไปบ้านเดิมของชุยเหมยฮวา ระหว่างทางมีเพียงชุยเหมยฮวาเท่านั้นที่ชวนคุย เซียวหย่งเสียนทำได้เพียงขานรับและพยักหน้าเบา ๆ ในความคิดของชายหนุ่มกำลังคิดว่า เขาควรจะถามเธอตอนไหนดี หรือว่ารออีกสักหน่อย ทั้งสองคนเดินมาพักใหญ่ก็มาถึงบ้านชุย และเจอกับชุยซีหานนั่งอยู่หน้าบ้านพอดี“พี่ใหญ่!”ชุยเหมยฮวาร้องเรียกพี่ชายเสียงดัง ทำให้ชุยซีหานแทบร่วงตกลงมาจากแคร่ การที่ได้ยินน้องสาวเรียกแบบนี้เขาคิดว่าเธอคงผิดปกติจริง ๆ เพราะตั้งแต่ที่แม่เลี้ยงแต่งเข้ามาน้องสาวคนนี้เชื่อฟังแม่เลี้ยงยิ่งกว่าอะไร และแทบจะไม่เข้าใกล้เขาเลยด้วยซ้ำ“เสี่ยวฮวา มีอะไรหรือเปล่า เรียกซะเสียงดังเชียว” แม้ว่าจะตกใจ แต่เขาก็ยังยิ้มอ่อนโยนส่งไปให้ ไม่ว่าเสี่ยวฮวาจะเป็นยังไงเธอก็คือน้องสาวที่เขารักมากที่สุด“พ่ออยู่ไหมพี่ใหญ่ หนูทำอาหารมาให้พ่อกับพี่ด้วยนะ”ชุยเหมยฮวายิ้มหวานให้และตลกกับท่าทางของพี่ชาย นี่คงไม่คิดว่าเธอผีเข้าหรอกใช่ไหม ก็แน่ละสิร่างเดิมช่างน่ารังเกียจจริง ๆ มีพี่ชายที่แสนดีแต่กลับหูเบาเชื่อคนอื่น เฮ้อ…ไม่รู้จะด่ายังไงแล้วชุยซีหานยืนน้ำตาคลอ นี่เสี่ยวฮวาพูดจาดี ๆ กับเขาแล้ว“อยู่

เมื่อมื้อเย็นผ่านไป ทุกคนจึงนั่งคุยกันอีกเล็กน้อย ก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้องนอน เซียวหย่งเสียนก็เช่นกัน เขาทำแบบเดิมเช่นทุกคืน คือเอาฟูกและหมอนออกมานอนที่ห้องโถง แต่ครั้งนี้ชุยเหมยฮวากลับคิ้วขมวดและถามขึ้น“ทำไมพี่ไม่นอนในห้อง จะไปนอนที่ห้องโถงทำไม”“สมองได้รับความกระทบกระเทือนเหรอ ที่พี่ต้องไปนอนนอกห้องเพราะเราให้พี่ไปนอน”“ถ้าอย่างนั้นตั้งแต่คืนนี้ไป พี่ก็นอนในห้องนี่แหละ เราทั้งสองคนแต่งงานกันแล้ว จะแยกห้องทำไม?”“คุณเป็นใครกันแน่ คุณไม่ใช่เหมยฮวาคนที่ผมรู้จัก” อยู่ ๆ เซียวหย่งเสียนถามขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง“และไม่ต้องโกหก ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เธอและคุณยังสามารถเอาของออกมาจากอากาศได้อีกด้วย ถ้าเป็นชุยเหมยฮวาคนก่อนเธอไม่มีทางทำได้แน่”หญิงสาวตัวแข็งทื่อ ไม่คิดว่าเพียงวันเดียวเธอจะทำพลาดให้เขาเห็น จึงได้ถามกลับไปด้วยเสียงที่แผ่วเบาและไม่มั่นคง “พ่อกับแม่รู้เรื่องนี้หรือเปล่าคะ เรื่องที่ฉันไม่ใช่ชุยเหมยฮวา”เมื่อเห็นว่าเซียวหย่งเสียนส่ายหน้า เธอจึงพ่นลมหายใจและสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้ง เอาว่ะในเมื่อโดนจับได้แล้ว โกหกไปก็เท่านั้น ไม่สู้ยอมรับความจริงเสียแต่ตอนนี้“คุณคิดถูกแล้ว ฉันไม่ใช่ชุยเห

หลังจากที่ช่วยกันเลือกเสื้อผ้าและของใช้บางอย่างที่จำเป็นแยกไว้แล้ว ชุยเหมยฮวาจึงชวนสามีขึ้นชั้นบนซึ่งเป็นโซนบริเวณส่วนตัวที่ใช้สำหรับพักผ่อน ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา ด้านในนั้นโอ่อ่าและหรูหรามากสำหรับเซียวหย่งเสียน ทำให้เขามีคิดว่าหากเธอหย่ากับเขาแล้วไปใช้ชีวิตใหม่จะดีกว่ามาลำบากกับเขาไหมเมื่อสายตาไปปะทะเข้ากับรูปใบใหญ่ ภาพนั้นเป็นภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง หน้าตาสะสวยและยิ้มแบบมีเสน่ห์ แววตาเหมือนกับภรรยาเขาในตอนนี้ ทำให้เขามั่นใจยิ่งขึ้นว่าเรื่องทั้งหมดที่เธอพูดมาคือเรื่องจริงแต่พอเห็นอีกภาพที่ใส่เพียงผ้าสองชิ้นซึ่งปิดอะไรแทบไม่มิด ชายหนุ่มกลับหน้าแดงลามไปถึงใบหู แม้ว่าสมองจะสั่งให้หันหน้าหนีแต่ร่างกายกลับไม่ทำตาม ส่วนภายในใจนั้นเกิดความไม่ยินยอมและไม่พอใจขึ้นมาดื้อๆ“ใครถ่ายภาพนี้ให้?” พูดจบก็ชี้ไปที่ภาพใบนั้น“เพื่อนของหนูเองค่ะ ตอนนั้นไปเที่ยวทะเลกัน เห็นว่าสวยดีเลยใส่กรอบเก็บไว้” ชุยเหมยฮวายังไม่รู้ตัวว่าโดนไม่พอใจเข้าแล้ว เพราะยุคสมัยของเธอใส่บิกินี่ที่ทะเลไม่ใช่เรื่องแปลก คนใส่กันทั้งนั้น“ที่นั่นเขาใส่กันแบบนี้?”“ใช่ค่ะ ใส่ว่ายน้ำและตอนไปเที่ยวทะเล” เธอยังคงตอบด้วยความใสซื่อ“พี่