All Chapters of ชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80) : Chapter 41 - Chapter 50

ชุยเหมยฮวาวิเคราะห์เหตุการณ์ ทางเดียวที่จะจบเรื่องของนางเมิ่งเสียได้เธอคงต้องบอกเรื่องมิติ พ่อของเธอไม่ใช่คนโง่และพี่ใหญ่ก็รักเธอมาก การที่เธอจะบอกเรื่องมิติและจะช่วยกันทำมาหากินคงไม่ใช่เรื่องแปลก อีกทั้งหากจะให้เธอเก็บเงินกับพ่อและพี่ชายตัวเองรวมถึงพ่อแม่สามีเธอก็ทำไม่ได้เช่นกัน วันนี้เมื่อกลับถึงบ้านเธอจะต้องจับเขาคุยกับทุกคนในครอบครัวเสียทีชุยหลายและบ้านเซียวไม่สนใจนางเมิ่งเสียและหลานสาวอีก ทั้งหมดต่างก็ช่วยกันเก็บของเพื่อกลับไปพักผ่อนที่บ้าน พรุ่งนี้อาจจะขายรอบบ่ายด้วยหากทุกคนไม่เหนื่อยจนเกินไป แต่ถ้าขายของ เรื่องงานในไร่คงไม่มีใครมีเวลาอีก คราวนี้คงต้องหาคนรับจ้างทำงานแล้วนางเมิ่งเสียและเยี่ยนหลิน เมื่อเห็นว่าฝ่ายตนเองจนมุมจึงรีบลากหลานสาวกลับบ้านเพื่อไปวางแผนบางอย่างต่อ ไม่ว่ายังไงเธอหมายมั่นไว้ว่าต้องให้เยี่ยนหลินแต่งงานกับชุยซีหานให้ได้ทันทีที่มาถึงบ้าน ชุยเหมยฮวาบอกให้สามีรีบปิดประตูบ้าน ก่อนจะเรียกทุกคนมาที่ห้องโถงเพื่อคุยเรื่องสำคัญ“เกิดอะไรขึ้นเสี่ยวฮวา ทำไมทำท่าทางเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตายล่ะ”ชุยซีหานเอ่ยถามน้องสาวเสียงเครียด กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับน้องสาวอีกหรื

หลังจากที่กินอาหารเสร็จแล้ว เซียวจ้ายซวนและชุยหลายจึงเดินไปบ้านลู่เพื่อสอบถามสองพี่น้องว่ายินดีจะมาช่วยงานในไร่ของพวกเขาไหม โดยให้เงินเดือนสิบหยวนต่อคน เพราะยอดเงินนี้ชุยเหมยฮวาเป็นคนบอกมาและยังให้เขาไปสอบถามที่ดินกับหัวหน้าหมู่บ้านด้วยว่ามีที่ดินแปลงไหนบอกขายบ้าง พอรู้ว่ามีทั้งสองคนทำเฉยไว้ก่อน ชุยเหมยฮวาบอกว่าขายของอีกสักพักแล้วค่อยซื้อ หากซื้อตอนนี้จะเป็นการผิดสังเกตของชาวบ้านว่าบ้านชุยและบ้านใหญ่เซียวเอาเงินมาจากไหนซื้อที่ดินสองพี่น้องบ้านลู่เมื่อได้รับการว่าจ้างทั้งสองคนน้ำตาแทบไหล พวกเขาสองพี่น้องเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ตายนานแล้ว บ้านใหญ่คิดว่าเลี้ยงพวกเขาไว้จะเปลืองอาหาร จึงให้เขาและน้องชายแยกบ้านตั้งแต่เด็ก บ้านลู่ของพวกเขาไม่มีที่ดินทำกิน ทำเพียงรับจ้างไปวันๆ หาเงินซื้ออาหารเท่านั้น ในเมื่อตอนนี้เขามีงานจ้างเป็นเดือนจะไม่ให้ดีใจได้ยังไงหากเทียบกับงานในอำเภอ แม้ว่าจะได้ยี่สิบห้าหยวน แต่อย่าลืมว่าต้องจ่ายค่าเกวียนไปกลับแถมยังมีค่าอาหารอีก เดือนๆ หนึ่งแทบจะไม่เหลือ อยู่ในหมู่บ้านเดือนละสิบหยวนก็พอแล้ว ลุงชุยหลายบอกว่ามีอาหารเลี้ยงอีกด้วย แค่นี้ไม่เท่ากับเขาสองพี่น้องเหลือเงินเก

“เจ้าใหญ่ อยู่คนเดียวได้ไหม หรือว่าจะไปขออาศัยบ้านใหญ่เซียวอยู่ก่อน” ชุยหลายห่วงลูกชายแต่ก็เกรงใจบ้านลูกเขยเพราะบ้านนั้นมีเพียงสองห้องนอน“ไม่เป็นไรพ่อ ผมค่อยไปอาศัยนอนกับอาหลง คิดว่าสองสามคืนไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”เขาตั้งใจจะไปนอนกับเพื่อนในหมู่บ้าน ทั้งสองโตมาด้วยกัน อาหลงเองตอนนี้ก็อยู่คนเดียวคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหา“เอาแบบนั้นเหรอ แต่อย่าลืมเอาอาหารไปฝากอาหลงด้วยล่ะ หรือหาซื้อเหล้าให้เพื่อนด้วย จะได้ไม่เป็นหนี้บุญคุณกันเกินไป”ชุยหลายบอกลูกชายก่อนจะเตรียมเสื้อผ้าไปอาบน้ำเพื่อจะกลับมานอนเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางตอนเช้า“ครับพ่อ” ชุยซีหานรับคำ ก่อนจะเตรียมเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้พ่อใช้ในการเดินทางเช้าวันต่อมา ชุยเหมยฮวาเช่าเหมาเกวียนให้พ่อและพ่อสามีเดินทางเข้าอำเภอเพื่อให้ไปส่งที่ขนส่งจะได้ต่อรถไปอีกอำเภอ จากนั้นเธอและสามีจึงกลับมาขายของกันต่อ โดยวันนี้มีสองพี่น้องบ้านลู่มาช่วยชุยซีหานและนางหลินหลานแทนสองผู้เฒ่าที่เดินทางไปหาเพื่อนเพื่อตามหาความจริงการค้าทั้งสามร้านยังคงคึกคักเช่นเดิม และมีลูกค้าในอำเภอมาซื้อแถมยังสอบถามว่าไม่คิดจะเปิดร้านในอำเภอบ้างเหรอ ทำให้ชุยเหมยฮวาเริ่มคิดว่าน่าจะเปิ

ชุยเหมยฮวายิ้มหวานให้กับสามี ก่อนจะหยิบผ้ามาช่วยเช็ดหน้าให้เขาเช่นกัน ความหวานของทั้งสองคนเข้ากระแทกตาพี่ชายอย่างชุยซีหานเข้าอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มอดที่จะแขวะไม่ได้“จื่อฉี อี้ฝาน นายดูทั้งสองคนสิ หวานเรี่ยราดอีกแล้ว ฉันละเบื่อจริง”“โธ่ พี่ซีหาน เหมยฮวาและพี่หย่งเสียนจะหวานก็ไม่ใช่เรื่องผิดนะครับ ทั้งสองแต่งงานกันแล้ว พี่เองลองหาเจ้าสาวสักคนสิ จะได้ไม่ต้องคอยอิจฉาทั้งสองคน”ลู่จือฉีกล่าวด้วยรอยยิ้ม เวลานี้ขายของหมดแล้วแม่สามีอย่างหลินหลานกลับไปบ้านเพื่อพักผ่อน จึงปล่อยให้คนหนุ่มสาวช่วยงานกันต่อ“ฉันยังหวงความโสด พวกนายนั่นและเมื่อไหร่จะมีกับเขา อยู่กันสองคนไม่เบื่อหรือยังไง”ชุยซีหานตอบกลับ เขานั้นยังหวงความโสด จะให้รีบแต่งงานทำไม ยิ่งวันนี้พ่อไม่อยู่เขาต้องไปอาศัยนอนกับอาหลงแทนที่จะนอนบ้านตนเองให้สบาย คิดแล้วมันน่าปวดหัว“พี่ใหญ่ พี่แน่ใจแล้วเหรอว่าจะไปนอนบ้านของพี่หลงกุ้ย” ชุยเหมยฮวาไม่ค่อยเชื่อถือเพื่อนของพี่ชายคนนี้เลย ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ“อืม พี่ไม่อยากนอนที่บ้านกลัวว่าจะไม่ปลอดภัย อีกทั้งเมื่อเช้าตอนออกมาจากบ้านพี่เอาเสื้อผ้าไปเก็บเรียบร้อยแล้ว และบอกอาหลงแล้วด้วย”ชุยซีหานหันมาต

“ใช่แล้วเสี่ยวฮวา หนังสือตัดขาดฉบับนั้นแม่เก็บไว้เอง ต่อให้ไม่มีที่บ้านแต่ที่สำนักงานทะเบียนพลเรือนย่อมต้องมี เรื่องนี้เราไปสอบถามก็ได้แล้ว” นางหลินหลานลุกขึ้นฮึดสู้อีกครั้ง เธอลืมเรื่องนี้ได้ยังไงกัน“ส่วนเรื่องทำลายข้าวของและทรัพย์สิน แม่จะเข้าอำเภอไปแจ้งเจ้าหน้าที่เอง เพราะแม่เป็นผู้บาดเจ็บและถูกบุกรุกบ้าน”“ได้ยังไง หล่อนเองทำร้ายฉันจนเจ็บมากกว่าอีก” นางซูหนิงรีบโวยวาย เธอไม่ยอมรับผิดคนเดียวหรอกนะ“ตามกฎหมาย ต่อให้แม่สามีจะทำร้ายอาสะใภ้รองจนบาดเจ็บแต่ไม่ผิดเพราะว่าทำเพื่อป้องกันตัว อีกทั้งเรื่องยังเกิดในบ้านใหญ่เซียว อย่างน้อย นอกจากอาสะใภ้รองต้องจ่ายค่าปรับแล้วยังต้องติดคุกอีกด้วย ตอนนี้อยู่ที่อารองและอาสะใภ้รองจะยอมจบและจ่ายตรงนี้ หรือว่าจะไปสำนักงานตำรวจด้วยกัน จะได้ จบ จ่าย ติดคุก เลือกเอานะ”ชุยเหมยฮวากอดอกบอกเสียงเย็น เอาสิ เธอจะเรียกให้หมดตัวเลย กล้าดียังไงมาทำร้ายแม่สามีเธอบาดเจ็บ จากนั้นจึงบอกให้ชุยซีหานพาแม่สามีขึ้นสามล้อเพื่อไปหาหมอและขอใบรับรองอาการบาดเจ็บมาด้วย“พี่ใหญ่ ฉันรบกวนพาแม่สามีไปหาหมอด้วยนะ และขอใบรับรองอาการบาดเจ็บมาด้วยล่ะ จะได้นำมาเป็นหลักฐาน”“ได้สิ ตอนน