All Chapters of ชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80) : Chapter 51 - Chapter 60

เธอเลือกที่จะบอกเล่าแบบรวบรัด ส่วนเรื่องที่ชาวบ้านเห็นชุยซีหานกอดเอวเธอนั้น ฟางเซียนเลือกที่จะไม่พูดออกมา“เลว เลวมาก กล้าวางยาเพื่อนตัวเองเพื่อค่าจ้างเนี่ยนะ ทั้งที่อาหานคิดว่าอาหลงเป็นเพื่อนแท้เพื่อนตาย” นางหลินหลานโกรธควันออกหู มีอย่างที่ไหนทำลายเพื่อนเพื่อเงิน“พี่ใหญ่เป็นยังไงบ้างคะพี่หย่งเสียน” ชุยเหมยฮวาเอ่ยถามสามีเมื่อเห็นเขาออกมาจากห้อง“หลับไปแล้ว คิดว่าน่าจะโดนยานอนหลับ หากโดนยาปลุกกำหนัดคงไม่ได้อยู่ในสภาพนี้”“ขอบใจมากนะฟางเซียนที่เสี่ยงช่วยพี่ใหญ่ออกมา เพราะถ้าเธอกลับมาบอกพวกเราไม่แน่ว่าจะแก้ปัญหาได้ ขอบใจมากจริงๆ”ชุยเหมยฮวาขอบคุณด้วยใจจริง เธอไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเด็กสาวคนนี้ไม่กล้าบุกเข้าไปคนเดียวแล้วช่วยพี่ใหญ่ออกมา ไม่เช่นนั้นหากฟางเซียนมัวแต่กลับมาตามเธอ เรื่องคงจะร้ายแรงและยุ่งเหยิงพอตัว“ไม่เป็นไรค่ะพี่เหมยฮวา เรื่องแค่นี้เอง วันนั้นพี่แจกอาหารที่ชื่อว่าผัดไทยยายหนูชอบมากเลย พี่มีบุญคุณกับหนูมากทำให้ยายหนูยิ้มได้เพราะตอนที่ท่านกินท่านมีความสุขมาก” ฟางเซียนเกิดรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกถึงวันที่เธอรอรับผัดไทยและนำไปให้ยายทุกคนได้ยินคำพูดของเด็กสาวจึงได้แต่นั่งนิ่ง ไม่คิด

เช้าวันต่อมาทุกคนยังคนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันนี้มีสาวน้อยฟางเซียนรีบมาช่วยงานหลังจากอุ่นอาหารให้ยายเรียบร้อยแล้ว เธอทำงานด้วยรอยยิ้ม ทำให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้นมากกว่าเก่า“มาเลยค่ะ อาหารร้อน ๆ ข้าวเหนียวไก่ทอด หมูทอด ผัดไทยแสนอร่อย ลูกชิ้นทอดน้ำจิ้มรสเด็ด วันนี้ยังมีเกี๊ยวต้มไส้ทะลักด้วยนะ เชิญเข้ามาซื้อกันได้เลยนะคะ”ฟางเซียนตะโกนเรียกลูกค้าพร้อมกับช่วยห่อข้าวเหนียวด้วยรอยยิ้ม ทำให้มีลูกค้าต่างมาเข้าแถวและพูดหยอกล้อเธอด้วยความแจ่มใสชุยเหมยฮวาทำหน้าที่ผัดอยู่หน้าเตา และให้สามีเป็นคนตักใส่ห่อให้ลูกค้าเหมือนเช่นเคย ก่อนจะคอยมองฟางเซียนด้วยรอยยิ้ม“ใครได้เป็นสามีของฟางเซียนคงมีความสุขน่าดูเลยนะพี่หย่งเสียน ดูสิอารมณ์ดีเชียว”“แต่คงไม่ใช่พี่หรอก เพราะพี่มีภรรยาที่รักแล้ว และเสี่ยวฮวาของพี่ดีที่สุด” เซียวหย่งเสียนตอบกลับ ทำเอาลูกค้าที่ยืนรอซื้อผัดได้แต่ส่งสายตาล้อเลียน“ใจเย็นนะทั้งสองคน อย่าให้ผัดไทยของฉันรสหวานจนเกินไปล่ะ เดี๋ยวมันจะเลี่ยนจนกินไม่ได้”“ฮ่าๆๆ ไม่หรอกพี่ฟง ความหวานผมมีให้เฉพาะเมียเท่านั้น ส่วนรสชาติของผัดไทยยังอร่อยเหมือนเดิม”เซียวหย่งเสียนหัวเราะเสียงดัง ตอนนี้ภาพ

ชายหนุ่มคิดและทบทวนจึงบอกราคาที่ไม่น้อยไป แต่สำหรับเขานี่คือราคาที่สามารถเอื้อมถึง อย่าลืมว่าเขาไม่ได้มีภัตตาคารและร้านอาหารเพียงแห่งเดียว“ยินดีที่ทำการค้าร่วมกันค่ะ แต่ฉันให้สูตรซอสไม่ได้ เพราะวัตถุดิบบางอย่างหายาก ดังนั้นถ้าคุณตกลงว่าจะซื้อน้ำซอสจากทางเรา ฉันยินดีที่จะขายสูตรให้”ชุยเหมยฮวายิ้มกว้าง อยู่ดีๆ เงินห้าพันหยวนกลับวิ่งเข้ากระเป๋า รวมกับเงินที่ค้าขายกับลุงต้วน ทำให้เธอมีเงินเกือบสองหมื่นหยวนแล้ว แค่นี้เธอสามารถหาบ้านในเมื่ออยู่พร้อมกับทุกคนได้เสียที เพราะถ้าคิดยังอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ต่อไปเธอคงประสาทกินพอดีเมื่อตกลงทำการค้า ลั่วอี้หนานจึงเดินทางกลับด้วยรอยยิ้ม ถือว่าคุ้มค่าในการมาที่อำเภอแห่งนี้ แต่กลายเป็นชาวบ้านที่รู้เห็นและได้ยินทำตาโต ไม่คิดว่าเพียงแค่สูตรอาหารจะขายได้ถึงห้าพันหยวน ต่อให้ตายไปชาวบ้านแบบพวกเขาจะหาเงินได้มากขนาดนี้ไหม“ว่าไงจ๊ะคนสวย วันนี้มาช่วยร้านเจ้าซีหานเหรอ” มีนักเลงต่างหมู่บ้านเห็นฟางเซียนยืนช่วยร้านของชุยซีหานตักลูกชิ้นใส่ถุง จึงเอ่ยแซว“พี่ชายต้องการซื้ออะไรบอกได้นะ ร้านเราไม่ได้มีเพียงลูกชิ้นทอด แต่ยังมีข้าวเหนียวหมูทอด ไก่ทอด เกี๊ยวต้ม และยัง

เรื่องข่าวลือยังไม่รู้ถึงหูของชุยซีหานและบ้านใหญ่เซียว ดังนั้นทุกคนยังคงทำตัวตามปกติ เมื่อช่วยกันจัดเตรียมของที่จะขายในวันพรุ่งนี้เสร็จแล้ว ทุกคนจึงแยกย้าย สองพี่น้องบ้านลู่รีบไปสะสางงานที่ไร่จะได้รีบมาดูลาดเลาและซุ่มดูชุยซีหานที่บ้านของหลงกุ้ย“พี่ใหญ่ระวังตัวด้วยนะ หนูเชื่อว่าเพื่อนพี่ต้องแจ้งข่าวเรื่องนี้ให้กับเยี่ยนหลิน หนูว่าคราวนี้คงไม่ใช่ยานอนหลับ แต่จะเป็นยาปลุกกำหนัดแทนนะสิ” ชุยเหมยฮวาเอ่ยเตือนอย่างเป็นห่วง“ถ้าหากอาหานพลาดท่าอีกครั้ง เสี่ยวฮวาก็เป็นแม่สื่อหาสามีให้กับฟางเซียนเสียสิ เธอจะได้มีคนปกป้องดูแล” เซียวหย่งเสียนพูดกับภรรยา แต่ทำให้ชุยซีหานหน้าคล้ำขึ้นมาแทน“ถ้าแม่มีลูกชายอีกคน แม่จะเป็นคนไปขอฟางเซียนมาเป็นสะใภ้ แต่เสียดายแม่มีลูกชายคนเดียว ลูกสาวก็แต่งงานออกไปแล้ว น่าเสียดายจริง ๆ” นางหลินหลานกล่าวอย่างเสียดาย แต่สายตานั้นมองไปทางชุยซีหานที่เธอรักไม่น้อยไปกว่าลูกชายของตนเองด้วยรอยยิ้ม“โธ่ น้าหลิน น้าอย่าเล่นแบบนี้ได้ไหม ใจผมยิ่งบางอยู่ด้วย”“พี่ใหญ่ ฉันเตือนไว้ก่อน ถ้าคิดที่จะชอบฟางเซียนเพราะเธอมีบุญคุณกับพี่ก็อย่าทำ ฟางเซียนเป็นคนดีอย่าเอาคำว่าบุญคุณมาฉุดรั้งไว้”“

เยี่ยนหลินเริ่มไม่มีสติจึงเรียกร้องบางอย่างจากชายหนุ่มตรงหน้า ทำให้สติของหลงกุ้ยขาดผึง ตอนนี้เขาไม่คิดอะไรแล้ว ในเมื่อร่างบางตรงหน้าเชิญชวน เขาจึงทำตามความต้องการของร่างกายอันร้อนรุ่มของตนร่างทั้งสองเกี่ยวพันกันอย่างเร่าร้อน ชุยซีหานที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงจึงเปิดประตูออกมาโดยใช้มือปิดตาแต่กางนิ้วเพื่อให้เห็นทางเดิน เมื่อเดินพ้นออกมาถึงหน้าบ้านชายหนุ่มพ่นล่มหายใจออกมาอย่างโล่งอก“อาหานมานี่” เซียวหย่งเสียนกวักมือเรียกพี่ชายภรรยาให้มาหลบด้วยกัน“เรียบร้อยไหมพี่ซีหาน”“อืมเรียบร้อยแล้ว ฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ แล้วรอฟังข่าวพรุ่งนี้เช้า” ชุยซีหานบอกกับทุกคน“เรียบร้อยแล้วเหรอคะพี่หย่งเสียน” ชุยเหมยฮวาถามแต่ไม่ยอมหันมามองหน้าสามีสุดที่รักเซียวหย่งเสียนรู้ดีว่าภรรยาตัวน้อยกำลังโกรธและไม่พอใจเพราะเขาไม่ยอมให้เธอตามไปด้วย“ครับ ครั้งนี้ไม่มีปัญหาอะไร รอฟังข่าวพรุ่งนี้ดีกว่า ว่าแต่ทำไมหนูยังไม่นอนครับ หรือว่าคิดถึงพี่จนนอนไม่หลับ” เซียวหย่งเสียนเดินเข้าหาภรรยา ใบหน้าเขาเปื้อนยิ้มและแววตาที่มองภรรยารักนั้นช่างกรุ้มกริ่มเสียเหลือเกิน“อย่ามาหลงตัวเอง หนูนอนไปแล้วได้ยินเสียงเปิดประตูเลยรู้สึกต