ชายหนุ่มคิดและทบทวนจึงบอกราคาที่ไม่น้อยไป แต่สำหรับเขานี่คือราคาที่สามารถเอื้อมถึง อย่าลืมว่าเขาไม่ได้มีภัตตาคารและร้านอาหารเพียงแห่งเดียว“ยินดีที่ทำการค้าร่วมกันค่ะ แต่ฉันให้สูตรซอสไม่ได้ เพราะวัตถุดิบบางอย่างหายาก ดังนั้นถ้าคุณตกลงว่าจะซื้อน้ำซอสจากทางเรา ฉันยินดีที่จะขายสูตรให้”ชุยเหมยฮวายิ้มกว้าง อยู่ดีๆ เงินห้าพันหยวนกลับวิ่งเข้ากระเป๋า รวมกับเงินที่ค้าขายกับลุงต้วน ทำให้เธอมีเงินเกือบสองหมื่นหยวนแล้ว แค่นี้เธอสามารถหาบ้านในเมื่ออยู่พร้อมกับทุกคนได้เสียที เพราะถ้าคิดยังอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ต่อไปเธอคงประสาทกินพอดีเมื่อตกลงทำการค้า ลั่วอี้หนานจึงเดินทางกลับด้วยรอยยิ้ม ถือว่าคุ้มค่าในการมาที่อำเภอแห่งนี้ แต่กลายเป็นชาวบ้านที่รู้เห็นและได้ยินทำตาโต ไม่คิดว่าเพียงแค่สูตรอาหารจะขายได้ถึงห้าพันหยวน ต่อให้ตายไปชาวบ้านแบบพวกเขาจะหาเงินได้มากขนาดนี้ไหม“ว่าไงจ๊ะคนสวย วันนี้มาช่วยร้านเจ้าซีหานเหรอ” มีนักเลงต่างหมู่บ้านเห็นฟางเซียนยืนช่วยร้านของชุยซีหานตักลูกชิ้นใส่ถุง จึงเอ่ยแซว“พี่ชายต้องการซื้ออะไรบอกได้นะ ร้านเราไม่ได้มีเพียงลูกชิ้นทอด แต่ยังมีข้าวเหนียวหมูทอด ไก่ทอด เกี๊ยวต้ม และยัง
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ ต่อให้เธอคนนั้นจะเป็นอดีตคนรักของพี่หย่งเสียนหนูก็ไม่สนใจ เพราะตอนนี้หนูคือภรรยาที่ถูกต้อง ซึ่งเป็นปัจจุบันและอนาคตของพี่หย่งเสียน”ชุยเหมยฮวาขอบคุณแม่สามีในใจ และบอกกล่าวว่าเธอไม่ได้สนใจเลย ต่อให้หญิงสาวคนนั้นจะเป็นอดีตคนรักของสามีเธอก็ตาม“ทำมาเป็นพูดดี แต่พูดไปเธอก็สวยกว่ามากเลยนะ มิน่าเจ้าหย่งเสียนจึงยอมแต่งงานด้วย ท่าทางจะเด็ดไม่เบา”โป๊ก! เสียงถ้วยใบหนึ่งลอยไปโดนหัวคนพูดทันทีโดยฝีมือของชุยเหมยฮวา ทำไมกันนะ เธอพยายามลบล้างคำว่านางร้ายออกจากตัว แต่กลับมีคนมาจุดชนวนอยู่เรื่อย จากนั้นตามด้วยมีดอีกด้ามที่หญิงสาวขว้างออกไปปักอยู่ข้างเท้าคนพูดแบบเฉียดฉิว“ถ้าไม่อยากให้มีดในมือฉันปักที่ขั้วหัวใจนาย ช่วยกรุณารีบกลับไปซะ แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก เพราะเหมยฮวาคนนี้อาจจะไม่ใจดีอย่างที่เห็น”เธอยังพูดไม่ทันขาดคำ ทำให้ชายอันธพาลต่างหมู่บ้านรีบวิ่งกลับแบบไม่เห็นฝุ่น ทำให้ชาวบ้านที่มองอยู่ต่างปรบมือชอบใจกันใหญ่“อุ๊ย! พี่หย่งเสียนและทุกคนไม่เห็นใช่ไหม หนูลืมตัวมือมันเลยลั่น” ชุยเหมยฮวาหันมาบอกสามีและคนอื่นด้วยท่าทางเอียงอาย เธอเผลอลืมตัวไปเล็กน้อยเอง“ไม่ทันแล้วครับ ทุกคนเห็นการก
เรื่องข่าวลือยังไม่รู้ถึงหูของชุยซีหานและบ้านใหญ่เซียว ดังนั้นทุกคนยังคงทำตัวตามปกติ เมื่อช่วยกันจัดเตรียมของที่จะขายในวันพรุ่งนี้เสร็จแล้ว ทุกคนจึงแยกย้าย สองพี่น้องบ้านลู่รีบไปสะสางงานที่ไร่จะได้รีบมาดูลาดเลาและซุ่มดูชุยซีหานที่บ้านของหลงกุ้ย“พี่ใหญ่ระวังตัวด้วยนะ หนูเชื่อว่าเพื่อนพี่ต้องแจ้งข่าวเรื่องนี้ให้กับเยี่ยนหลิน หนูว่าคราวนี้คงไม่ใช่ยานอนหลับ แต่จะเป็นยาปลุกกำหนัดแทนนะสิ” ชุยเหมยฮวาเอ่ยเตือนอย่างเป็นห่วง“ถ้าหากอาหานพลาดท่าอีกครั้ง เสี่ยวฮวาก็เป็นแม่สื่อหาสามีให้กับฟางเซียนเสียสิ เธอจะได้มีคนปกป้องดูแล” เซียวหย่งเสียนพูดกับภรรยา แต่ทำให้ชุยซีหานหน้าคล้ำขึ้นมาแทน“ถ้าแม่มีลูกชายอีกคน แม่จะเป็นคนไปขอฟางเซียนมาเป็นสะใภ้ แต่เสียดายแม่มีลูกชายคนเดียว ลูกสาวก็แต่งงานออกไปแล้ว น่าเสียดายจริง ๆ” นางหลินหลานกล่าวอย่างเสียดาย แต่สายตานั้นมองไปทางชุยซีหานที่เธอรักไม่น้อยไปกว่าลูกชายของตนเองด้วยรอยยิ้ม“โธ่ น้าหลิน น้าอย่าเล่นแบบนี้ได้ไหม ใจผมยิ่งบางอยู่ด้วย”“พี่ใหญ่ ฉันเตือนไว้ก่อน ถ้าคิดที่จะชอบฟางเซียนเพราะเธอมีบุญคุณกับพี่ก็อย่าทำ ฟางเซียนเป็นคนดีอย่าเอาคำว่าบุญคุณมาฉุดรั้งไว้”“
“เป็นไงบ้าง เข้าบ้านไปแล้วเหรอ” เซียวหย่งเสียนกว่าจะตกลงกับภรรยาที่ร้องตามมาได้ ทำเอาชุยซีหานเข้าไปในบ้านสักพักแล้ว“เข้าไปสักพักแล้วครับพี่หย่งเสียน แต่ก่อนที่เราสองพี่น้องจะมาที่นี่ ผมได้ยินพี่เจี้ยนซูไม่รู้วางแผนกับใครว่าจะจับตัวเหมยฮวาเพื่อทำให้พี่เข้าใจผิด”กร๊อบ! เสียงไม้หักคามือของเซียวหย่งเสียน ดูท่าแล้วเขาคงปล่อยเซียวเจี้ยนซูไปไม่ได้อีกแล้ว กล้าดียังไงคิดจะจับตัวภรรยาของเขา“นายพอจะสืบเรื่องต่อจากนี้ได้ไหม ว่าพวกมันวางแผนกันยังไง”“ผมได้ยินอีกคนนัดพบในอีกสองวันครับ เพื่อจะมาดูเหมยฮวา ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนนอกหมู่บ้าน เพราะถ้าเป็นคนในหมู่บ้านต้องรู้จักเหมยฮวาสิ”“อืม” เซียวหย่งเสียนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ก่อนจะปรับอารมณ์ตนเองเข้าสู่ภาวะปกติ และยืนรอดูเหตุการณ์ของชุยซีหานเผื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นอีกภายในบ้านของหลงกุ้ย ชุยซีหายแกล้งนั่งดื่มกินกับทั้งสองคนด้วยท่าทางปกติ แต่หารู้ไม่ว่าเขาไม่เอาอะไรเข้าปากเลยสักนิดเดียว แต่เขาเทเข้ากระเป๋าผ้าที่วางไว้ตรงหน้าตักโดยไม่มีใครมันสังเกต ส่วนอาหารเขากินเฉพาะของที่เอามาเท่านั้นหลงกุ้ยและเยี่ยนหลินก็สมใจหมายเพราะคิดว่าชุยซีหานดื่ม
เยี่ยนหลินเริ่มไม่มีสติจึงเรียกร้องบางอย่างจากชายหนุ่มตรงหน้า ทำให้สติของหลงกุ้ยขาดผึง ตอนนี้เขาไม่คิดอะไรแล้ว ในเมื่อร่างบางตรงหน้าเชิญชวน เขาจึงทำตามความต้องการของร่างกายอันร้อนรุ่มของตนร่างทั้งสองเกี่ยวพันกันอย่างเร่าร้อน ชุยซีหานที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงจึงเปิดประตูออกมาโดยใช้มือปิดตาแต่กางนิ้วเพื่อให้เห็นทางเดิน เมื่อเดินพ้นออกมาถึงหน้าบ้านชายหนุ่มพ่นล่มหายใจออกมาอย่างโล่งอก“อาหานมานี่” เซียวหย่งเสียนกวักมือเรียกพี่ชายภรรยาให้มาหลบด้วยกัน“เรียบร้อยไหมพี่ซีหาน”“อืมเรียบร้อยแล้ว ฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ แล้วรอฟังข่าวพรุ่งนี้เช้า” ชุยซีหานบอกกับทุกคน“เรียบร้อยแล้วเหรอคะพี่หย่งเสียน” ชุยเหมยฮวาถามแต่ไม่ยอมหันมามองหน้าสามีสุดที่รักเซียวหย่งเสียนรู้ดีว่าภรรยาตัวน้อยกำลังโกรธและไม่พอใจเพราะเขาไม่ยอมให้เธอตามไปด้วย“ครับ ครั้งนี้ไม่มีปัญหาอะไร รอฟังข่าวพรุ่งนี้ดีกว่า ว่าแต่ทำไมหนูยังไม่นอนครับ หรือว่าคิดถึงพี่จนนอนไม่หลับ” เซียวหย่งเสียนเดินเข้าหาภรรยา ใบหน้าเขาเปื้อนยิ้มและแววตาที่มองภรรยารักนั้นช่างกรุ้มกริ่มเสียเหลือเกิน“อย่ามาหลงตัวเอง หนูนอนไปแล้วได้ยินเสียงเปิดประตูเลยรู้สึกต
วันต่อมาฟ้ายังไม่ทันสว่าง กลับมีข่าวเสื่อมเสียของเยี่ยนหลินและหลงกุ้ยดังยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง เนื่องจากคนรักของหลงกุ้ยได้มาที่บ้านเพื่อเอาอาหารเช้ามาส่งให้คนรัก เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับเจอทั้งสองร่างนอนกอดก่ายกันด้วยร่างกายที่เปล่าเปลือย ทำให้หญิงสาวร้องเรียกและทุบตีคนรักด้วยความโมโห“กรี๊ด! นี่มันเรื่องบ้าอะไรพี่หลงกุ้ย มีฉันเป็นคนรักแล้วพี่ยังกล้าเอานังบ้านี่มากกกอดอีกเหรอ สารเลว!”“อะไรกันเม่ยอิน เสียงดังทำไม ไม่กลัวชาวบ้านแห่กันมารึยังไง” หลงกุ้ยงัวเงียตื่นขึ้นมา เอ่ยถามอย่างไม่พอใจ“ทำไมฉันต้องกลัว คนที่กลัวคือนังนั่นมากกว่า หน็อย ตอนแรกทำที่มาขอคำปรึกษาว่าจะทำยังไงให้พี่ซีหานมาสนใจ จนต้องว่าจ้างให้พี่วางยาเพื่อนตัวเอง สุดท้ายเป็นยังไงล่ะ มากกกอดกันเอง ชั่วจริง ๆ”เม่ยอินไม่ใช่จะยอมโดนหลักหลังอยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ เพราะความแค้นที่โดนหักหลังถูกแย่งคนรัก หญิงสาวคว้าชุดของเยี่ยนหลินถือออกมาหน้าบ้านและตะโกนเรียกชาวบ้านเสียงดัง“ทุกคนมานี่เร็ว มาดูหลานสาวของป้าเมิ่งเสียคนหน้าไม่อายแย่งพี่หลงกุ้ยไปจากฉัน งานแต่งก็ไม่มีแต่กลับมอบร่างกายให้ผู้ชายเชยชม!” เม่ยอินทั้งตะโกนทั้งกวักมือร้องเรียกชาวบ
ชาวบ้านยืนมองและฟังในสิ่งที่นางเมิ่งเสียพูดออกมา ทุกคนต่างก็คิดว่าเรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว มีบางคนรีบวิ่งไปที่บ้านใหญ่เซียวเพราะคิดว่าคงยังไม่มีใครออกไปจัดร้าน“นั่นสินะ พี่ชุยหลายก็ไม่อยู่ เจ้าใหญ่บ้านชุยจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง แต่นางเมิ่งเสีย ฉันว่าก่อนที่จะหลับหูหลับตาคร่ำครวญสงสารหลานสาวตัวเอง ฉันว่าหล่อนลองเปิดตาให้กว้างและมองดูก่อนว่าคนที่มีความสัมพันธ์กันหลานสาวคือใคร ดีแค่ไหนแล้วที่เม่ยอินกับหลงกุ้ยยังไม่ได้แต่งงานกัน ไม่งั้นก็คงโดนข้อหาคบชู้ไปแล้ว”นางหว่านซื่อเบะปาก นี่คิดจะบีบน้ำตาและโยนความผิดให้เจ้าใหญ่บ้านชุยเหรอ ไม่คิดว่าสองป้าหลานคิดวางแผนชั่วยัดเยียดหลานสาวให้ลูกเลี้ยงโดยมีเจ้าหลงกุ้ยช่วยเหลือ ทั้ง ๆ ที่เจ้าหลงกุ้ยเป็นเพื่อนสนิทกับเจ้าใหญ่บ้านชุย ถ้ามีเพื่อนแบบนี้อย่ามีดีกว่านางเมิ่งเสียชะงักกับคำบอกเล่าของนางหว่านซื่อ เมื่อมองหน้าฝ่ายชายชัด ๆ เธอร้องกรี๊ดขึ้นมา“เจ้าหลงกุ้ย! ฉันจะแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าแกข่มเหงหลานสาวของฉัน” พอไม่เป็นไปตามแผน นางเมิ่งเสียจึงคิดที่จะหาคนรับผิดชอบ“ก่อนจะว่าผมข่มแหง ไม่ใช่ว่าหลานสาวของน้าหรอกเหรอ ที่แก้ผ้ายั่วยวนผม ผมนั่ง
“ผมผ่านเรื่องวันนั้นมาได้เพราะฟางเซียนบุกเข้าไปช่วยผมออกมา”เมื่อพูดถึงตรงนี้ใบหน้าของชายหนุ่มเกิดแดงขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ทำให้คนที่ผ่านน้ำร้อนมาก่อนเช่นชุยหลาย จะไม่รู้เชียวเหรอว่าลูกชายคงประทับใจยายหนูฟางเซียนเข้าแล้ว เขาเองไม่ติดขัดหากทั้งสองจะแต่งงานกัน ต่อให้ฟางเซียนจะบ้านจนแค่ไหน ขอแค่ลูกชายรัก เขาก็พร้อมนะอ้าแขนรับเข้ามาเป็นคนในตระกูลชุย“จบเรื่องนี้พ่อจะจัดการให้ แต่ต้องคุยกันก่อนนะ”ถ้าฟางเซียนไม่เห็นด้วยค่อยตอบแทนเป็นอย่างอื่น ไม่นานชุยหลายและทุกคนมาถึงบ้านของหลงกุ้ย โดยให้อาโจวรออยู่หน้าบ้านและให้พี่น้องบ้านลู่ไปตามสองแฝดมาที่นี่“ในเมื่อเรื่องมันเลยเถิดมาขนาดนี้แล้วก็ให้หลานสาวของเธอแต่งเข้าบ้านของอาหลงก็แล้วกัน เมิ่งเสีย” ชุยหลายเดินเข้ามา และปรายตามองชายหญิงคู่หนึ่งที่มีเพียงผ้านวมห่อหุ้มร่างกาย“พี่หลาย! / ลุงเขย!” สองป้าหลานเรียกชื่อของชุยหลายเสียงดัง ไม่คิดว่าเขาจะกลับมาจังหวะนี้พอดี“อืม ฉันเอง เธอกล้ามากเลยนะเมิ่งเสีย ฉันห้ามแล้วไม่ใช่หรือไงเรื่องการแต่งงานของเจ้าใหญ่ การปลูกเรือนจะต้องตามใจผู้อยู่”“ฉัน…ฉันเปล่านะพี่ชุยหลาย เรื่องนี้ฉันไม่รู้เรื่อง” เธอรู้แล้วว่าสา
ถ้าจะไม่พูดถึงเซียวหมิงหย่วนก็คงไม่ได้ ตอนนี้เธอเองก็แต่งงานกับลู่จื่อฉี และกำลังท้องลูกคนแรก แต่กว่าที่ทั้งสองคนจะตกลงปลงใจกันได้ ชุยเหมยฮวาเธอทั้งช่วยเข็นช่วยดันไม่น้อยเพราะลู่จื่อฉีมักคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสม อีกทั้งอาสะใภ้รองคอยกีดกันอยากให้ลูกสาวได้คนที่มีหน้ามีตากว่านี้ ส่วนเซียวเจี้ยนซูก็แต่งกับพนักงานของร้านเหมยฮวา เธอและสามีเคยบอกว่าจะให้สูตรอาหารเพื่อให้ทั้งสองคนได้มีกิจการเป็นของตัวเอง แต่สองพี่น้องบอกว่าแค่นี้พวกเขาก็พอใจแล้วส่วนไร่ผลไม้ของสองตระกูลเริ่มผลิดอกออกผล แต่บางอย่างก็ต้องรอให้เต็มวัยก่อนจะเก็บผลผลิตไปขายได้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ชุยเหมยฮวาพูดไว้ ชีวิตนี้ไม่จำเป็นต้องรวยล้นฟ้า ไม่มีหนี้สินมีเพียงกิจการเล็ก ๆ แค่นี้ก็พอแล้ว เพราะนี่คือความสุขที่แท้จริง“ในที่สุดสองแสบก็หลับเสียที”เซียวหย่งเสียนแทบจะปาดเหงื่อเมื่อต้องเอาลูกน้อยทั้งสองคนเข้านอน หน้าที่นี้เขาขอทำเองตั้งแต่ลูกเกิด ชายหนุ่มรู้สึกว่าแค่ภรรยาต้องอุ้มทองและเจ็บท้องคลอดก็พอแล้ว อะไรที่ทำได้เขายินดีที่จะทำ“เหนื่อยไหมคะ ทำงานเสร็จกลับมาบ้านยังต้องช่วยหนูเลี้ยงลูกอีก” ไม่ใช่ไม่เห็นใจสามีที่เหนื่อยจากงานแล้วต้อ
การใช้ชีวิตใจฐานะของพ่อและแม่ดำเนินไปอย่างมีความสุข แม้ว่าเซียวหย่งเสียนจะต้องไปดูร้านทั้งสองแทนภรรยาก็ตาม เมื่อเสร็จงานเขาก็จะรีบกลับมาหาลูกและภรรยา จนภาพพวกนี้ชินตากับลูกน้องและคนในครอบครัวเด็กน้อยทั้งสองคนเติบโตทุกวันจนอายุครบสามขวบ ความซนและความแสบไม่มีใครเกินใครเหมือนกับวันนี้“แม่ฮะ วันนี้พ่อจีบฉาว” เซียวคุนหยางหรือว่าหยางหยางวิ่งตัวกลมเข้ามาฟ้องแม่คนสวยของตัวเอง“หยุดเลยนะหยางหยาง พ่อยังไม่ได้ทำอย่างที่ลูกพูดสียหน่อย อยากให้พ่อโดนแม่ไล่มานอนนอกห้องหรือยังไง”คราวก่อนก็ทีหนึ่งแล้วช่างหาเรื่องให้เขาเสมอ ไม่รู้ได้ความแสบมายังไง“ไหนหยางหยางลองเล่าให้แม่ฟังสิครับ ว่าพ่อของลูกจีบสาวที่ไหน”“จีบที่ร้านที่อาเจี้ยนซูดูแลอยู่ฮะ ฉาวสวยมาก”ชุยเหมยฮวาหันมองหน้าสามีตาเขียว ก่อนจะมาตั้งใจฟังลูกชายเล่าต่อ“ฉาวชื่อ ป้าเจียงเย่วฮะ ป้าเอาบัญชีมาให้พ่อแทนลุงฉงซาน ฮ่า ๆ”นั่นปะไร เชื่อได้ที่ไหนกับความกวนของลูกชาย ไม่รู้ว่าทั้งสองคนเป็นพ่อกับลูกหรือว่าเป็นศัตรูคู่แค้นกันแน่“เป็นยังไงบ้างคะ วันนี้ร้านขนมตกแต่งเสร็จหรือยัง”นอกจากร้านอาหาร เธอเริ่มที่จะสร้างร้านขนมอีกด้วย ตอนนี้จึงเหลือเพียงตกแต่ง
บทส่งท้ายความสุขของครอบครัวเซียวหย่งเสียนมารอที่ห้องพักนานแล้ว ยังไม่เห็นภรรยารักตามเข้ามา ใจเขาเริ่มกระวนกระวายอีกครั้ง แต่ไม่นานพยาบาลและเจ้าหน้าที่เข็นคนป่วยเข้ามา“ตอนนี้คนไข้ยังไม่ตื่นนะคะ รออีกสักหน่อย แต่ปลอดภัยแล้วค่ะ” ดูจากสีหน้าของคนเป็นสามีพยาบาลวัยกลางคนจึงบอกด้วยรอยยิ้ม“ขอบคุณมากครับ”เซียวหย่งเสียนหันมาขอบคุณพยาบาล ก่อนจะเดินไปยืนข้างภรรยารักที่กำลังนอนอยู่ สายตาที่มองช่างอ่อนโยน ยากจะหาสิ่งใดเปรียบ จนนางหลินหลานอดที่จะปลื้มใจความรักของทั้งสองคนได้“เดี๋ยวแม่ขอไปดูหลานก่อนนะ แล้วจะรีบกลับมา ลูกจะไปด้วยไหม” ในเมื่อลูกสะใภ้ยังไม่ตื่น เจ้าหน้าที่คงยังไม่พาหลานทั้งสองคนมา เธอจึงขอไปดูด้วยตัวเองก่อน“ไม่ดีกว่าครับแม่ ผมขออยู่กับเสี่ยวฮวาดีกว่า เดี๋ยวตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เจอใคร”นางหลินหลานพยักหน้าให้ก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปดูหลานรักทั้งสองคน“หิวน้ำ” เสียงอันอิดโรยของชุยเหมยฮวาดังขึ้น ทำให้เซียวหย่งเสียนตื่นตัวอีกครั้งและรีบไปรินน้ำใส่แก้วแล้วนำมาป้อนภรรยารัก“ค่อย ๆ กินนะครับ เดี๋ยวสำลัก”“ขอบคุณมากค่ะ หนูอิ่มแล้ว”เซียวหย่งเสียนวางแก้วไว้ตรงโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้ามาแทรกตัวข
เจ้าใหญ่ นั่งก่อนเถอะ เสี่ยวฮวาอยู่กับหมอแล้วไม่เป็นอะไรหรอก” นางหลินหลานอดที่จะบ่นลูกชายไม่ได้ เธอมองตามไปมาตอนนี้เริ่มจะหน้ามืดแล้วเหมือนกัน“ผมเป็นห่วงครับแม่ เสี่ยวฮวาเข้าไปนานแล้ว หมอยังไม่ออกมาบอกเลย ผม...ผมกลัว”แค่ได้ยินเสียงที่เจ็บปวดของภรรยารัก เขาแทบจะไม่อยากให้คลอดลูกแล้ว ถ้าเป็นไปได้เขาขอเจ็บแทบดีกว่า แค่เห็นน้ำตาเธอเขาก็ใจสลายแทน“เจ้าใหญ่มานั่งนี่”เธอกวักมือเรียกให้ลูกชายมานั่ง เซียวหย่งเสียนไม่อยากขัดจึงเดินมานั่งข้าง ๆ นางหลินหลานจึงจับมือลูกชายมาตบหลังมือเบา ๆ และพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน“ฟังแม่นะ ลูกผู้หญิงทุกคนเมื่อแต่งงานย่อมต้องเจอเหตุการณ์นี้ แม้ว่าจะเจ็บปวดสักแค่ไหน แต่เมื่อเห็นหน้าลูกย่อมหายเจ็บและรู้สึกว่าคุ้มค่ามากหากเทียบกับความเจ็บที่เจอมา เสี่ยวฮวาคนนี้ย่อมต้องผ่านมันไปได้ เธอรู้ดีว่ามีครอบครัวและสามีที่ดีเช่นลูกรออยู่ เธอไม่มีทางไปไหนแน่นอน”เซียวหย่งเสียนได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของแม่ แผ่นหลังของชายหนุ่มเย็นไปหมด แม่พูดเช่นนี้เท่ากับท่านรับรู้มาตลอดว่าชุยเหมยฮวาไม่ใช่คนเดิม เขาจึงหันมองหน้าแม่อย่างตื่นตกใจ“แม่รู้...”“อย่าลืมว่าพ่อของลูกกับพ่อของเสี่ยวฮ
“ยินดีด้วยนะคะ คุณแม่ท้องได้สองเดือนแล้ว” คุณหมอกล่าวหลังจากตรวจเสร็จ ชุยเหมยฮวาและเซียวหย่งเสียนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม ในที่สุดเจ้าตัวเล็กก็มาเสียทีตอนนี้ครอบครัวเขาสมบูรณ์แล้วจากนั้นคุณหมอจึงบอกวิธีการดูแลคนท้องให้กับสองสามีฟังอย่างละเอียด แต่มีเหรอที่เซียวหย่งเสียนจะไม่ถามเรื่องการแสดงความรักกับภรรยา“ยังคงปฏิบัติได้เหมือนเดิมค่ะ เพียงแค่รอให้พ้นช่วงสามเดือนแรกไปก่อน แต่หลังจากนั้นยังคงต้องระวังความรุนแรงสักเล็กน้อย จนกว่าจะใกล้กำหนดคลอด”คุณหมอใบหน้าเกิดริ้วแดง ไม่คิดว่าสามีคนไข้ท่านนี้จะถามออกมาตรงๆหลังจากรับยาบำรุงสองสามีภรรยาจึงกลับมาที่ร้านเพื่อบอกข่าวดีแก่ทุกคน“เสี่ยวฮวา น้องกำลังท้องอยู่นะ เดินเหินระวังด้วยสิ” เซียวหย่งเสียนปวดหัวมากกับความดื้อรั้นของภรรยารัก“พี่หย่งเสียน หนูท้องนะไม่ได้ป่วยพี่จะไม่ให้หนูทำอะไรเลยไม่ได้ ฮือ...พี่ไม่รักหนูแล้วใช่ไหม พี่เลยดุหนูตลอด หนูแค่เดินมาหาทุกคนเท่านั้นเอง” ชุยเหมยฮวาน้ำเสียงสะอื้นตอบกลับ เธอไม่รู้อารมณ์ตัวเองเหมือนกัน เพียงแค่โดนดุเล็กน้อยเธอก็น้ำตาซึมแล้ว“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง ไม่ใช่พี่ไม่รักหนู แต่เพราะรัก พี่จึงเป็นห่วง ครั้
ชุยเหมยฮวายิ้มรับก่อนจะพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ไม่ใช่เพราะฉันคนเดียวหรอกป้า แต่ทุกคนต่างหากที่ร่วมด้วยช่วยกันจนมีวันนี้ ฉันเองก็ต้องขอบคุณพี่หย่งเสียนที่ยอมแต่งกับหญิงร้ายกาจเช่นฉัน พอวันหนึ่งที่ฉันคิดได้จึงรู้ว่าอะไรและใครสำคัญที่สุด ฉันเลยคิดที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนที่รัก”ชาวบ้านได้แต่ยิ้มให้ จากนั้นชุยเหมยฮวาจึงเดินดูความเรียบร้อยในส่วนอื่น ๆ ก่อนจะเดินมาหาสามีที่ยังนั่งดื่มกินกับเจ้าบ่าวและกลุ่มของเพื่อนที่มาจากในอำเภอและในหมู่บ้าน“พี่หย่งเสียน หนูจะเข้าไปหาพี่สะใภ้ พี่เองก็อย่าแกล้งพี่ใหญ่มากล่ะ เดี๋ยวจะเมาแล้วไม่ได้เข้าหอ”“พี่ไม่แกล้งพี่สัญญา เพราะคืนนี้พี่ต้องเข้าหอด้วยเหมือนกัน”เมื่อเจอการหยอกล้อของสามีใบหน้าของหญิงสาวจึงแดงขึ้นเพราะความเขินอายและรีบเดินจากไปทันทีชุยเหมยฮวาอยู่เป็นเพื่อนพี่สะใภ้อีกสักพักก่อนจะกลับไปจัดการอาหารที่บ้านใหญ่เซียวเพราะเดี๋ยวจะมีชาวบ้านมาขนไปที่บ้านชุย เพื่อนำไปแจกจ่าย และรอสามีรักกลับมาเข้าหอกับเธอเหมือนพี่ชายและพี่สะใภ้วันเวลาผ่านไปจนวันที่รอคอยของชุยเหมยฮวาและเซียวหย่งเสียนมาถึงเสียที ภัตตาคารเซียวเหมยเปิดทำการแล้ว พิธีเปิดในวันนี้เซียวจ้า
หลังจากจัดการเรื่องต่าง ๆ เสร็จสิ้น ทุกคนจึงดำเนินชีวิตอย่างปกติเช่นทุกวัน เซียวเจี้ยนซูไปช่วยงานที่ร้านเหมยฮวา เซียวหมิงหย่วนไปช่วยที่ร้านขายข้าวเหนียวหมูทอดของพ่อแม่สามี ตอนนี้บ้านชุยก็สร้างเสร็จแล้ว สองพ่อลูกบ้านชุยจึงย้ายกลับบ้านของตัวเอง แม้จะย้ายเข้าบ้านใหม่แล้วแต่ทั้งสองบ้านยังไม่ได้เลี้ยงฉลอง ทุกคนจึงเห็นว่าควรจะจัดงานแต่งของชุยซีหานและฟางเซียนเสียทีจะได้เลี้ยงพร้อมกันทีเดียวตอนนี้น้ำซอสปรุงอาหารเริ่มทยอยส่งขายแล้ว พร้อมกับลูกชิ้นชนิดต่าง ๆ ของชุยซีหาน ผลตอบรับทั้งสองอย่างดีเกินคาด ส่วนที่ดินที่สองครอบครัวซื้อไว้ ส่วนหนึ่งปลูกผลไม้ ส่วนหนึ่งนำมาเลี้ยงไก่เลี้ยงหมู ซึ่งเป็นฟาร์มขนาดใหญ่ไม่น้อย ส่วนสองพี่น้องบ้านลู่ คนหนึ่งเป็นหัวหน้าคนงานในไร่โดยมีหวางห่าวสามีของกู้จิงคอยมาช่วยอีกแรง เวลาว่างก็จะมาช่วยที่ร้านเช่นเดิม อีกคนช่วยดูงานในโรงงานลูกชิ้นขนาดเล็กของบ้านชุย เพียงแค่นี้ค่าแรงทั้งสองคนแต่ละเดือนมากจนใครได้ยินก็ต่างตกใจในที่สุดวันแต่งงานของชุยซีหานและฟางเซียนมาถึง บรรยากาศในหมู่บ้านแทบจะติดผ้าสีแดงทั้งหมด วันนี้บ้านชุยและบ้านเซียวเลี้ยงฉลองนอกจากงานแต่งของชุยซีหานแล้วยังเล
ชุยเหมยฮวาแทบจะกระโดดปรบมือให้กับน้องสามีคนนี้เหลือเกิน เธอรู้มาตลอดว่าเนื้อแท้ของสองพี่น้องบ้านรองไม่ใช่คนเลว อาจจะหลงผิดไปบ้าง แต่ในเมื่อคิดปรับปรุงตัวเธอก็พร้อมจะให้อภัย ส่วนเรื่องของเซียวเจี้ยนซูจะโทษเขาฝ่ายเดียวคงไม่ถูก เพราะชุยเหมยฮวาคนเก่าเป็นฝ่ายตามตื๊อเขาเอง“ฉันรักพี่หย่งเสียนมาก่อน ในอดีตนังเหมยฮวาไม่ได้รักพี่หย่งเสียน มันรักพี่เจี้ยนซู มันไม่เหมาะที่จะเป็นเมียพี่” เจียวมิ่งยังคงดึงดัน แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดก็ตาม“เหมาะหรือไม่ ผมเป็นคนตัดสินใจไม่เกี่ยวกับคุณ ครั้งนี้ผมจะยอมจบเรื่องแต่โดยดี ถ้ามีครั้งต่อไป คุณได้เป็นภรรยาของชายคนใดคนหนึ่งแน่ ในเมื่อรู้จักผมดีไม่ใช่เหรอ ย่อมรู้ว่าผมพูดจริงทำจริง”พูดจบเขาจูงมือภรรยาและชวนทุกคนออกจากห้องเพื่อไปกินอาหารที่ร้านเป็นการตอบแทน“พี่หย่งเสียนมีงานให้เราสองคนทำบ้างไหม”เซียวเจี้ยนซูเอ่ยถามโดยมีเซียวหมิงหย่วนพยักหน้าตาม ตอนนี้ทั้งสองพี่น้องอยากทำงานเก็บเงินมาก เพราะเงินในบ้านที่เคยมีพ่อเอาไปเล่นการพนันแทบจะไม่เหลือแล้ว“ได้สิ พี่เจี้ยนซูฝึกงานกับพี่ฉงซานไปก่อนนะ ฉันกับพี่หย่งเสียนตั้งใจจะเปิดร้านอาหารอีกแห่ง ตอนนี้ซื้อที่
“ฉันจะเปิดเข้าไปดูถ้าเป็นพี่หย่งเสียนจริง ฉันยินดีที่จะหย่าให้ถ้าเขาอยากอยู่กับอดีตคนรัก เมื่อฉันมาทีหลัง ฉันพร้อมจะหลีกทาง” พูดจบก็เปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นหากไม่รู้แผนการมาก่อนคงใจสลายไม่น้อย เพราะรูปร่างของชายหนุ่มที่นอนคว่ำหน้าไม่ต่างจากสามีของเธอ“พี่หย่งเสียน! พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง พี่ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ” ชุยเหมยฮวาเล่นเต็มที่ ทำเอาเซียวหมิงหย่วนอยากจะปรบมือให้พี่สะใภ้เสียเหลือเกินเจียวมิ่งแอบอมยิ้ม ก่อนจะแกล้งบิดขี้เกียจและทำเสียงงัวเงีย “ใครมารบกวนเราค่ะพี่หย่งเสียน” พอเห็นว่าเข้าตามแผนก็รีบปรับสีหน้าเป็นตกใจ และปลุกชายหนุ่มที่นอนข้างกัน“พี่หย่งเสียน ตื่นเถอะ ภรรยาพี่มา”“เกิดอะไรขึ้น ทำไมภรรยาผมมา ในเมื่อผมไม่มีภรรยาเสียหน่อย” ในเมื่อทุกอย่างลุล่วงเขาจึงแกล้งลืมตาและส่งเสียง ก่อนจะหันมาเจอหน้ากับทุกคน จึงทำให้เจียวมิ่งร้องลั่นห้อง“กรี๊ด! แกไม่ใช่พี่หย่งเสียน แกมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง”“เอ้า... ผมนอนของผมอยู่ดี ๆ คุณนั่นแหละเป็นใคร มานอนแก้ผ้าทำไมในห้องผม หรือว่าคุณต้องการทำมิดีมิร้าย ต่อให้ผมหน้าตาแบบนี้แต่ผมก็เลือกนะ” ชายหนุ่มพูดตามความคิด ถ้าเขาเป็นพี่หย่งเสี