All Chapters of แผนรักร้ายของนายเพลย์บอย: Chapter 21 - Chapter 30

ณ คลับ ASเวลา 20.00 น.ASTON PARTแกร๊ก~เสียงแอสตันประตูเปิดประตูห้อง VVIP สุดหรูของของคลับ“ทำไมวันนี้มาไววะ” ไอโรมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผมเปิดประตูเข้ามา“เออนั้นสิวันนี้ไม่ไปตรวจงานหรอวะ” ดีเดย์เอ่ยเสริมขณะกำลังดื่มเหล้าที่สาวสวยอกสะบึ๋มกำลังป้อนให้มัน“ไม่หละวันนี้กูกะจะมาผ่อนคลายสักหน่อย” ผมเอ่ยกลับไปพร้อมกับทิ้งตัวนั่งพิงโซฟาหรู“เอาเด็กไหมเดียวกูเรียกให้” ไอโรมเอ่ยถามผมและกำลังทำทาจะยกมือเรียกบริกร“ไม่ต้องวันนี้กูแค่อยากมาพัก”“มันมาแปลกวะวันนี้ ตั้งแต่มีน้องสายน้ำเพื่อนกูจากเสือก็การเป็นแมวเลยว่ะ” ไอโรมเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ“ระวังจะหลงรักสัตว์เลี้ยงนะมึง ฮ่า ฮ่า” ไอดีเดย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะชอบใจแกร็ก~“หัวเราะอะไรกันวะ บอกกูด้วยสิ” ธามที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาเอ่ยขึ้นด้วยความอยากรู้“หัวเราะไอเสือร้ายที่หลงสัตว์เลี้ยงจนโงหัวไม่ขึ้นวะ ฮ่า ฮ่า” ไอโรมเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะลั่น“หลงรักเชี้ยไรกูแค่ยังไม่เบื่ออีกอย่างวันนี้กูอยากพักผ่อนจริงๆ ” ผมเอ่ยตอบไปอย่างไม่ค่อยอยากยอมรับว่าผมหลงยัยนั้นจริงๆ คนบ้าอะไรจะเอากี่รอบก็ยังฟิตอยู่“ไม่หลงก็ไม่หลง แล้ววันนี้ไอคลาร์กเข้าเวรไง” ไอดีเดย์เ

ณ บริษัท HIGH CARทันที่แอสตันเลี้ยวรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถผู้บริหารของบริษัทฉันก็ต้องเบิกตากว้างในทันทีเพราะไม่เคยเห็นรถหรูจอดเรียงกันเต็มที่จอดรถขนาดนี้ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วว่าระดับผู้บริหารที่นี้เงินเดือนเท่าไหร่กันแน่“ทำตัวดีๆ ล่ะ” แอสตันหันมาบอกฉันก่อนจะเปิดประตูรถลงไปทันที“รู้แล้วน่า” ฉันเอ่ยตอบไปก่อนจะรีบเปิดประตูแล้วก้าวขาให้ทันเขา“สวัสดีค่ะ/ครับ คุณแอสตัน”เมื่อแอสตันย่างกายเข้ามายังข้างในบริษัทนั้นไม่นานพนักงานหลายก็เอ่ยทักทายและโค้งให้เขาอย่างนอบน้อมฉันที่เดินตามหลังแอสตันเข้ามานั้นฉันถึงกับต้องตะลึงกับรถซุปเปอร์คาร์หรูทั้งหลายที่จอดเรียงรายกันเต็มไปหมดฉันมองสำรวจไปรอบๆ แต่ละคันราคาน่าจะไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาทแน่ๆ ถ้าฉันเผลอทำรถพวกนี้เป็นรอยแม้แต่นิดเดียวชาตินี้ทั้งชาติฉันคงหาเงินมาให้ไม่หวัดไม่ไหว“นี้มันบริษัทหรือโชว์รูมรถซุปเปอร์คาร์เนี้ย” ฉันอุทานขึ้นมากับตัวเองเบาๆ“ข้างล่างเป็นโชว์รูมตั้งแต่ชั้น 2 ไปเป็นออฟฟิศ” แอสตันที่ได้ยินฉันอุทานกับตัวเองเอ่ยขึ้นก่อนที่เขาจะเดินไปยังลิฟต์ที่เขียนป้ายไว้ว่าให้ใช้ได้แค่ผู้บริหารและมีคุณลุงยามค่อยกดให้ติ๊งเสียงลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้น

- 2 ชั่วโมงต่อมา -"ตื่นแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยเมื่อเห็นร่างบางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาร่างบางมองไปรอบๆ ห้องแล้วพบว่าเธอนอนให้น้ำเกลืออยู่ในห้องพักสุดหรูของโรงพยาบาลโดยตอนนี้มีแอสตันที่นั่งเช็ดตัวให้เธออยู่ ถ้าเธอไม่เห็นว่าตัวเธอเองมีสายน้ำเกลือห้อยอยู่คงคิดว่าแอสตันพาเธอมาต่อที่โรงแรมเป็นแน่ๆครั้งสุดท้ายที่เธอจำได้ว่าเธอโดนคนใจร้ายทารุณจนหมดสติไปกับโต๊ะทำงานของเขาแล้วพอตื่นขึ้นมาเธอก็ไม่มีแรงพอที่จะลุกแล้วรู้สึกปวดหัวมากเลยนอนต่อ"อืม โอ้ยย" ร่างบางเอ่ยตอบก่อนจะร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บที่ช่วงล่างและท้องน้อยของเธอแล่นขึ้นมาเมื่อเธอพยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่ง“ยังเจ็บอยู่หรอ” แอสตันรีบเอ่ยถามร่างบางทันทีเมื่อได้ยินเสียงร่างบางร้องออกมา“สนใจด้วยหรอ” สายน้ำเอ่ยขึ้นอย่างประชดประชัน“นี่เธออย่าเล่นตัวให้มากได้ไหมฉันเป็นใครแล้วเธอเป็นใครฉันจ้างเธอให้มาบริการฉันไม่ใช่ฉันดูแลเธอแบบนี้”แอสตันเอ่ยตอบกลับร่างบางไปด้วยความหงุดหงิดเพราะตั้งแต่หมอออกไปก็เป็นเขาที่นั่งเช็ดตัวให้เธออยู่ตลอดเพื่อให้ไข้เธอลดลง“แล้วใครขอให้นายมาดูแลล่ะ ปล่อยฉันไว้แบบนั้นก็ได้เดียวก็ตื่นเอง”“ฉันกลัวเธอจะมาตายในห้องทำงานของ

“คุณพอร์ช มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” หนึ่งในผู้ถือหุ้นเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่มาเป็นใคร“พึ่งถึงเมื่อเช้านี้เลยครับ ประชุมบอร์ดผู้ถือหุ้นใหญ่ทั้งทีผมจะไม่มาได้อย่างไรจริงไหมครับ” พอร์ชเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับยิ้มให้แต่แววตาเขากับดุดันขัดกับรอยยิ้มโดยสิ้นเชิง"นี้คือผลงานของผมในการบริหารงานที่บริษัทในเครือของเราที่ต่างประเทศตลอดระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมา" พอร์ชเอ่ยขณะให้เลขาของเขาเดินแจกเอกสารให้กับผู้ถือหุ้นทุกคนที่อยู่ในห้อง"บริษัทกำไรเพิ่มขึ้น200%" หนึ่งในที่ประชุมเอ่ยขึ้นอย่างตกใจที่ได้เห็นแฟ้มเอกสารที่บริษัทสาขาต่างประเทศมีกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงแค่ระยะเวลา 2 ปี"ก็แค่โชคช่วยรึป่าว ใช้การโปรโมทกับบริหารงานตามกระแสนิยมมันจะไปยั่งยืนได้ยังไง" นายพิศุเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับหันไปหาผู้ถือหุ้นอาวุโสอีกคนที่ชื่อสาธิตให้เสริมทัพ“นั้นน่ะสิครับ แผนงานของคนรุ่นใหม่จะมาสู้กับแผนงานคนที่มีประสบการณ์ได้อย่างไง” นายสาธิตรีบเอ่ยขึ้นทันที"งั้นพวกคุณก็ควรยิ่งให้คนรุ่นใหมอย่างพวกผมลองบริหารดูยังไงละครับว่าสู้ได้ไหม" แอสตันเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแน่วแน่“มีใครจะคัดค้านอะไรอีกไหมคร

ณ บริษัท HIGH CAR“รายงานการประชุมของวันนี้” สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมเดินเอาแฟ้มเอกสารที่เธอจดสรุปการประชุมของวันนี้มาวางไว้ให้ที่โต๊ะของแอสตัน“อืมขอบใจมาก”ก๊อกๆ“เข้ามา” แอสตันเอ่ยก่อนจะเงยหน้ามองยังคนที่เปิดประตูเข้ามาภายในห้อง“อ้าวพี่มีอะไร”“พูดกับพี่ให้มันมีหางเสียงหน่อยสิวะ โปรเจ็คไปถึงไหนแล้วทันการเปิดตัวรถรุ่นใหม่ที่จะเข้าไทยที่เราจะไปจัดในงานมอเตอร์โชว์ที่จะถึงนี้ไหม”“ผมว่าทันนะผมดำเนินงานไปจะหมดแล้วดาราก็เชิญแล้วเหลือติดต่อพวกอินฟลูเอนเซอร์”“ดีแล้วอย่าให้พลาดถ้าพลาดไอพิศุมันซ้ำเราแน่”“แล้วทางพี่ไปดูที่ ที่จะขยายสาขารึยัง”“ไปดูมาแล้วกำลังต่อลองราคาอยู่ทำเลใช่ได้เลย นี้พี่หาผู้ช่วยคนใหม่มาให้เราด้วยนะเดียวพรุ่งนี้คงจะมาละ จะได้มาทำแทนสายน้ำเดียวอาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมแล้วใช่ไหม” พอร์ชเอ่ยหันไปถามสายน้ำอย่างเป็นมิตร“ใช่ค่ะ” สายน้ำยิ้มเอ่ยตอบพอร์ชถึงแม้ว่าพอร์ชจะอายุมากกว่ามากและเป็นพี่ของแอสตันแต่เธอกับไม่รู้กดดันเมื่อเวลาอยู่กับเขาน่าจะเป็นเพราะว่าพอร์ชเอ็นดูแล้วปฏิบัติกับเธอเหมือนน้องสาว“ไม่เห็นจำเป็นเลยยัยนี่ทำก็ดีอยู่แล้ว”“เอ๊ะ ไอนี่แกใช้งานน้องเขาจนผอมไปหมดแล้วทั้งทำบัญ