All Chapters of แผนรักร้ายของนายเพลย์บอย: Chapter 1 - Chapter 10

ณ ร้านอาหารฝรั่งเศสหรูท่ามกลางแสงไฟสลัวบริเวณหลังโรงรถของร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูกึ่งบาร์ใจกลางเมืองที่ตอนนี้บรรยากาศเริ่มเงียบงันเนื่องด้วยตอนนี้เป็นเวลาใกล้ปิดของร้านลูกค้าต่างพากันทยอยกันออกจากร้านบางคนก็ไปต่อที่อื่นบางคนก็กลับบ้าน“อื้ออออ แอสตันขาาา” เสียงหญิงสาวในชุดเดรสสั้นรัดรูปผูกคอหุ่นเซ็กซี่ดีกรีนางเอกครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกชายตรงหน้าขยำหน้าอกตูมๆ ไซร์ 500cc ที่เธอพึ่งออดอ้อนขอเงินเขาไปอัพมาใหม่เมื่อเดือนก่อน“เดียร์ว่าเราไปต่อกันในรถดีไหมคะเดียวมีคนมาเห็น” เธอพูดพลางลูบไล้โคนขาของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาอกเอาใจเพราะบริเวณนี้ถึงจะเป็นหลังลานจอดรถของลูกค้า vip ที่ค่อนข้างจะลับตาผู้คน แล้วตอนนี้คนอื่นในร้านก็เริ่มทยอยกลับกันแล้วแต่ก็เสี่ยงผ่านมาเห็นอยู่ดี“หุบปาก ร่านๆ แบบเธออายเป็นด้วยหรอ” ชายหนุ่มลูกครึ่งอิตาลีใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติพูดพลางกระชากท้ายทอยของนางเอกสาวเพื่อสำรวจดูว่าคุ้มกับที่เค้าเสียเงินให้ไปอัพหน้าอัพนมใหม่ไหม“หึ ปลอมชะมัด”“แหม่ ก็มันยังไม่เข้าที่นี้คะ”จ๊วบจ๊าบๆนางเอกสาวเอามือคล้องคอชายหนุ่มมาจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนอย่างรู้ใจชายตรงหน้าเป็นอย่างดี“

“สายน้ำเธอมีคู่รึยังหรอ” นิวตันเอ่ยถามฉัน“ยังจ๊ะ ยัยน้ำยังว่างมากก” เมลเบิร์นรีบตอบแทนฉันแถมยังทำหน้าตาเจ้าเล่ห์พร้อมส่งซิกให้กับยัยเอลลี่อีก“ใช่ๆ น้ำมึงกำลังหาคู่อยู่นิพอดีเลยคู่กับนิวตันเลยสิ” เอลลี่รีบเสริมทันทียัยสองคนนี้เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย“งั้นเธอคู่กับฉันไหม” นิวตันเอ่ยถามฉันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่ใครเห็นก็ต้องใจเต้นแรง“ได้สิ ฉันขอเกาะนายหน่อยนะ”“เกาะอะไรเธอเก่งจะตาย” นิวตันพูดพลางเอามือยีผมฉันอย่างเอ็นดูฉันกับนิวตันค่อนข้างสนิทกันเพราะตอนเทอมแรกฉันกับนิวตันได้เป็นตัวแทนของคณะไปแข่งวิ่งเพื่อที่จะหาตัวแทนของมหาลัยเราเลยได้คุยกันบ่อย เอาจริงๆ ตอนเทอม 1 ฉันเคยแอบชอบนิวตันด้วยเขาทั้งหน้าตาดีเรียนเก่งอ่อนโยนเอาใจใส่ทุกคน แต่ตอนนั้นนิวตันมีแฟนอยู่แล้วฉันเลยได้แค่แอบปลื้มแต่ตอนนี้เหมือนจะเลิกกันไปแล้วสักพักมั้ง“งั้นเดียวตอนบ่ายว่างเราเจอกันที่ห้องชมรมฉันไหม หรือสายน้ำต้องไปทำงานพิเศษที่ร้านไอศกรีมหน้ามหาวิทยาลัยหรือเปล่า”“ได้สิ บ่ายนี้ฉันว่างวันนี้ร้านหยุดแต่ฉันต้องกลับก่อน 5 โมงนะต้องไปทำงานพิเศษอีกที่ต่อ”“’ โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ”“นี่ๆ กูว่าจะนิวตันชอบอีน้ำชัว” ยัยเอลลี่หั

ฉันนั่งมองพวกเขาโยกหัวโยกตัวไปตามจังหวะเสียงเพลง พอเหล้าหมดแก้วฉันก็มีหน้าที่เติมเหล้าให้ ส่วนกีกี้ก็นัวเนียอยู่กับดีเดย์จนจะหลอมรวมกันอยู่แล้ว“ชีวิตของคนรวยนี้มันดีจริงๆ เลยนะเที่ยวเล่นกินสนุกไปวันๆ ไม่ต้องคิดอะไร” ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ- 1 ชั่วโมงผ่านไป -“มาแล้วหรอวะไอแอสตันไหนบอกแปบเดียว” โรมเอ่ยทักเพื่อนรักที่พึ่งมาทำให้ฉันหันไปมองทางแอสตันที่กำลังเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ“มีปัญหาไรป่าววะ” ธามเอ่ยถามเพื่อนเมื่อแอสตันทิ้งตัวลงข้างๆ ฉันแล้วพ่นขวันบุหรี่ราคาแพงออกมา ฉันทำเป็นไม่สนใจเขาแล้วหันไปรินเหล้าให้โรมต่อหมอนี้กินเหล้าไวชะมัดแปบๆ จะหมดขวดอีกแล้ว“เป็นอย่างที่กูคิดเลยวะ ไอพิศุยักยอกเงินคลับกูจริงๆ ด้วย”“แล้วมึงจะเอายังไงจะบอกพ่อมึงไหม”“ยัง หลักฐานกูยังไม่พอ”“มีอะไรให้ช่วยก็บอกพวกกู”“ว่าแต่เธอ ไม่คิดจะเทเหล้าให้ฉันรึไง? ” แอสตันพูดพร้อมเอามือหนาเอื้อมมาโอบเอวของฉันแล้วกระชากให้ฉันไปนั่งบนตักของเค้า“นี้นาย ปล่อยนะ” ฉันโวยวายเสียงดังจนกีกี้ที่กำลังจูบอย่างดูดดื่นกับดีเดย์ชะงักแล้วหันมาดุฉัน“สายน้ำ ถามไม่อยากโดนไล่ออกก็อย่าขัดใจคุณแอสตันคุณเค้าเป็นลูกเจ้าของที่นี้”“นายจะเอาเหล้า

“ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันยอมทุกอย่างเลยปล่อยฉันไปเถอะ” ฉันพยายามตะเกียดตะกายดิ้นไปมาให้หลุดจากร่างแกร่งนี้ ทั้งใช้ไม้อ่อนไม้แข็งทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์“หยุดดิ้นสักที!” เขาตวาดเสียงดังขึ้นพร้อมใช้มือหนาของเขาจับต้นขาทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกันพร้อมกับใช้นิ้วเรียวลูบเนินสวาทอูมๆ ของฉันไปมาอยากชอบใจแอสตันแม้เขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่เขากับถูกใจเธอเป็นพิเศษตั้งแต่แรกเห็นนั้นอาจเป็นเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ปฏิเสธเขาอย่างสายน้ำมาก่อนแถมยังอวดดี วันนี้เขาต้องการที่จะปราบพยศความดื้อด้านปากดีของเธอแต่กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะเจอแจ็คพอตแบบนี้“นี้ ฉันว่าเธอนอนนิ่งๆ ดีกว่าถ้าฉันถูกใจฉันจ่ายไม่อั้นนะ” แอสตันพูดพร้อมกับเอาแก่นกายมหึมานั้นฟาดมาที่กลีบกุหลาบของฉันปัก ปัก!“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ได้ขายตัวแต่นายข่มขืนฉันไอโรคจิตเก็บเงินของนายไว้อมตอนตายเถอะ” ฉันหันหน้ากับไปเผชิญสายตาของแอสตันอย่างเจ็บปวดกับคำพูดและการกระทำที่ไร้ซึ่งความเมตตาของเขา“เธอรู้ไหมยิ่งเธอปากดี มันยิ่งทำฉันมีอารมณ์” แอสตันพูดพร้อมกับแสยะยิ้มชั่วร้าย ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มากดบันทึกวีดิโอแล้ววางไว้ที่โต๊ะ

ASTON PARTณ ห้องทำงานชั้นบนสุดของคลับAS“เรื่องที่ให้ไปสืบมาได้รึยัง” แอสตันเอ่ยถามธนิน“นี้ครับ ผมว่าชีวิตเธอน่าสงสารอยู่นะครับ” ธนินเอ่ยพลางยื่นแฟ้มเอกสารข้อมูลของสายให้แอสตัน“อืม ขอบคุณมากออกไปได้แล้ว” แอสตันรับเเฟ้มเอกสารมาเปิดดูแล้วโบกมือไล่ลูกน้องคนสนิทให้ออกจากห้องทำงานเขาไป“สายน้ำ กานต์พิชชา แสนสุข อายุ 20 ปี เกิด 23 ธันวาคม ค.ศ xxxxสูง 157 เซนติเมตร น้ำหนัก 41 กิโลกรัมเลขประจำตัวประชาชนxxxxxxxxxxxxx เบอร์ xxx-xxxxxxxที่อยู่ หอพักxxxxxที่อยู่ที่บ้าน บ้านเลขที่xxx/x หมู่xx ตำบลxxx อำเภอxxx จังหวัด เชียงรายเรียนบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ปี 2 เป็นนักเรียนทุน เป็นนักกีฬาวิ่งเหรียญทองพ่อแม่แยกทางกันเพราะพ่อมีเมียน้อย มีน้องสาว 1 คนที่บ้านเป็นหนี้เพราะพ่อเอาที่ไปจำนองแล้วกู้นอกระบบหนีไปกับเมียน้อยจำนวน x,xxx,xxxทำงานพาร์ทไทม์อยู่ 4 งาน1.ร้านอาหารฝรั่งเศส จันทร์-เสาร์ 17.00-23.002.ร้านไอศกรีมหน้ามหาลัย พุธ พฤหัศบดี ศุกร์ 14.00-16.303.รับสอนภาษาอังกฤษเด็ก เสาร์-อาทิตย์ 13.00-14.304.เด็กดริ้งที่คลับAS 23.30-02.00 เริ่มงานวันนี้วันแรก”“ยัยนี้เอาเวลาที่ไหนไปนอนวะเนี้ย” แอ