ฉันนั่งมองพวกเขาโยกหัวโยกตัวไปตามจังหวะเสียงเพลง พอเหล้าหมดแก้วฉันก็มีหน้าที่เติมเหล้าให้ ส่วนกีกี้ก็นัวเนียอยู่กับดีเดย์จนจะหลอมรวมกันอยู่แล้ว
“ชีวิตของคนรวยนี้มันดีจริงๆ เลยนะเที่ยวเล่นกินสนุกไปวันๆ ไม่ต้องคิดอะไร” ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ - 1 ชั่วโมงผ่านไป - “มาแล้วหรอวะไอแอสตันไหนบอกแปบเดียว” โรมเอ่ยทักเพื่อนรักที่พึ่งมาทำให้ฉันหันไปมองทางแอสตันที่กำลังเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ “มีปัญหาไรป่าววะ” ธามเอ่ยถามเพื่อนเมื่อแอสตันทิ้งตัวลงข้างๆ ฉันแล้วพ่นขวันบุหรี่ราคาแพงออกมา ฉันทำเป็นไม่สนใจเขาแล้วหันไปรินเหล้าให้โรมต่อหมอนี้กินเหล้าไวชะมัดแปบๆ จะหมดขวดอีกแล้ว “เป็นอย่างที่กูคิดเลยวะ ไอพิศุยักยอกเงินคลับกูจริงๆ ด้วย” “แล้วมึงจะเอายังไงจะบอกพ่อมึงไหม” “ยัง หลักฐานกูยังไม่พอ” “มีอะไรให้ช่วยก็บอกพวกกู” “ว่าแต่เธอ ไม่คิดจะเทเหล้าให้ฉันรึไง? ” แอสตันพูดพร้อมเอามือหนาเอื้อมมาโอบเอวของฉันแล้วกระชากให้ฉันไปนั่งบนตักของเค้า “นี้นาย ปล่อยนะ” ฉันโวยวายเสียงดังจนกีกี้ที่กำลังจูบอย่างดูดดื่นกับดีเดย์ชะงักแล้วหันมาดุฉัน “สายน้ำ ถามไม่อยากโดนไล่ออกก็อย่าขัดใจคุณแอสตันคุณเค้าเป็นลูกเจ้าของที่นี้” “นายจะเอาเหล้าอะไร แล้วปล่อยฉันด้วย” ฉันพยายามเก็บอารมณ์ไม่พอใจแล้วพยายามพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ “เหล้าเพียว” แอสตันเอ่ยและไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวฉันสักทีฉันเลยเอื้อมมือไปหยิบขวดเหล้ามาเทให้เขาแทน “อะ เหล้านาย” ฉันยื่นแก้วเหล้าให้เขาด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ “ป้อนฉันสิ” แอสตันพูดออกมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แล้วใช้สายตามองสัดส่วนร่างกายของฉันอย่างเปิดเผยโจ่งแจ้ง ฉันพยายามอดทนแล้วยื่นแก้วเหล้าไปจ่อกับปากของแอสตันแล้วเลิกคิ้วสงสัยเพราะเขาไม่ยอมกินสักที “ฉันอยากให้เธอป้อนเหล้าฉันด้วยปากของเธอ” แอสตันโน้มหน้าเข้ามาทำหน้าหื่นกระหายกระซิบที่ข้างหูฉันเบาๆ พร้อมกับฉันที่รู้สึกว่าดุ้นอะไรแข็งๆ อยู่ที่บั้นท้ายของฉัน “ไอทุเ…. โอ๊ย” ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยคแอสตันก็ให้มือหนาบีบปากฉันแล้วเทเหล้าเข้ามาในปากพร้อมประกบปากของเขาเข้ามาทันทีแอสตันใช้ลิ้นร้อนสอดเข้ามาล่วงล้ำในปากฉันอย่าถือวิสาสะแล้วใช้ลิ้นควานเหล้ารสขมในปากฉันกลื่นลงคอท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ เขาที่มองมาเหมือนเป็นเรื่องปกติ เพี๊ยะ!!! ฉันรีบลุกขึ้นจากตักแอสตันแล้วตวัดมือตบเขาทันทีที่แอสตันถอนริมฝีปากหนาออกจากฉัน “กล้าตบฉันงั้นหรอ!” แอสตันเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่โดยตบเล็กน้อยแล้วพูดอย่างหัวเสีย “ว้าย คุณแอสตันคะกีกี้ขอโทษแทนสายน้ำด้วยนะคะเธอเป็นเด็กใหม่เดียวกีกี้ไปบอกให้เจ๊เกดทำโทษให้นะคะ นี้มาขอโทษคุณแอสตันเดียวนี้” กีกี้รีบลุกขึ้นจากตักดีเดย์แล้วมาก้มหัวขอโทษแอสตันเพื่อไม่ให้เขาเอาเรื่องแล้วดึงมือของฉันให้มาขอโทษแอสตัน “ไม่ใช่เรื่องของเธอถอยไป” แอสตันพลักกีกี้ให้หลบไปแล้วมาเผชิญหน้ากับฉันซึ่งฉันก็ไม่ได้หลบสายตาของเค้าเช่นกัน “ถ้าเธอเป็นผู้ชายเธอตายคาตีนฉันไปแล้วน้ำหน้าอย่างเธอมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน!” ฝ่ามือหนาของแอสตันจับที่คางของฉันอย่างแรงแล้วกัดฟันพูดกับฉันด้วยสายตาดุดันอย่างโมโห “แล้วน้ำหน้าอย่างนายมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับคนอื่นถ้านายไม่รวยหน้าตาดีก็แค่ผู้ชายเหี้ยๆ คนนึงเท่านั้นแหละ” ฉันด่าแอสตันกลับไปอย่าเหลืออด “นี้เธอกล้ามากนะ” แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับง้างมือตรงมาที่คอของฉัน “เห้ยๆ ไอแอสตันใจเย็นๆ ” โรมรีบเข้ามาคว้าแขนแอสตันที่หมายจะมาบีบคอฉัน “ใจเย็นเหี้ยอะไรยัยนี้มันทำกูก่อนมึงไม่เห็นหรอ” แอสตันตอบกลับพร้อมสะบัดมือโรมออกจากข้อแขนแกร่งของเค้า “หรือเธออยากจะเล่นตัวอัพค่าตัวจากฉัน ถ้าแบบนั้นก็บอกดีๆ ก็ได้นิ” แอสตันพูดกับฉันพร้อมกับใช้สายตาดูถูก “ฉันมาทำงานที่นี้แค่นั่งดริ้งก์กับชงเหล้าเท่านั้นไม่ได้มาขายตัว” “หึ อย่ามาตอแหลอย่างเธอน่ะคงจะกลวงไม่รู้จะกลวงยังไงแล้วมั้ง” แอสตันพูแล้วเบนสายตาลงต่ำมาที่ใต้สะดือฉัน เพี้ยะ!! ฉันตวัดมือตบหน้าร่างสูงอีกรอบอย่างสุดแรงเพราะเหลืออดกับที่เขาพูดประโยคที่ดูถูกเหยียดหยามฉันขนาดนั้นถึงฉันจะจนจะทำงานแบบนี้เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดจาแบบนี้กับฉันหรือใครทั้งนั้น “เธอ!!!” แอสตันที่โดนฉันตบเป็นรอบที่สองหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธแล้วสาวเท้าเข้ามาบีบคอฉันทันที “อ่อย อัน” ฉันพยายามจะพูดออกมาทั้งๆ ที่กำลังโดนมือหนาบีบคอจนแทบจะหายใจไม่ออกยิ่งฉันพยายามแกะมือหนาเท่าไหร่เขายิ่งบีบแรงเพิ่มเท่านั้น “เห้ยๆๆ ไอแอสตันมึงใจเย็นก่อนๆ ” “เดียวก็ตายหรอกไอสัส” ทั้งโรมและธามรีบเข้ามาห้ามแล้วช่วยกันดึงมือแอสตันออกจากคอฉัน “แค๊กๆ ๆ ” ฉันลูบคอตัวเองแล้วรีบสูดหายใจเข้าลึกๆ “ว้ายย มีอะไรกันค่ะ” เจ๊เกดรีบวิ่งเข้ามาเมื่อเห็นเหตุการณ์ว่าทางโต๊ะของแอสตันที่ดูแล้วสถานการณ์ไม่ค่อยจะดี “ใจเย็นๆ นะคะคุณแอสตัน นี่เธอรีบขอโทษคุณแอสตันเดียวนี้” เจ๊เกดรีบยกมือไหว้ขอโทษแอสตันเป็นการใหญ่พร้อมทั้งเรียกให้ฉันมาขอโทษแอสตันด้วยกัน “ไปบอกธนินให้เปิดห้องให้ฉันเดียวนี้ฉันจะสั่งสอนยัยนี้” แอสตันหันไปสั่งเจ๊เกดด้วยอารมณ์เดือดพ่าน หมับ! แอสตันกระชากแขนของฉันให้เดินตามเขาไปอย่างแรง “ค่ะๆ” เจ๊เกดผยักหน้ารับแล้วเหลือบสายตามามองฉันแล้วรีบออกไปเปิดห้องให้แอสตันทันที “นี้นายจะทำอะไรฉันน่ะปล่อยนะ” ฉันพูดขณะพยายามแกะแขนของแอสตันที่ตอนนี้เขาพาฉันขึ้นมายังชั้นสามของคลับที่มีห้องเต็มไปหมด พลัก! แอสตันผลักฉันเข้าไปในห้องทันที ปัง! เขากระแทกปิดประตูเสียงดังลั่นแล้วเดินตรงมาทางฉันที่พยายามจะวิ่งไปเปิดประตู หมับ! ปัก! แอสตันใช้แขนแกร่งคว้าเอวฉันเอาไว้แล้วเหวี่ยงไปที่ ที่นอนขนาดคิงไซส์ภายในห้องทันที “นี้นายจะทำอะไร ออกไปนะไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย” “ทำไม พออยู่กับฉันสองต่อสองไม่เห็นเก่งเหมือนอยู่ข้างนอกเลยนะ” ใบหน้าหล่อแสดงสีหน้าดิบเถื่อนแล้วค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาคล่อมตัวฉัน “ใครก็ได้ อ่วยอ้วยย (ช่วยด้วย) ” ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยค แอสตันก็ชะชากท้ายทอยฉันให้แหงนหน้าขึ้นไปพร้อมกับกระแทกจูบฉันอย่างรุนแรง “อื่ออ~ อ่อยอะไอเอี้ย (ปล่อยนะไอเหี้ย) ” ฉันพยายามขัดขืน อย่างสุดกำลังแต่ก็ทำอะไรแอสตันไม่ได้อยู่ดีแอสตันระดมจูบฉันอย่างไม่หยุดยั้งจนฉันแทบหายใจไม่ทันรสจูบที่แสนป่าเถื่อนและมีรสชาติขมของบุหรี่ แม้ว่าฉันพยายามรวบรวมกำลังที่มีเพื่อผลักแอสตันออกไปให้ได้แต่ก็เหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยปลัก!!“โอ้ยย!!!” ฉันใช้จังหวะที่แอสตันกำลังดูดริมฝีปากล่างของฉัน กัดริมฝีปากหนาของเขาอย่างแรงจนได้กลิ่นเลือดฟุ้งในปากแล้วให้ใช้แรงทั้งหมดถีบอกเขาให้ออกไปจากตัวฉัน“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย”เมื่อฉันได้โอกาสฉันก็รีบลงจากเตียงรีบวิ่งหมายจะไปที่ประตูห้องเพื่อหาทางหนีไปจากเขาแล้วร้องเรียกคนช่วยอย่างสุดเสียงแต่…..หมับ!ร่างสูงใช้มือหนาขว้าแขนฉันจากด้านหลังโดยที่ฉันยังวิ่งไปได้ไม่พ้นจากเตียงมากนัก ก่อนจะกระชากฉันกลับมาเหวี่ยงลงบนที่นอนอย่างแรง ส่วนมืออีกข้างของเขากำลังเช็ดเลือดจากริมฝีปากตัวเอง“เธอชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” แอสตันโน้มหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆ ฉันด้วยน้ำเสียงร้ายกาจ“ปล่อยฉันนะ ไอบ้า”“เธอกล้ามานะที่ตบหน้าฉันกลางคลับแบบนั้น” “เธอคิดหรอว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเรียกร้องความสนใจจากฉัน” เข้าตอบกลับมาพร้อมใช้สายตาดูถูกฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า“ไอทุเรศ ฉันไม่เคยคิดจะเรียกร้องความสนใจจากคนเหี้ยๆ แบบนาย”“ง
“ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันยอมทุกอย่างเลยปล่อยฉันไปเถอะ” ฉันพยายามตะเกียดตะกายดิ้นไปมาให้หลุดจากร่างแกร่งนี้ ทั้งใช้ไม้อ่อนไม้แข็งทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์“หยุดดิ้นสักที!” เขาตวาดเสียงดังขึ้นพร้อมใช้มือหนาของเขาจับต้นขาทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกันพร้อมกับใช้นิ้วเรียวลูบเนินสวาทอูมๆ ของฉันไปมาอยากชอบใจแอสตันแม้เขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่เขากับถูกใจเธอเป็นพิเศษตั้งแต่แรกเห็นนั้นอาจเป็นเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ปฏิเสธเขาอย่างสายน้ำมาก่อนแถมยังอวดดี วันนี้เขาต้องการที่จะปราบพยศความดื้อด้านปากดีของเธอแต่กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะเจอแจ็คพอตแบบนี้“นี้ ฉันว่าเธอนอนนิ่งๆ ดีกว่าถ้าฉันถูกใจฉันจ่ายไม่อั้นนะ” แอสตันพูดพร้อมกับเอาแก่นกายมหึมานั้นฟาดมาที่กลีบกุหลาบของฉันปัก ปัก!“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ได้ขายตัวแต่นายข่มขืนฉันไอโรคจิตเก็บเงินของนายไว้อมตอนตายเถอะ” ฉันหันหน้ากับไปเผชิญสายตาของแอสตันอย่างเจ็บปวดกับคำพูดและการกระทำที่ไร้ซึ่งความเมตตาของเขา“เธอรู้ไหมยิ่งเธอปากดี มันยิ่งทำฉันมีอารมณ์” แอสตันพูดพร้อมกับแสยะยิ้มชั่วร้าย ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มากดบันทึกวีดิโอแล้ววางไว้ที่โต๊ะ
แก่นกายมหึมาของร่างแกร่งกระตุกถี่ๆ เหมือนว่าการร่วมรักครั้งนี้เขาใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้วตับ!!“อ๊าาาาาาส์~” แอสตันคำรามออกมาเมื่อกระแทกสวนเข้าไปครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยน้ำอุ่นๆ เข้าไปในตัวของร่างบางฟุ๊บ!!“เฮ่อออ เฮ่ออออ” แอสตันทิ้งตัวทับร่างบางอย่างไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ด้วยความเหนื่อยหอบ แต่แก่นกายของเขายังคงเสียบคารูสวาทของร่างบางไว้อยู่แบบนั้นแอสตันยิ้มอย่างพึ่งพอใจที่เขาได้ปราบผยศของหญิงสาวใต้ร่างแกร่งของเขาแล้วครั้งนี้เขากับรู้สึกดีมากๆ อย่างอธิบายไม่ถูกมันดีมากกว่าผู้หญิงที่เขาเคยมีอะไรด้วยที่ผ่านมาทุกคนเสียอีกมือหนาชักแก่นกายออกมาจากรูสวาทของร่างบาง ทันทีที่แก่นกายใหญ่ถอดออกน้ำขาวขุนผสมเลือดก็ไหลออกจากรูสวาททันทีจนเลอะเต็มร่องขาเต็มที่นอนไปหมด ร่างสูงลุกพลิกตัวไปนอนหอบข้างร่างบางแทนร่างบางเมื่อชายหนุ่มถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของเธอแต่เธอก็ยังอยู่ในท่านอนชันเข่าอ้าขาอยู่แบบนั้นอย่างหายใจหอบเหนื่อยไม่ต่างจากเขา เธอแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะขยับตัวได้เลยเธอรู้สึกเจ็บระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะรูสวาทของเธอที่ตอนนี้บวมเป่ง“เลิกร้องไห้สักทีเถอะน่า เห็นแล้วมันรำคาญ” แอสตัวพูดแล้วแก้
ASTON PARTณ ห้องทำงานชั้นบนสุดของคลับAS“เรื่องที่ให้ไปสืบมาได้รึยัง” แอสตันเอ่ยถามธนิน“นี้ครับ ผมว่าชีวิตเธอน่าสงสารอยู่นะครับ” ธนินเอ่ยพลางยื่นแฟ้มเอกสารข้อมูลของสายให้แอสตัน“อืม ขอบคุณมากออกไปได้แล้ว” แอสตันรับเเฟ้มเอกสารมาเปิดดูแล้วโบกมือไล่ลูกน้องคนสนิทให้ออกจากห้องทำงานเขาไป“สายน้ำ กานต์พิชชา แสนสุข อายุ 20 ปี เกิด 23 ธันวาคม ค.ศ xxxxสูง 157 เซนติเมตร น้ำหนัก 41 กิโลกรัมเลขประจำตัวประชาชนxxxxxxxxxxxxx เบอร์ xxx-xxxxxxxที่อยู่ หอพักxxxxxที่อยู่ที่บ้าน บ้านเลขที่xxx/x หมู่xx ตำบลxxx อำเภอxxx จังหวัด เชียงรายเรียนบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ปี 2 เป็นนักเรียนทุน เป็นนักกีฬาวิ่งเหรียญทองพ่อแม่แยกทางกันเพราะพ่อมีเมียน้อย มีน้องสาว 1 คนที่บ้านเป็นหนี้เพราะพ่อเอาที่ไปจำนองแล้วกู้นอกระบบหนีไปกับเมียน้อยจำนวน x,xxx,xxxทำงานพาร์ทไทม์อยู่ 4 งาน1.ร้านอาหารฝรั่งเศส จันทร์-เสาร์ 17.00-23.002.ร้านไอศกรีมหน้ามหาลัย พุธ พฤหัศบดี ศุกร์ 14.00-16.303.รับสอนภาษาอังกฤษเด็ก เสาร์-อาทิตย์ 13.00-14.304.เด็กดริ้งที่คลับAS 23.30-02.00 เริ่มงานวันนี้วันแรก”“ยัยนี้เอาเวลาที่ไหนไปนอนวะเนี้ย” แอ
ณ คอนโดหรูของแอสตันกริ๊ง กริ๊ง~ร่างบางยืนทำใจอยู่นานกว่าจะกล้าตัดสินใจกดกริ่งหน้าประตูบานหรูของผู้ชายสารเลวที่เธอไม่อยากจะพบเจอเขาอีกแกร่ง~“คีย์การ์ดก็มีทำไมไม่เปิดเข้ามา” แอสตันเปิดประตูออกมาในชุดคุมอาบน้ำและผมที่ยังเปียกหมาดๆ เอ่ยถาม“ทำยังไงนายถึงจะลบคลิปฉัน”“เข้ามาก่อนสิ” แอสตันเอ่ย“นายต้องการอะไร” สายน้ำกรอกตาไปมาอย่างไม่มีทางเลือกก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องของเขา“มาเป็นเด็กฉันสิ ถ้าไม่อยากให้ฉันปล่อยคลิปรักของเรา” แอสตันเอ่ยพร้อมกับกอดอกยืนมองร่างบางด้วยสายตาของผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า“ใครรักคนสารเลวแบบนายกัน”“แล้วก็ไปลาออกจากทุกงานที่เธอทำสะ”“….”“ฉันไม่เอาเธอฟรีๆ หรอกฉันมีเงินเดือนให้เดือนละ 5 หมื่นระยะเวลาจนกว่าฉันจะเรียนจบ”“….”“มันเยอะกว่าเงินเดือนที่เธอวิ่งทำสามสี่งานทั้งเดือนอีกนะไม่สนหรอ” แอสตันพูดพลางใช้มือหน้าลูบหน้าของสายน้ำเบาๆ“นายมันไอคนสารเลว” ร่างบางเอ่ยพลางกำมือแน่นอย่างแค้นใจที่เธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย“คิดเอาเองนะว่าจะเป็นดาวคลิปโป๊แล้วหลุดทุนของมหาลัยหรือจะมาเป็นเด็กฉัน”“….” ร่างบางได้แต่กัดปากแน่นอย่างไม่มีทางเลือก“งั้นก็เริ่มงานวันนี้เลยละกัน”ฟุบบ
“อ้ะ เจ็บ!” ร่างบางร้องออกไปหมายจะให้ร่างแกร่งตรงหน้าลดแรงกระแทกลงแต่ก็ไร้ความหมายเมื่อชายเอาแต่ใจตรงหน้าเธอนั้นไม่เพียงแต่จะไม่ลดแรงกระแทกให้เบาลงแถมยังตอกอัดใส่แรงขึ้นกว่าเดิมเสียอีกตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆๆ“อ๊าา เสียวหัวเ_ี้ยๆ” แอสตันครางออกมาพร้อมกับจับล็อคเอวบางของเธอแน่นและอัดกระแทกรูสวาทอย่างไม่ยั้งตั้งแต่วันที่เขาได้ลิ้มลองความบริสุทธิ์ของเธอไปเขาก็ไม่สามารถลืมความรู้สึกนั้นได้อีกเลยสักนาทีเดียวเหมือนเขานั้นได้เสพติดร่างกายนี้ของเธอเข้าแล้วเขาอยากจะครอบครองทั้งร่างกายและรูสวาทนี้ให้เป็นของเขาเพียงผู้เดียวเพียงแต่เธอคนนี้กับไม่เหมือนสาวสวยที่เขาเคยเอาด้วยมาก่อนตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆแอสตันเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น มือหนาของแอสตันรั้งต้นคอของเธอให้แหงนหน้ามองตรงมาที่เขาที่ตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ตินั้นเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆๆๆ“ซี๊ด สายน้ำ” แอสตันครางชื่อเธอก่อนจะใช้นิ้วโป้งหนากดคลึงตรงกลางตุ่มคริสตัลของเธอไปพร้อมกับอัดกระแทกแก่นกายเข้าออกรูสวาทของเธอไม่หยุดราวกับหิวกระหายมานาน ทำเอาร่างบางที่ถูกกระทำอยู่นานนับ 20 นาที บิดไปมาด้วยความเสียวซ่านแอสตันมองดูร่างบางที่เอา
ฉันพยายามจะยกท่อนแขนแกร่งของแอสตันออกจากเอวของฉัน แต่มันเหมือนไปปลุกให้เขาตื่น“จะไปไหน” แอสตันที่งัวเงียชะโงกหัวขึ้นมาถามฉัน“จะกลับห้องไปเก็บของ” ฉันเอ่ยตอบไปเสียงเรียบโดยที่ไม่คิดจะหันไปมองเขาเลยสักนิด“เอาคีย์การ์ดไปด้วย” แอสตันเอ่ยพร้อมกับปล่อยท่อนแขนแกร่งออกจากเอวฉันแล้วนอนตะแคงหันหลังไปอีกทาง“อืม” ฉันตอบพร้อมกับลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะได้ไปเก็บของและจัดการธุระส่วนตัวณ หอพักของสายน้ำฉันกลับมาถึงห้องพร้อมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนแข็งๆ แล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลอาบสองแก้มอย่างเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้เจอและเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าเวลา17.00 น.ครืด ครืดด~ (เสียงโทรศัพท์สายน้ำ)เสียงโทรศัพท์ที่สั่นไม่หยุด ปลุกฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาควานหาโทรศัพท์เพื่อดูว่าใครโทรมาฉันชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของแอสตันก่อนที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกดรับสายเขา“ฮัลโหล”(นี้เธอไปเก็บของถึงดาวอังคารหรอ ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมงเธอต้องถึงห้อง!!)ตู๊ด ตู๊ดๆๆ หลังจากที่แอสตันพูดจบก็กดตัดสายฉันทันทีโดยไม่รอให้ฉันได้โต้ตอบใดๆ“5 โมงเย็นแล้วหรอเนี้ย นี้ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอ” ฉันบ่นกับตัวเองและ
ณ สนามแข่งรถแอสตันขับรถมายังสนามแข่งรถหรูที่กว้างใหญ่ที่มองได้สุดลูกหูลูกตาที่ตอนนี้มีผู้คนมากมายอยู่เต็มอัศจรรย์ดูก็รู้ว่าเป็นคนมีฐานนะและยังมีรถหรูอีกหลายคันจอดอยู่เต็มสนาม ซึ่งดูก็รู้ว่าสนามแข่งรถนี้สร้างขึ้นมาเพื่อให้บรรดาคนรวยทั้งหลายมาประลองความเร็วของรถราคาแพงกัน"มาช้าจังวะกูนึกว่ามึงกลัวจนหนีไปสะละ" ทันทีที่แอสตันเคลื่อนรถไปจอดบริเวณฝั่งพวกเพื่อนของเขาที่มาจอดรออยู่แล้วและเปิดประตูลงจากรถก็มีผู้ชายผมสีทองหน้าตาลูกครึ่งฝรั่งเศสที่ดูแล้วน่าจะรุ่นเดียวกันกับแอสตันกำลังยืนสูบบุหรี่ราคาแพงพิงรถหรูคันสีน้ำเงินที่อยู่ด้านตรงข้ามเอ่ยทักเขาทันที"หึ กูไม่เคยกลัวคนกระจอกแบบมึงหรอกไอเรย์" แอสตันเอ่ยตอบอีกฝ่ายพร้อมทำหน้าตากวนบาทาใส่ตามสไตล์ของเขา"แล้วไหนของเดิมพันมึง"ร่างสูงของแอสตันเดินไปเปิดประตูข้างคนขับแล้วกระชากแขนของสายน้ำให้ลงมาจากรถ"ถ้ามึงชนะกูได้ก็เอายัยนี้ไป แต่กูทดลองงานไปแล้วหวังว่ามึงจะไม่ถือ"สายน้ำยืนหน้าชาวาบกับคำพูดเขาและหันไปมองหน้าเขาทันที่กับสิ่งที่เขาพูดท่ามกลางคนมากมายแต่ดูเหมือนแอสตันจะไม่สะทกสะท้านอะไรแถมยังทำหน้าตาภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองได้เอ่ยออกไป"กูไม่ถือห
"ออกไป!!"ร่างสูงของแอสตันเอ่ยไล่สาวสวยที่เขาจ้างมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับดึงกางเกงของตนมาใส่ให้เรียบร้อย"ทำไมล่ะคะ แตงโมทำอะไรให้พี่แอสตันไม่พอใจรึป่าว" สาวสวยเอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นมาเกาะแขนแอสตันด้วยท่าทางออดอ้อน"ฉันหมดอารมณ์" เขาเอ่ยพร้อมสะบัดแขนที่ถูกเกาะกุมด้วยสาวสวยออกอย่างไม่ใยดี"แต่เรายังไม่ได้เริ่มเลยนะคะ" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือแอสตันมาวางไว้ที่หน้าอกของเธอ"ฉันไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นแหละปล่อย" เขาเอ่ยเสียงดังลั่นจนทำให้เธอต้องปล่อยมือออกจากข้อมือเขาที่เธอจับเขาไว้อยู่ร่างสูงของแอสตันล้วงไปหยิบกระเป๋าตังที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาปึกนึงแล้วยัดใส่มือของเธอ"นี้เงินแล้วก็รีบไสหัวไปสะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!! " เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตวาดลั่นจนทำให้สาวสวยที่เขาเรียกว่ากลัวจนตัวสั่นก็จะรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นมาใส่โดยไว"ถ้าพี่แอสตันมีอา...""ฉันบอกให้ออกไปไงหรือเธออยากตาย!!!" ยังไม่ทันที่สาวสวยจะเอ่ยจบแอสตันก็ตวาดขึ้นเสียงดังลั่นก่อนจะชี้ไปที่ประตู"ค่ะๆๆ แตงโมงไปแล้วค่ะ" สาวสวยเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความกลัว"เป็
ก๊อกๆแกร็ก~ยังไม่ทันที่ลูกค้าที่นั่งอยู่ภายในห้อง VVIP ของคลับจะเอ่ยอนุญาติประตูบานหรูก็ถูกเปิดออกด้วยสาวๆ สวยๆ มากมายที่แต่งหน้าจัดจ้านแต่งตัวกันน้อยชิ้นจนแทบจะเห็นได้ทุกสัดส่วน"สวัสดีค๊า พี่ดีเดย์เรียกพวกหนูมาคิดถึงพวกหนูหรอคะ" เสียงแหลมของสาวสวยนมโตที่ใส่เสื้อเกาะอกสีส้มและกระโปรงสั้นจนแทบจะเห็นแพตตี้เอ่ยขึ้นแล้วรีบตรงมาหาดีเดย์ทันที"คิดถึงสิคะ มาๆ ให้พี่หอมหน่อยเพื่อนน้องส้มจี๊ดชื่ออะไรกันบ้างคะ" ดีเดย์เอ่ยด้วยสายตาลุกวาวพร้อมอ้าแขนรับสาวๆ ทั้งหลายที่เดินมารุมนั่งตักเขาอย่างเอาใจ"แนะนำตัวสิพวกเธอ" สาวที่ชื่อส้มจี๊ดที่นั่งตักและเอามือคล้องคอดีเดย์ไว้อยู่หันไปเอ่ยบอกพวกเพื่อนๆ ของเธอ"หนูชื่อเมล่อนค่ะ" สาวสวยที่นั่งถัดไปจากสาวสวยที่ชื่อส้มจี๊ดเอ่ยขึ้น"หนูแตงโมค่ะ" สาวที่ชื่อแตงโมเอ่ยพร้อมเอานมโตๆ ของเธอถูไถที่แขนของดีเดย์อย่างยั่วยวนพร้อมกับเอาหน้าซบอกของเขา"หนูส้มโอค่ะ""แพรรี่ค่ะ""โห นี้มันผลไม้รวมชัดๆ" ธามเอ่ยขึ้นเมื่อสาวๆ แต่ละคนบอกชื่อของตัวเอง"เป็นไงกูเลือกมาแต่ละคนดีกรีนางแบบดาวยั่วทั้งนั้น" ดีเดย์เอ่ยขึ้นอย่างภูมิใจ"กูละเชื่อมึงจริงๆ เลย" โรมที่เล่นโทรศัพท์อยู่เอ่ย
"อิ่มชะมัดเลย" เอลลี่เอ่ยพร้อมกับตีพุงตังเองเบาๆ"ก็ควรอิ่มไหมอีผี กินไปสะขนาดนั้น" เมลเบิร์นเอ่ยก่อนจะยกมือส่งสัญญาณเรียกพนักงานมาเก็บเงิน"ก็นานๆ จะได้กินสักทีอยู่บ้านแม่ให้กูกินแต่อาหารคลีนหน้ากูจะเป็นเต่าอยู่แล้ว" เอลลี่เอ่ยพร้อมชี้นิ้วไปที่หน้าตัวเอง"อีน้ำไม่อร่อยหรอวะกูเห็นมึงกินไปนิดเดียวเองมัวนั่งมองแต่โทรศัพท์" เมลเบิร์นเอ่ยกับสายน้ำที่วันนี้เธอสังเกตได้ว่าเพื่อนรักของเธอดูซึมๆ ไปนั่งจ้องแต่โทรศัพท์"อร่อย แต่กูไม่ค่อยหิวก็บอกแล้วว่าวันนี้กูนอนไม่พอ""ทั้งหมด 1250 บาทค่ะ""เดียวกูเลี้ยงเองวันนี้ถือว่ากินสละโสดปลอมใจยัยเมลเบิร์น" เอลลี่เอ่ยพร้อมหยิบบิลที่พนักงานมาตรวจดู"แต๊งกิ๊วนะจ๊ะเพื่อนรัก" เมลเบิร์นเอ่ยพร้อมทำตาปริบๆ ใส่เพื่อนรัก"งั้นเราไปช็อปปิ้งกันก่อนไหมแล้วค่อยกลับ เดียวกูไปส่งมึงเอง" เอลลี่เอ่ยก่อนจะหันไปบอกสายน้ำณ คอนโดแอสตันเวลา 17.00 น.รถหรูแบรนด์ยุโรปของเอลลี่แล่นมาจอดบริเวณหน้าคอนโดหรูของแอสตันในเวลายามเย็น"มึงมีปัญหาอะไรกับพี่เขาป่าววะ" เอลลี่เอ่ยถามที่กำลังจะปลดเข็มขัดนิรภัย"ป่าว กูแค่นอนไม่พอ""อย่ามาโกหกกู กูดูออกว่าวันนี้มึงดูซึมๆ บอกกูมาสะดีๆ ทะเลาะ
เช้าวันต่อมาคลืด คลืดๆ ~ร่างบางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงปลุกของโทรศัพท์แต่ก็พบกับเตียงที่ว่างเปล่าไร้วี่แววของร่างสูงนอนอยู่เช่นทุกวัน มือบางเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหัวนอนที่ยังดังอยู่ไม่ยอมหยุดก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงยัยฝน"(หนูจะโทรมาบอกพี่ว่าพรุ่งนี้แม่ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วจ๊ะ)"ทำไมไวจัง หมอตรวจแน่แล้วใช่ไหมว่าแม่แข็งแรงดีแล้ว"(ตรวจแล้วจ๊ะพี่แข็งแรงดีไม่มีปัญหาอะไรหมอพึ่งมาบอกเมื่อกี้นี่เองหนูเลยรีบโทรมาบอกพี่)(แล้วเงินพอใช่ไหม ถ้าไม่พอบอกนะเดียวพี่โอนไปให้เพิ่ม)(พอจ้าพี่ พี่แอสตันเขาทำเรื่องรับผิดชอบค่ารักษาแล้วก็ค่าห้องพิเศษไว้หมดแล้วไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่มแล้ว)"แล้ว..."(พี่แค่นี้ก่อนนะจ๊ะหนูต้องรีบแต่งตัวไปเรียนจากโรงพยาบาลไปโรงเรียนไกลมากพี่ บ๊ายบายจ๊ะ)ยังไม่ทันที่สายน้ำจะเอ่ยถามจบสายฝนก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนที่จะวางสายไป"พึ่งจะ 7 โมงเองไปไหนของเขา" สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมมองไปยังนาฬิกาที่ตอนนี้พึ่งจะแค่ 7 โมงเช้าแล้วช่วงนี้แอสตันก็ไม่ค่อยมีเรียนด้วยนอกจะทำโปรเจ็คอยู่ห้องไม่ก็มหาวิทยาลัยเธอมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นมีสิ่งใดผิดปกติก่อนจะมองไปยังห้องน้ำภายในห้องนอนแต่ก็ไม่เห็น
หลายชั่วโมงต่อมาเวลา 17.00 น.แกร็ก~ร่างบางของสายน้ำเปิดประตูเข้ามาภายในคอนโดหรูของแอสตันแต่กลับพบความว่างเปล่าไร้วี่แววของคนตัวสูงที่ปกติแล้วเวลาเธอกลับมาจากมหาวิทยาลัยร่างสูงของแอสตันจะชอบนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาตัวยาวกลางห้องรับแขก"ไปไหน หรือว่ายังไม่ตื่น"สายน้ำบ่นพึมพัมกับตัวเองพร้อมทั้งย่ำเท้าเดินขึ้นไปยังชั้นสองของคอนโดหรูก่อนจะเปิดดูที่ห้องนอนดูว่ามีเจ้าของร่างสูงไหม"แอสตัน~ อ่าวไม่อยู่" มือเล็กของสายน้ำที่เปิดประตูเข้าไปยังห้องนอนพร้อมเอ่ยเรียกเจ้าของชื่อแต่ก็พบความว่างเปล่าเช่นเดิม..Line แอสตันสายน้ำ: ไปข้างนอกหรอแอสตัน : ใช่ กินข้าวก่อนเลยนะไม่ต้องรอสายน้ำ : อืมร่างบางกดไลน์หาแอสตันด้วยความแปลกใจปกติแล้วแอสตันแทบจะไม่ห่างจากเธอเลยเขามักจะคอยไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยตลอดถ้าไม่ได้ไปรับก็จะรออยู่ที่ห้องหรือถ้าไปไหนเขามักจะพาเธอไปด้วยเสมอ"หรือมันใกล้หมดเวลาของฉันแล้ว" สายน้ำเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งลงอยู่ปลายเตียงแล้วมองไปรอบๆ ห้องนอนหรูของแอสตันที่ตอนนี้มีเพียงแค่เธอกับความเงียบสนิท"นายเริ่มเบื่อฉันแล้วสินะ"เธอเอ่ยเบาๆ กับตัวเองก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน
"เออกูมีเรื่องจะบอกพวกมึงด้วยเสาร์นี้กูจะหมั้นกับเมลเบิร์น" ธามเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่ราบเรียบต่างจากพวกเพื่อนของเขาที่หันมามองเข้ากันอย่างตกใจ"หะ!!! " ชายหนุ่มทั้ง 4 เอ่ยอุทานขึ้นมาพร้อมกันอย่างตกใจกับสิ่งที่ธามได้พึ่งเอ่ยออกมา"อีก 2 วันเนี้ยนะมึงไม่บอกพวกกูวันงานเลยล่ะ" แอสตันเอ่ยขึ้น"มึงกะมัดมือชกยัยน้องคนสวยเขาเลยหรอวะ" ดีเดย์เอ่ยพลางมองหน้าธามอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนเขาจะทำแบบนั้น"น่าสงสารน้องเขาชิปหาย" คลาร์กที่กำลังกระดกเหล้าเข้าปากเอ่ยออกมาพลางส่ายหัวเบาๆ"พวกกูดูออกนะว่ามึงคิดยังไงกับน้องเขาแต่แบบนี้มันจะไม่มัดมือชกน้องเขาไปหรอวะ" โรมเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับมองไปยังธามที่กระดกเหล้าเข้าปากอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร"แม่ยัยเมลนู้นที่เป็นคนอยากจับให้กูกับเมลหมั้นกัน" ธามเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี"พวกกูรู้นะว่าต้องเป็นฝีมือมึงไม่งั้นอยู่ดีๆ จะมาจับหมั่นกันได้อย่างไงแต่ก็เอาเถอะจัดที่ไหน" แอสตันเอ่ยก่อนจะเหลือบสายตาไปมองธามที่นั่งกินเหล้าอย่างหน้าระรื่น"โรมแรม MB ของที่บ้านเมลนั้นแหละแต่ว่าจัดภายในมีแค่ครอบครัวกูกับเมล""เออ มาๆ กินเหล้าต่อ" เเอสตันเอ่ยก่อนจะยกแก้วข
ณ คลับ ASทันทีที่ขับรถออกมาจากบ้านอัครกิจภูริสกุล แอสตันก็ขับรถสปอร์ตสุดหรูวิ่งตรงมาที่คลับ AS ทันที ร่างสูงของแอสตันก้าวเท้าลงจากรถพร้อมกับสายตาของนักท่องราตรีทั้งหลายที่จับจ้องมายังเขาเป็นทางเดียวกัน“ธนินหละ” แอสตันเอ่ยถามพนักงานที่รีบเดินมารับกุญแจรถจากเขาเพื่อนำไปจอด“คุณธนินติดต้อนรับลูกค้า VIP อยู่ชั้นบนครับ”“พวก ส.ส สินะ บอกธนินว่าเสร็จแล้วให้ขึ้นไปหาฉันที่ห้องทำงาน” แอสตันเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะย่างเท้าตรงไปยังห้องทำงานของตน“ครับ” พนักงานชายเอ่ยตามหลังแอสตันพร้อมโค้งให้เขาอย่างเคารพก่อนจะเดินไปยังด้านประตูคนขับเพื่อนำรถของเขาไปจอดก๊อก ก๊อกๆ"เข้ามา"แกร็ก~"นายเรียกผมหรอครับ" ธนินเปิดเข้ามาภายในห้องทำงานของแอสตันพร้อมโค้งตัวให้เขาก่อนเอ่ยถามเจ้านายของตน"ใช่ ฉันมีเรื่องให้นายไปสืบหน่อย" แอสตันเอ่ยพลางเคาะนิ้วชี้กับโต๊ะทำงานตามจังหวะแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ไอแพดของตนเองโดยไม่ได้หันไปมองยังธนินที่พึ่งเข้ามา"เรื่องอะไรครับ? ""คนนี้" แอสตันเอ่ยก่อนจะวางไอแพคแล้วกลับหัวไปทางธนินพลางเคาะนิ้วชี้ไปที่รูปของซีเรียพร้อมกับเอ่ยต่อ"ลูกของนายอธิวัฒน์ ประธานบริษัทXXX แล้วก็สืบมาด้วย
ณ บ้านอัครกิจภูริสกุลเวลา 22:00 น.“ลูกแม่ ลมอะไรหอบมาเนี้ย” เสียงของหญิงสาววัยกลางคนที่ดูสง่านั่งอยู่ในห้องรับแขกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงของแอสตันเดินเข้ามาภายในบ้าน“ก็คิดถึงแม่ไงครับเลยมาหา” แอสตันเอ่ยคำหวานพร้อมทำเสียงออดอ้อนพร้อมเดินเข้าไปสวมกอดเเม่ของตนราวกับเด็กน้อย“ขี้โม้ ได้ข่าวว่าติดสาวหรอลูกที่ชื่ออะไรน้า อ่อสายน้ำลูกเต้าใครที่ไหนแม่รู้จักไหม” หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยพร้อมหยิกจมูกลูกชายคนเล็กของเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู“พี่มันเอาเรื่องไร้สาระแบบนี้มาฟ้องแม่หรอครับ”“ไม่ต้องไปว่าพี่เลยนะ แล้วเมื่อไหร่จะพามาให้แม่รู้จัก”“ไม่มีอะไรหรอกครับแม่อย่าไปเชื่อพี่มัน”“ก็ได้ๆ กินอะไรรึยังแม่ให้ป้าศรีไปเตรียมให้ไหม” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามลูกชายพลางทำท่าจะเรียกแม่บ้านคนสนิทที่อยู่ในห้องรับแขกด้วยกันให้ไปเตรียมอาหารให้แอสตัน“กินแล้วครับ แล้วพี่อยู่ไหนหรอครับ”“บนห้องจ๊ะ มีอะไรรึป่าวมาหาพี่เขาดึกๆ ดื่นๆ”“ไม่มีอะไรหรอกครับแค่จะมาถามถึงเรื่องจัดงานมอเตอร์โชว์”“จ๊ะ ขึ้นไปอย่างดังนะลูกคุณพ่อหลับแล้ว”“ครับแม่”ฟอดดด~แอสตันเอ่ยก่อนจะหอมแม่ที่เป็นที่รักของเขาฟอดใหญ่ก่อนจะรีบขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านอ
ณ คลับ ASเวลา 18.00 น.รถสปอร์ตหรูของแอสตันแล่นเข้ามาจอดเทียบยังบันไดประตูทางขึ้นของคลับหรูในเวลายามเย็นซึ่งตอนนี้เริ่มมีนักท่องราตรีบางส่วนทยอยกันเข้ามาแล้ว"สวัสดีครับนายให้เอารถไปเก็บเลยไหมคับ" บริกรของคลับเดินมาโค้งให้แอสตันก่อนจะเอ่ยถามเมื่อเห็นเขาและสายน้ำเดินลงจากประตูรถ"อืม" ร่างสูงตอบเพียงประโยคสั้นๆ ก่อนจะยื่นกุญแจรถให้ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในคลับโดยมีสายน้ำเดินตามไม่ห่างณ ห้องทำงานแอสตันก๊อก ก๊อก ๆๆ"เข้ามา" ร่างสูงของแอสตันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเอ่ยขึ้น"นี้เป็นไฟล์กล้องวงจรปิดที่เรากู้มาได้ครับในคลิปมีชายอีกคนที่มากับนายพิศุด้วยแต่ไม่ได้ลงมาจากรถเราเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร" ธนินเอ่ยพร้อมยื่นไอแพดเปิดคลิปให้แอสตันดูจากกล้องวงจรปิดที่พึ่งกู้มาได้"กูว่าแล้วว่ามันต้องมีคนคอยหนุนหลังอยู่" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าในคลิปมีชายที่อายุน่าจะอยู่ในวัยกลางคนเปิดประตูรถตูแค่ครึ่งเดียวทำให้เห็นได้แค่มือเอ่ยคุยกับนายพิศุอยู่"ตอนนี้ผมกำลังตามสืบว่าอีกคนเป็นใครอยู่ ส่วนนี้เป็นเลขทะเบียนรถผมไปสืบมาแล้วเป็นทะเบียนรถปลอมครับหลังจากผ่านด่านทางแยกจากคลับเราก็หายไปเลยผมคิดว่าน่าจะเปลี่ยนรถ""โก