All Chapters of แผนรักร้ายของนายเพลย์บอย: Chapter 31 - Chapter 40

สายน้ำที่เห็นชายผมแดงเล็งปืนมาทางแอสตันจึงตกใจรีบผลักชายหนุ่มให้พ้นจากวิถีกระสุนแต่ตัวเธอกับโดนลูกหลงของกระสุนปืนยิงเข้าที่แขนแทนสะเองร่างบางที่ตื่นตกใจค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น ก่อนที่สติจะดับวูบลง สิ่งสุดท้ายที่ได้เห็นคือ ร่างสูงของแอสตันที่รีบวิ่งเข้ามารับเธอด้วยสีหน้าตื่นตระหนก"สายน้ำ!!" แอสตันตะโกนเรียกสายน้ำดังลั่นก่อนที่จะรีบเข้าไปรับร่างบางที่ตอนนี้หมดสติไปแล้วร่างสูงก้มมองร่างบางในอ้อมกอดที่ตอนนี้ที่ใบหน้าซี๊ดเซียวและเลือดที่แขนของเธอไหลรินออกมาไม่หยุดจนเปื้อนเสื้อเชิตสีขาวของเขา แอสตันมองชายผมแดงตรงหน้าด้วยความโกรธแค้นจนเส้นเลือดมือที่เขากำหมัดอยู่ขึ้นชัดเจน"กูไม่ได้ตั้งใจจะยิงยัยนี้นะ มันโง่เข้ามารับกระสุนเอง" ชายผมแดงเอ่ยพร้อมถือปืนในมือชี้มาด้วยความสั่นเทาพลัก!!คลาร์กที่ได้จังหวะตอนชายผมแดงเผลอเดินอ้อมไปด้านหลังแล้วล็อคตัวเขาเอาไว้จากข้างหลังพร้อมทั้งกดชายผมแดงลงไปนอนแนบกับพื้นและใช้เท้าเตะปืนออกจากมือ"โอ้ย กูยอมแล้วปล่อยกูไปเถอะ" ชายผมแดงยกมือยอมแพ้และร้องโอดครววญให้คลาร์กปล่อยเขาไปวี๊วอวี๊วออ“เชี้ย ตำรวจมา” หนึ่งในชายชกรรจ์ที่นอนกองกับพื้นที่ยังพอมีสติเอ่ยขึ้น และพยา

- เช้าวันต่อมา -"เดียวทำแผลเสร็จก็กลับบ้านได้แล้วครับ แต่ต้องมาทำแผลที่โรงพยาบาลทุกวันจนกว่าแผลจะแห้งสนิท" คุณหมอเอ่ยบอกขณะที่เปิดดูแฟ้มการรักษาของสายน้ำอยู่"ขอบคุณค่ะ""คุณแอสตันจะทำแผลใหม่เลยไหมคะ" พยาบาลสาวเอ่ยถามแอสตันเสียงหวาน"ไม่ต้องเดียวฉันกลับไปทำเอง""แต่ว่าแผลคุณ""ฉันบอกว่าไม่ไง""ค่ะ" พยาบาลสาวเอ่ยอย่างหน้าเสียงเล็กน้อยก่อนจะเดินหน้าบึ้งตึงออกจากห้องไปณ คอนโดหรูของแอสตัน“จะทำอะไร” แอสตันเอ่ยถามเมื่อสายน้ำดึงข้อมือของเขาให้นั่งลงบนโซฟาก่อนที่มือบางจะมาจับที่ผ้าก๊อซปิดแผลบริเวณที่หางคิ้วของเขา“ก็ทำแผลให้นายใหม่ไง จะปล่อยให้เลือดซึมจนทะลักออกมาเลยไหม” สายน้ำเอ่ยพร้อมมองไปยังใบหน้าของแอสตันที่มีผ้าก๊อซปิดแผลอยู่หลายที่และเริ่มมีเลือดซึมออกมาแล้วใบหน้าหล่อเหลาของแอสตันที่ตอนนี้มีแต่ลอยฟกช้ำเต็มไปหมดแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรความหล่อของเขาได้เลยแล้วยิ่งใบหน้าหล่อของเขาที่ตอนนี้มีรอยแผลมันกับทำให้เขาดูเท่ขึ้นมากSAYNAM PART“โอ๊ยย ซี๊ดด” เสียงร้องโอดครวญของแอสตันดังขึ้นเมื่อฉันเริ่มค่อยๆ แตะสำลีที่ใส่แอลกอฮอลล้างแผลไปยังบาดแผลของเขา“นี่นายจะร้องอะไรนักหนาที่ตอนมีเรื่องไม่เห็นทำ

“เลวชิปหายทำไมมึงไม่บอกพวกกู” ยัยเอลลี่เอ่ยขึ้นอย่างโมโหแทนฉันฉันที่ไม่อยากจะเสียเพื่อนรักไปเลยไม่มีทางเลือกเลยจำใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยัยเพื่อนรักทั้งสองฟัง“ก็กูไม่กล้า ขนาดกูจะไปแจ้งความแอสตันยังบอกว่าตำรวจก็ทำอะไรเขาไม่ได้”“กูก็พอรู้ว่าพี่แอสตันเลวแต่กูไม่คิดว่าจะเลวขนาดอัดคลิปแบล็คเมล์มึงขนาดนี้”“มึงจะเอายังไงกูช่วยไหมเดียวกูให้แม่กูไปคุยกะพ่อแม่พี่แอสตันให้” เมลเบิร์นเอ่ยขึ้นอย่างพยายามหาทางช่วยฉัน“ไม่ต้องหรอกเดียวหมดเทอมนี้กูก็เป็นอิสระแล้วคิดสะว่ามีเสี่ยเลี้ยง”“กูขอโทษนะที่ช่วยอะไรมึงไม่ได้” ยังเอลลี่เอ่ยขึ้นน้ำตาคลอแล้วเอื้อมมือมาโอบกอดฉันอย่างรู้สึกผิดถ้าพูดถึงเรื่องความเซนซิทีฟยัยเอลลี่เซนซิทีฟและบ่อน้ำตาตื้นและขี้น้อยใจที่สุดในกลุ่มแล้วตอนนี้คงรู้สึกผิดทั้งเรื่องที่ยัยเมลเบิร์นรถชนและเรื่องฉันอยู่แน่ๆ ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นความผิดของยัยนี่เลย“กูด้วยขอโทษนะ” ยัยเมลเบิร์นเเบะปากทำหน้าจะร้องไห้เพราะสงสารฉันเข้ามาสวมกอดฉันด้วยอีกคน“พวกมึงกูไม่เป็นอะไรอยู่กับแอสตันก็สบายดีกูไม่ต้องไปวิ่งทำงานหนักด้วยมึงไม่ดีใจหรอ”“จริงนะ” ยัยเอลลี่เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง“ก็จริงนะสิกูมีเงินพอ

- หลายวันผ่านไป -ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง Lรถสปอร์ตคันหรูของแอสตันขับแล่นเข้ามาภายในมหาวิทยาลัยในเวลาเช้าตรู่กว่าปกติกำลังมุ่งหน้าไปยังตึกคณะบริหารเพื่อที่จะไปส่งหญิงสาว"จอดตรงนี้แหละเดียวฉันเดินต่อเอง" สายน้ำเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงตึกคณะของเธอแล้ว ถึงตอนนี้จะเป็นเวลาเช้ากว่าปกติแต่ก็เริ่มที่จะมีนักศึกษาทยอยกันมาบ้างแล้วและเธอก็ไม่อยากจะเป็นจุดสังเกต“เรื่องมากเดียวฉันไปส่งหน้าตึก”“ไม่ต้อง แล้ววันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่หรอจะลากฉันออกมาด้วยทำไมแต่เช้า”“ต้องเข้าบริษัทมีเอกสารที่ต้องจัดการให้เสร็จก่อนเข้าประชุมสายนี้”“จอดได้แล้วแอสตัน!” สายน้ำเอ่ยย้ำกับแอสตันอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้นเพราะคนเอาแต่ใจยังไม่ยอมหยุดรถให้เธอสักที"เหอะ กลัวคนรู้รึไงว่าเธอเป็นคนของฉัน""ฉันไม่อยากเจอใครมาดักตบอีก""เลิกเรียนก็ทักมาเดียวฉันมารับ" แอสตันที่ได้ยินร่างบางพูดแบบนั้นก็ชะงักเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยพร้อมจอดรถข้างฟุตบาทใกล้ๆ กับร้านถ่ายเอกสารของคณะบริหารให้สายน้ำก่อนจะขับรถออกไป"ไง สายน้ำ" นิวตันที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากเดินตรงเข้ามาทักทายสายน้ำแล้วมองไปยังรถของแอสตันที่พึ่งขับออกไป“รู้จักกันน่ะเขาเห็น

- ทางด้านแอสตัน -ณ โซล VIP ของคลับดังย่านใจกลางเมืองกรุงชายหนุ่มที่กำลังนั่งจิบไวน์ราคาแพงและดื่มด่ำกับการแสดงโชว์ของคลับแห่งนี้ที่เขาพึ่งเซ็นสัญญาซื้อหุ้นไป“มึงคิดไงที่ซื้อหุ้นที่นี้วะ” ธามเอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างแอสตันอย่างประหลาดใจที่คนอย่างเขาซื้อหุ้นของคลับแห่งนี้เพราะมันคนละไลฟ์สไตล์กับเพื่อนของเขาโดยชิ้นเชิง“เพราะว่ามันสร้างเม็ดเงินให้กูได้มาก” แอสตันเอ่ยพร้อมกวาดสายตาไปมองสำรวจรอบๆ ภายในคลับนี้ส่วนมากแล้วจะเป็นคนต่างชาติทุนหนามากัน“เออก็จริงของมึงการแสดงแนวนี้ส่วนมากเป็นที่ถูกใจของพวกนักท่องเที่ยวต่างชาติ” ธามเอ่ยตอบไปอย่างเห็นด้วยเพราะเขาเองตั้งแต่เข้ามาก็เห็นมีแต่คนต่างชาติสะส่วนใหญ่“เอาละครับลูกค้าผู้มีเกียรติทุกท่านเรามาคั่นเวลาชมลีลาเต้นสุดแซ่บที่ทุกท่านจะต้องเคลิบเคลิ้มกับนักเต้นน้องใหม่มาแรงของเรากันได้เลยครับ”ทันทีที่พิธีกรพูดจบก็ปรากฏร่างหญิงสาวสุดเซ็กซี่ที่อยู่ในชุดบอดี้สูทรัดรูปสีดำที่โชว์สัดส่วนอันเร่าร้อนของร่างกายเธอได้ชันเจน"เชี้ย นักเต้นคนนั้นแจ่มชิปหายมึงคิดดีแล้วล่ะที่จะซื้อหุ้นของที่นี้แต่กูว่า…คุ้นๆ ป่าววะ" ดีเดย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับเพ่งมองไปยังสาวนักเต้นท