ณ ร้านอาหารฝรั่งเศสหรู
ท่ามกลางแสงไฟสลัวบริเวณหลังโรงรถของร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูกึ่งบาร์ใจกลางเมืองที่ตอนนี้บรรยากาศเริ่มเงียบงันเนื่องด้วยตอนนี้เป็นเวลาใกล้ปิดของร้านลูกค้าต่างพากันทยอยกันออกจากร้านบางคนก็ไปต่อที่อื่นบางคนก็กลับบ้าน “อื้ออออ แอสตันขาาา” เสียงหญิงสาวในชุดเดรสสั้นรัดรูปผูกคอหุ่นเซ็กซี่ดีกรีนางเอกครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกชายตรงหน้าขยำหน้าอกตูมๆ ไซร์ 500cc ที่เธอพึ่งออดอ้อนขอเงินเขาไปอัพมาใหม่เมื่อเดือนก่อน “เดียร์ว่าเราไปต่อกันในรถดีไหมคะเดียวมีคนมาเห็น” เธอพูดพลางลูบไล้โคนขาของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาอกเอาใจเพราะบริเวณนี้ถึงจะเป็นหลังลานจอดรถของลูกค้า vip ที่ค่อนข้างจะลับตาผู้คน แล้วตอนนี้คนอื่นในร้านก็เริ่มทยอยกลับกันแล้วแต่ก็เสี่ยงผ่านมาเห็นอยู่ดี “หุบปาก ร่านๆ แบบเธออายเป็นด้วยหรอ” ชายหนุ่มลูกครึ่งอิตาลีใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติพูดพลางกระชากท้ายทอยของนางเอกสาวเพื่อสำรวจดูว่าคุ้มกับที่เค้าเสียเงินให้ไปอัพหน้าอัพนมใหม่ไหม “หึ ปลอมชะมัด” “แหม่ ก็มันยังไม่เข้าที่นี้คะ” จ๊วบจ๊าบๆ นางเอกสาวเอามือคล้องคอชายหนุ่มมาจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนอย่างรู้ใจชายตรงหน้าเป็นอย่างดี “เดียร์ขอบคุณนะคะที่ให้เดียร์เป็นนางเอกซีรี่ย์เรื่องใหม่” นางเอกสาวพูดพลางดึงสายเสื้อที่ผูกคอออกทำให้เสื้อส่วนบนเธอไปกองอยู่ที่เอวของเธอเผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจคัพ D ที่ตอนนี้ทั้งสองเต้ามีเพียงแค่ที่ปิดจุกเท่านั้นพร้อมทั้งสอดมือไปคล้องคอชายหนุ่มตรงหน้ามาจูบอย่างดูดดื่มเร่าร้อนอีกครั้ง "เดียร์อยากแล้วค่ะผัวขา อ๊าา" นางเอกสาวครางออกมาเสียงกระเส่าอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าเริ่มขยำหน้าอกพร้อมหยิกยอดลูกเกดเธอแรงๆ มืออีกข้างของเขาล้วงเข้ามาขยำบั้นท้ายของเธอ ตุบบ!! “ว้ายย ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจแอบดูฉันแค่จะเอาขยะกับน้ำมาเททิ้ง” หญิงสาวร่างบางรีบก้มหัวขอโทษที่เธอเผลอทำถุงขยะหลุดมือเพราะตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า “ใครจะไปคิดหละว่าจะมีคนมาทำอะไรกันตรงนี้” หญิงสาวร่างบางบ่นออกมาเสียงเบา “อร๊ายยยยย แกเป็นใครเนี้ยอีหน้าด้าน” นางเอกสาวกรี๊ดแล้วรีบดึงชุดขึ้นมาปิดหน้าอกแล้วชี้หน้าหญิงสาวร่างบางอย่างปรี๊ดแตกที่มาขัดจังหวะเข้าได้เข้าเข็มของเธอ “นี้คุณใครกันแน่ที่หน้าด้าน ตรงนี้มันลานจอดนะคะไม่ใช่ม่านรูด” “ถ้าฉันจำไม่ผิดคุณเป็นนางเอกหน้าใหม่ช่อง 21 ไม่ใช่หรอคะ กริยาคุณนี่ต่ำขัดกับหน้าจริงๆ” “กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แกด่าฉันต่ำหรอ” นางเอกสาวกรี๊ดและเดินจ้ำเท้าง้ามือหมายจะตบสั่งสอนหญิงสาวตรงหน้าเสียให้เข็ดแต่... ซ่าาาาาาา ร่างบางรีบเอาถังน้ำเน่าในมือที่เธอตั้งใจจะเอามาเททิ้งสาดใส่คนตรงหน้าเป็นสัญชาตณาณการป้องกันตัวทันที “กรี๊ดดด แก! แกกล้าเอาน้ำเน่านั้นสาดใส่ฉันหรออีเด็กบ้า” “แอสตันคะเดียร์ไม่ยอมนะคะแอสตันต้องจัดการอีเด็กนี้ให้เดียร์นะคะ” ดาราสาวหันไปเกาะแขนออดอ้อนชายหนุ่มให้เขาช่วย “เธอไปได้แล้ว ฉันเหม็นหมดอารมณ์กับเธอแล้ว” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ แต่สายตากับจับจ้องไปที่สาวร่างบางตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ “แอสตัล คุณมองมันแบบนั้นหมายความว่าไงสนใจมันหรอเดียร์ไม่ยอมนะคะเดียร์ไม่ยอม” นางเอกสาวโวยวายเสียงดังลั่นอย่างไม่สนว่าใครจะผ่านมาได้ยิน “ฉันบอกให้ไปได้แล้วไง ไม่ได้ยินหรอ” “เดียร์ไม่ไป เดียร์ไม่ยอมนะคะจะมาไล่เดียร์เหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ไม่ได้” “ฉันให้เวลาเธอสามวิ ถ้าเธอยังไม่ไปให้พ้นหน้าฉัน ซีรี่ย์เรื่องที่เธอกำลังถ่ายอยู่เธอจะถูกปลดทันที” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงเรียบแต่สายตายังคงจับจ้องไปยังสาวร่างบางตรงหน้าที่กำลังก้มเก็บของโดยไม่สนใจนางเอกสาวที่กำลังโวยวาย “1” “2” “ไปแล้วค่ะไปแล้ว” นางเอกสาวกระฟัดกะเฟียง เดินออกไปอย่างขัดไม่ได้เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเอาจริง แล้วเธอเองก็ยังไม่อยากไปแข็งข้อกับเค้าเพราะกลัวเขาจะเขี่ยเธอทิ้งและเธอยังต้องพึ่งเงินเขาอยู่ ขณะที่ร่างบางก้มลงเก็บถังน้ำและกำลังจะหันหลัง้ดินกลับไปนั้น หมับ!! “เธอจะไปไหน อยากให้ฉันสนใจไม่ใช่หรอ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกระชากแขนหญิงสาวร่างบางที่กำลังจะเดินไปให้หยุดหันมาทางเขาทำให้ร่างบางที่ไม่ทันได้ตั้งหลังเซมาล้มใส่อกของกำยำเขาอย่างจัง “นี้ ปล่อยนะฉันเจ็บใครอยากให้นายสนจบ้าหรอ” สาวร่างบางพูดพลางพยามแกะมือของอีกฝ่ายออกจากข้อแขนของเธอแต่มันดูจะไม่เป็นผล “ก็เธอไง ต้องการอะไรเงินรถหรือคอนโด” ชายหนุ่มยื่นหน้าไปพูดข้างหูหญิงสาวด้วยสายตาดูถูก สำหรับเขาแล้วผู้หญิงที่เข้าหาเขาส่วนมากมักเข้ามาเพราะต้องการเงินสิ่งของกันทั้งนั้น “นี้นายจะทำอะไร ปล่อยนะ” พลัก! “โอ้ยย เจ็บนะปล่อยฉัน” ร่างบางพูดขณะที่ชายหนุ่มผลักเธอชนกำแพงตำแหน่งเดียวกับที่เขานัวเนียกับนางเอกสาวเมื่อกี้ซึ่งแน่นอนว่าบริเวณนี้มันเป็นที่ลับตาคนถ้าไม่มีใครมาทิ้งขยะก็คือไม่มีผู้คนผ่านไปมาแน่ๆ “อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย ฉันรู้จักผู้หญิงแบบพวกเธอดี” ชายหนุ่มพูดพร้อมใช้สายตาสำรวจสัดส่วนร่างกายของหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่ในชุดเสื้อเชิดพนักงานสีขาวกระโปรงทรงเองรัดรูปที่เผลอให้เห็นต้นขาเรียวสวยของเธอ “ก็ เอื่อง อ่อง อาย อ่อย นะ (ก็เรื่องของนาย ปล่อยนะ) ” หญิงสาวร่างบางพูดเสียงอู้อี้ในลำคอขณะโดนชายหนุ่มประกบปากอย่างดูดดื่ม มือเล็กพยายามพลักอกกำยำให้ออกไปไกลๆ แต่ไรผล มือหนาเริ่มลูปไร้ต้นขาเรียวและอีกมือนึงขยำที่หน้าอกอวบอิ่มที่มันดูจะใหญ่เกินขนาดตัวของเธอ ไหนจะใบหน้าเรียวสวยได้รูป ผมยาวสลวยที่ตอนนี้ถูกรวบมัดหางม้าไว้ทำให้เห็นคอยาวระหงดวงตากลมโตที่ตอนนี้เบิกกว้างด้วยความตกใจกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวตรงหน้าทำให้เขาเคลิบเคลิ้มอย่างไม่รู้ตัว ปลัก!! “ไอโรคจิต” เธอใช้โอกาสตอนชายหนุ่มเผลอเตะเข้าไปที่น้อยชายเขาและถีบยอดอกกำยำของชายหนุ่มเต็มๆ จนร่างสูงเซถอยไปข้างหลังก่อนจะวิ่งหนีไป “โอ้ยยยยยยย เธอ” ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมเอามือกุมน้อยชายเอาไว้สายตาก็มองไปยังป้ายชื่อของคนตัวเล็กที่หล่นตกพื้น “เกิดมาไม่เคยมีใครทำกับฉันแบบนี้ สายน้ำ” ชายหนุ่มสบด แววตายังคงจับจ้องไปยังหญิงสาวที่วิ่งหนีไปณ คลับ ASเวลา 23.40 น.รถซุปเปอร์คาร์คันหรูที่ราคาไม่ต่ำกว่า 40 ล้าน จอดเทียบบริเวณหน้าประตูทางเข้าคลับดังย่านใจกลางเมืองทันทีที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อไร้ที่ติก้าวขาออกมาจากรถสปอร์ตคันหรูแล้วโยนกุญแจรถให้พนักงานขับรถเอารถเขาไปจอดนั้นก็สามารถเรียกสายตาสาวๆ บริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี“สวัสดีครับคุณแอสตัน” ธนินผู้จัดการคลับคนสนิทของแอสตันเอ่ยทักทายทันทีที่เขาลงจากรถ“วันนี้เป็นอย่างไงบ้าง” แอสตันเอ่ยถามธนินลูกน้องคนสนิทของเขาที่อายุมากกว่าเขาเองไป 3 ปี ธนินเป็นหลานของแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวแอสตันที่ส่งเสียเลี้ยงดูเขาจึงค่อนข้างไว้ใจธนินเป็นพิเศษเพราะด้วยอายุที่ไม่ได้ห่างกันมากทั้งสองเลยแทบจะถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก“เรียบร้อยดีครับ ผมเอาบัญชีของคลับย้อนหลัง 2 ปี แล้วก็ข้อมูลการเงินของคุณพิศุไว้ให้บนโต๊ะทำงานตามที่คุณแอสตัสบอกแล้วนะครับ”“อืม จำไว้ว่าอย่าให้ใครรู้”“ครับ ผมให้ลูกน้องคนสนิทผมฝ่ายบัญชีผมเอามาให้ไม่มีใครสงสัยแน่นอน”“อืม”“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”“เดียว ไปสืบประวัติคนนี้มาให้ฉันหน่อยทำงานอยู่ร้านอาหารฝรั่งเศสของอาจัสมิน” แอสตันพูดจบแล้วโยนป้ายชื่อพนักงานของสา
“สายน้ำเธอมีคู่รึยังหรอ” นิวตันเอ่ยถามฉัน“ยังจ๊ะ ยัยน้ำยังว่างมากก” เมลเบิร์นรีบตอบแทนฉันแถมยังทำหน้าตาเจ้าเล่ห์พร้อมส่งซิกให้กับยัยเอลลี่อีก“ใช่ๆ น้ำมึงกำลังหาคู่อยู่นิพอดีเลยคู่กับนิวตันเลยสิ” เอลลี่รีบเสริมทันทียัยสองคนนี้เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย“งั้นเธอคู่กับฉันไหม” นิวตันเอ่ยถามฉันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่ใครเห็นก็ต้องใจเต้นแรง“ได้สิ ฉันขอเกาะนายหน่อยนะ”“เกาะอะไรเธอเก่งจะตาย” นิวตันพูดพลางเอามือยีผมฉันอย่างเอ็นดูฉันกับนิวตันค่อนข้างสนิทกันเพราะตอนเทอมแรกฉันกับนิวตันได้เป็นตัวแทนของคณะไปแข่งวิ่งเพื่อที่จะหาตัวแทนของมหาลัยเราเลยได้คุยกันบ่อย เอาจริงๆ ตอนเทอม 1 ฉันเคยแอบชอบนิวตันด้วยเขาทั้งหน้าตาดีเรียนเก่งอ่อนโยนเอาใจใส่ทุกคน แต่ตอนนั้นนิวตันมีแฟนอยู่แล้วฉันเลยได้แค่แอบปลื้มแต่ตอนนี้เหมือนจะเลิกกันไปแล้วสักพักมั้ง“งั้นเดียวตอนบ่ายว่างเราเจอกันที่ห้องชมรมฉันไหม หรือสายน้ำต้องไปทำงานพิเศษที่ร้านไอศกรีมหน้ามหาวิทยาลัยหรือเปล่า”“ได้สิ บ่ายนี้ฉันว่างวันนี้ร้านหยุดแต่ฉันต้องกลับก่อน 5 โมงนะต้องไปทำงานพิเศษอีกที่ต่อ”“’ โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ”“นี่ๆ กูว่าจะนิวตันชอบอีน้ำชัว” ยัยเอลลี่หั
“จะ 5 โมงแล้วฉันกลับก่อนนะทุกคน” ฉันบอกทุกคนแล้วรีบเก็บของเพราะตอนนี้ 4 โมงกว่าจะ 5 โมง แล้วฉันมัวแต่หาข้อมูลในการทำโปรเจ็คเพลินจนลืมดูเวลา“กลับดีๆ นะมึง” เอลลี่พูดขึ้นพร้อมกับเมลเบิร์นที่พยักหน้ารับแล้วก็ก้มหน้าก้มตาหาข้อมูลกันต่อ“เดียวฉันรวบรวมข้อมูลเสร็จฉันส่งไปให้ในไลน์นะ” นิวตันเอ่ยขึ้น“โอเคจ๊ะ เป็นบุญของฉันจริงๆ ที่ได้คู่กับนาย” ฉันเอ่ยตอบนิวตันพร้อมทำหน้าทราบซึ้งพร้อมทำตาปริบๆ“ไปได้แล้วเดียวก็ไปสายหรอก” นิวตันยิ้มบอกพร้อมทำมือไล่ฉันให้รีบๆ ไปทำงานเพราะตอนนี้อีก 15 นาทีจะ 5 โมงแล้วดีที่ร้านอาหารกับมหาลัยไม่ค่อยไกลกันมากนั่งพี่วินไม่ถึง 10 นาที ก็ถึงแล้วแต่ปกติแล้วฉันมักจะเดินไปมากกว่าประหยัดเงิน แต่วันนี้ถ้าฉันเดินคงไม่ทันแล้วคงต้องเดินเลยไปหางานใหม่เลยแน่ๆ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเจองานที่ให้ค่าจ้างเด็กพาร์ทไทม์เยอะขนาดนี้“ไปก่อนนะทุกคน” ฉันโบกมือบ๊ายบายทุกคนแล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งลงตึกไปหาพี่วินหน้ามหาลัยอย่างทันทีณ ร้านอาหารฝรั่งเศสหรู“สายน้ำ ที่เคยถามพี่ว่ามีงานพาร์ทไทม์ให้ทำเพิ่มไหมอะยังอยากทำอยู่รึป่าว” พี่รินเอ่ยถามฉันที่กำลังเก็บถ้วยจานอยู่ที่ในครัว“ทำค่ะๆ งา
ฉันนั่งมองพวกเขาโยกหัวโยกตัวไปตามจังหวะเสียงเพลง พอเหล้าหมดแก้วฉันก็มีหน้าที่เติมเหล้าให้ ส่วนกีกี้ก็นัวเนียอยู่กับดีเดย์จนจะหลอมรวมกันอยู่แล้ว“ชีวิตของคนรวยนี้มันดีจริงๆ เลยนะเที่ยวเล่นกินสนุกไปวันๆ ไม่ต้องคิดอะไร” ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ- 1 ชั่วโมงผ่านไป -“มาแล้วหรอวะไอแอสตันไหนบอกแปบเดียว” โรมเอ่ยทักเพื่อนรักที่พึ่งมาทำให้ฉันหันไปมองทางแอสตันที่กำลังเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ“มีปัญหาไรป่าววะ” ธามเอ่ยถามเพื่อนเมื่อแอสตันทิ้งตัวลงข้างๆ ฉันแล้วพ่นขวันบุหรี่ราคาแพงออกมา ฉันทำเป็นไม่สนใจเขาแล้วหันไปรินเหล้าให้โรมต่อหมอนี้กินเหล้าไวชะมัดแปบๆ จะหมดขวดอีกแล้ว“เป็นอย่างที่กูคิดเลยวะ ไอพิศุยักยอกเงินคลับกูจริงๆ ด้วย”“แล้วมึงจะเอายังไงจะบอกพ่อมึงไหม”“ยัง หลักฐานกูยังไม่พอ”“มีอะไรให้ช่วยก็บอกพวกกู”“ว่าแต่เธอ ไม่คิดจะเทเหล้าให้ฉันรึไง? ” แอสตันพูดพร้อมเอามือหนาเอื้อมมาโอบเอวของฉันแล้วกระชากให้ฉันไปนั่งบนตักของเค้า“นี้นาย ปล่อยนะ” ฉันโวยวายเสียงดังจนกีกี้ที่กำลังจูบอย่างดูดดื่นกับดีเดย์ชะงักแล้วหันมาดุฉัน“สายน้ำ ถามไม่อยากโดนไล่ออกก็อย่าขัดใจคุณแอสตันคุณเค้าเป็นลูกเจ้าของที่นี้”“นายจะเอาเหล้า
แอสตันระดมจูบฉันอย่างไม่หยุดยั้งจนฉันแทบหายใจไม่ทันรสจูบที่แสนป่าเถื่อนและมีรสชาติขมของบุหรี่ แม้ว่าฉันพยายามรวบรวมกำลังที่มีเพื่อผลักแอสตันออกไปให้ได้แต่ก็เหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยปลัก!!“โอ้ยย!!!” ฉันใช้จังหวะที่แอสตันกำลังดูดริมฝีปากล่างของฉัน กัดริมฝีปากหนาของเขาอย่างแรงจนได้กลิ่นเลือดฟุ้งในปากแล้วให้ใช้แรงทั้งหมดถีบอกเขาให้ออกไปจากตัวฉัน“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย”เมื่อฉันได้โอกาสฉันก็รีบลงจากเตียงรีบวิ่งหมายจะไปที่ประตูห้องเพื่อหาทางหนีไปจากเขาแล้วร้องเรียกคนช่วยอย่างสุดเสียงแต่…..หมับ!ร่างสูงใช้มือหนาขว้าแขนฉันจากด้านหลังโดยที่ฉันยังวิ่งไปได้ไม่พ้นจากเตียงมากนัก ก่อนจะกระชากฉันกลับมาเหวี่ยงลงบนที่นอนอย่างแรง ส่วนมืออีกข้างของเขากำลังเช็ดเลือดจากริมฝีปากตัวเอง“เธอชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” แอสตันโน้มหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆ ฉันด้วยน้ำเสียงร้ายกาจ“ปล่อยฉันนะ ไอบ้า”“เธอกล้ามานะที่ตบหน้าฉันกลางคลับแบบนั้น” “เธอคิดหรอว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเรียกร้องความสนใจจากฉัน” เข้าตอบกลับมาพร้อมใช้สายตาดูถูกฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า“ไอทุเรศ ฉันไม่เคยคิดจะเรียกร้องความสนใจจากคนเหี้ยๆ แบบนาย”“ง
“ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันยอมทุกอย่างเลยปล่อยฉันไปเถอะ” ฉันพยายามตะเกียดตะกายดิ้นไปมาให้หลุดจากร่างแกร่งนี้ ทั้งใช้ไม้อ่อนไม้แข็งทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์“หยุดดิ้นสักที!” เขาตวาดเสียงดังขึ้นพร้อมใช้มือหนาของเขาจับต้นขาทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกันพร้อมกับใช้นิ้วเรียวลูบเนินสวาทอูมๆ ของฉันไปมาอยากชอบใจแอสตันแม้เขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่เขากับถูกใจเธอเป็นพิเศษตั้งแต่แรกเห็นนั้นอาจเป็นเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ปฏิเสธเขาอย่างสายน้ำมาก่อนแถมยังอวดดี วันนี้เขาต้องการที่จะปราบพยศความดื้อด้านปากดีของเธอแต่กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะเจอแจ็คพอตแบบนี้“นี้ ฉันว่าเธอนอนนิ่งๆ ดีกว่าถ้าฉันถูกใจฉันจ่ายไม่อั้นนะ” แอสตันพูดพร้อมกับเอาแก่นกายมหึมานั้นฟาดมาที่กลีบกุหลาบของฉันปัก ปัก!“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ได้ขายตัวแต่นายข่มขืนฉันไอโรคจิตเก็บเงินของนายไว้อมตอนตายเถอะ” ฉันหันหน้ากับไปเผชิญสายตาของแอสตันอย่างเจ็บปวดกับคำพูดและการกระทำที่ไร้ซึ่งความเมตตาของเขา“เธอรู้ไหมยิ่งเธอปากดี มันยิ่งทำฉันมีอารมณ์” แอสตันพูดพร้อมกับแสยะยิ้มชั่วร้าย ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มากดบันทึกวีดิโอแล้ววางไว้ที่โต๊ะ
แก่นกายมหึมาของร่างแกร่งกระตุกถี่ๆ เหมือนว่าการร่วมรักครั้งนี้เขาใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้วตับ!!“อ๊าาาาาาส์~” แอสตันคำรามออกมาเมื่อกระแทกสวนเข้าไปครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยน้ำอุ่นๆ เข้าไปในตัวของร่างบางฟุ๊บ!!“เฮ่อออ เฮ่ออออ” แอสตันทิ้งตัวทับร่างบางอย่างไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ด้วยความเหนื่อยหอบ แต่แก่นกายของเขายังคงเสียบคารูสวาทของร่างบางไว้อยู่แบบนั้นแอสตันยิ้มอย่างพึ่งพอใจที่เขาได้ปราบผยศของหญิงสาวใต้ร่างแกร่งของเขาแล้วครั้งนี้เขากับรู้สึกดีมากๆ อย่างอธิบายไม่ถูกมันดีมากกว่าผู้หญิงที่เขาเคยมีอะไรด้วยที่ผ่านมาทุกคนเสียอีกมือหนาชักแก่นกายออกมาจากรูสวาทของร่างบาง ทันทีที่แก่นกายใหญ่ถอดออกน้ำขาวขุนผสมเลือดก็ไหลออกจากรูสวาททันทีจนเลอะเต็มร่องขาเต็มที่นอนไปหมด ร่างสูงลุกพลิกตัวไปนอนหอบข้างร่างบางแทนร่างบางเมื่อชายหนุ่มถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของเธอแต่เธอก็ยังอยู่ในท่านอนชันเข่าอ้าขาอยู่แบบนั้นอย่างหายใจหอบเหนื่อยไม่ต่างจากเขา เธอแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะขยับตัวได้เลยเธอรู้สึกเจ็บระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะรูสวาทของเธอที่ตอนนี้บวมเป่ง“เลิกร้องไห้สักทีเถอะน่า เห็นแล้วมันรำคาญ” แอสตัวพูดแล้วแก้
ASTON PARTณ ห้องทำงานชั้นบนสุดของคลับAS“เรื่องที่ให้ไปสืบมาได้รึยัง” แอสตันเอ่ยถามธนิน“นี้ครับ ผมว่าชีวิตเธอน่าสงสารอยู่นะครับ” ธนินเอ่ยพลางยื่นแฟ้มเอกสารข้อมูลของสายให้แอสตัน“อืม ขอบคุณมากออกไปได้แล้ว” แอสตันรับเเฟ้มเอกสารมาเปิดดูแล้วโบกมือไล่ลูกน้องคนสนิทให้ออกจากห้องทำงานเขาไป“สายน้ำ กานต์พิชชา แสนสุข อายุ 20 ปี เกิด 23 ธันวาคม ค.ศ xxxxสูง 157 เซนติเมตร น้ำหนัก 41 กิโลกรัมเลขประจำตัวประชาชนxxxxxxxxxxxxx เบอร์ xxx-xxxxxxxที่อยู่ หอพักxxxxxที่อยู่ที่บ้าน บ้านเลขที่xxx/x หมู่xx ตำบลxxx อำเภอxxx จังหวัด เชียงรายเรียนบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ปี 2 เป็นนักเรียนทุน เป็นนักกีฬาวิ่งเหรียญทองพ่อแม่แยกทางกันเพราะพ่อมีเมียน้อย มีน้องสาว 1 คนที่บ้านเป็นหนี้เพราะพ่อเอาที่ไปจำนองแล้วกู้นอกระบบหนีไปกับเมียน้อยจำนวน x,xxx,xxxทำงานพาร์ทไทม์อยู่ 4 งาน1.ร้านอาหารฝรั่งเศส จันทร์-เสาร์ 17.00-23.002.ร้านไอศกรีมหน้ามหาลัย พุธ พฤหัศบดี ศุกร์ 14.00-16.303.รับสอนภาษาอังกฤษเด็ก เสาร์-อาทิตย์ 13.00-14.304.เด็กดริ้งที่คลับAS 23.30-02.00 เริ่มงานวันนี้วันแรก”“ยัยนี้เอาเวลาที่ไหนไปนอนวะเนี้ย” แอ
"ออกไป!!"ร่างสูงของแอสตันเอ่ยไล่สาวสวยที่เขาจ้างมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับดึงกางเกงของตนมาใส่ให้เรียบร้อย"ทำไมล่ะคะ แตงโมทำอะไรให้พี่แอสตันไม่พอใจรึป่าว" สาวสวยเอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นมาเกาะแขนแอสตันด้วยท่าทางออดอ้อน"ฉันหมดอารมณ์" เขาเอ่ยพร้อมสะบัดแขนที่ถูกเกาะกุมด้วยสาวสวยออกอย่างไม่ใยดี"แต่เรายังไม่ได้เริ่มเลยนะคะ" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือแอสตันมาวางไว้ที่หน้าอกของเธอ"ฉันไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นแหละปล่อย" เขาเอ่ยเสียงดังลั่นจนทำให้เธอต้องปล่อยมือออกจากข้อมือเขาที่เธอจับเขาไว้อยู่ร่างสูงของแอสตันล้วงไปหยิบกระเป๋าตังที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาปึกนึงแล้วยัดใส่มือของเธอ"นี้เงินแล้วก็รีบไสหัวไปสะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!! " เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตวาดลั่นจนทำให้สาวสวยที่เขาเรียกว่ากลัวจนตัวสั่นก็จะรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นมาใส่โดยไว"ถ้าพี่แอสตันมีอา...""ฉันบอกให้ออกไปไงหรือเธออยากตาย!!!" ยังไม่ทันที่สาวสวยจะเอ่ยจบแอสตันก็ตวาดขึ้นเสียงดังลั่นก่อนจะชี้ไปที่ประตู"ค่ะๆๆ แตงโมงไปแล้วค่ะ" สาวสวยเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความกลัว"เป็
ก๊อกๆแกร็ก~ยังไม่ทันที่ลูกค้าที่นั่งอยู่ภายในห้อง VVIP ของคลับจะเอ่ยอนุญาติประตูบานหรูก็ถูกเปิดออกด้วยสาวๆ สวยๆ มากมายที่แต่งหน้าจัดจ้านแต่งตัวกันน้อยชิ้นจนแทบจะเห็นได้ทุกสัดส่วน"สวัสดีค๊า พี่ดีเดย์เรียกพวกหนูมาคิดถึงพวกหนูหรอคะ" เสียงแหลมของสาวสวยนมโตที่ใส่เสื้อเกาะอกสีส้มและกระโปรงสั้นจนแทบจะเห็นแพตตี้เอ่ยขึ้นแล้วรีบตรงมาหาดีเดย์ทันที"คิดถึงสิคะ มาๆ ให้พี่หอมหน่อยเพื่อนน้องส้มจี๊ดชื่ออะไรกันบ้างคะ" ดีเดย์เอ่ยด้วยสายตาลุกวาวพร้อมอ้าแขนรับสาวๆ ทั้งหลายที่เดินมารุมนั่งตักเขาอย่างเอาใจ"แนะนำตัวสิพวกเธอ" สาวที่ชื่อส้มจี๊ดที่นั่งตักและเอามือคล้องคอดีเดย์ไว้อยู่หันไปเอ่ยบอกพวกเพื่อนๆ ของเธอ"หนูชื่อเมล่อนค่ะ" สาวสวยที่นั่งถัดไปจากสาวสวยที่ชื่อส้มจี๊ดเอ่ยขึ้น"หนูแตงโมค่ะ" สาวที่ชื่อแตงโมเอ่ยพร้อมเอานมโตๆ ของเธอถูไถที่แขนของดีเดย์อย่างยั่วยวนพร้อมกับเอาหน้าซบอกของเขา"หนูส้มโอค่ะ""แพรรี่ค่ะ""โห นี้มันผลไม้รวมชัดๆ" ธามเอ่ยขึ้นเมื่อสาวๆ แต่ละคนบอกชื่อของตัวเอง"เป็นไงกูเลือกมาแต่ละคนดีกรีนางแบบดาวยั่วทั้งนั้น" ดีเดย์เอ่ยขึ้นอย่างภูมิใจ"กูละเชื่อมึงจริงๆ เลย" โรมที่เล่นโทรศัพท์อยู่เอ่ย
"อิ่มชะมัดเลย" เอลลี่เอ่ยพร้อมกับตีพุงตังเองเบาๆ"ก็ควรอิ่มไหมอีผี กินไปสะขนาดนั้น" เมลเบิร์นเอ่ยก่อนจะยกมือส่งสัญญาณเรียกพนักงานมาเก็บเงิน"ก็นานๆ จะได้กินสักทีอยู่บ้านแม่ให้กูกินแต่อาหารคลีนหน้ากูจะเป็นเต่าอยู่แล้ว" เอลลี่เอ่ยพร้อมชี้นิ้วไปที่หน้าตัวเอง"อีน้ำไม่อร่อยหรอวะกูเห็นมึงกินไปนิดเดียวเองมัวนั่งมองแต่โทรศัพท์" เมลเบิร์นเอ่ยกับสายน้ำที่วันนี้เธอสังเกตได้ว่าเพื่อนรักของเธอดูซึมๆ ไปนั่งจ้องแต่โทรศัพท์"อร่อย แต่กูไม่ค่อยหิวก็บอกแล้วว่าวันนี้กูนอนไม่พอ""ทั้งหมด 1250 บาทค่ะ""เดียวกูเลี้ยงเองวันนี้ถือว่ากินสละโสดปลอมใจยัยเมลเบิร์น" เอลลี่เอ่ยพร้อมหยิบบิลที่พนักงานมาตรวจดู"แต๊งกิ๊วนะจ๊ะเพื่อนรัก" เมลเบิร์นเอ่ยพร้อมทำตาปริบๆ ใส่เพื่อนรัก"งั้นเราไปช็อปปิ้งกันก่อนไหมแล้วค่อยกลับ เดียวกูไปส่งมึงเอง" เอลลี่เอ่ยก่อนจะหันไปบอกสายน้ำณ คอนโดแอสตันเวลา 17.00 น.รถหรูแบรนด์ยุโรปของเอลลี่แล่นมาจอดบริเวณหน้าคอนโดหรูของแอสตันในเวลายามเย็น"มึงมีปัญหาอะไรกับพี่เขาป่าววะ" เอลลี่เอ่ยถามที่กำลังจะปลดเข็มขัดนิรภัย"ป่าว กูแค่นอนไม่พอ""อย่ามาโกหกกู กูดูออกว่าวันนี้มึงดูซึมๆ บอกกูมาสะดีๆ ทะเลาะ
เช้าวันต่อมาคลืด คลืดๆ ~ร่างบางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงปลุกของโทรศัพท์แต่ก็พบกับเตียงที่ว่างเปล่าไร้วี่แววของร่างสูงนอนอยู่เช่นทุกวัน มือบางเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหัวนอนที่ยังดังอยู่ไม่ยอมหยุดก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงยัยฝน"(หนูจะโทรมาบอกพี่ว่าพรุ่งนี้แม่ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วจ๊ะ)"ทำไมไวจัง หมอตรวจแน่แล้วใช่ไหมว่าแม่แข็งแรงดีแล้ว"(ตรวจแล้วจ๊ะพี่แข็งแรงดีไม่มีปัญหาอะไรหมอพึ่งมาบอกเมื่อกี้นี่เองหนูเลยรีบโทรมาบอกพี่)(แล้วเงินพอใช่ไหม ถ้าไม่พอบอกนะเดียวพี่โอนไปให้เพิ่ม)(พอจ้าพี่ พี่แอสตันเขาทำเรื่องรับผิดชอบค่ารักษาแล้วก็ค่าห้องพิเศษไว้หมดแล้วไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่มแล้ว)"แล้ว..."(พี่แค่นี้ก่อนนะจ๊ะหนูต้องรีบแต่งตัวไปเรียนจากโรงพยาบาลไปโรงเรียนไกลมากพี่ บ๊ายบายจ๊ะ)ยังไม่ทันที่สายน้ำจะเอ่ยถามจบสายฝนก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนที่จะวางสายไป"พึ่งจะ 7 โมงเองไปไหนของเขา" สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมมองไปยังนาฬิกาที่ตอนนี้พึ่งจะแค่ 7 โมงเช้าแล้วช่วงนี้แอสตันก็ไม่ค่อยมีเรียนด้วยนอกจะทำโปรเจ็คอยู่ห้องไม่ก็มหาวิทยาลัยเธอมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นมีสิ่งใดผิดปกติก่อนจะมองไปยังห้องน้ำภายในห้องนอนแต่ก็ไม่เห็น
หลายชั่วโมงต่อมาเวลา 17.00 น.แกร็ก~ร่างบางของสายน้ำเปิดประตูเข้ามาภายในคอนโดหรูของแอสตันแต่กลับพบความว่างเปล่าไร้วี่แววของคนตัวสูงที่ปกติแล้วเวลาเธอกลับมาจากมหาวิทยาลัยร่างสูงของแอสตันจะชอบนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาตัวยาวกลางห้องรับแขก"ไปไหน หรือว่ายังไม่ตื่น"สายน้ำบ่นพึมพัมกับตัวเองพร้อมทั้งย่ำเท้าเดินขึ้นไปยังชั้นสองของคอนโดหรูก่อนจะเปิดดูที่ห้องนอนดูว่ามีเจ้าของร่างสูงไหม"แอสตัน~ อ่าวไม่อยู่" มือเล็กของสายน้ำที่เปิดประตูเข้าไปยังห้องนอนพร้อมเอ่ยเรียกเจ้าของชื่อแต่ก็พบความว่างเปล่าเช่นเดิม..Line แอสตันสายน้ำ: ไปข้างนอกหรอแอสตัน : ใช่ กินข้าวก่อนเลยนะไม่ต้องรอสายน้ำ : อืมร่างบางกดไลน์หาแอสตันด้วยความแปลกใจปกติแล้วแอสตันแทบจะไม่ห่างจากเธอเลยเขามักจะคอยไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัยตลอดถ้าไม่ได้ไปรับก็จะรออยู่ที่ห้องหรือถ้าไปไหนเขามักจะพาเธอไปด้วยเสมอ"หรือมันใกล้หมดเวลาของฉันแล้ว" สายน้ำเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งลงอยู่ปลายเตียงแล้วมองไปรอบๆ ห้องนอนหรูของแอสตันที่ตอนนี้มีเพียงแค่เธอกับความเงียบสนิท"นายเริ่มเบื่อฉันแล้วสินะ"เธอเอ่ยเบาๆ กับตัวเองก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน
"เออกูมีเรื่องจะบอกพวกมึงด้วยเสาร์นี้กูจะหมั้นกับเมลเบิร์น" ธามเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่ราบเรียบต่างจากพวกเพื่อนของเขาที่หันมามองเข้ากันอย่างตกใจ"หะ!!! " ชายหนุ่มทั้ง 4 เอ่ยอุทานขึ้นมาพร้อมกันอย่างตกใจกับสิ่งที่ธามได้พึ่งเอ่ยออกมา"อีก 2 วันเนี้ยนะมึงไม่บอกพวกกูวันงานเลยล่ะ" แอสตันเอ่ยขึ้น"มึงกะมัดมือชกยัยน้องคนสวยเขาเลยหรอวะ" ดีเดย์เอ่ยพลางมองหน้าธามอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนเขาจะทำแบบนั้น"น่าสงสารน้องเขาชิปหาย" คลาร์กที่กำลังกระดกเหล้าเข้าปากเอ่ยออกมาพลางส่ายหัวเบาๆ"พวกกูดูออกนะว่ามึงคิดยังไงกับน้องเขาแต่แบบนี้มันจะไม่มัดมือชกน้องเขาไปหรอวะ" โรมเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับมองไปยังธามที่กระดกเหล้าเข้าปากอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร"แม่ยัยเมลนู้นที่เป็นคนอยากจับให้กูกับเมลหมั้นกัน" ธามเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี"พวกกูรู้นะว่าต้องเป็นฝีมือมึงไม่งั้นอยู่ดีๆ จะมาจับหมั่นกันได้อย่างไงแต่ก็เอาเถอะจัดที่ไหน" แอสตันเอ่ยก่อนจะเหลือบสายตาไปมองธามที่นั่งกินเหล้าอย่างหน้าระรื่น"โรมแรม MB ของที่บ้านเมลนั้นแหละแต่ว่าจัดภายในมีแค่ครอบครัวกูกับเมล""เออ มาๆ กินเหล้าต่อ" เเอสตันเอ่ยก่อนจะยกแก้วข
ณ คลับ ASทันทีที่ขับรถออกมาจากบ้านอัครกิจภูริสกุล แอสตันก็ขับรถสปอร์ตสุดหรูวิ่งตรงมาที่คลับ AS ทันที ร่างสูงของแอสตันก้าวเท้าลงจากรถพร้อมกับสายตาของนักท่องราตรีทั้งหลายที่จับจ้องมายังเขาเป็นทางเดียวกัน“ธนินหละ” แอสตันเอ่ยถามพนักงานที่รีบเดินมารับกุญแจรถจากเขาเพื่อนำไปจอด“คุณธนินติดต้อนรับลูกค้า VIP อยู่ชั้นบนครับ”“พวก ส.ส สินะ บอกธนินว่าเสร็จแล้วให้ขึ้นไปหาฉันที่ห้องทำงาน” แอสตันเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะย่างเท้าตรงไปยังห้องทำงานของตน“ครับ” พนักงานชายเอ่ยตามหลังแอสตันพร้อมโค้งให้เขาอย่างเคารพก่อนจะเดินไปยังด้านประตูคนขับเพื่อนำรถของเขาไปจอดก๊อก ก๊อกๆ"เข้ามา"แกร็ก~"นายเรียกผมหรอครับ" ธนินเปิดเข้ามาภายในห้องทำงานของแอสตันพร้อมโค้งตัวให้เขาก่อนเอ่ยถามเจ้านายของตน"ใช่ ฉันมีเรื่องให้นายไปสืบหน่อย" แอสตันเอ่ยพลางเคาะนิ้วชี้กับโต๊ะทำงานตามจังหวะแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ไอแพดของตนเองโดยไม่ได้หันไปมองยังธนินที่พึ่งเข้ามา"เรื่องอะไรครับ? ""คนนี้" แอสตันเอ่ยก่อนจะวางไอแพคแล้วกลับหัวไปทางธนินพลางเคาะนิ้วชี้ไปที่รูปของซีเรียพร้อมกับเอ่ยต่อ"ลูกของนายอธิวัฒน์ ประธานบริษัทXXX แล้วก็สืบมาด้วย
ณ บ้านอัครกิจภูริสกุลเวลา 22:00 น.“ลูกแม่ ลมอะไรหอบมาเนี้ย” เสียงของหญิงสาววัยกลางคนที่ดูสง่านั่งอยู่ในห้องรับแขกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงของแอสตันเดินเข้ามาภายในบ้าน“ก็คิดถึงแม่ไงครับเลยมาหา” แอสตันเอ่ยคำหวานพร้อมทำเสียงออดอ้อนพร้อมเดินเข้าไปสวมกอดเเม่ของตนราวกับเด็กน้อย“ขี้โม้ ได้ข่าวว่าติดสาวหรอลูกที่ชื่ออะไรน้า อ่อสายน้ำลูกเต้าใครที่ไหนแม่รู้จักไหม” หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยพร้อมหยิกจมูกลูกชายคนเล็กของเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู“พี่มันเอาเรื่องไร้สาระแบบนี้มาฟ้องแม่หรอครับ”“ไม่ต้องไปว่าพี่เลยนะ แล้วเมื่อไหร่จะพามาให้แม่รู้จัก”“ไม่มีอะไรหรอกครับแม่อย่าไปเชื่อพี่มัน”“ก็ได้ๆ กินอะไรรึยังแม่ให้ป้าศรีไปเตรียมให้ไหม” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามลูกชายพลางทำท่าจะเรียกแม่บ้านคนสนิทที่อยู่ในห้องรับแขกด้วยกันให้ไปเตรียมอาหารให้แอสตัน“กินแล้วครับ แล้วพี่อยู่ไหนหรอครับ”“บนห้องจ๊ะ มีอะไรรึป่าวมาหาพี่เขาดึกๆ ดื่นๆ”“ไม่มีอะไรหรอกครับแค่จะมาถามถึงเรื่องจัดงานมอเตอร์โชว์”“จ๊ะ ขึ้นไปอย่างดังนะลูกคุณพ่อหลับแล้ว”“ครับแม่”ฟอดดด~แอสตันเอ่ยก่อนจะหอมแม่ที่เป็นที่รักของเขาฟอดใหญ่ก่อนจะรีบขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านอ
ณ คลับ ASเวลา 18.00 น.รถสปอร์ตหรูของแอสตันแล่นเข้ามาจอดเทียบยังบันไดประตูทางขึ้นของคลับหรูในเวลายามเย็นซึ่งตอนนี้เริ่มมีนักท่องราตรีบางส่วนทยอยกันเข้ามาแล้ว"สวัสดีครับนายให้เอารถไปเก็บเลยไหมคับ" บริกรของคลับเดินมาโค้งให้แอสตันก่อนจะเอ่ยถามเมื่อเห็นเขาและสายน้ำเดินลงจากประตูรถ"อืม" ร่างสูงตอบเพียงประโยคสั้นๆ ก่อนจะยื่นกุญแจรถให้ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในคลับโดยมีสายน้ำเดินตามไม่ห่างณ ห้องทำงานแอสตันก๊อก ก๊อก ๆๆ"เข้ามา" ร่างสูงของแอสตันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเอ่ยขึ้น"นี้เป็นไฟล์กล้องวงจรปิดที่เรากู้มาได้ครับในคลิปมีชายอีกคนที่มากับนายพิศุด้วยแต่ไม่ได้ลงมาจากรถเราเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร" ธนินเอ่ยพร้อมยื่นไอแพดเปิดคลิปให้แอสตันดูจากกล้องวงจรปิดที่พึ่งกู้มาได้"กูว่าแล้วว่ามันต้องมีคนคอยหนุนหลังอยู่" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าในคลิปมีชายที่อายุน่าจะอยู่ในวัยกลางคนเปิดประตูรถตูแค่ครึ่งเดียวทำให้เห็นได้แค่มือเอ่ยคุยกับนายพิศุอยู่"ตอนนี้ผมกำลังตามสืบว่าอีกคนเป็นใครอยู่ ส่วนนี้เป็นเลขทะเบียนรถผมไปสืบมาแล้วเป็นทะเบียนรถปลอมครับหลังจากผ่านด่านทางแยกจากคลับเราก็หายไปเลยผมคิดว่าน่าจะเปลี่ยนรถ""โก