หลงรักสัตว์เลี้ยง

ณ คลับ AS

เวลา 20.00 น.

ASTON PART

แกร๊ก~

เสียงแอสตันประตูเปิดประตูห้อง VVIP สุดหรูของของคลับ

“ทำไมวันนี้มาไววะ” ไอโรมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผมเปิดประตูเข้ามา

“เออนั้นสิวันนี้ไม่ไปตรวจงานหรอวะ” ดีเดย์เอ่ยเสริมขณะกำลังดื่มเหล้าที่สาวสวยอกสะบึ๋มกำลังป้อนให้มัน

“ไม่หละวันนี้กูกะจะมาผ่อนคลายสักหน่อย” ผมเอ่ยกลับไปพร้อมกับทิ้งตัวนั่งพิงโซฟาหรู

“เอาเด็กไหมเดียวกูเรียกให้” ไอโรมเอ่ยถามผมและกำลังทำทาจะยกมือเรียกบริกร

“ไม่ต้องวันนี้กูแค่อยากมาพัก”

“มันมาแปลกวะวันนี้ ตั้งแต่มีน้องสายน้ำเพื่อนกูจากเสือก็การเป็นแมวเลยว่ะ” ไอโรมเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ

“ระวังจะหลงรักสัตว์เลี้ยงนะมึง ฮ่า ฮ่า” ไอดีเดย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะชอบใจ

แกร็ก~

“หัวเราะอะไรกันวะ บอกกูด้วยสิ” ธามที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาเอ่ยขึ้นด้วยความอยากรู้

“หัวเราะไอเสือร้ายที่หลงสัตว์เลี้ยงจนโงหัวไม่ขึ้นวะ ฮ่า ฮ่า” ไอโรมเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะลั่น

“หลงรักเชี้ยไรกูแค่ยังไม่เบื่ออีกอย่างวันนี้กูอยากพักผ่อนจริงๆ ” ผมเอ่ยตอบไปอย่างไม่ค่อยอยากยอมรับว่าผมหลงยัยนั้นจริงๆ คนบ้าอะไรจะเอากี่รอบก็ยังฟิตอยู่

“ไม่หลงก็ไม่หลง แล้ววันนี้ไอคลาร์กเข้าเวรไง” ไอดีเดย์เอ่ยถามเมื่อไม่เห็นเพื่อนรักตัวเองอีกคนมาสักที

“เออใช่มันบอกกูตอนเย็นว่าได้เวรดึก ไอนี้ก็แปลกกลัวผีขึ้นสมองแต่เรียนหมอเป็นผู้บริหารดีๆ ไม่ชอบ” ไอโรมเอ่ยตอบก่อนจะสายหัวเบาๆ แล้วนั่งกระดกเหล้าต่อ

คลืด คลืด คลืด ~

โทรศัพท์ของผมดังขึ้น เบอร์ที่โทรมาเวลานี้ทำให้ผมชะงักเล็กน้อยก่อนจะกดรับสาย

“ครับแม่”

(ลูกรักอยู่ไหนหรอจ๊ะ)

“อยู่ผับกับเพื่อนครับ”

(เมารึยังเอ่ย)

“ยังไม่เมาครับ”

(กลับมาบ้านแป๊บหนึ่งได้ไหมลูก)

“ตอนนี้หรอ? ” ผมเอ่ยถามแม่ด้วยน้ำเสียงสงสัย

(ใช่จ๊ะ พ่อเขาบอกมีเรื่องจะคุยกับลูกให้แม่โทรให้ที)

“โอเคครับเดียวผมกลับไป”

“กูกลับก่อนนะแม่โทรมาบอกพ่อมีเรื่องจะคุยด้วยว่ะ” ผมพูดจบก็รีบกระดกเหล้าในแก้วให้หมดก่อนจะรีบออกมา

ณ บ้านอัครกิจภูริสกุล

ฟ๊อดดดดด~

“มาแล้วหรอลูกรัก พ่อเค้ารออยู่ที่ห้องทำงานจ๊ะ” แม่ที่นั่งรอผมที่ห้องนั่งเล่นลุกขึ้นเดินมาหอมผมแล้วพูดขึ้น

“คิดถึงแม่จังเลยครับ”

“ไม่ต้องอ้อนแม่เลยนะ คิดถึงแม่อะไรไม่เห็นจะกลับบ้าน ไปหาพ่อได้แล้วพ่อรอ” แม่ผมเอ่ยพร้อมแกล้งทำหน้างอก่อนจะชี้ไปที่ห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ

“ครับ” ผมเอ่ยตอบก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องทำงานของพ่อที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน

ก๊อกๆๆๆ

“เข้ามาได้”

“พ่อมีอะไรจะคุยกับผมหรอ” ผมถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะปกติแล้วพ่อไม่เคยเรียกผมมาคุยดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้แสดงว่าน่าจะเป็นเรื่องสำคัญ

“อีกอาทิตย์กว่าหนูจะจบเทอมนี้ใช่ไหม” พ่อถอดแว่นแล้วเอ่ยถามผม

“ใช่ครับ พ่อผมโตแล้วเลิกเรียกผมว่าหนูได้แล้ว”

“ฮ่าๆๆ ก็หนูยังเป็นเด็กสำหรับพ่ออยู่นิ”

“แล้วพ่อมีเรื่องอะไร ทำไมเรียกผมมาคุยดึกดื่นพรุ่งนี้ก็คุยได้นิ”

“เมื่อเย็นพ่อไปโรงพยาบาลมา หมอบอกพ่อเป็นโรคหัวใจต้องผ่าตัดใส่บอลลูนหัวใจให้ไวที่สุด”

“……” ผมรู้สึกตัวชาขึ้นทันทีอย่างพูดอะไรไม่ออกกับสิ่งที่พ่อบอก

“มันไม่ได้ร้ายแรงมากหรอแค่ผ่าไวก็หายไว ไม่ต้องกังวลหรอก”

“….”

“ตั้งแต่ปิดเทอมนี้หนูมาช่วยงานที่บริษัทก่อน พ่อโทรบอกพอร์ชแล้วเดียวพี่เราจะบินกลับมาอาทิตย์หน้าแล้วสาขาที่ต่างประเทศพ่อค่อยให้เลขาพ่อบินไปดูแทนก่อน ส่วนเอลิสพ่อยังไม่ได้บอกเดียวเทอมนี้ก็จบโทแล้วพ่อกะว่าให้เอลิสสอบเสร็จก่อนจะได้ไม่กังวลจนเสียสมาธิ”

“แล้วพ่อจะผ่าตัดเมื่อไหร่ครับ” ผมถามเสียงสั่นเพราะรู้ดีว่าการผ่าตัดหัวใจมันเสี่ยงแล้วย่าของเราก็ตายเพราะโรคหัวใจล้มเหลวเฉียบพันมาแล้ว

“พ่อว่าจะรอหนูเรียนจบก่อนอีกเทอมนึงก็จบแล้วนิ ช่วงนี้พ่อก็จะเพลางานในบริษัทลงก่อน”

“มันจะไม่นานไปหรอพ่อแล้วแม่ยอมหรอมันอีกหลายเดือนเลยนะครับ” ผมเอ่ยตอบไปด้วยความเป็นห่วงอยากให้ท่านได้รับการผ่าตัดไวๆ

“พ่อยังไม่ได้บอกแม่ ว่าใกล้ๆ ค่อยบอกไม่งั้นแม่เราไม่ยอมแน่ช่วงนี้งานในบริษัทยุ่งๆ พ่อยังไม่อยากผ่าตอนนี้” พ่อเอ่ยออกมาด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

“แล้วที่คลับตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”

“ไปได้ดีครับ ลูกค้ามากขึ้นผมว่าจะขยายสาขาอยู่”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า วัยรุ่นสมัยนี้ช่างเลือดร้อนจริงๆ ค่อยๆ ดูไปก่อนอย่าพึ่งรีบขยายสาขาเลย”

ก๊อก ก๊อก ๆ

“พ่อลูกคุยกันเสร็จรึยังจ๊ะ แม่เอาขนมมาให้เขาไปได้ไหม” แม่ที่เคาะประตูอยู่หน้าห้องทำงานพ่อเอ่ยถามขึ้นโดยปกติแม่มักจะเปิดเข้ามาเลยแต่วันนี้เห็นพ่อเรียกผมมาคุยสะดึกแม่คงคิดว่าพ่อคงมีเรื่องสำคัญเลยไม่อยากเข้ามาขัดจังหวะ

“เข้ามาสิที่รัก ผมคุยกับลูกเสร็จแล้ว”

“คุยอะไรกันค่ะที่รัก เรียกลูกมาคุยสะดึกเชียว” แม่วางถาดขนมและนมไว้ที่โต๊ะทำงานพ่อแล้วเอ่ยถาม

“เรื่องงานที่บริษัทผมว่าจะให้ลูกเข้ามาช่วย” พ่อเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินมาโอบเอวแม่

“เรื่องงานที่บริษัทไม่เห็นต้องเรียกลูกมาคุยกันดึกๆ แบบนี้เลยหนิ คุณมีอะไรปิดบังฉันรึป่าว” แม่เอ่ยถามอย่างจับผิดพ่อ

“ก็ผมแก่แล้วกลัวจะลืมเลยรีบเรียกมาก่อน”

“ก็แล้วไป แล้วลูกจะนอนบ้านไหม”

“ไม่ละครับเดียวผมจะกลับแล้วพรุ่งนี้ผมมีงานที่คลับ”

“อะไรกันลูกบ้านนี้ไม่มีใครคิดจะอยู่บ้านกันเลยสักคนปล่อยแม่เหงา” แม่พูดพลางทำหน้าน้อยใจใส่ผม

ฟ๊อดด~

“เหงาอะไรล่ะก็มีผมทั้งคน” พ่อหอมแก้มแม่แล้วเอ่ยขึ้น

“อะแฮ่มๆ ผมยังยืนอยู่ตรงนี้นะครับหวานกันเกรงใจลูกบ้าง”

“เราก็รีบๆ มีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักทีสิแม่อยากได้ลูกสะใภ้จะแย่แล้ว”

“โถ่วแม่ผมยังรักสนุกอยู่เลย ผมกลับก่อนดีกว่าไปแล้วนะครับรักแม่นะ”

จุ๊บ-3-

ผมเอ่ยก่อนจะเข้าไปจุ๊บแก้มแม่ 1 ที แล้วรีบออกจากห้องไปไม่อย่างนั้นแม่ผมต้องคุยเรื่องนี้อีกยาวแน่เพราะตอนนี้ทั้งบ้านมีผมคนเดียวที่อยู่ไทยนอกนั้นอยู่เมืองนอกกันหมดแล้วยิ่งพอร์ชด้วยแล้วแม่ยิ่งไม่มีหวังเพราะพี่ผมคนนั้นวันๆ เอาแต่ทำงานมาตั้งแต่เด็กแล้วผมแทบไม่เห็นมันเล่นอะไรเลยตอนเด็กส่วนเอลิสยัยนั้นก็หัวสูงใครมาจีบก็ไม่เอาสักคนส่วนผมก็ยังอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นให้เต็มที่ก่อน

ASTON END