บททั้งหมดของ พ่ายรักนางบำเรอ: บทที่ 31 - บทที่ 40

หลังจากที่หญิงสาวสลบไปเมื่อวานตอนกลางคืน เพราะชายหนุ่มเอาแต่รังแกเธอนั้น เขาก็พาเธอกลับมายังคอนโดห้องของเขา และไม่นานก็ได้รับคำตอบจากบอดี้การ์ดของเขา เรื่องที่หญิงสาวหายไปมานั้น เป็นเพราะว่าเธอนั้นไปทำกิจกรรมของชมรมจริงๆ หมายความว่าสิ่งที่เธอพูดเมื่อวานนั้น เธอไม่ได้โกหก แต่สิ่งที่เขาไม่พอใจมากก็คือ มีผู้ชายหน้าหล่อคนหนึ่งมาส่งเธอถึงที่อพาร์ทเม้นท์‘เป็นแค่ผู้หญิงตัวคนเดียวทำไมกล้าให้ผู้ชายแปลกหน้าเข้าใกล้ขนาดนี้??’แต่พอได้รับรายงานเพิ่มเติมจากบอดี้การ์ดนั้นก็ทำให้เขาไม่พอใจขึ้นอีก เพราะผู้ชายคนนี้เป็นพี่ชายเพื่อนสนิทของเธอ ยังเป็นพี่รหัสของหญิงสาวอีก แถมไอ่หน้าหล่อยังประกาศไปทั่วมหาวิทยาลัยอีกว่า..กำลังตามจีบเธอ..และเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธไอ่หนุ่มหน้าหล่อนั้นแต่อย่างใด แถมยังให้มันมาส่งที่ห้องเธออีก‘น่าหมั่นไส้นัก ยัยผู้หญิงใจง่าย!!’เขานั่งรอเธอตั้งแต่เมื่อคืน จนป่านนี้ยังไม่ได้นอน เมื่อเธอตื่นเช้าขึ้นมาก็เอาแต่ดราม่า และร้องไห้อีก ไม่เข้าใจว่าจะร้องทำไมนักหนา เขาไม่คนไม่ดีขนาดนั้นเชียวเหรอ??ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ เพราะแอบยอมรับว่าตกใจเหมือนกันที่เธอนั้นลุกขึ้นและล้มลงข้างเตียง หรื

กว่าชายหนุ่มจะเคลียร์ปัญหาที่บริษัทเสร็จก็ปาไปเกือบสองทุ่ม เมื่อเสร็จงานเขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดของขับรถตรงมายังโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ใจเขานั้นสับสนเป็นอย่างมากถ้าเกิดเธอตั้งครรภ์ขึ้นมาจริงๆ จะทำอย่างไร??แล้วโมริที่เขารักเธอมาตั้งแต่เด็กล่ะ??จริงๆ แล้วความรู้สึกของเขากำลังเป็นอะไร??ทำไมไม่โหยหาโมริเหมือนเมื่อก่อน??ทำไมตอนนี้เขาเอาแต่นึกถึงหญิงสาวที่เขาเรียกว่านางบำเรอตลอดเวลา??‘พะพาย เธอกล้ามีอิทธิพลกับหัวใจ ของฉันมากขนาดนี้เชียวหรือ??’เมื่อเขาเดินทางมาถึงโรงพยาบาลก็ตรงเข้าไปหาเธอทันที แต่ปรากฏภายในห้องนั้นมันว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของเธอ โดยมีหมอคินน์เดินตามเข้ามาหาเขา“เธอไปไหน??”“น้องพายไปแล้ว” เมื่อชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นหัวใจของเขานั้นแทบหยุดเต้น‘เธอกล้าหนีเขาไปอย่างนั้นเหรอ???’ เขาคิดอยู่ภายในใจ“แล้วอาการยัยนั่นล่ะเป็นอย่างไร?? เลือดเต็มตัวยัยนั่นขนาดนั้น มึงกล้าปล่อยให้ยัยนั้นไปได้ยังไง??” เขาตะคอกใส่หน้าหมอคินน์“มึงใจเย็นๆ นะ ไอ่มาร์ช ที่กูปล่อยน้องไปก็เพราะว่าตอนนี้น้องกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ และเสี่ยงอยู่ในภาวะตกเลือดได้ง่าย ถ้ายังอยู่ที่นี่แล้วมึงยังตามทำร้ายตัวน้องเขาร

หลังจากที่ชายหนุ่มได้ที่อยู่ของหญิงสาวจากหมอคินน์และหมอปันปัน เขาก็รีบเดินทางไปยังจุดหมายนั้นทันที โดยการบินไพรเวทเจ็ท มุ่งหน้าไปยังเหนือสุดของประเทศไทยไม่นานเขาก็มาถึงจุดหมายที่อยู่ตรงหน้า นั่นก็คือบ้านของหญิงสาวนั่นเอง ทำไมก่อนหน้านี้ที่เขาจ้างนักสืบมาถึงหาไม่เจอกันนะ?? หรือเป็นเพราะไอ่เพื่อนคินน์ของเขา มันจ่ายค่าปิดปากนักสืบจนหมด?? นึกแล้วก็หัวเสียขึ้นมา เธออยู่ใกล้เพียงแค่นี้ ทำไมเขาถึงหาไม่เจอ ทำไมกันนะปล่อยให้เขานั่นต้องปวดหัวใจมานานตั้งหลายเดือน??ตอนนี้เขามายืนอยู่บริเวณบ้านหลังเล็กท่ามกลางหุบเขา ที่ต้องใช้เวลาขับรถมาต่ออีกถึงสองชั่วโมงอย่างทุลักทุเลเพราะไม่สามารถนำเครื่องบินมาลงจอดที่นี่ได้ แต่พอเขามองดูบ้านที่หมอคินน์และหมอปันปันบอกมานั้น มันก็ดูน่าจะไม่ใช่บ้าน แต่เป็นเหมือนกระท่อมเสียมากกว่า ภายนอกถูกสร้างขึ้นด้วยไม้ไผ่และหลังคานั้นทำด้วยหญ้าแฝก มีระเบียงออกมาข้างและมีห้องน้ำตั้งอยู่นอกตัวบ้าน และดูแล้วก็น่าจะเป็นห้องน้ำอย่างเดียว เพราะเขาเห็นที่อาบน้ำนั้นเหมือนอยู่ข้างนอก นี่เมียเขาต้องมาอาบน้ำโชว์คนอื่นดูอย่างนั้นเหรอ?? ผิวขาวเนียนๆ อย่างนั้นเขาต้องได้เห็นเพียงคนเดียวสิ.

เช้าวันใหม่ หญิงสาวตื่นมาจากที่นอนและเดินออกมาจากห้องเล็กๆ ของเธอ เพื่อสูดอากาศอันบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอดอย่างสุขใจในยามเช้า ท่ามกลางทะเลหมอกตามหุบเขาที่ลอยไปมา และแสงดวงอาทิตย์ที่พยายามส่องผ่านหมอกออกมา บริเวณหน้าระเบียงบ้านของเธอ“สดชื่นจังเลย ลูกคงจะสดชื่นเหมือนกันกับแม่ใช่ไหมคะ??”พะพายเอามือลูบท้องที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นและพูดกับลูกในท้องของเธออย่างมีความสุข“พายเอ้ย หนูพาย...” ไม่นานก็มีเสียงเรียกจากหญิงวัยกลางคนเรียกชื่อเธอ“คะป้าใจ มีอะไรหรือเปล่าคะ มาหาพายแต่เช้าเลย??” หญิงสาวรีบเดินลงบันไดไปหาผู้เป็นป้าของเธอ“พอดีป้าเอาอาหารเช้ามาให้น่ะ เอาไปกินสิ” ป้าใจถือปิ่นโตอันใหญ่เดินมุ่งหน้าเข้ามาหาเธอ และยื่นปิ่นโตอันใหญ่ให้กับหญิงสาว“ขอบคุณค่ะ ป้า จริงๆ ป้าไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้นะคะ” พะพายยกมือไหว้ขอบคุณและยื่นมือไปรับปิ่นโตจากผู้เป็นป้าของเธอ“ลำบงลำบากอะไร ป้าไม่ได้ลำบากเลย เอาไปเถอะ คนกำลังท้องกำลังไส้ ต้องกินอาการดีดีสิ ถึงจะถูก ลูกในท้องจะได้แข็งแรง”“ใครมาทำอะไร เสียงเอ้ะ อ้ะ อะไรกัน เสียงดังแต่เช้าเลย เอ้าป้าของเองมาทำอะไรแต่เช้ากัน” ไม่นานก็มีชายร่างเข้าสู่วัยชราเดินออกมาพร้

ตอนนี้หมอคินน์ หมอปันปัน พะพายและมาร์ช ทั้งสี่คนนั้นยืนอยู่ในห้องตรวจที่กำลังจะการอัลตร้าซาวด์เพื่อตรวจสุขภาพของเจ้าตัวเล็กในท้องและตรวจสุขภาพของแม่เด็กแล้วหญิงสาวนั้นอนุญาตให้ชายหนุ่มผู้เป็นพ่อของเด็กเข้ามาดูการตรวจในครั้งนี้ได้ แม้ว่าภายในใจนั่นยังไม่เต็มใจ แต่ก็ยังแอบเกรงใจหมอปันปันที่ค่อยช่วยเหลือเธอมาตลอด แถมวันนี้ยังบินมาจากกรุงเทพฯ เพื่อมาตรวจสุขภาพให้กับเธอและลูกโดยเฉพาะ แต่เธอก็ยังแอบกังวลเพราะกลัวว่าชายหนุ่มนั้นจะมาพรากลูกของเธอไป ตอนนี้เธอเกิดคำถามมากมายขึ้นกับตัวเอง แต่ก็ทำได้เพียงแค่เงียบไว้ ไม่พูดออกไป และเดินขึ้นเตียงเตรียมตัวตรวจในขั้นตอนต่อไป“เอาล่ะ ทุกคนพร้อมแล้วนะ” หมอปันปันถามทุกคน ที่กำลังจะรอดูเจ้าตัวเล็กพร้อมๆ กัน“พะ พร้อมแล้ว” เสียงที่พูดขึ้นมานั้นไม่ใช่ เสียงของใครที่ไหน แต่กลับเป็นมาร์ช พ่อของลูกในท้องนั้นเอง ตอนนี้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ที่กำลังจะเห็นลูกในท้องของเขาเป็นครั้งแรกหมอปันปันค่อยๆ ทาเจลและลงเครื่องมืออัลตร้าซาวด์และลงเครื่องไปที่ท้องของหญิงสาวเบาๆ ไปเรื่อยๆ“ตอนนี้เจ้าตัวเล็กแข็งแรงมากเลยนะ ดูตรงนี้สิ” หมอปันปันค่อยๆ เลื่อนไปใกล้ๆ ยังเพศของเจ