Semua Bab พ่ายรักนางบำเรอ: Bab 1 - Bab 10

‘พะพาย’ หญิงสาวตากลมโต ผมดำยาวสวยถึงกลางหลัง พร้อมเรือนร่างเพียวบาง ผิวขาวละเอียด ต้องจากบ้านนอกที่อยู่เหนือสุดในประเทศไทยเข้าเมืองกรุงเพื่อมาเรียนต่อในมหาวิทยาลัยชื่อดัง เพื่ออนาคตที่สดใสของเธอและครอบครัว เธออาศัยอยู่อพาร์ทเม้นท์เก่าๆ แห่งหนึ่งในย่านมหาวิทยาลัยที่เธอมาเรียนตอนนี้เธอก็เรียนจบปีหนึ่งเรียบร้อยแล้ว กำลังจะขึ้นปีสองในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวของเธอ จึงได้ทำงานพาร์ทไทม์ของเธออย่างเต็มที่ เดิมแล้วเธอทำงานอยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งใกล้กับมหาวิทยาลัย หลังจากที่ได้หยุดยาวช่วงปิดเทอมเธอจึงได้ทำอาชีพเสริมเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับชื่อดังในย่านนั้นเช่นเดียวกันกลางวันเธอจะทำงานงานร้านกาแฟตั้งแต่แปดโมงถึงห้าโมงเย็นและหลังจากนั้นช่วงหนึ่งทุ่มถึงเที่ยงคืนเธอจะต้องทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในผับ ถึงเธอจะไม่ชอบงานในผับแต่เธอก็ยังต้องทำเพราะรายได้แต่วันนั้นสามารถทำให้เธอสามารถซึ้ออาหารมื้อประหยัดได้หลายมื้อ ตลอดเวลาช่วงสามเดือนนี้ เธอจะกลับบ้านไปหาพ่อและแม่ แต่ก็ตัดสินใจบอกท่านทั้งสองว่าจะไม่กลับเพราะอยากเก็บเงินสักก้อนเผื่อเวลาฉุกเฉินไว้และจะได้มีเงินเก็บในอนาคต แต่ก็ยังโอนเงินจำน

หลังจากที่เขาได้ข้อมูลของเธอเรียบร้อยแล้ว ตกเย็นเขาก็ขับรถไปยังที่พักของเธอทันที จริงๆ เขาจะมาหาหญิงสาวตั้งแต่ที่ได้รับข้อมูลจากบอดี้การ์ดของเขาแล้วล่ะ แต่เธอต้องทำงานที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งจนถึงห้าโมงเย็น เขาจึงรอให้หญิงสาวเลิกงานก่อนค่อยมาทำการตกลงกับเธอ“เธอเสร็จฉันแน่ พะพาย บังอาจทำให้ฉันต้องขายหน้า”รถสปอร์ตแลมโบกินี่สีดำจอดสนิทอยู่ที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ พร้อมกุญแจเข้าห้องของหญิงสาวทำไมเขาจึงได้กุญแจของห้องเธอนะเหรอ ก็เพราะอำนาจเงินยังไงล่ะแอดดดดด!!!เขาค่อยๆ เปิดประตูและนั่งรอที่ห้องที่ห้องของหญิงสาว ระหว่างที่นั่งรอ เขาก็สังเกตุรอบๆ ห้อง ปรากฏว่า ภายในห้องของเธอนั้นมีเพียงแค่เตียงนอน ตู้เสื้อผ้าเก่าๆ น่าจะเป็นของอพาร์ทเม้นท์ที่เธออยู่ มีมุมอ่านหนังสือเล็กๆ อยู่หน้าระเบียง มีกาต้มน้ำร้อน และมาม่าเต็มไปหมด ‘เธออาศัยอยู่ในห้องแคบๆ เท่ารูหนูได้ยังไงกัน??”“น่าสมเพชสิ้นดียังต้องกินมาม่าประทังชีวิตอีก คงจะลำบากมากจริงๆ สินะ??” แต่เขาก็ไม่ได้แคร์มาก เพราะว่าสิ่งที่เขาต้องการนั้นแค่ตัวของเธอเท่านั้นแหละเขาเดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่มุมอ่านหนังสือของเธอ พร้อมเหลือบมองดูนาฬิการุ่นอันลิเต็ดสุดแ

9.00 น.นี่ก็เป็นเวลานัดหมายที่ชายหนุ่มนั้นแจ้งไว้เมื่อวานว่าเธอนั้นจะต้องไปตรวจร่างกายก่อนที่จะเป็น...นางบำเรอ วันนี้เธอสวมใส่ชุดสบายๆ เสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวและกางเกงยีนส์ขายาวสีซีด เดินลงมายังด้านล่างของอพาร์ทเม้นท์ก็พบกับรถหรูคันสีดำ 1 คันจอดอยู่ และมีชายหนึ่งคนแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำยืนรอเธออยู่ข้างรถ“สวัสดีดีครับ คุณพะพาย” ชายหนุ่มเดินมาก้มโค้งคำนับต่อหน้าเธอ จนหญิงสาวนั้นทำตัวแทบไม่ถูก จึงรีบยกมือไว้ชายหนุ่ม“สวัสดีค่ะ คุณเอ่อ คุณชื่ออะไรคะ??”“ผมชื่อกายครับ เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณมาร์ชครับ”“สวัสดีค่ะ คุณกาย ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เรียกฉันว่าพะพาย เฉยๆ ก็ได้ค่ะ”“เอ่อ จะดีเหรอครับ”“ดีสิคะ เรียกพะพายเถอะค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกนะคะ”“ครับ น้องพะพาย งั้นเรียกผมว่าพี่กายก็ได้นะครับ”“ได้เลยค่ะ พี่กาย” บอดี้การ์ดหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวที่ชายหนุ่มสั่งให้มารับก็รับรู้ได้ว่าในอนาคตอาจจะเป็นนายหญิงของเขาก็เป็นไปได้ เพราะจากลักษณะท่าทางและการทำตัว อาจจะโดนใจเจ้านายของเขาอย่างแน่นอน“งั้นเราไปโรงพยาบาลกันเลยนะครับ ผมได้นัดแพทย์ตรวจสุขภาพน้องพะพายเรียบร้อยแล้ว”“โอเคค่ะ พี่กาย ไปกันดีกว่าค

เป็นเวลากว่าหลายนาทีที่ชายหนุ่มสำรวจริมฝีปากของเธอ เมื่อได้สำรวจจนพอใจแล้วจึงค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกมาเฮือกกกก!!!! หญิงสาวเมื่อเป็นอิสระก็รีบหายใจเข้าเต็มปอดของตัวเอง“ฝีมือการจูบของเธอ ห่วยแตกสิ้นดี”หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็เกิดอาการเสียความมั่นใจและก้มหน้ารับสิ่งที่เขาพูดออกมาเมื่อไม่นานนี้“ขอโทษค่ะ คุณมาร์ช ครั้งต่อไป พะพายจะพยายามทำให้ดีกว่านี้ค่ะ”“ดี เพราะฉันไม่ชอบคนไม่เป็นงาน ถอดเสื้อคลุมออก”“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าและรีบถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกอย่างรวดเร็วเมื่อชายหนุ่มเห็นเรือนร่างของเธอนั้นก็ทำให้แก่นกายของเขานั้นขยายตัวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่หุ่นของเธอนั้นมันช่างยั่วยวนเขาเหลือเกินหน้าอกที่ล้นทะลักออกมาจากชุดและแก้มก้นของเธอที่ชุดของเธอนั้นปิดแทบไม่มิดกับเอวบางผิวขาวๆ กับชุดที่โดนน้ำเมื่อกี้มันแนบชิดตัวของเธอไปหมด ไหนจะผมสยายยาวของเธอมันทำให้เธอที่ดูเหมือนแมวน้อยก่อนหน้านี้กลายเป็นเสือสวาทของเขาได้ยังไงกัน“ถอดชุดให้ฉัน”“ดะ..ได้ค่ะ” หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและถอดชุดของเขาออกอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าชายหนุ่มนั้นจะหงุดหงิดใส่เธออีก เมื่อเธอถอดท่อนบนของเขาหมดแล้วก็รีบก้มลงมาถอดด

ใช้เวลาเพียงไม่นานคินน์ ก็จัดการพาหมอฝีมือดี มาตามโลเคชั่นที่มาร์ชส่งให้อย่างเร็วที่สุด โดยมีคินน์นั้นตามมาด้วยอย่างร้อนรนเมื่อหมอมาถึง ก็ทำให้คินน์และหมอนั้นต้องช๊อคกับภาพที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวที่นอนหมดสติมีผ้าห่มคลุมกายกับที่นอนที่ยับยู่ยี่ พร้อมรอยเลือดที่เกรอะผ้าปูที่นอนอยู่นั้น ทำให้ทั้งสองรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงตรงหน้า และแถมมองไปรอบๆ ก็ยังไม่เจอเจ้าตัวปัญหา ‘คงจะออกไปที่ไหนสักที่แล้วสินะ’ คินน์นึกอยู่ภายในใจ“ไอ้มาร์ช ไอ้เพื่อนเวรรร!!” เมื่อคินน์เห็นดังนั้นก็โกรธจัดกับสิ่งที่เพื่อนของเขานั้นทำลงไป แถมผู้หญิงตรงหน้านั้นเขาจำได้ดีว่าเป็นเด็กสาวที่ตบหน้าเพื่อนของเขาในคืนนั้นได้ เมื่อเห็นพฤติกรรมของหญิงสาวที่ไม่ชอบเพื่อนเขาในวันนั้น ก็ทำให้รู้ได้เลยว่ามาร์ชเพื่อนของตนก็ใช้วิธีสกปรกๆ อย่างแน่นอน เพื่อให้ได้หญิงสาวคนนี้มาครอบครอง เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะหันหน้ามาสั่งหมอคนเก่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาก่อนที่จะเดินออกไปรอนอกห้อง“หมอปันปันครับ ผมรบกวนช่วยรักษาเธอด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะออกไปรอข้างนอก เพราะอยู่ตรงนี้ ณ ตอนนี้ คงไม่เหมาะเท่าไหร่ รบกวนช่วยจัดการเช็ดตัว แต่งตัวและดูอ