บททั้งหมดของ พ่ายรักนางบำเรอ: บทที่ 21 - บทที่ 30

หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นผ่านไป เขาก็ทำให้เธอหมดแรงจนแทบลุกไม่ไหว กว่าจะหยุดทำโทษเธอก็ปาไปเกือบเที่ยงวัน ‘เขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกัน??’วันหยุดของเธอนั้นแสนเศร้ามาก ตื่นมาอีกทีก็เกือบเย็น เธอนั้นมีแพลนที่จะไปอ่านหนังสือตามร้านคาเฟ่ แต่ก็ต้องมาหมดแรงเพราะชายหนุ่มนั้นเอาแต่รังแกเธอและเอาแต่ใจตัวเอง แถมยังต้องมาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ ที่เธอนั้นแทบไม่มีวันลืมอีก ถ้าเขาไม่กลับมาช่วยเธอเอาไว้ ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ นึกถึงแล้วไม่อยากจะคิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาอีกเลย ถ้าย้อนกลับไปได้เธอจะไม่ดื่ม และจะไม่พยศใส่เขาอย่างแน่นอนเมื่อเธอเปิดดูโทรศัพท์ที่เขาเก็บมาให้เพราะว่ามันน่าจะตกอยู่บริเวณข้างถนน ตอนที่เธอพยายามหนีจากชายฉกรรจ์ ก็พบว่าเธอนั้นได้รับข้อความจากทางร้านกาแฟที่ทำประจำ..ว่าต่อไปนี้ไม่ต้องไปทำงานที่นั้นอีกแล้ว เพราะใครนะเหรอ?? เพราะคุณมาร์ชให้พี่กายไปลาออกและหาคนมาทำงานแทนเธอยังไงละ คิดแล้วก็เศร้าหนักกว่าเดิม แล้วถ้าวันหนึ่งคุณมาร์ชเบื่อเธอๆ ขึ้นมาจริงๆ แล้วจะหาเงินจากไหนจ่ายค่าเล่าเรียน ‘เฮ้อ เหนื่อยจัง เดี๋ยวค่อยคิดก็แล้วกัน แต่ตอนนี้เธอขอกลับไปตั้งหลักที่ห้องของตัวเองดีกว่า สู้สู้นะย

หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็รีบเดินถอยหลังกลับไปหาชายหนุ่ม แล้วก้าวขึ้นรถด้วยตัวลีบ ต่อหน้าผู้หญิงที่มายืนกรี๊ดใส่ชายหนุ่มทั้งหลาย“คุณคะ มารับยัยนี่ทำไม หุ่นก็งั้นๆ น่าตาก็จืดชืด ไม่น่าเร้าใจเท่าหนูหรอกนะคะ รับหนูไปดีกว่าไหมคะ รับรองถึงใจกว่ายัยเฉิ่มนี่อีกค่ะ” สาวหุ่นเอ็กซ์ มองหญิงสาวที่เดินเข้าไปนั่งในรถอย่างไม่พอใจ เพราะชายหนุ่มคนนี้เธอเล็งไว้ตั้งแต่เขาขับรถมาจอดรถแล้ว แต่อยู่ดีดีจะพาหญิงสาวไร้รสนิยมขึ้นรถไปกับเขา“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ถ้าคันมากก็ไปหาคาลาไมล์มาทา”“กรี๊ดดดดด” ชายหนุ่มพูดจบก็เดินไปเข้าไปในรถยังฝั่งคนขับพร้อมขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้สาวหุ่นเอ็กซ์นั้นยืนกระทืบเท้าและกรีดร้องเสียงดังอย่างไม่พอใจตามอยู่ข้างหลังภายในรถ…“คุณมาร์ช จะพาพายไปไหนคะ??”“กลับห้องไง”“แต่นี่มันไม่ใช่ทางกลับห้องของพายนะคะ”“ก็ไม่ใช่นะสิ”“แล้วจะกลับห้องได้ยังไงคะ??”“ได้สิ ก็ห้องของฉันไง”“เออ คืนนี้พายขอนอนที่ห้องตัวเองไม่ได้เหรอคะ พอดีพายต้องทำรายงานค่ะ”“ทำไมที่ห้องฉันมันทำไม่ได้หริอยังไง”“เออ ได้ค่ะ แต่พายกลัวว่าจะรบกวนคุณมาร์ช ช่วงพักผ่อนค่ะ”“ฉันยังไม่ได้พูดว่าเธอรบกวน”“แต่ชุดนักศึกษาพายไม

หลังจากที่หญิงสาวอาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง เมื่อออกมาด้านนอกก็พบว่ามีชุดนักศีกษาตัวใหม่แขวนไว้ตรงตู้เสื้อผ้าเรียบร้อบแล้วเธอจึงหยิบมันมาใส่ แต่ทว่าชุดที่เธอใส่นั้นมันแปลกตาจากเดิมไปมาก แต่เป็นเสื้อนักศึกษาที่ใหญ่กว่าตัวของเธอ แถมกระโปรงเป็นกระโปรงพลีทยาวถึงข้อเท้า เมื่อใส่เสร็จแล้วและมองดูตัวเองในกระจก ก็ทำให้เธอนั่นดูเป็นยายเฉิ่มไปเลย เธอเป็นถึงดาวคณะเลยนะ แต่งตัวแบบนี้มีหวังโดนยัยคาร่าแซวแน่ๆ เลย แต่ช่างเหอะ สิ่งที่เธอสนใจมากในตอนนี้ก็คือรอยรักที่ชายหนุ่มทำไว้ที่ลำคอระหงส์ของเธอนั่นเอง“ทำยังไงดี เครื่องสำอางก็ไม่มี”เธอสังเกตุดูรอบๆ ก็พบว่ามีเสื้อคลุมฮู้ดตัวใหญ่สีเทาแขวนไว้ในตู้ เธอจึงหยิบมันออกมาและเดินไปหาชายหนุ่ม“คุณมาร์ชคะ พายขอยืมเสื้อคลุมตัวนี้ของคุณหน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวพายจะซักมาคืนค่ะ”“ทำไมกลัวคนอื่นจะเห็นรอยที่ฉันทำไว้อย่างนั้นเหรอ??”หญิงสาวไม่ตอบ แต่ก้มหน้าพยักขึ้นลงให้ชายหนุ่มเป็นคำตอบ“อืม แต่งตัวแบบนี้ค่อยดูดีหน่อย”“อะไรนะคะ”“ฉันบอกว่าชุดนี้มันดูเรียบร้อย”“แต่มันเรียบร้อยไปหรือเปล่าคะ พายใส่ไม่ถนัดเลยค่ะ”“แล้วก่อนหน้านี้เธอใส่ถนัดอย่างนั้นเหรอ??”“เปล่านะคะ ชุดเ

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่มีแสงสว่างค่อยๆ ส่องเขามาที่ใบหน้ารูปไข่ของเธอทำให้เธอนั้นรู้สึกตัวขึ้นมาหญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตอนนี้ตัวของเธอนั้นมีสายน้ำเกลืออยู่ในมือของเธอ และยังนอนอยู่บนเตียงนอนของเธอที่เดิมพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ส่วมอยู่ในตัวเธอ แต่ที่แปลกตาไปก็อาจเป็นเพราะ มีบอดี้การ์ดคนสนิทของชายหนุ่ม นั่งเฝ้าเธออยู่ตรงโซฟา“ตื่นแล้วเหรอครับน้องพาย??”หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ เพื่อเป็นคำตอบ“หิวน้ำจังเลยค่ะ”กายได้ยินดังนั้นก็เดินไปหยิบน้ำมาเทใส่แก้วให้เธอดื่มทันที"น้ำครับ" หญิงสาวรับน้ำมาดื่มอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้คอเธอแห้งมาก เหมือนไม่ได้ดื่มน้ำมาหลายวัน“ขอบคุณนะคะพี่กาย ทำไมพี่กายมาอยู่ที่นี้ได้คะ แล้วทำไมพายมีสายน้ำเกลือด้วย??”“เออ น้องพายเป็นไข้สูงมากเลยครับ เมื่อวานตอนค่ำ คุณหมอคินน์กับคุณหมอปันปันมาตรวจอาการเรียบร้อยแล้วครับ”“ค่ะ พี่กาย พายนอนหลับไม่รู้สึกตัวเลย ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเดือดร้อนนะคะ”“ไม่เป็นไรเลยครับน้องพาย แค่น้องพายอาการดีขึ้นพวกพี่ก็ดีใจแล้ว” กายยิ้มให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยนหญิงสาวยิ้มตอบกลับกาย แต่สายตาเธอนั้นพยายามมองไปรอบๆ เพื่อหาบางสิ่งอยู่

“คุณมาร์ช!!!!”เธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเปิดไฟก็พบกับชายหนุ่มนั่งรอเธออยู่ตรงโซฟา ในมือของเขาถือแก้วสีอำพันใบหน้าที่เย็นยะเยือกไม่มีรอยยิ้มใดๆ และมีสายตาที่เพ็งมองมาที่เธออย่างโหดร้าย ก่อนจะเปล่งเสียงออกมา“คงจะมีความสุขมากสินะ”“คะ คุณมาร์ชมานานแล้วหรือคะ??” หญิงสาวไม่แปลกใจที่ชายหนุ่มเข้ามาในห้องเธอได้อย่างไร เพราะเขาสามารถเข้า-ออก ห้องเธอได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยล่ะ เพราะอะไรนะเหรอ เพราะเขาคือเจ้าชีวิตของฉันอย่างไงล่ะ“นานพอที่เห็นเธอกับไอ้หมอนั่นสวีทกันอย่างไงล่ะ“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณกำลังเข้าใจพะพายผิดค่ะ”เธอกำลังจะอธิบายให้ชายหนุ่มฟัง เพราะสังเกตุได้ว่าอาการที่เขาโมโหขนาดนี้อาจเป็นเพราะเธอนั้นนั่งรถมากับพี่ชายของคาร่าแน่ๆ แต่เมื่อคิดอีกมุมหนึ่งก็ไม่กล้าเข้าข้างตัวเองว่าชายหนุ่มนั้นกำลังหึงเธอ 'จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจของเขามีผู้หญิงที่น่ารักคนนั้นอยู่เต็มหัวอก'เพล้ง!!! ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็โมโหที่เธอพยายามจะแก้ตัว เขาจึงปาแก้วที่ถืออยู่ใส่ผนังอย่างเต็มแรง และเดินเข้ามาบีบที่ไหลของเธอ"ไม่ต้องมาแก้ตัวอะไรทั้งนั้น เธอกำลังทำให้ฉันโมโหนะพะพาย!!!"“โอ้ย พะพายเจ็บค่ะคุณมาร์