All Chapters of สยบรักเสือร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

ปึก!ร่างชายคนหนึ่งถูกเหวี่ยงใส่ผนังกำแพงปูนหนาของลานจอดรถสถานบันเทิงแห่งหนึ่งในสภาพอ่อนแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลและคราบเลือด สายตาคมกริบพยายามเพ่งมองไปยังเจ้าของการกระทำนี้อย่างยากลำบาก "กูบอกมึงว่ายังไง หืม?" ออสตินเดินเข้ามากระชากเส้นผมพระเพลิงขึ้นเต็มแรงจนอีกฝ่ายเผลอแสดงความเจ็บปวดผ่านใบหน้า "สองวัน กูให้เวลามึงแค่สองวัน มึงลืมหรือว่าตั้งใจเบี้ยว?""กูก็พยายามหาให้มึงอยู่นี่ไง""เหอะ! ก่อนจะมาท้าพนันกู สาบานว่ามึงไม่รู้จักคนอย่างกู?""กูรู้ กูถึงมาท้าพนันมึงไง" "ไหนมึงลองบอกกูมาสิ ว่ากูควรทำยังไงกับมึงดี" ออสตินคลายมือจากเส้นผมพระเพลิง ยืนเท้าสะเอวถามอีกฝ่ายพลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเอง ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อลูกหนี้เอาแต่เงียบ "ให้กูยิงมึงทิ้งตอนนี้เลยไหม?""มึงให้เวลากูหน่อยไม่ได้เหรอ กูสาบานว่ากูจะไม่หนี กูจะหาเงินสิบล้านมาคืนมึงให้ได้""น้ำหน้าอย่างมึงจะเอาปัญญาที่ไหนหาเงินมากมายขนาดนั้นวะนอกซะจาก...เอาอย่างอื่นมาแลก" เขามองพระเพลิงด้วยรอยยิ้มแล้วแววตาเจ้าเล่ห์ ความจริงเขาได้หาข้อเสนอหนึ่งมาให้พระเพลิง หากมันไม่มีปัญญาหาเงินสิบล้านมาคืน"แลกอะไร""ได้ข่าวว่ามึงมีน้องสา

เสียงเพลงดังกระหึ่มในสถานบันเทิงชื่อดังแห่งหนึ่ง เป็นแหล่งรวมของเหล่านักเที่ยวกลางคืน แสงไฟจากสปอตไลต์สาดส่องทั่วบริเวณภายใน เพิ่มความสนุกสนานให้กับแขกทุกคนไปอีกเท่าตัวพระพายยืนล้างมือในห้องน้ำของผับ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดแล้วทิ้งลงถังขยะ ไม่ทันได้ก้าวออกไป โทรศัพท์เครื่องหรูในกระเป๋าก็สั่นขึ้นมาเสียก่อน เธอมองเบอร์ของปลายสายแล้วลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ครั้นไม่รับก็เกรงว่าจะเสียมารยาทเอา"ฮัลโหลพร้อม"(หายไปตั้งสองวัน ไลน์ไปก็ไม่ยอมตอบ)"ช่วงนี้ฉันเรียนหนัก ขอโทษด้วยนะ"(เธออยู่ผับเหรอ?)"ฉันต้องวางแล้ว แค่นี้นะ" เธอตัดสายจากพร้อม นายแบบคู่ขวัญตัวเองทิ้งอย่างไม่ไยดี ก่อนจะก้าวขาออกจากห้องน้ำ แต่ทว่าสายตากันพลันเห็นคนสองคน ซึ่งกำลังยืนนัวเนียอยู่มุมหนึ่งเสี้ยวหน้าของผู้ชายคนนั้น แม้ว่าจะอยู่ในที่มืดสลัวแต่มันก็ทำให้เธอจำเขาได้ ออสติน ลูกชายเจ้าของเควัน คนที่เธอเจอเมื่อสามวันก่อน ส่วนผู้หญิงเธอไม่รู้จัก "ที่ก็มีตั้งเยอะแยะไม่ไปนัวกัน" เธอพูดพึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้สองคนนั้นนัวเนียกันตามลำพัง"หายไปไหนมาตั้งนานพาย นึกว่าหลับคาห้องน้ำไปแล้ว" ริชชี่เอ่ยถาม ในตอนที่หญิงสาวนั่

พระพายถูกออสตินต้อนเข้ามาในห้องนอน เธอมองอีกฝ่ายพร้อมหัวใจสั่นไหว เขาไม่ใช่ผู้ชายคนแรกเวลาเธออยู่ด้วยแล้วใจเต้น แต่เขาเป็นคนแรกที่ทำให้เธอใจเต้นและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน"ฉันขอเวลาหน่อยได้ไหม ให้ฉันได้ทำใจก่อน""ฉันไม่เคยให้เวลาทำใจกับใคร" "ตะ...แต่ฉันว้าย!!" ออสตินผลักพระพายลงเตียงนอนตัวเอง ชายกระโปรงของหญิงสาวได้เลิกขึ้นจนปรากฎเรียวขาสาวต่อสายตาเสือที่กำลังหิวกระหายออสตินเลียปากตัวเองพลางใช้สายตาแทะโลมร่างกายพระพาย เธอสวยงามกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก ปล่อยให้รอดเงื้อมมือ...คงเสียดายแย่หญิงสาวอาศัยจังหวะออสตินเผลอ คลานลงจากเตียงนอน ด้วยความที่เขาไวกว่า ได้เข้ามาคร่อมร่างของเธอไว้ จับตรึงเรียวแขนกดลงเตียงนอน ทำให้ตอนนี้เธอนอนหงายอยู่ใต้ร่างเขา ไร้ซึ่งหนทางหนี"อย่าพยายามหนีเลย...เพราะยังไงคืนนี้เธอก็หนีฉันไม่พ้น"แควกก!!"ออสติน! อย่านะ!!"ออสตินฉีกทึ้งชุดสวยของพระพายออก เธอพยายามห้ามปรามแต่เขากลับไม่ยอมฟัง ตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่ปกปิดความสวยงามบนร่างกาย นั่นคือแพนตี้ตัวจิ๋ว"ในเมื่อเธอเลือกแล้ว เธอก็ควรทำใจยอมรับ""แต่ฉันยังไม่พร้อม""พร้อมไม่พร้อม มันไม่ได้อยู่ในข้อเสนอของเรา"ชาย

แกร๊ก~ทันทีที่มาถึงคอนโดมิเนียม เธอรีบกินยาคุมฉุกเฉินไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่สวยยังคงร้อนผ่าวตลอดเวลา เธอปล่อยให้น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไหลกลอกกลิ้งมาตามพวงแก้มทั้งสองข้าง สภาพเธอตอนนี้แทบดูไม่ได้ อาภรณ์ที่สวมใส่บนร่างกายล้วนแล้วเป็นของออสตินเพราะเขาได้ฉีกทำลายชุดเธอจนไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้อีก กว่าเขาจะยอมปล่อยเธอกลับก็ปาไปเกือบบ่ายโมงเธอเข้ามายืนใต้ฝักบัวเพื่อทำความสะอาดร่างกายตัวเองอีกครั้ง พลางร้องไห้ออกมาอย่างหนัก แม้รอยช้ำบนตัวมีวันหาย แต่ทว่าบาดแผลในใจที่เขาสร้างไว้ให้เธอมันคงจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต"ฉันเกลียดนายออสติน.." ไม่ว่าเธอจะสัมผัสตรงไหนของร่างกายมันก็อดทำให้เธอหวนคิดถึงภาพเหตุการณ์แสนเลวร้ายเหล่านั้นไม่ได้ วันนี้ไม่ใช่วันสุดท้ายที่เธอและเขาต้องเจอกัน เพราะต่อไปนี้ชีวิตเธอจะต้องมีเขาคอยวนเวียนอยู่แบบนี้ไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ครืด ครืด~"คะ พี่ริชชี่"(รู้รึยังว่าเลขาคุณอานนท์โทรมายกเลิกงานพายทั้งหมดเลย)"รู้แล้วค่ะ"(ทำไมจู่ๆ ถึงมายกเลิกงานพายแบบนี้ได้ ทั้งที่คุยกันไว้ก่อนหน้านี้ว่าถ้าถ่ายแบบเซตนี้จบ จะให้พายขึ้นเป็นแบรนด์บาสเดอร์ของเบอล็อก แต่นี่อะไรมายกเลอกงานกันดื้อๆ นี่พ

เธอกลับมาคอนโดมิเนียมตัวเองหลังจากเลิกเรียน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบห้าโมงเย็น ซึ่งเธอต้องรีบเคลียร์ทุกอย่างเพื่อไปหาออสตินตอนหกโมงเย็นดวงตาคู่สวยกลมโตมองบางคนที่กำลังนั่งก้มหน้ามองพื้นอยู่โซฟา ก่อนเขาจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา เธอเบิกตาโพลงอย่างความตกใจรีบปรี่เข้าไปหาพี่ชายด้วยความเป็นห่วง"พี่เพลิง ออสตินทำกับพี่ถึงขนาดนี้เลยเหรอ" พระพายเอ่ยถามเสียงสั่น ใบหน้าพระเพลิงเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและบาดแผลตรงโหนกแก้ม คิ้วแตก ตอนที่เขาเอาคลิปพี่ชายเธอให้ดูวันนั้น สภาพไม่ได้แย่ขนาดนี้ "ออสตินมันทำอะไรพายรึเปล่า""พี่ห่วงตัวเองก่อนเถอะ อย่าเพิ่งห่วงพาย""ตอบพี่มา!" พระเพลิงจับข้อมือน้องสาวข้างที่กำลังสัมผัสแผลตัวเองแล้วตวาดเสียงถาม "มันทำอะไรพาย!""เดี๋ยวพายเอายาแก้ปวดให้กินนะ" เธอเมินคำถามพี่ชาย บิดข้อมือออกจากการเกาะกุม แต่ทว่าพระเพลิงกลับไม่ยอมปล่อย"มันทำเรื่องเลวๆ กับพายใช่ไหม""...." คราวนี้พระพายนิ่งเงียบ ประโยคนั้นจากปากพี่ชายทำให้ภาพในอดีตที่ออสตินเคยกระทำกับตัวเอง ฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง พระเพลิงขบกรามแน่นด้วยความโกรธแค้น แม้ไม่มีคำตอบจากปากอีกฝ่าย แต่ทว่าความเงียบมันได้ตอบทุกอย่างแทนแล้ว "ไอ้เ