สยบรักเสือร้าย [04] เผชิญหน้าอีกครั้ง

วันต่อมา

พระพายเดินออกจากตึกคณะตัวเองพร้อมแก๊งเพื่อนสนิท ในช่วงเลิกเรียน วันนี้เธอแทบไม่มีสมาธิเรียนเพราะมัวแต่คิดเรื่องพี่ชายตัวเองและหนี้พนันก้อนโตจำนวนมหาศาล ถึงว่าหมู่นี้ทำไมพี่ชายตัวเองไม่ติดต่อมา แบบนี้นี่เอง

"พาย วันนี้พวกฉันว่าจะไปร้านบับเบิ้ล ไปด้วยกันไหม"

"ไม่ละ วันนี้รู้สึกเพลียๆ ขอกลับไปพักผ่อนดีกว่า"

"พักผ่อนเยอะๆ เรียนด้วยทำงานด้วยคงเหนื่อยแย่"

"อืม ขอบใจนะ ฉันไปละ ไว้เจอกันในคลาสเรียน" เธอยิ้มแล้วโบกมือลาแก๊งเพื่อน ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับกลับคอนโดมิเนียม

หลังจากถึงที่พัก เธอเดินตรงมายังลิฟต์แล้วกดหมายเลขไปยังชั้นเป้าหมาย สภาพเธอตอนนี้แทบไม่มีแรงทำอะไร เมื่อคืนนอนไม่หลับแถมยังต้องตื่นมาเรียนเช้า อยากโคลนนิ่งตัวเองออกมาสักสิบคนเสียจริงเลย

แกร๊ก~

พรึ่บ!

เธอทิ้งตัวนอนลงเตียง พลางถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พอมองดูเบอร์พบว่าเป็นพร้อม นายแบบคู่ขวัญเธอ

"ฮัลโหล"

(เย็นนี้ว่างไหม มาเดตกัน)

"ชีวิตฉันไม่ได้ว่างเหมือนนายนะ เลิกโทรมากวนฉันสักที"

(อย่าเพิ่งรีบวางสายนะ เมื่อกี้แค่พูดเล่น เพื่อนฉันที่เรียนหมอกับเธอ บอกว่าวันนี้เธอดูซึมๆ ไม่สบายเหรอ)

"สายของนายนี่ก็เยอะเหมือนกันนะ"

(ตอบคำถามฉันมาก่อน)

"ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน ขอบใจที่เป็นห่วง"

(หึ รู้ด้วยเหรอว่าเป็นห่วง?)

"ชัดเจนขนาดนี้ใครจะไม่รู้"

(รู้ว่าฉันชัดเจน แล้วทำไมถึงไม่ยอมเปิดใจให้สักทีล่ะ รอวันนั้นอยู่นะ)

"งั้นก็คงต้องรอต่อไปนะ แค่นี้นะ ฉันจะพักผ่อน"

(กินยาด้วยนะ ไม่ได้เป็นหมอ แต่เป็นห่วง)

เธอเผลอหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะตอบสั้นๆ ในลำคอให้พร้อม จากนั้นวางโทรศัพท์ลงข้างกายแล้วหลับตาลงเบาๆ

'คิดดีๆ แล้วกัน ฉันให้เวลาเธอถึงพรุ่งนี้ ถ้ายอมรับข้อเสนอของฉัน ก็มาหาฉันที่นี่ ตอนสองทุ่ม'

ประโยคนั้นของออสตินได้ตามหลอกหลอนเธออีกครั้ง ภาพเคลื่อนไหวพี่ชายตัวเองถูกคนของฝ่ายนั้นรุมทำร้ายยังคงไม่หายไปไหน เธอเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วหยิบคีย์การ์ดสถานที่แห่งหนึ่งมา ถ้าให้เดาคงเป็นเพนท์เฮาส์ส่วนตัวของเขา

'ยอมเป็นผู้หญิงของฉัน...เพื่อแลกกับหนี้ที่พี่ชายเธอก่อ'

เธอรู้จักออสติน เขามักมาวินเซนต์คลับบ่อยๆ แถมยังเป็นเพื่อนกับเจ้าของที่นั่น แถมยังเป็นเสือผู้หญิงตัวพ่อ ผู้หญิงคนไหนที่เขาถูกใจ ไม่มีใครรอดพ้นเงื้อมมือของเขา

พระพายยืนมองประตูเพนท์เฮาส์หรูของออสตินแล้วพ่นลมหายใจออกมาทางปาก จากนั้นใช้คีย์การ์ดที่เขาให้มาปลดล็อกประตูเพื่อเข้าไปข้างใน

เธอกวาดสายตามองหาเขา แต่กลับไม่เจอ เขานัดเธอมาหาสองทุ่มแปลว่าเขาต้องมั่นใจว่าตัวเองจะไม่ไปไหน แต่พอเธอมาแล้วทำไมที่นี่ดูเงียบๆ ราวกับไม่มีใครอยู่

ปึก!

"มาแล้วเหรอ" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นในตอนที่พระพายหมุนตัวกลับมา ทำให้ใบหน้าสวยหวานปะทะกับแผงอกเปลือยเปล่า กลิ่นหอมจากตัวเขาพลอยทำให้หัวใจเธอสั่นกระตุกตาม

หมับ!

"อ๊ะ! จะทำอะไรของนาย!" เธอถามด้วยความตกใจ เมื่อเขาใช้ท่อนแขนโอบเอวคอดแล้วรั้งเธอเข้ามาหา จนตัวเธอแนบชิดกับเขา

"ที่มาหาฉัน แสดงว่ารับข้อเสนอของฉันแล้วใช่ไหม?"

"ฉันตกลงเป็นผู้หญิงของนาย แต่ว่าฉันก็มีข้อแลกเปลี่ยนของฉันเหมือนกัน"

"ข้อแลกเปลี่ยน?"

"ใช่ ฉันยอมเป็นผู้หญิงของนาย แต่ว่านายห้ามล่วงเกินฉัน"

"หึ นิยามผู้หญิงของฉัน มันรวมเรื่องบนเตียงด้วย เธอต้องปรนเปรอฉันด้วยร่างกายของเธอ"

"ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่รับข้อเสนอของนาย!" เธอผลักออสตินออกด้วยแรงที่มี หยิบกระเป๋าสะพายเตรียมเดินออกจากเพนท์เฮาส์แต่ต้องชะงักกับประโยคถัดมาของเขา

"พี่ชายเธอเหลือนาฬิกาชีวิตไม่มากแล้วนะ ผ่านคืนนี้ไป...คงเหลือแค่ชื่อ"

กึก!

"นายกำลังขู่ฉัน"

"ชีวิตพระเพลิงขึ้นอยู่กับเธอ"

"!!!!" เธอมองภาพเคลื่อนไหวพี่ชายตัวเองกำลังถูกมัดติดเก้าอี้ผ่านโทรศัพท์ที่ออสตินยื่นมาให้ พระเพลิงมีสภาพสะบักสะบอมไม่ได้สติ มีรอยฟกช้ำทั่วใบหน้า ข้างๆ มีชายฉกรรจ์ยืนเล็งปืนไปหาเขา เตรียมลั่นไก

"ปืนจะลั่นไม่ลั่น มันก็อยู่ที่การตัดสินใจของเธอ"

"นายมันเลว!" เธอเค้นเสียงดังลอดไรฟันด่าเขาอย่างเจ็บแค้นใจ

"อะไรที่ฉันต้องการ มีเหรอฉันจะไม่ได้ ถ้าเธอไม่ต้องการให้เรื่องบนเตียงเกิดขึ้น ฉันคงให้ข้อเสนอนั้นแก่เธอไม่ได้ เพราะนอกจากเธอจะเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว เธอยังต้องปรนเปรอความสุขให้ฉันอีกด้วย"

"ถ้าฉันตกลง ฉันจะต้องอยู่แบบนี้กับนายไปนานแค่ไหน"

"จนกว่าฉันจะเบื่อ"

"...." พระพายนิ่งเงียบ เธอยืนมองพี่ชายตัวเองพร้อมหัวใจที่เจ็บปวดในขณะเดียวกันก็พานเกลียดออสตินไปด้วย

"ว่ายังไง พี่ชายเธอรอน้องสาวสุดที่รักมาโปรดอยู่นะ"

"ฉัน..."

"หึ แม็กซ์จัดการ..."

"ก็ได้!" เธอโพล่งออกมาอย่างไม่มีทางเลือก ในตอนที่ออสตินบอกคนของเขาให้จัดการพี่ชายเธอ หัวใจแทบตกลงไปอยู่ตาตุ่ม "ฉันยอม...ยอมทุกอย่าง ขอแค่นายปล่อยพี่ชายฉันไป"

(ให้ผมจัดการมันเลยไหมครับนาย)

"พรุ่งนี้ รอคำสั่งจากกูอีกที" เขากดวางสายจากแม็กซ์ลูกน้องคนสนิท ก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงโซฟาแล้วโอบรัดเอวคอดรั้งตัวพระพายเข้ามาหา

"ทำไมนายถึงไม่ปล่อยพี่ชายฉันไป"

"เผื่อเธอเล่นตุกติกขึ้นมา ฉันจะได้ฆ่าพระเพลิงทันทีไง" เขาเชยคางมนขึ้นจนริมฝีปากเธอเสมอกับปากตัวเอง กลิ่นหอมเย้ายวนจากตัวพระพายปลุกอารมณ์กระสันในกายเขาได้ไม่ยาก

"ฉันขอเวลาทำใจก่อนได้ไหม"

"ไม่จำเป็น"

"แต่ฉัน...ไม่เคย" เธอตอบอย่างหลังเสียงแผ่วแล้วหลบสายตาออสติน นี่แหละคือเหตุผลที่เธอไม่อยากนอนกับเขา

"เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่ขึ้นเตียงกับฉันแล้วไม่เคยผ่านใครมา ไม่ต้องห่วง...ฉันจะอ่อนโยนกับเธอให้ได้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้" เขายกมือลูบศีรษะทุยเบาๆ ความกลัวทำให้พระพายหดคอลง ก้อนเนื้อข้างซ้ายพานเต้นรัวแบบไม่เคยเป็นมาก่อน