All Chapters of สยบรักเสือร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

บรรยากาศหน้าห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยความเงียบ มีเพียงเสียงสะอื้นดังขึ้นเป็นระยะของพระพายเท่านั้น ทั้งหมดที่นั่งอยู่ต่างไม่มีใครปริปากพูดอะไร แม้ไม่แสดงความรู้สึกออกมาแต่ใช่ว่าไม่เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อังเดรและมังกรหันหน้าไปคนละทาง ส่วนแม็กซ์เวลล์นั่งประสานมือก้มมองพื้นเรียบ ดวงตาแต่ละคนต่างแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด หัวใจแทบแตกสลายเมื่อเห็นออสตินถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินทั้งที่ไม่รู้สึกตัว"ฮึก..." เธอซบใบหน้าลงฝ่ามือเล็กปลดปล่อยน้ำตามากมายออกมา เป็นครั้งแรกที่ร้องไห้ให้กับผู้ชายที่เคยทำร้ายตัวเอง เธอควรดีใจไม่ใช่นั่งเสียใจแบบนี้ กลับมาได้ไหม ลูกรอพ่อของเขาอยู่นะ นี่คือเสียงเรียกร้องจากจิตใต้สำนึก คิดแล้วนึกขบขันตัวเองไม่น้อย ก่อนหน้ายังอยากแก้แค้นออสตินอยู่เลย ทำไมตอนนี้กลับภาวนาขอให้เขากลับมา"เอวา ออสตินเป็นยังไงบ้างลูก" พิมาลาเดินหน้าตื่นเข้ามาหาลูกสาวคนเล็ก เอวาโผกอดคนเป็นแม่อย่างไม่รีรอ น้ำตาที่เคยแห้งเหือดกลับมาไหลรินอีกครั้ง"นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ทำไมออสตินถึงโดนยิง" อนันดาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน ตอนที่รับโทรศัพท์จากแม็กซ์เวลล์ยอมรับว่าตกใจและทำอะไรไม่ถูก "เอวาโดนจับตัว

วันต่อมา"พี่ซื้อข้าวมาให้ กินหน่อยเถอะ วันนี้ทั้งวันพี่ยังไม่เห็นพายกินอะไรเลย" พระเพลิงวางถุงอาหารตามสั่งที่ซื้อมาให้พระพายลงโต๊ะกระจก เอาแต่เฝ้าออสตินไม่ยอมกินอะไร แบบนี้สารอาหารจะไปถึงหลานเขาได้ยังไง ไม่ต้องสงสัยทำไมเขารู้เรื่องนี้ พวกแม็กซ์เวลล์เป็นคนเล่าให้ฟัง ยอมรับตอนแรกตกใจและแอบไม่พอใจในตัวออสติน พอรู้ว่าออสตินเต็มใจรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น เขาก็เริ่มสบายใจ"ค่ะ" เธอยอมปล่อยมือจากออสติน เดินมาหย่อนตัวนั่งลงโซฟา หยิบข้าวที่พระเพลิงซื้อมาให้วางบนตัก ทำการเปิดออกเตรียมกิน"พี่รู้แล้วนะว่าพายท้อง"กึกมือเล็กชะงัก เธอเงยใบหน้ามองพี่ชายด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้ด้วยตัวเอง "พายขอโทษนะคะ""ขอโทษเรื่องอะไร พายทำไม่ได้ทำอะไรผิด""ขอโทษที่ไม่ได้บอกด้วยตัวเอง พายนี่เป็นน้องสาวที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย""ช่างมันเถอะ อย่าไปคิดมากเดี๋ยวกระทบถึงหลานพี่ กินข้าวเยอะๆ กินเผื่อหลานพี่ด้วย"เธอยิ้มแล้วพยักหน้ารับ ลึกๆ แอบประหลาดใจ ทำไมเขาถึงไม่แสดงท่าทางโกรธหรือไม่พอใจ ทั้งที่เป็นศัตรูกัน แต่เขากลับบอกว่า 'ช่างมันเถอะ' เธอไม่ได้มีพลังวิเศษอ่านใจพี่ชายตัวเองออกว่ากำลังคิดอะไร"ไม่โก

"ยังไม่นอนอีกเหรอ" พระพายเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ สายตาเหลือบมองไปยังออสตินที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์บนเตียงผู้ป่วย ก่อนเธออาบน้ำ เธอบอกให้เขานอน พอออกมายังเห็นนั่งท่าเดิม "รอนอนพร้อมเธอกับลูก คืนนี้มานอนบนเตียงกับฉันนะ""จะบ้าเหรอ ให้คนไม่ป่วยไปนอนบนเตียงคนป่วย""พื้นที่ว่างเหลือตั้งเยอะ นอนคนเดียวมันนอนไม่หลับ" เมื่อก่อนเขานอนคนเดียวได้ ทว่าพอมีพระพายเข้ามา เขากลับชินที่มีเธอนอนข้างกาย "อย่าลืมสิว่าฉันแพ้ท้องแทนเธออยู่ การได้กลิ่นหอมๆ จากเธอก่อนนอน มันทำให้ฉันหลับง่ายขึ้น""จะบอกว่าติดกลิ่นฉันว่าอย่างนั้นเถอะ""นอนด้วยกันนะ" น้ำเสียงออดอ้อนทำพระพายเผลอหลุดยิ้ม ตั้งแต่แพ้ท้องแทนเธอ ออสตินแทบไม่ใช่เขาคนเดิม เปลี่ยนไปราวคนละคน เมื่อก่อนไม่ชอบอ้อน ตัดภาพมาตอนนี้ อ้อนเธอเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง"ให้กอดก่อนนอน แต่ไม่นอนบนเตียงด้วย""ที่ว่างเหลือตั้งเยอะ ขึ้นมานอนด้วยกันเถอะ""นายป่วยอยู่ ฉันไม่อยากเบียดเบียนที่นอนคนป่วย""แต่ว่า...""ถ้านายยังดื้อ วันหลังฉันจะไม่นอนเฝ้าแล้วนะ"ออสตินเงียบลงเพราะโดนพระพายขู่ เขาทำหน้าหงิกหน้างอใส่คนตัวเล็ก รู้ว่าอะไรที่ทำให้ออสตินกลัวและยอม เธอเ

หลายวันต่อมา"อื้อ~" เสียงในลำคอหญิงสาวดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบาเมื่อถูกใครบางคนรบกวนเวลานอนในช่วงเช้า พอลืมตาขึ้นมาพบว่าเป็นออสตินกำลังนอนคร่อมร่างดูดนมเธอราวกับเด็กน้อยหิวโซ "อะ...ออสติน ทำบ้าอะไรของนาย""รีบกินนมเมียตอนนี้ พอลูกออกมาจะได้ไม่แย่งลูกกิน""ทำไมวันนี้นายตื่นเช้าจัง""ตื่นมาทำออมเล็ตให้เมียกับลูกกิน" เขาพูดพลางจัดแจงเสื้อผ้าให้พระพาย แล้วใช้สายตาจับจ้องใบหน้าสวยหวานของแฟนสาวด้วยความหลงใหล ปฏิเสธไม่ได้เลยเวลาพระพายไม่แต่งหน้าเธอก็ยังดูสวยไร้ที่ติเหมือนเดิม"อะไรของนาย อยู่ดีๆ ก็มามองหน้ากัน""ชอบเวลาเธอตื่นนอน แล้วบนร่างกายสวมใส่เสื้อผ้าของฉัน""แบบนี้เขาเรียกคนหลงเมียรึเปล่า" เธอพลิกตัวนอนตะแคงยกมือยันศีรษะแล้วใช้นิ้วเรียวไต่เล่นบนแผงอกกำยำ ช้อนสายตามองออสตินแล้วเอ่ยถาม"เมียสวยขนาดนี้ ไม่หลงได้ไง""ปากหวานนะช่วงนี้""อย่างอื่นก็หวานนะ อาจจะหวานกว่าปากก็ได้""พูดกับนายทีไรเข้าเรื่องอย่างว่าทุกที" เธอเบือนใบหน้าหนีจากออสติน ก่อนจะลุกขึ้น เอี่ยวตัวกลับไปหยิบยางรัดผมมาเก็บผมให้เรียบร้อย โดยมีออสตินเข้ามาสวมกอดจากข้างหลัง"ทำไมเราสองคนไม่หาชื่อเรียกแทนกันใหม่ ฉันเธอมันดูห่างเห

ออสตินถูกชัชชัยผลักออกไปนอกบ้าน กระบอกปืนในมือที่กำลังจ่อหน้าชายหนุ่มไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวต่อให้คนตรงหน้าขึ้นนกเรียบร้อยแล้วก็ตาม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกเอาปืนจ่อหน้า ในเมื่อยอมสารภาพผิดไปแล้ว เขาก็ควรก้มหน้ารับกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นต่อไปนี้"ทำพระพายท้องอย่างนั้นเหรอ!""ผมยินดีจะรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ ผมรักพระพาย แล้วผมก็มั่นใจว่าผมสามารถดูแลเธอกับลูกได้ ผมผิดคนเดียว ถ้าคุณพ่อจะลงโทษ ก็มาลงที่ผม""ดี!""คุณพ่อคะ อย่าทำอะไรแฟนพายนะ ถ้าคุณพ่อจะลงโทษ ก็ต้องลงโทษพายด้วย ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะคะ" เธอเดินเข้าไปยืนบังออสตินพร้อมกับอ้าแขนทั้งสองออก คุณพ่อลงโทษออสตินคนเดียวมันยุติธรรมที่ไหน ไม่อยากเชื่อว่าคนใจดีอย่างคุณพ่อ พอเข้าโหมดโหดหวงลูกสาว จะน่ากลัวขนาดนี้"เฮียเป็นคนเริ่ม คนผิดก็คือเฮียไม่ใช่หนู" ออสตินดึงตัวคนรักออกมาให้ไกลจากปลายกระบอกปืน แววตาเธอแสดงออกชัดเจนว่าเป็นห่วงเขา แถมดวงตาคู่สวยยังแดงก่ำคล้ายกับกำลังจะร้องไห้"คุณพ่อลงโทษเฮียคนเดียวมันยุติธรรมที่ไหน ในเมื่อทำ ก็ทำด้วยกัน ไม่รู้แหละ ถ้าออสตินเป็นอะไรขึ้นมา พายจะไม่ให้คุณพ่อเห็นหน้าหลาน" "พายขู่พ่อเหรอ?""