สยบรักเสือร้าย [02] การพบเจอ

เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าสร้างความรำคาญใจให้กับนักศึกษาแพทย์ปีสองอย่างพระพายไม่น้อย เธอส่งเสียงดังในลำคอเบาๆ ทำคิ้วยุ่งเหยิงพันกันเป็นปม มือเรียวควานหาโทรศัพท์เพื่อปิดเสียงรบกวนนั้นทิ้ง

เพราะความเอ๋อของตัวเอง เมื่อคืนเลยเผลอตั้งนาฬิกาปลุกเพราะคิดว่ามีเรียน ซึ่งในความจริงเป็นวันหยุด เธอนอนหลับต่อบนเตียงหนานุ่มโดยไม่มีสิ่งรบกวนอย่างสบายใจ แต่ทว่า...

ครืด ครืด~

โทรศัพท์เครื่องหรูได้มีสายเรียกเข้า ส่งเสียงรบกวนเวลานอนแสนสบายอีกครั้ง พระพายจิ๊ปากด้วยความหัวเสีย เธอหยิบโทรศัพท์มาดูว่าใครโทรมาเช้าป่านนี้ พอเห็นเบอร์ ก็แทบอยากวางสายลงทันที

"คะ พี่ริชชี่"

(ตอนนี้พี่อยู่คอนโด มาเปิดประตูให้พี่หน่อย)

"เช้าป่านนี้เนี่ยนะคะ" เธอถามปลายสายกลับด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

(มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย รีบๆ มาเปิดประตู)

เธอถอนหายใจพรืดยาว ก่อนจะประคองร่างกายที่แทบไร้เรี่ยวแรงไปเปิดประตูให้ริชชี่ ผู้จัดการส่วนตัวในวงการนางแบบ

แกร๊ก~

เธอเปิดประตูให้ริชชี่ แล้วเดินกลับมาทิ้งตัวลงนอนต่ออีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่าเจ้าเตียงนุ่มๆ อีกแล้ว เมื่อคืนนั่งอ่านหนังสือดึก ทำให้เธอหมดสภาพอย่างที่เห็น...การเรียนหมอช่างเหนื่อยแท้

"เห็นข่าวรึยัง"

"อะไรคะ"

"มีเพจนึงเอารูปเธอกับเดือนนิเทศน์ลง คนแชร์ตอนนี้ห้าหมื่นแล้ว"

"แล้วยังไงคะ" เธอถามกลับ ในขณะที่เปลือกตายังปิดสนิท แค่เธอไปกินข้าวกับเดือนคณะนิเทศน์ฯ มันผิดตรงไหน? ที่สำคัญน้องเขาเป็นคนมาชวนเธอเอง

"อาทิตย์ก่อนเธอเพิ่งมีข่าวกับนายแบบที่ถ่ายคู่ด้วยเองนะ เมื่อวานก็ดันมีกับอีกคน นักข่าวคงเล่นข่าวกันสนุกละทีนี้"

"พี่ริชชี่จะสนใจอะไรคะ พายเป็นแค่นางแบบ ไม่ใช่ดารา แล้วอีกอย่างพายก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นนางแบบด้วยซ้ำ" พี่ริชชี่คือคนที่พาเธอเข้าวงการนางแบบโดยเธอไม่ได้เต็มใจ ตอนแรกเธอแค่ยอมไปถ่ายให้เพราะเห็นใจ นางแบบที่ทางพี่ริชชี่ดีลไว้ ดันประสบอุบัติเหตุ ทีนี้ก็หานางแบบไม่ทันเลยมาคุกเข่าขอร้องเธอหน้าคณะ สุดท้ายเลยเป็นอย่างที่เห็น ผลักดันจนเธอกลายเป็นนางแบบที่มีชื่อเสียง

"ถ้าพายมาสายนี้จริงๆ จังๆ พี่ว่าปังออก"

"ไม่รู้แหละ พอพายขึ้นเป็นเอ็กซ์เทิร์นเมื่อไหร่ พี่ริชชี่ต้องปล่อยพายไป พายช่วยได้เท่าที่ได้"

"พี่รู้แล้ว แล้วเรื่องข่าวนี้จะทำเอายังไง พี่ไม่อยากให้ภาพลักษณ์เราเสียหายนะ ยิ่งเรียนหมออยู่ด้วย"

"เราห้ามไม่ให้เขาเล่นข่าวเราไม่ได้หรอก เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยเขาไป" เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้วตอนนี้ ไม่มีข่าวไม่ใช่พระพาย ตอนแรกที่มีข่าวยอมรับว่านอยมาก แต่ว่าตอนนี้มันกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว

"เห้อ~ ทำไมเราใจเย็นได้ขนาดนี้เนี่ย วันนี้ตอนบ่ายมีถ่ายแบบที่สตูดิโอวันนะ"

"รู้แล้วค่ะ ขอพายนอนก่อนนะ เมื่อคืนนอนแค่สามชั่วโมงเอง"

ริชชี่พยักหน้ารับ หยิบไอแพดขึ้นมาเปิดดูข่าวของพระพายและดาวนิเทศน์ฯ ในโลกโซเชียล คอมเมนต์แต่ละคนส่วนมากโอนเอนไปทางลบมากกว่า เพราะทางนั้นค่อยข้างดังเอาเรื่อง

'เรียนแพทย์ได้เป็นหมอ เรียนอะไรหนอถึงไม่มีนอเหมือนบางคน'

'แต่ละวันนางควงผู้ไม่ซ้ำหน้าเลยนาจา'

'ควงใครก็ควง แต่อย่ามาควงสกาย'

'แรดดี'

'เกาะเขาดังแหละดูออก'

'กลับไปตั้งใจอ่านหนังสือดีกว่านะน้อง'

ริชชี่อ่านคอมเมนต์พลางจิ๊ปากด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะมองไปยังพระพายซึ่งหลับอยู่ ลอบถอนหายใจเบาๆ อย่างนึกสงสารพระพายที่ต้องมาเจอคอมเมนต์แย่ๆ แบบนี้ ไม่เชื่อหรอกว่าไม่สนใจแค่พระพายเก็บความรู้สึกเก่ง เลือกจะไม่แสดงออกมาเท่านั้น

บ่ายของวัน

"ดีครับ อย่างนั้นแหละ น้องพายสบตาวินครับ อ่า สวยครับ" เสียงตากล้องมืออาชีพคอยบอกพระพายและนายแบบหนุ่ม เธอวางมือวางทาบอก ช้อนสายตามองคู่ตัวเองอย่างลึกซึ้ง

หลังจากถ่ายเสร็จ เธอเดินมาดูผลงานตัวเอง ก่อนจะปลีกตัวออกมาเปลี่ยนชุด เพื่อเตรียมถ่ายในเซตต่อไป ในจังหวะเดินเลี้ยวไปยังห้องแต่งตัวเพราะมัวแต่ดูหน้าจอโทรศัพท์ ทำให้ชนกับบางคนที่สวนมาอีกทาง

ปึก!

เธอถอยหลังเซสองก้าว เพราะสวมใส่รองเท้าส้นสูงทำให้เธอทรงตัวไม่อยู่จนเกือบล้มลง โชคดีที่เขาคนนั้นเข้ามาประคองตัวเธอไว้ทัน เธอมองใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติที่ใกล้กันจนแทบจูบกันได้ นัยน์ตาสีเข้มน่าค้นหา ยากจะคาดเดา ยอมรับว่าเผลอใจกระตุกในตอนที่สบตากับเขา

"ขอบคุณค่ะ" เธอดันตัวเขาออกแล้วกล่าวขอบคุณ "ขอโทษที่เมื่อกี้เดินไม่ดูทาง ทำให้ชนคุณ"

"ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นนางแบบที่เควันจ้างมาเหรอ"

"ใช่ค่ะ"

"ผมออสติน เจ้าลูกชายเจ้าของของเควัน" ออสตินยื่นมือไปหาพระพายเป็นการทำความรู้จัก หญิงสาวปรายตามองมือเขาแล้วชั่งใจ ก่อนจะยอมยื่นมือไปจับตามมารยาท

"พระพายค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอตัวก่อนนะคะพอดีต้องรีบไปเปลี่ยนชุด"

"เชิญครับ" ออสตินผายมือให้ สายตาคมกริบมองตามนางแบบสาวพร้อมรอยยิ้มร้ายกาจ...ของพนันของเขาช่างสวยงามและถูกใจเขาไม่น้อย

หึ หวังว่าจะคุ้มกับเงินที่เขาเสียให้พี่ชายเธอนะ

"แล้วเจอกันพระพาย..."