Semua Bab คนคุ้นเคย: Bab 1 - Bab 10

ข้าวต้มกุ้งตัวโต ๆ ส่งกลิ่นหอมชวนหิวและไหนจะได้ความหอมจากน้ำมันกระเทียมเจียวยิ่งชวนเพิ่มความหอมชวนน่ารับประทานมากยิ่งขึ้นไปอีก"ฮึก"แต่กลับไม่ใช่สำหรับต้นน้ำ เมื่อเธอได้กลิ่นอาหารก็ต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากพยุงกายลุกขึ้นสาวเท้าวิ่งเข้าไปในห้องน้ำด้วยความรวดเร็วอ้วก อ้วกจริยารีบวางถาดอาหารไว้บนโต๊ะก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปภายในห้องน้ำด้วยความเป็นห่วงจับใจเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนอย่างหนักของลูกสาว อ้วก อ๊วก"ว้ายต้นน้ำ หนูเป็นอะไรไปลูก"เสียงเอ่ยร้องถามดังขึ้นด้วยความกลัวดังเล็ดลอดออกไปถึงนอกห้องนอนซึ่งยังไม่ได้ปิดประตู ทำให้ต้นกล้าซึ่งเดินผ่านมาสะดุ้งด้วยความตกใจรีบวิ่งเข้าไปภายในห้องนอนของพี่สาว"แม่ครับ""กล้า มาช่วยพยุงพี่ของเราหน่อย แม่จะไปตามพ่อ""ครับ ๆ "ต้นกล้ารีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงร่างอันไร้เรี่ยวแรงของพี่สาวโดยแววตาตื่นตระหนกเพราะไม่เคยเห็นพี่สาวมีอาการรุนแรงแบบนี้"พี่ต้นน้ำ ทำใจดี ๆ เอาไว้นะครับ""กล้า พี่เหนื่อยจังเลย ฮึก"น้ำเสียงอ่อนแรงเอ่ยบอกน้องชายฝาแฝด ริมฝีปากเล็กซีดเซียวพวกแก้มไร้สีเลือดทุกอย่างมันเกิดเร็วมากจนไม่มีใครในครอบครัวตั้งตัวได้ทันติ๊ด ติ๊ดเสียงเครื่องวัดชีพจรดังขึ

เป็นถึงประธานนักเรียนหญิงดีเด่นของโรงเรียนแต่กลับมีข่าวเสียหายให้ใครต่อใครได้วิพากษ์วิจารณ์กันอย่างสนุกปากยิ่งสร้างความอับอายให้ครอบครัวไปทั่วจนผู้เป็นพ่อถึงกับเครียดหนักพนักงานในบริษัทนินทากันสนุกปากไม่สนว่าเป็นเรื่องของลูกสาวเจ้านาย และไม่ว่าจริยาจะเดินไปทางไหนก็ได้พบเห็นต่อสายตาของคนรอบข้างต่างพากับพูดดูถูกลูกสาว"ต้นกล้า ทำไมกลับมาสภาพถึงได้เป็นแบบนี้"ผู้เป็นแม่ร้องถามเมื่อเห็นสภาพลูกชายหลังจากที่กลับมาจากโรงเรียน มุมปากมีรอยฟกช้ำคิ้วแตกจนมีเลือดไหล ชุดนักเรียนยับเต็มไปด้วยเศษฝุ่นและหยดเลือดที่แห้งเกรอะ"ไปมีเรื่องกับใครมาอีกแล้วใช่ไหม ต้นกล้า""ครับ""กล้า แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปมีเรื่องกับใคร แม่สอนกี่ครั้งไม่เคยจำแล้วนี่ดูสภาพของลูกสิ ถ้าหากทางโรงเรียนรู้เข้า ลูกอาจจะถูกถอนออกจากนักกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียนได้เลยนะ"ผู้เป็นแม่บ่นร่ายยาวเพราะไม่อยากให้ลูกไปมีเรื่องชกตีกับใคร แต่ผู้ชายเลือดร้อนในวัยคึกคะนองมีหรือจะทนได้เมื่อคนในโรงเรียนมาต่อว่าให้ร้ายพี่สาวฝาแฝด"อยากจะถอนก็ให้ถอนไปเลยสิแม่ ผมไม่แคร์หรอกกะไอ้แค่นักกีฬาของโรงเรียน""ทำไมต้นกล้าถึงได้พูดแบบนี้ นักกีฬาบาสเกตบอลมืออา

"คุณหลอกหนู"เธอกำซองจดหมายสีขาวซึ่งเป็นจดหมายของทางโรงเรียนที่ส่งมาในก่อนหน้านี้ถึงสองฉบับ มันคงเป็นความดีที่ยังคงเหลืออยู่เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านหลังจากเสร็จความรักใคร่ในแบบฉบับหนุ่มสาว ซองสีขาวสอดอยู่ตรงตู้จดหมายหน้ารั่วทำเอาหัวใจดวงน้อยของเธอเต้นสั่นด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นสัญลักษณ์ของโรงเรียนประทับไว้เด่นหรา ก่อนที่พ่อกับแม่และน้องชายจะมาเห็นเธอต้องรีบจัดการกับมัน'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ภายในขณะนี้ค่ะ'"คุณคิดจะเฉดหัวหนูทิ้งอย่างนั้นจริง ๆ สินะคะ"นัยน์ตาอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว เธอต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องเธอจะไม่ยอมเสียคนรักเสียพ่อของลูกไปเด็ดขาดในยามดึกเงียบสงัดทุกคนภายในบ้านต่างหลับกันหมดมีเพียงแต่เธอเท่านั้นที่นั่งรอเวลานี้ หญิงสาวในชุดรัดกุมก้าวเท้าออกจากห้องนอนด้วยความระมัดระวัง เธอตั้งมั่นว่าคืนนี้จะไปคุยกับคนรักให้รู้เรื่อง สองเท้าเล็กก้าวขาลงบันไดใช้ความชำนาญมองเส้นทางผ่านความมืดมิดก่อนจะพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตู"เดี๋ยวหนูจะกลับมานะคะ พ่อแม่"ตึก ตึกสองเท้าภายใต้รองเท้าหุ้มส้นสีดำเดินย้ำเท้าไปตามเส้นทางที่คุณเคยด้วยความระมัดระวังว่ากลัวว่าใครจะ

"น้ำฝนทานข้าวสักหน่อยนะ"ข้าวต้มร้อน ๆ ส่งกลิ่นหอมจากฝีมือผู้เป็นสามีไร้ความหมายเมื่อภรรยาไม่คิดจะสนใจคิดจะอ้าปากทานเหมือนกับอาหารมื้อก่อน ๆ ที่ผ่านมา"ฝน คุณทานข้าวสักหน่อยเถอะนะถ้าคุณไม่ทานอะไรเลยแบบนี้ต้นน้ำจะรู้สึกยังไง""..."เพียงแค่ได้ยินชื่อของบุญสาวน้ำตาของคนเป็นแม่ก็หลั่งรินไหล ไม่มีใครยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นของต้นน้ำได้ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาการจากไปของต้นน้ำยังคงกลายเป็นฝันร้ายเกาะกินหัวใจของผู้ให้กำเนิด"ผมรู้ว่าคุณเสียใจ ผมเองก็ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้""ฮึก""แม้ว่าลูกจะจากไปแต่ต้นน้ำยังอยู่ในหัวใจของเรานะ ลูกไม่เคยไปไหนลูกยังอยู่ตรงนี้""ฮึก ฝนคิดถึงลูก"ภรรยาโผเข้ากอดสามีด้วยความโศกเศร้าเสียงสะอื้นร่ำไห้ไม่ต่างอะไรจากมีดปลายแหลมฝังลึกลงภายในใจของคนฟัง"ทำไมต้นน้ำถึงได้ทำแบบนี้ ฮึก ฝนเลี้ยงลูกไม่ดีใช่ไหมต้นน้ำถึงได้ทิ้งพวกเราไป"ทุกวินาทีเธอเฝ้าฝันคิดถึงแต่ลูกร่ำไห้โทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่เลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ"ภรรยาของผมเก่งที่สุดแล้ว อย่าโทษตัวเองเลยนะที่รัก ถ้าจะให้โทษก็คงต้องโทษผม"คนเป็นพ่อน้ำตาไหลโดยไร้เสียงสะอื้นย้อนกลับไปตอนนั้นเขายังรู้สึกผิด แทนที่

ต้นกล้ากลับเข้ามาในห้องหลังจากทานมื้อเย็นกับผู้เป็นพ่อเสร็จ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นดั่งเช่นทุกวัน"ว่ายังไงครับที่รักของกล้า"วาดฝันในชุดนอนสีชมพูสายเดี่ยวดูน่ารักกำลังนั่งมองแฟนหนุ่มผ่านกล้องโทรศัพท์ ในสายตาของเธอดูวิตกกังวลยังไงชอบกล จนแฟนหนุ่มรู้สึกเป็นกังวล"เป็นอะไรไปฝัน""กล้า"วาดฝันน้ำตาไหล ร่างเล็กร้องไห้สะอื้นก่อนจะเล่าเรื่องที่เธอฝันร้ายให้ผู้เป็นแฟนหนุ่มได้ฟัง"มันก็เป็นแค่เพียงฝันร้าย ไม่มีอะไรหรอกฝันอย่าคิดมากเลยนะ"ต้นกล้าเอ่ยปลอบแฟนสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เขาไม่อยากให้เธอคิดมากกับเรื่องราวในความฝันที่เธอได้เอ่ยบอกให้เขาได้ฟัง"ฝันขอไปนอนที่บ้านของกล้าด้วยได้ไหม ฝันไม่อยากอยู่ห่างจากกล้าเลย""ฝัน""หรือจะให้กล้ามานอนที่บ้านฝันก็ได้ เดี๋ยวฝันจะไปบอกคนขับรถให้ไปรับกล้า"ฝันร้ายทำให้เธออยากอยู่ใกล้ชิดกับคนรักตลอดเวลา มะรืนนี้ก็จะครบรอบหนึ่งปีทำไมเธอต้องมาฝันถึงเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ด้วย"อย่าร้องไห้เลยนะฝัน มันไม่มีอะไรหรอก""ถ้ากล้าไม่มาเดี๋ยวฝันจะไปหากล้าเอง""ไม่ได้นะฝัน ดึกแล้วมันอันตราย""แล้วกล้าจะให้ขวัญทำยังไง ตอนนี้ฝันเครียดจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว"วา