บททั้งหมดของ คนคุ้นเคย: บทที่ 21 - บทที่ 30

"โอโซนอามีเรื่องบางอย่างจะถามหลาน"ชัชชัยเอ่ยขึ้นในระหว่างที่ทั้งคู่เดินมาถึงลานจอดรถ "คุณอามีเรื่องอะไรอยากจะถามผมอย่างนั้นเหรอครับ""หลานคิดยังไงกับลูกสาวของอา"โอโซนจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของชายวัยกลางคน นึกแปลกใจว่าทำไมชัชชัยถึงได้เอ่ยปากถามถึงเรื่องนี้"เมื่อเช้าอาคุยเรื่องงานหมั้นกับวาดฝัน เธอดึงดันจะไม่ยอมหมั้นท่าเดียวจนเอาเองก็เริ่มจะท้อใจ""อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้อยากจะหมั้น ต้องขอโทษคุณอาด้วยนะครับที่ผมต้องพูดไปตามความจริง""อืม อาเข้าใจหลานยังคงหวงความโสดอยู่ใช่ไหม"ทั้งสองมองตาก็รู้ใจเพราะมีนิสัยแบบเดียวกัน "เดี๋ยวอาจะไปคุยเรื่องนี้กับพ่อของหลานอีกที ในเมื่อเด็กมันไม่ได้รักกัน อาก็ไม่อยากบังคับให้ต้องผิดใจกันในภายหลัง""ขอบคุณ คุณอามากครับที่เข้าใจ"เมื่อเคลียร์ทุกอย่างได้ลงตัวทั้งคู่ก็แยกย้าย ชัชชัยขึ้นรถรีบขึ้นรถก่อนจะขับออกไปจัดการธุระเรื่องหมั้นหมายกับอดิศักดิ์ให้เสร็จสิ้นวาดฝันในชุดนอนสีชมพูหวานลายดอกไม้นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนอนเมื่อเธอฝันเห็นต้นกล้ามาบอกลาก่อนจะเดินจากไป"ฮึก อย่าไปนะ อย่าไป"เฮือกหยาดเหงื่อผุดขึ้นไปตามกรอบหน้าสวยหลังจากเธอสะดุ้งตื่นจากความฝันในตอ

วาดฝันขับรถมาหาโทมัสตามสัญญาเธอเดินเข้ามาในบ้านสภาพดูดีกว่าเมื่อเช้า แววตาของเธอหมองเศร้าไม่มีชีวิตชีวาไม่เหมือนกับตอนที่ได้อยู่กับต้นกล้า"มาเร็วกว่าที่ผมคิดเอาไว้เสียอีก อยากทานอะไรก่อนไหมครับผมจะให้คนไปจัดเตรียมให้""ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไม่หิว""ก็ดีครับ"ฝ่ามือใหญ่ตบเบา ๆ ลงบนต้นขาส่งสัญญาณให้วาดฝันหย่อนกายนั่ง ซึ่งเธอก็ไม่มีทางเลือกนอนจากต้องทำตามพรึ่บ"เป็นยังไงบ้างครับ วันนี้ทั้งวันคุณคิดถึงสัมผัสของผมไหม"ท่อนแขนใหญ่โอบเอวเล็กปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอมจากปลายเส้นผม น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถามยิ่งทำให้วาดฝันนั่งตัวสั่น"ผมถามทำไมไม่ตอบล่ะครับ หรือว่าอยากโดนดีแบบเมื่อคืนอีก""ฉันเกลียดคุณ"วาดฝันกระแทกเสียงใส่ด้วยความไม่พอใจ ส่วนโทมัสที่ได้ยินกลับหัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อสามารถปั่นความรู้สึกของเธอให้ต่ำดิ่งลงได้"ฮ่า ๆ เกลียดผมด้วยเรื่องอะไรครับคุณวาดฝัน ผมไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจครับ"สองฝ่ามือเล็กได้แต่กำหมัดแน่นเธออยากจะจับผู้ชายคนนี้หักเสียเหลือเกิน"เมื่อวานคุณก็ได้ร่างกายของฉันไปแล้ว วันนี้คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณแล้วนะ""ดูเหมือนคุณวาดฝันจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรเลยนะครั

แสงแดดในยามเช้าสาดส่องเข้ามาปลุกให้วาดฝันในสภาพอ่อนล้าตื่นนอน คราบน้ำสีขาวขุ่นเปียกชื้นไปทั่วทั้งร่างกายภายในช่องทางรักยังคงเปียกชื้นโทมัสพึ่งจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระในยามรุ่งเช้าตามที่เขาว่า "บ้าที่สุด"ดวงตากลมโตมองบนเมื่อชายหนุ่มปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นหลังใน ให้ตายเถอะหวังว่าเธอกินยาคุมตอนนี้ยังทัน"นี่มันอะไรกันคะคุณพ่อ"เรื่องบ้าบอยังไม่ทันจบออกไปจากชีวิตของเธอเมื่อวาดฝันกลับมาแล้วเห็นว่าผู้เป็นพ่อให้แม่บ้านจัดเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอเอาไว้"พ่อขอโทษนะวาดฝัน แต่พ่อไม่มีทางเลือกบริษัทของเรากำลังเข้าวิกฤตกำลังจะล้มละลาย พ่อจำเป็นต้องยกหนูให้ไปอยู่กับคุณโทมัส"น้ำตาไหลอาบใบหน้าเมื่อได้ฟังคำพูดของคนเป็นพ่อ สองขาไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนจนป้านวลต้องเข้ามาช่วยพยุงร่างของคุณหนูของบ้านเอาไว้"ฮึก คุณพ่อทำแบบนี้กับหนูได้ยังไง หนูเป็นลูกสาวของคุณพ่อนะคะไม่ใช่ลูกแมวลูกหมาที่คิดจะยกหนูให้กับใครก็ได้""พ่อขอโทษวาดฝัน พ่อไม่อยากทำแบบนี้แต่คุณโทมัสเขายืนยันว่าจะช่วย หนูต้องเข้าใจพ่อนะลูกวาดฝัน"ครั้งนี้มันไม่ใช่แผนเมื่อบริษัทส่งออกของชัชชัยมีหนอนบ่อนใส่ยักยอกเงินในบริษัทไปหลายสิบล้านแถมยังสินค้าของลูกค้า

"มีคนของเรารายงานมาว่าตอนนี้คุณวาดฝันกำลังให้เพื่อนที่ชื่อมัดหมี่สืบหาประวัติของนายท่านครับ""คงจะเริ่มสงสัยในตัวของฉันแล้วสินะ""ก็น่าจะเป็นไปได้ครับ"ลูกน้องคนสนิทยื่นนิ่งสายตามองสีหน้าของผู้เป็นเจ้านายหลังจากรายงานความเคลื่อนไหวของวาดฝันในแต่ละวัน"ถ้าเธออยากจะรู้ประวัติของฉันก็ให้เธอรู้ไป ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนอย่างวาดฝันจะทำยังไงถ้าหากรู้ว่าฉันคือคนที่เธอตามหามาตลอด"เขาพูดออกมาอย่างไม่คิดจะใส่ใจแต่หารู้ไม่ว่าความรู้สึกข้างในของเขานั้นกำลังสนุกเหมือนตัวเองและวาดฝันได้หยุดเข้าไปอยู่ในเกมการแข่งขันที่จะต้องหาตัวตนของอีกฝ่ายให้เจอ"แล้วเรื่องของนายชัชชัย นายท่านจะให้ผมทำยังไงต่อไปดีครับ จะให้ผมจัดการปลอมแปลงเอกสารกว้านซื้อหุ้นทั้งหมดที่เหนือจากหุ้นส่วนคนอื่นเลยไหมครับ""ยังก่อน งานนี้เราต้องค่อยเป็นค่อยไป นายไปจัดการทำยังไงก็ได้ให้ลูกค้าของบริษัทไอ้ชัชชัยกลับมาใช้บริการเหมือนเดิม"มุมปากหนากระตุกยิ้มร้าย สายตาอำมหิตสบตามองหน้าของลูกน้องคนสนิทที่จงรักภักดีต่อเขาเสมอมา"เราจะต้องสร้างความไว้ใจให้กับไอ้ชัชชัยให้มันยอมเชื่อมั่นในฝีมือการทำงานของเรา""...""แล้วหลังจากนั้นเราก็ค่อย

หลังจากดูงานเสร็จไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้เที่ยวพักอย่างมีความสุขก็มีเหตุให้โทมัสต้องบินกลับต่างประเทศโดยด่วนอย่างไม่มีกำหนดกลับ แต่ก่อนจะเดินทางโทมัสได้กำชับวาดฝันไม่ให้เธอเข้าไปวุ่นวายล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวภายในบ้านและยังบอกเธอว่าหลังจากเขากลับมาจะพาเธอไปตรวจครรภ์ "แกต้องใช้เวลาที่คุณโทมัสเขาไม่อยู่นี่แหละหาเบาะแสว่าเขาเป็นใครมาจากที่ไหนกันแน่"มัดหมี่พูดขึ้นในขณะที่ทั้งคู่นัดเจอกันยังร้านอาหารภายในห้าง สองฝ่ามือเรียวเล็กกุมมือวางไว้บนตักอย่างคิดหนักเพราะมีบอดี้การ์ดเคยเฝ้าเอาไว้และไหนจะยังมีแม่บ้านนั้นอีก"ฉันกลัว""แกยังจะกลัวอะไรอีกวาดฝัน หรือแกจะทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าชาติตระกูลของเขาอย่างนี้เหรอ""...""แกอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าคุณโทมัสแท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่"วาดฝันนั่งคิดตามคำพูดของมัดหมี่ก่อนที่เธอตัดสินใจจะลักลอบเข้าไปค้นหาความจริงภายในห้องนอนของโทมัสในค่ำคืนนี้แกร็กประตูบานใหญ่ตรงข้ามกับห้องนอนของเธอถูกเปิดออกได้อย่างง่ายดาย ท่ามกลางความมืดมิดไร้แสงสว่างยิ่งยากต่อการมองเห็นแต่เมื่อโอกาสลอยเข้ามาหามีหรือวาดฝันจะพลาดโอกาสนี้ไป แสงสว่างจากไฟฉายในโทรศัพท์มือถือถูกนำม