All Chapters of รักร้ายสาปอสูร: Chapter 1 - Chapter 8

Chapter 2'คืนแรกต่างถิ่น'.."ที่นี่ร่มรื่นดีนะคะ"มัทนาหันไปชวนกันต์คุยเพราะเขาเอาแต่เงียบ ตลอดทางที่เดินมาส่งเธอเนี่ยไม่พูดไม่จาเลย บรรยากาศรอบตัวก็เงียบวังเวงเหมือนหลุดเข้ามาในป่าจริง ๆ แต่เป็นป่าร้างที่ไม่มีสิงสาราสัตว์ มันก็น่าแปลกนะทำไมไม่มีเสียงนกเสียงแมลงเลย ทั้งที่ต้นไม้ใบหญ้าเยอะขนาดนี้"มันเป็นป่าเขานิ่" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"แต่ไม่ค่อยมีเสียงนกเสียงกาเลยนะคะ"คำพูดของมัทนามันทำให้กันต์ต้องหันมองเธอเล่นเอาหญิงสาวรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมากับสายตาเย็นชาของเขาที่แสนน่ากลัว แค่เธอพูดเรื่องแค่นี้ทำไมจะต้องทำหน้าตาไม่พอใจด้วย"ฉันพูดอะไรผิดเหรอคะ?""นี่มันเย็นแล้วจะมีเสียงนกเสียงกาได้ยังไง มันกลับเข้ารังหมดแล้ว"คำพูดของเขาทำเอาเธอมึนงงเพราะปกติช่วงเย็นนกเข้ารังเนี่ยจะส่งเสียงเจื้อยแจ้วจะตายไป เธอไม่เคยเจอนกกลับรังแล้วเงียบสักนิด มันแปลกจัง แต่ก็ไม่กล้าจะพูดอะไรออกไปเพราะท่าทางของกันต์ดูไม่ชอบใจที่เธอชวนคุยเขาพาเธอเดินมาส่งที่บ้านพักหลังเรือนใหญ่ หญิงสาวจึงหันไปส่งยิ้มหวานให้ "ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์เดินมาส่ง""กลางค่ำกลางคืนถ้าไม่จำเป็นก็อย่าออกไปไหนละ""ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ"

Chapter 4'ยักษ์แห่งเขากุมภกรรณ'.."ทำไมถึงทำแบบนี้ มันจะหักห้ามใจไม่ไหวเลยหรือไง""คุณเสกใจเย็น ๆ ค่ะ" ทิพย์รีบห้ามเสกที่พุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อของกันต์"จะให้ใจเย็นได้ยังไงดูมันทำสิ!" เสกง้างหมัดจะต่อยลูกชายแต่ทิพย์ก็รีบดึงแขนเอาไว้"อย่าค่ะคุณเสก ทิพย์ขอ""ก็แค่แม่เลี้ยงไม่ต้องมาปกป้องหรอก""โอ๊ย!" กันต์ผลักตัวทิพย์ออกไปจนเธอถึงกับล้มก้นจ้ำเบ้า"จะมากไปแล้วนะเจ้ากันต์ถึงจะเป็นแม่เลี้ยงแต่ก็เลี้ยงแกมา" ย่าแรมรีบเข้ามาห้ามหลาน"ยกยอกันเข้าไปก็แค่คนใช้ตกถังข้าวสาร" แต่กันต์ก็ยังคงหันไปดูถูกทิพย์ที่เคยเป็นเพียงสาวรับใช้ในบ้านต่อ"แต่แกอย่าลืมสิว่าแกเองก็กำลังจะจับคนใช้ทำเมียเหมือนกัน" เสกหันไปมองมัทนาที่หมดสติอยู่บนเตียง"แต่ผมคงจะไม่ยกย่องเชิดชูพวกสกุนต่ำขึ้นมาเป็นเมียแต่งหรอก อย่างดีก็แค่ของไว้คอยหยิบจับเล่นก็เท่านั้น" ว่าจบกันต์ก็หันตัวเดินออกจากห้องไป"ไอ้กันต์!""พอเถอะค่ะคุณเสกอย่าให้มันบานปลายไปมากกว่านี้เลย" ทิพย์รีบห้ามเสกที่กำลังฉุนลูกชายจนเลือดขึ้นหน้า"ใช่ ปล่อยเจ้ากันต์มันเถอะ พวกคนหนุ่มมันก็แบบเนี่ยควบคุมตัวเองยังไม่ได้" ย่าแรมพูดก่อนจะหันตัวเดินไปหามัทนา มือเหี่ยวลูบไล

Chapter 6'ป่าเถื่อน'.."อ๊า~"เสียงครางหวานดังออกมายามมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเล็ก มัทนาถูกผลักลงไปยังเตียงโดยมีกันต์ยืนจ้องมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าทำเอาหญิงสาวหน้าแดงระเรื่อด้วยความรู้สึกอายที่ถูกจับจ้องกันขนาดนี้กางเกงสะดอถูกถอดออกจากเอวของเขาเหลือเพียงกางเกงชั้นในที่คับตุงขึ้นเป็นรูปลำยาว ร่างสูงยกปลายเท้าเล็กขึ้นมาก่อนจะประทับจูบลงบนเนื้ออ่อนของเธอจนมัทนาตกใจที่เขาทำแบบนี้"หอมจังเลยร่างกายของเธอ"จมูกโด่งคมไล่ดมและพรมจูบตั้งแต่ปลายเท้าบางขึ้นมาเรื่อย ๆ จนมาถึงกลางกายสาวที่หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส ลิ้นสากตวัดเลียลงบนกลีบดอกไม้อวบอูมอีกครั้ง ลากไล้สัมผัสของเขาไปทั่วทุกช่อทุกกลีบจนร่างเล็กบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน สองมือกำผ้าปูแน่น ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันเพื่อไม่ให้หลุดเสียงครางกระเส่าออกไปลิ้นสากดุนเข้าไปในโพรงสวาทเพื่อกวาดต้อนน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาจนหมดจด ทำเอามัทนาหลุดเสียงครางกระเส่าออกมาอย่างเสียวซ่าน เสียงหวานมันปลุกเร้าอารมณ์ของกันต์จนพลุ่งพล่าน เขาลากมือไปตามเนื้ออ่อนบีบเคล้นมันจนขึ้นรอยแดงด้วยความมันเขี้ยว เหงื่อเม็ดเล็กไหลชโลมร่างกายของทั้งสองคนภายใต้ความร้อน

Chapter 8'ไม่สมฐานะ'.."ใช่ แต่งงาน มันคือสิ่งที่ถูกที่ควร"เมื่อได้ฟังแบบนั้นมัทนาก็เกิดความลังเลใจขึ้นมา มันถูกต้องแล้วที่คนได้เสียเป็นผัวเป็นเมีย ผิดผีกันแล้วมันจะต้องแต่งงานกัน ขอขมาญาติผู้ใหญ่ ทำตามประเพณีให้มันถูกต้องเพื่อเกียรติของตัวเองด้วย แต่ที่เธอลังเลเพราะขนาดยังไม่แต่งงานเขายังเกือบจะฆ่าเธอถ้าไม่มีคนมาช่วยคงตายไปแล้วและถ้าแต่งงานไปเธอจะไม่ตายคาเรือนหอเลยเหรอไง"ไม่ต้องคิดมากนะ ทำใจให้สบาย ฉันกับคุณเสกจะจัดการเรื่องนี้ให้ ตอนนี้ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะ อะไรที่มันเสียไปแล้วเราเรียกคืนไม่ได้เพราะฉะนั้นให้มันเป็นอดีตดีกว่า อย่าเก็บมาคิดให้เราทุกข์"มัทนาไม่ได้ตอบอะไรเธอเพียงพยักหน้ารับเท่านั้นก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินไปทางห้องน้ำ แต่เมื่อเข้ามาในห้องน้ำได้เธอก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้งจนเนื้อตัวสั่นเทา ร่างเล็กทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพร้อมน้ำตาที่เจิ่งนองไปทั่วใบหน้า ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยช้ำรอยแดงจ้ำมันตอกย้ำสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ ในตอนนี้สูญสิ้นแล้วซึ่งความบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ตั้งใจรักษาเอาไว้ให้ผู้ชายที่จะร่วมหอลงโรงด้วย มันถูกกันต์ย่ำยีและกระชากเอาไปหมดแล้วเธอยังคงสับสน ยังคงไม่เข้