Lahat ng Kabanata ng วิวาห์ร้าย ซ่อนใจรัก: Kabanata 1 - Kabanata 10

โรสริน เด็กสาวที่เติบโตมาในครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น ถึงฐานะของครอบครัวจะไม่ได้ร่ำรวย แต่คุณพ่อก็ตั้งใจทำงานและพยายามสร้างบริษัทให้มั่นคง หวังเป็นสิ่งสร้างรายได้ให้กับครอบครัวในอนาคตทว่ายังไม่ทันที่คุณพ่อจะสร้างบริษัทตามความฝันได้สำเร็จ คุณแม่ที่เป็นที่รักก็ด่วนจากไปเสียก่อน ทำให้ชีวิตของโรสรินดูเศร้าหมองและไม่สดใสเหมือนเคยหลังจากที่คุณแม่จากไปได้ไม่นานบริษัทของคุณพ่อก็เติบโตและเป็นที่รู้จักมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มีรายได้เข้ามาเป็นจำนวนมาก ทุกอย่างกำลังดำเนินไปด้วยดีตามที่คุณพ่อฝัน โรสรินก็ดีใจและภูมิใจในตัวของคุณพ่อ ทำให้ชีวิตของเธอเริ่มกลับมาสดใสและมีความสุขอีกครั้งในขณะที่บริษัทมีชื่อเสียงมากขึ้นและเป็นที่น่าสนใจของผู้คนจำนวนมาก คุณพ่อก็เริ่มมีผู้หญิงคนใหม่เข้ามาวนเวียนอยู่ในชีวิต ถึงแม้ว่าโรสรินจะไม่เห็นด้วยเพราะคุณแม่พึ่งจากไปได้เพียงแค่ไม่กี่ปีและเธอก็ยังเป็นเด็กที่พึ่งจะเรียนจบมัธยมตอนปลาย แต่เธอก็พยายามปิดหูปิดตาทำเป็นไม่สนใจ ถ้าหากว่าเป็นความสุขของคุณพ่อเธอก็ยอมได้ทุกอย่างชีวิตที่สดใสก็ต้องกลับมาเศร้าหมองอีกครั้งเมื่อคุณพ่อได้ติดสินใจแต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกับ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“แกจะไปไหน” ฟินนิคซ์ถามน้องชายที่แต่งตัวดูดีพร้อมออกจากบ้านในช่วงที่เป็นเวลาพักผ่อนของใครหลายๆ คน“จะออกไปหาเพื่อน” ฟาร์ริกซ์ตอบแบบไม่ได้ใส่ใจก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง“แต่พรุ่งนี้แกต้องไปถ่ายรูปที่จะใช้ในงานแต่งไม่ใช่เหรอ” พี่ชายถามเข้าประเด็นอย่างไม่รีรอ เพราะพรุ่งนี้ฟาร์ริกซ์มีนัดที่จะต้องไปถ่ายรูปแต่เช้า ถ้าออกไปเที่ยวแบบนี้มีหวังตื่นไม่ทันอย่างแน่นอน“ไปไม่นานหรอก” พูดจบฟาร์ริกซ์ก็เดินออกจากบ้านไปทันทีเพราะวันนี้เขามีนัดดื่มกับเพื่อนที่ผับฟินนิคซ์มองตามหลังน้องชายด้วยความไม่เข้าใจ เมื่อช่วงนี้ฟาร์ริกซ์ชอบออกไปเที่ยวข้างนอกและยังทำตัวเหลวไหลไม่สนใจเรื่องงาน ซึ่งอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะได้แต่งงานแล้วฟาร์ริกซ์ขับรถตรงไปยังผับดังที่คุ้นเคย ซึ่งเป็นสถานที่ประจำสำหรับเขากับเพื่อนที่อยู่บ้านข้างกันแถมยังโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก แต่เพราะเพื่อนเขาไม่ค่อยอยู่บ้านก็เลยต้องนัดเจอกันที่ผับเป็นประจำ“กูก็นึกว่าจะไม่มาแล้ว” ชายหนุ่มที่นั่งรออยู่ก็เอ่ยถามขึ้นมาหลังจากที่เขานั่งรออยู่นานจนคิดว่าเพื่อนรักจะไม่มาแล้ว“เซ็งว่ะ” ฟาร์ริกซ์นั่งลงตรงข้ามเพื่อนสนิทก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแ

หลังจากที่ส่งตัวบ่าวสาวเข้าห้องหอเสร็จแขกที่มาก็เริ่มทยอยออกจากห้องไป ปล่อยให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองตามพิธีภายในห้องนอนที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม บนเตียงนอนมีดอกไม้โรยเอาไว้อย่างสวยงาม ซึ่งเธอกับเขาจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในห้องนี้ไปอีกหลายคืนตามความเชื่อของการแต่งงานโรสรินยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกเธอคิดว่าตัวเองยังเป็นเด็กมาตลอด แต่พอได้ใส่ชุดแต่งงานแบบนี้เธอก็ดูสวยและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเหมือนกันชุดราตรีสีขาวสะอาดที่ปักด้วยคริสตอลทำให้ดูสวยสง่าและเล่นไฟวิบวับเวลาที่โดนแสงไฟ เธอเป็นคนเลือกชุดนี้ซึ่งก็มีทีมงานอีกหลายคนที่เชียร์และเห็นด้วยว่าเธอเหมาะกับชุดนี้หากความฝันของผู้หญิงหลายๆ คนคือการได้แต่งงาน ตอนนี้โรสรินคงทำตามฝันได้สำเร็จ ถึงจะไม่ใช่การแต่งงานที่เกิดจากความรักแต่เธอก็พร้อมที่จะทำให้เจ้าบ่าวของเธอเปลี่ยนใจมารักเธอให้ได้ ถึงแม้จะต้องใช้เวลาอีกนาน แต่เธอก็พร้อมที่จะทำตราบใดที่เขายังไม่มีแฟน เธอก็ยังมีสิทธิ์ที่จะดูแลและทำหน้าที่ของภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายให้ดีที่สุดร่างบางเผลอมองเจ้าบ่าวด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังยิ้มให้เขาอยู่จนกระทั่ง…“ยิ้มอะไ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาตั้งแต่วันที่โรสรินแต่งงานจนถึงวันนี้เธอก็ยังไม่เห็นแม่เลี้ยงมาหาเธอเลยสักครั้ง ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวโดยที่ไม่โทรไม่ถามอะไรเธอเลย บางทีเธอก็อดสงสัยไม่ได้หรือความจริงแล้วแม่เลี้ยงของเธอจะหอบเงินสินสอดหนีไปแล้วโรสรินได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของฟาร์ริกซ์ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ทุกคนที่บ้านต่างต้อนรับและดูแลเธอเป็นอย่างดี จากชีวิตที่เคยเงียบเหงาก็เริ่มมีสีสันขึ้นมาบ้าง เพราะมีเฟญ่าและฟินนิคซ์คอยพูดคุยและถามไถ่เธออยู่ตลอดต่างจากฟาร์ริกซ์ที่เป็นสามีของเธอ ไม่ว่าเธอจะทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่เคยชมและไม่เคยเห็นค่าในสิ่งที่เธอตั้งใจทำให้เขาด้วยซ้ำ ต่อหน้าคนอื่นก็แกล้งทำดีกับเธอ แต่พอลับหลังกลับพูดจาประชดเธอไม่หยุด“คิดเหรอว่าที่คนอื่นทำดีด้วยแล้วเขาจะรู้สึกแบบนั้นกับเธอจริงๆ”ฟาร์ริกซ์พูดขึ้นมาในขณะที่อยู่กับโรสรินสองต่อสองและเธอก็กำลังเตรียมตักอาหารมาให้เขา ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านโรสรินก็ทำตัวเป็นคนดี อาสาที่จะทำอาหารและทำงานบ้านให้ทุกอย่าง“หมายความว่ายังไงคะ” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วถามด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดออกมาและเธอก็ไม่เข้าใจเลยว่าที่เขาพูดออกมานั้นเขาต้องการ

หนึ่งเดือนต่อมาโรสรินเริ่มที่จะปรับตัวเข้ากับทุกคนในบ้านได้ ไม่ว่าเธอจะทำงานบ้านอะไรก็จะมีแม่บ้านมาคอยช่วยเหลืออยู่ตลอดความตั้งใจของโรสรินเริ่มส่งผลในทางที่ดีมากขึ้น จากช่วงแรกๆ ที่เธอทำอะไรก็ดูขัดหูขัดตาไปหมด แต่ตอนนี้ฟาร์ริกซ์ก็เริ่มชินกับการกระทำของเธอไปแล้ว“อาหารเช้าวันนี้ค่ะ” โรสรินยกถ้วยข้าวต้มวางลงตรงหน้าชายหนุ่มพร้อมรอยยิ้มตอนนี้อะไรหลายๆ อย่างก็เริ่มลงตัวไปหมด โรสรินก็แบ่งเวลาทำอาหารเช้าและอาหารเย็นช่วยแม่บ้านได้เป็นอย่างดี บอกแล้วว่าอะไรที่ทำเพื่อฟาร์ริกซ์เธอก็พร้อมที่จะทำ“ระวังร้อนนะคะโรสพึ่งทำเสร็จ” หญิงสาวบอกด้วยความเป็นห่วงและหวังดี กลัวว่าชายหนุ่มจะรีบทานรีบออกไปทำงานเหมือนทุกวัน“ขอบใจ” ถึงจะเป็นคำพูดและน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก แต่อย่างน้อยเขาก็ได้บอกเธอร่างบางนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม มือบางกำชายกระโปรงจนยับยู่ยี่ไปหมด เพราะมีสิ่งที่เธออยากรู้แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะถาม“มีอะไร” ฟาร์ริกซ์สังเกตเห็นท่าทางที่ปกติของอีกฝ่ายจึงถามและมองเธอด้วยความไม่เข้าใจ“เอ่อ… โรสขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ” เมื่อชายหนุ่มเปิดโอกาสโรสรินจึงตัดสินใจเอ่ยถามในสิ่งที่เธออยากรู้ออกมาตามตร