บททั้งหมดของ วิวาห์ร้าย ซ่อนใจรัก: บทที่ 21 - บทที่ 30

ระหว่างทางที่ขับรถฟาร์ริกซ์ก็นั่งเงียบไม่พูดอะไร ปล่อยให้น้องสาวนั่งเงียบด้วยความอึดอัดทั้งที่ในใจมีเรื่องมากมายที่อยากจะถามพี่ชายอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามไปตามตรงจึงทำได้เพียงแค่นั่งหงุดหงิดจนคนที่อยู่ข้างๆ ทนไม่ไหว“เป็นอะไร? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” ฟาร์ริกซ์ที่เห็นท่าทางของน้องสาวจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถาม เพราะคิดว่าเฟญ่าต้องมีเรื่องอะไรจะคุยกับเขาแน่ๆ“นี่เฟย์ออกอาการขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” เฟญ่าแกล้งถามพี่ชายทำเหมือนไม่รู้ในท่าทางที่เธอแสดง“มีอะไรก็พูดมา” สายตานิ่งเรียบจ้องมองถนนตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยถามน้องสาว“เฟย์ไม่มีอะไรค่ะ แต่เฟย์แค่สงสารพี่โรส” เฟญ่าพยายามพูดอ้อมๆ ด้วยความเกรงใจ เพราะเธอเองก็ไม่อยากจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของพี่ชายสักเท่าไหร่“สงสารเรื่องอะไร?” ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วถามน้องสาวด้วยความไม่เข้าใจ“ก็พี่โรสเหมือนตัวคนเดียวไม่เหลือใคร อีกอย่างเฟย์ก็ว่าพี่โรสเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งเลยนะคะ พี่โรสได้แต่งงานกับคนรวยๆ อย่างพี่ฟาร์ แต่พี่โรสก็ยังทำหน้าที่ทุกอย่างภายในบ้านและดูแลพี่ฟาร์เป็นอย่างดี เฟย์ว่าพี่ฟาร์ไม่ต้องหย่ากับพี่โรสหรอกนะคะ” เฟญ่าร่ายยาวถึงความในใจของตัวเองที่มีทั

ทุกครั้งที่แม่เลี้ยงมาหาโรสรินที่บ้านก็มักจะมาในช่วงเวลาที่ฟาร์ริกซ์ออกไปทำงานแล้วและทุกครั้งก็จะมาขอเงิน ถ้าหากเธอไม่ให้ก็จะทวงบุญคุณ พูดจาด่าทอสารพัด ซึ่งทุกครั้งที่มาแม่เลี้ยงก็จะได้เงินกลับไปทุกครั้ง ถ้าได้น้อยอีกไม่กี่วันก็จะกลับมาโวยวายและจะมาขอเงินอีกจนโรสรินแทบจะไม่เหลือเงินติดตัว ถึงแม้ว่าช่วงนี้ฟาร์ริกซ์จะให้เงินเธอใช้ก็ตาม แม่เลี้ยงก็ขอไปจนหมดจนเธอแทบจะไม่เหลือเงินติดตัวหลังจากที่แม่เลี้ยงกลับไปโรสรินก็จะนั่งซึมและเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยร่าเริงสดใสเหมือนกับทุกวัน ทว่าวันนี้ยังมีความโชคดีอยู่บ้างที่มีเงินเหลือให้เธอติดตัว ถ้าเธอช้าไปกว่านี้อีกนิดมีหวังแม่เลี้ยงคงเอาเงินจากเธอไปจนหมดแน่วันนี้โรสรินเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องมาตลอดทั้งวันก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารเอาไว้รอชายหนุ่มที่กำลังจะเลิกงานและกลับบ้านมา“วันนี้คุณโรสจะทำเมนูอะไรคะ?” แม่บ้านถามขึ้นมาอย่างใส่ใจ“คงจะเป็นเมนูโปรดของคุณฟาร์แน่เลยค่ะกุ้งตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้นเลย” แม่บ้านอีกคนพูดแสดงความคิดเห็นขึ้นมา“แต่วันนี้ไม่ต้องทำหลายเมนูนะคะ” แม่บ้านต่างก็คอยสลับกันพูดคุยกับโรสริน“ทำไมล่ะคะ?” โรสริ

เป็นอีกวันที่ฟาร์ริกซ์ประชุมและทำงานไม่รู้เรื่องเมื่อเขาเอาแต่เป็นห่วงภรรยาที่กำลังไม่สบาย สายตานิ่งเรียบจ้องมองโทรศัพท์อยู่แทบจะตลอดเวลา เพราะกลัวว่าจะไม่ได้ยินเสียงในตอนที่โรสรินโทรมา แต่มองแล้วมองเล่าโทรศัพท์ก็ยังคงไร้การการแจ้งเตือนอยู่ดีส่วนทางด้านโรสรินที่นอนหลับพักผ่อนอยู่ก็หวังว่าอาการตัวเองจะดีขึ้น ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิด เมื่อยิ่งนอนยิ่งไม่อยากจะลุกไปไหนทำให้เธอนอนหลับยาวไปจนเกือบจะถึงตอนเที่ยงของวัน“คุณโรสคะ” แม่บ้านที่ได้รับคำสั่งจากฟาร์ริกซ์ว่าให้อยู่เป็นเพื่อนโรสริน แต่เมื่อเห็นว่าโรสรินนอนหลับไปนานจึงเดินเข้ามาปลุกเพื่อถามอาการ“ค่ะ” โรสรินตอบรับเสียงเบาพร้อมกับค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา“เป็นยังไงบ้างคะ?” แม่บ้านยังคงถามต่อด้วยความเป็นห่วง“ดีขึ้นแล้วค่ะ”“ไปอาบน้ำแล้วทานข้าวเลยไหมคะ ตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้ว”“อะไรนะคะ จะเที่ยงแล้วเหรอคะ” โรสรินถามย้ำด้วยความตกใจ เมื่อเธอคิดว่าตัวเองเผลอนอนหลับไปไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ“ใช่ค่ะ”“นี่โรสนอนหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอคะ”“ค่ะ”“งั้นโรสขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”“ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะลงไปจัดโต๊ะอาหารให้นะคะ”“ขอบคุณค่ะ”“แล้วคุณโรส

โรสรินยืนหลับตาและหันหลังให้กับที่ตรวจครรภ์ ร่างบางพยายามสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อตั้งสติตัวเองเอาไว้ ยังไงวันนี้เธอก็จะต้องดูผลตรวจให้รู้“ยังไงเราก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดี” หญิงสาวพูดให้กำลังใจตัวเองเพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหรือผลจะออกมาเป็นยังไง เธอก็ต้องยอมรับทุกอย่างให้ได้และเธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อยู่ดีเฮ้อ!โรสรินใจไม่แข็งแรงพอที่จะดูผลตรวจในตอนนี้ เธอจึงขออาบน้ำเพื่อที่จะทำใจให้สบายก่อนที่จะดูผลตรวจร่างบางไม่รอช้ารีบอาบน้ำทันทีเพราะกลัวว่าถ้าหากช้าไปกว่านี้ฟาร์ริกซ์จะตื่นขึ้นมาเสียก่อน อย่างน้อยๆ เธอก็น่าจะพอมีเวลาได้ทำใจอยู่บ้าง“เป็นไงเป็นกัน” เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จโรสรินก็ไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปใกล้ๆ ผลตรวจทันทีตึกตัก! ตึกตัก!มือบางยกขึ้นมาทาบอกเมื่อหัวใจดวงน้อยเต้นรัวและแรงมากขึ้นทุกวินาที ทั้งลุ้นทั้งตื่นเต้นมือก็สั่นไปหมด จะหยิบผลตรวจขึ้นมาดูก็กล้าๆ กลัวๆพรึบ!ดวงตากลมโตเบิกโพรงด้วยความตกใจ สายตาคู่สวยจ้องมองไปยังผลตรวจที่อยู่ในมือ เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนไปชั่วขณะ โรสรินไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอควรจะดีใจหรือตกใจหรือรู้สึกยังไงก่อนดี มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาสถานการณ์และความสัมพันธ์ระหว่างฟาร์ริกซ์กับโรสรินเริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง หลังจากที่ชายหนุ่มได้คิดทบทวนความรู้สึกและเริ่มที่จะปรับตัวได้ ทุกอย่างก็เริ่มกลับมาสดใสอีกครั้ง“วันนี้พี่ฟาร์ไม่ไปทำงานเหรอคะ?” โรสรินถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มแต่งตัวปกติไม่ได้ใส่ชุดทำงานเหมือนกับทุกวัน“ไม่ครับ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ“วันหยุดเหรอคะหรือว่าวันนี้ไม่มีงาน?” หญิงสาวยังคงถามต่อด้วยความสงสัย เพราะปกติชายหนุ่มจะออกไปทำงานทุกวันไม่ค่อยมีวันหยุดสักเท่าไหร่“ป่าวครับ วันนี้พี่จะพาโรสไปโรงพยาบาลต่างหาก”“จะพาโรสไปโรงพยาบาลทำไมคะ โรสไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” คำตอบของชายหนุ่มทำเอาโรสรินต้องถามกลับทันที“ก็พาโรสไปฝากท้องไงครับ” ฟาร์ริกซ์ตั้งใจหยุดงานเพื่อที่จะพาภรรยาไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล“แต่โรสยังไม่ได้หาข้อมูลอะไรเลยนะคะ”โรสรินตอบด้วยท่าทางใสซื่อ เพราะเธออ่านเจอมาว่าการฝากครรภ์ควรเลือกโรงพยาบาลและคุณหมอที่ดี ที่สำคัญต้องดูเรื่องค่าใช้จ่ายด้วยเพราะค่าใช้จ่ายแต่ละที่ไม่เท่ากัน มีราคาตั้งแต่หลักพันไปจนถึงหลักแสนบางที่อาจจะมีหลักล้าน ซึ่งทำเอาโรสรินตกใจราคาค่าคลอดลูกเป็นอย่างมาก“ไม่