บททั้งหมดของ วิวาห์ร้าย ซ่อนใจรัก: บทที่ 31 - บทที่ 40

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาวันนี้เป็นอีกวันที่บ้านหลังใหญ่เต็มไปด้วยความครึกครื้น สมาชิกในบ้านต่างอยู่กันครบพร้อมหน้าพร้อมตา เพื่อร่วมกันแสดงความยินดีที่บ้านหลังนี้กำลังจะมีสมาชิกใหม่เพิ่มมาอีกหนึ่งคน“เฟย์ยินดีด้วยนะคะพี่โรส”เฟญ่ารีบแสดงความยินดีกับพี่สะใภ้ด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเธอดีใจมากเพราะอยากได้โรสรินเป็นพี่สะใภ้จริงๆ และอยากให้อยู่บ้านหลังนี้กับเธอไปนานๆ“ยินดีด้วยนะ” ตามมาด้วยเสียงของฟินนิคซ์พี่ชายคนโตของบ้าน ต่อไปนี้คนที่นิ่งๆ เงียบๆ แบบเขาคงจะรักและเห่อหลานมากแน่ๆ“โรสขอบคุณทุกคนมากนะคะ”โรสรินยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ทุกคนต่างก็ร่วมแสดงความยินดีกับเธอในครั้งนี้ ตอนนี้ชีวิตของเธอมีความสุขมากจริงๆ มีคนที่รักอยู่ข้างๆ แถมคนในครอบครัวก็ดีกับเธอทุกคน ช่างเป็นโชคดีของเธอจริงๆ“พี่ฟาร์ต้องดูแลพี่โรสดีๆ นะคะ” เฟญ่าหันไปบอกพี่ชาย“ก็ดูแลดีตลอดแหละ” ฟาร์ริกซ์ตอบพร้อมกับโอกอดภรรยาเอาไว้“เฟย์ก็ขอให้ดูแลดีแบบนี้ตลอดไปนะคะ” เฟญ่าพูดย้ำอีกครั้ง เห็นพี่ชายเป็นคนดีเธอก็ดีใจและทำได้แค่ภาวนาขอให้พี่ชายทำตัวดีแบบนี้ตลอดไปก็พอ“แน่นอนอยู่แล้ว” ชายหนุ่มต่อพร้อมกับกระชับอ้อมกอดภรรยาให้แน่นขึ้น เพื่อเป็นการยืนย

สองเดือนต่อมาสถานการณ์และความสัมพันธ์ของฟาร์ริกซ์กับโรสรินยังคงดำเนินต่อไปตามปกติ ถึงแม้ว่าตอนแรกจะตกลงกันเอาไว้ว่าจะอยู่ด้วยกันเพียงแค่สามเดือนแล้วจะหย่ากันทันที แต่พอถึงตอนนี้ทุกอย่างก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อเธอกำลังท้อง ซึ่งก็เหมือนกับว่าเรื่องหย่าก็เงียบไปโดยอัตโนมัติและไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกเลยส่วนฟาร์ริกซ์ก็เป็นคนดีมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาทุกคนในบ้านต่างเอ่ยปากชมไปตามๆ กัน ทำงานเสร็จก็รีบกลับบ้านมาหาภรรยาทันที ซึ่งเขาเองก็แปลกใจกับความรู้สึกของตัวเองมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรถึงทำให้เขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้พอรู้ว่าโรสรินท้องเขาก็อยากจะดูแลเธอและลูกให้ดีมากขึ้นเท่าที่เขาทำได้ อะไรที่เขาพอจะทำหรือช่วยเธอได้เขาก็พร้อมและเต็มใจที่จะช่วยเธอบ้านหลังใหญ่ก็เปรียบเสมือนเรือนหอของฟาร์ริกซ์กับโรสริน เมื่อฟินนิคซ์ออกไปอยู่ที่คอนโด ส่วนเฟญ่าก็เอาแต่ตามติดชีวิตของเจย์เดนไม่ห่างและไม่ยอมกลับบ้าน ทำให้เหลือแค่เขากับเธออยู่ด้วยกันเพียงแค่สองคน นานๆ ทีพี่ชายกับน้องสาวจะกลับมาทานข้าวที่บ้านด้วยกัน“คุณโรสคะ” เสียงแม่บ้านเรียกชื่อภรรยาเจ้าของบ้านเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังนอนหลับอยู่“ค่ะ” หญิง

ระหว่างทางบนรถก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบฟาร์ริกซ์ก็ตั้งใจขับรถและมองถนนเพื่อความปลอดภัย ยิ่งภรรยามีลูกเขาก็ยิ่งใช้ชีวิตปลอดภัยมากขึ้นและยังรู้จักระวังตัวเองมากขึ้นอีกด้วย“พี่ฟาร์จะไปไหนคะ?” หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าเขาขับรถผ่านเส้นทางที่จะกลับบ้าน“หิวไหมครับ?” ฟาร์ริกซ์ไม่ตอบคำถามแต่เขาเลือกที่จะถามคำถามกลับด้วยความเป็นห่วง“ยังไม่หิวค่ะ”“งั้นเราไปซื้อของกันก่อนไหม”“ซื้อของ? ซื้อของอะไรคะ?” โรสรินขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัยว่าเขาจะพาเธอไปซื้อของอะไรอีก“ซื้อของกินเอาไว้บำรุงไง” ชายหนุ่มตอบแบบไม่ต้องคิดอะไร“แต่พี่ฟาร์เพิ่งซื้อให้โรสเมื่อวันก่อนเองนะคะ”นอกจากฟาร์ริกซ์จะซื้อของให้เธอบ่อยแล้ว เขายังสั่งของกินให้มาส่งที่บ้านบ่อยๆ จนแทบจะเต็มตู้เย็นและตู้เก็บของ ซึ่งคงใช้เวลาอีกนานหลายวันกว่าเธอจะทานหมด“ก็พี่ไม่รู้ว่าที่ซื้อให้ถูกใจโรสหรือเปล่า ไม่รู้ว่าโรสชอบไหม”ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบเพราะมีหน้าที่สั่ง ซื้อ และจ่ายเงิน อันไหนดีอันไหนมีประโยชน์เขาสั่งหมด โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันอร่อยหรือถูกใจโรสรินหรือเปล่า“โรสชอบค่ะ” โรสรินตอบเอาใจสามี อะไรที่สามีซื้อให้เธอ

ห้าเดือนต่อมา“คุณฟาร์จะไปไหนคะ”เสียงของแม่บ้านเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มแต่งตัวพร้อมที่จะออกจากบ้านในตอนเช้า ซึ่งรู้สึกได้ว่าพักหลังๆ มาเจ้านายจะออกจากบ้านบ่อยเกินไปจนน่าสงสัย“ไปประชุมครับ” ฟาร์ริกซ์ตอบด้วยท่าทางเร่งรีบ ทว่าแม่บ้านยังคงไม่หลีกทางให้เขาได้เดินออกไป“แต่วันนี้คุณโรสต้องไปโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอคะ” แม่บ้านยังคงถามต่อด้วยความสงสัยและอยากให้เจ้านายอยู่บ้านกับภรรยาก่อนที่จะไปโรงพยาบาลเย็นนี้“พี่ฟาร์มีประชุมด่วนค่ะ” โรสรินที่เดินตามลงมาก็รีบตอบแม่บ้านแทนชายหนุ่มทันที ถึงแม้ตอนแรกจะคุยกันแล้วว่าวันนี้เขาจะอยู่บ้านกับเธอ“แล้วคุณโรสจะไปโรงพยาบาลกับใครคะ” แม่บ้านยังคงถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วงในเวลาเดียวกัน“โรสไปตอนเย็นค่ะ พี่ฟาร์รีบไปประชุมเถอะค่ะ” หญิงสาวกลัวชายหนุ่มจะไปสายจึงรีบบอก“ครับแล้วพี่จะรีบกลับมานะ” น้ำเสียงอ่อนโยนหันไปบอกภรรยาก่อนจะเดินออกไป“ทำไมไม่ให้คุณฟาร์อยู่เป็นเพื่อนคะ” แม่บ้านถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้โรสรินก็ท้องโตมากแล้ว เวลาจะลุกจะเดินไปไหนก็ลำบากและต้องมีคนคอยช่วยอยู่ใกล้ๆ ตลอด“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ฟาร์มีงานด่วน ยังไงงานก็สำคัญ” โรสรินอธิบายซ

เช้าวันต่อมา“เมื่อคืนนอนหลับไหมคะพี่ฟาร์” โรสรินเอ่ยถามหลังจากที่เธอเดินออกจากห้องน้ำ ซึ่งเธอก็ได้อาบน้ำและเปลี่ยนชุดเตรียมตัวเข้าห้องผ่าคลอดเช้านี้“นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ครับ”“ทำไมคะ หรือว่าตื่นเต้น”“พี่ว่าเป็นเพราะไม่ได้นอนกอดโรสมากกว่า” ฟาร์ริกซ์พูดเสียงอ่อนเสียงหวานเอาใจภรรยา“ใช่เหรอคะ” ใบหน้าสวยแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด“ใช่ครับ”“เมื่อคืนโรสเห็นพี่ฟาร์เข้าห้องน้ำบ่อย นึกว่าจะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ”“พี่คงไม่ชินกับการนอนโรงพยาบาลมั้งครับ นอนยากด้วย กว่าจะนอนหลับได้ก็เกือบตีสอง”ชายหนุ่มรีบแก้ตัวทันที เพราะเมื่อคืนมีคนโทรหาอยู่หลายครั้ง เขาก็เลยต้องเดินไปคุยโทรศัพท์ในห้องน้ำ เพื่อที่จะไม่เสียงดังรบกวนเวลานอนของโรสริน“แต่เตียงที่นี่นุ่มมากเลยนะคะ โรสนอนสบายมาก” หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อรู้สึกว่าเตียงนอนที่โรงพยาบาลนุ่มและทำให้เธอนอนสบายกว่าตอนอยู่บ้าน“เอ่อคือว่า…”ฟาร์ริกซ์รีบคิดหาคำแก้ตัว เมื่อคนโกหกไม่เก่งต้องมาโกหก อาการท่าทางก็จะดูแปลกไปจนน่าสงสัย แต่ก็ยังถือว่าโชคเข้าข้างเมื่อมีเสียงเคาะประตูดังแทรกขึ้นมาก๊อก! ก๊อก!“ขออนุญาตค่ะ” เสียงพยาบาลที่อยู่ด้านนอกมาตามเวลาที่นั