Semua Bab หลงกลรัก มาเฟียเถื่อน: Bab 51 - Bab 60

ไคล์ตัลให้คนขับรถขับวนอยู่ภายในเมืองซึ่งจะเน้นย้ำเฉพาะสถานที่ที่เขาเจอผู้หญิงคนนั้นที่มีหน้าตาท่าทางคล้ายกับอมีนา หญิงสาวที่เขาตามหามาตลอดห้าปีนี่เป็นครั้งแรกในรอบห้าปีที่คุณชายมาเฟียรู้สึกมีความหวังและเขาก็มั่นใจว่าผู้หญิงที่เขาเห็นคืออมีนาจริงๆ และเขาไม่ได้ตาฝาดหรือคิดไปเองอย่างแน่นอน“ตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้วคุณชายไปหาอะไรทานก่อนไหมครับ” คชาเสนอความคิดเห็นขึ้นมาหลังจากที่นั่งรออยู่บนรถมาหลายชั่วโมงและเจ้านายก็ยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เช้าแล้ว“….”มีเพียงความเงียบที่เป็นคำตอบ เพราะไคล์ตัลเอาแต่นั่งจ้องไปที่ประตูโรงเรียนที่เขาเจอหญิงสาวเมื่อเช้าอย่่างตั้งใจไม่ยอมละสายตามองไปทางไหนเลย หัวใจแกร่งได้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งเมื่อต้องมานั่งรอใครสักคน ในใจก็ได้แต่่ภาวนาขอให้เป็นอมีนาหญิงสาวที่เขาเฝ้ารอมาตลอด“คุณชายครับ” เมื่อไร้การตอบรับคชาจึงเรียกเจ้านายหนุ่มอีกครั้ง“มีอะไร” คุณชายมาเฟียถามกลับด้วยท่าทางหงุดหงิดเมื่อมีคนรบกวนในขณะที่เขากำลังตั้งใจรอ“คุณชายไปทานข้าวก่อนไหมครับหรือจะให้ผมสั่งมาทานบนรถจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปนั่งรอ” คชาถามเจ้านายด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้จะไม่เชื่อในสิ่งที่เจ้า

“ขอบคุณนะคะ แต่ไม่จำเป็น!”“ทำไมจะไม่จำเป็น ในเมื่อเด็กทั้งสองคนก็เป็นลูกผมเหมือนกัน” ไคล์ตัลรีบเดินตามมาที่รถ“คุณพูดเรื่องอะไรคะ” ใบหน้าสวยเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย พร้อมทั้งแสดงท่าทางไม่รู้เรื่องอะไรในสิ่งที่เขาพูดออกมา“ก็เด็กสองคนนี้เป็นลูกผม” ไคล์ตัลยังคงยืนยันคำตอบเดิมด้วยความมั่นใจ ไม่จำเป็นที่จะต้องไปตรวจอะไรที่โรงพยาบาลทั้งนั้น เพราะหน้าตาเด็กทั้งสองคนเหมือนเขาอย่างชัดเจน“ขอโทษนะคะ เด็กสองคนนี้เป็นลูกของฉันค่ะ” อมีนาไม่ยอมให้ใครมาแย่งลูกไปจากเธออย่างแน่นอนและถ้าหากว่าเขารักเธอจริงห้าปีที่แล้วเขาต้องดูแลปกป้องเธอให้ดีกว่านี้ ไม่ปล่อยให้เธอโดนทำร้ายจนต้องสูญเสียคนในครอบครัวไปแบบนี้หรอกถึงแม้จะรักเขามากแค่ไหนแต่ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา ทำให้เธอได้เรียนรู้และเข้มแข็งมากขึ้น ในชีวิตของเธอไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับลูกๆ อีกแล้ว“แต่ผมเป็น…” คุณชายมาเฟียพูดยังไม่ทันจบก็โดนอีกฝ่ายพูดแทรกขึ้นมาก่อนจนทำให้เขาต้องหยุดพูด“ขอโทษนะคะพอดีฉันมีงานต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ” อมีนารีบพาลูกๆ ขึ้นรถ แต่ก็โดนชายหนุ่มยืนขวางทางเอาไว้ไม่ยอมให้เธอไป“แต่ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย” ไคล์ตัลอยากจะคุยกับเธอให้รู

หนึ่งเดือนต่อมาไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนคุณชายก็ยังคงมาหาอมีนาที่บ้านทุกวันและทุกครั้งที่มาก็จะมีของเล่นเด็กติดไม้ติดมือมาด้วยทุกครั้งถึงแม้บางวันไคล์ตัลจะติดงานหรือว่ามีธุระด่วนทำให้เขาไม่ได้มาง้อเธอ เขาก็จะสั่งให้ลูกน้องซื้ออาหารดีๆ และของเล่นแพงๆ มาส่งที่บ้าน ซึ่งแน่นอนว่าคนขี้เกรงใจแบบอมีนาต้องรับเอาไว้อย่างแน่นอน เพราะเธอรู้ดีว่ามันเป็นหน้าที่ ถ้าเธอปฏิเสธไม่รับของคนที่มาส่งอาจจะเดือดร้อนก็ได้ สุดท้ายเธอก็ต้องจำใจยอมรับของเอาไว้ ถึงจะไม่เต็มใจรับเอาไว้ก็ตาม“มาส่งของครับ” พนักงานส่งของคนเดิมมายืนรอที่หน้าบ้าน“เอ่อ…” หญิงสาวแสดงท่าทางอ้ำอึ้งทำตัวไม่ถูก เมื่อได้เห็นพนักงานส่งของคนเดิม“รับไว้เถอะครับ ถือว่าช่วยผม” พนักงานส่งของทำหน้าเศร้าขอร้องเพราะมันคือหน้าที่“เฮ้อ~ วันนี้มาส่งอะไรคะ?” เมื่อปฏิเสธไม่ได้หญิงสาวจึงเลือกที่จะถามกลับ“เยอะเหมือนเดิมครับ” พนักส่งของไม่รู้จะตอบยังไง เพราะของที่มาส่งนั้นเยอะแยะไปหมดมีแทบจะทุกอย่างตั้งแต่ของใช้ไปจนถึงของเล่น“ขอบคุณนะคะ” อมีนากล่าวขอบคุณตามมารยาทก่อนจะเปิดดูของที่อยู่ภายในกล่อง“วันนี้คุณน้าส่งอะไรมาให้คะ” มิราถามขึ้นมาด้วยความตื่น

หนึ่งเดือนต่อมาไคล์ตัลมาหาลูกและเล่นกับลูกแทบทุกวัน จนเด็กๆ เริ่มที่จะคุ้นเคยและสนิทกับคุณพ่อมากขึ้น เพราะคุณพ่อซื้อของเล่นมาให้ไม่ว่าลูกๆ อยากจะได้อะไรก็หามาให้ตลอด แบบนี้จะไม่ให้ลูกๆ ติดคุณพ่อได้ยังไงส่วนคุณแม่คนสวยก็เริ่มที่จะใจอ่อนแล้ว ยิ่งเห็นลูกมีความสุขเธอก็รู้สึกมีความสุขตามลูกๆ ไปด้วยตามประสาคนเป็นแม่“คุณแม่ครับ” มาร์เวลเดินมาหาคุณแม่ที่หน้าบ้านด้วยความสงสัยแต่ก็ยังไม่ได้เอ่ยถามอะไร“ครับ” เมื่อได้ยินเสียงลูกอมีนาก็ละสายตาจากทุกอย่างแล้วหันไปโฟกัสที่ลูกทันที ไม่ว่าเธอจะทำอะไรลูกก็ต้องมาก่อนทุกอย่างเสมอ“วันนี้คุณพ่อจะมาไหมครับ” มาร์เวลนั่งรอคุณพ่อมาตั้งแต่เช้าแต่ก็ยังไม่เห็นว่าคุณพ่อจะมาหาจึงเดินมาถามคุณแม่เผื่อจะได้คำตอบ“แล้วเมื่อคืนคุณพ่อบอกมาร์เวลว่ายังไงครับ” คุณแม่คนสวยถามลูกชายขึ้นมา เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้ไคล์ตัลจะมาหรือเปล่า“คุณพ่อบอกว่าจะมาครับ” มาร์เวลตอบเสียงเศร้า เมื่อตื่นมานั่งรอคุณพ่อตั้งแต่เช้าแต่ก็ยังไม่เห็นมา“วันนี้วันหยุดอีกหน่อยคุณพ่อก็น่าจะมาแล้วครับ” คุณแม่คนสวยตอบลูกชายพร้อมรอยยิ้มบางๆ“มิราก็รอคุณพ่อนานแล้วเหมือนกันค่ะ” มิราบ่นขึ้นมาอีก

เช้าวันต่อมาตับ! ตับ! ตับ!บทรักอันเร่าร้อนดำเนินมาจนถึงตอนเช้า ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะห้ามหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าคุณชายมาเฟียจะยอมหยุด จนกระทั่ง…ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“พอได้แล้วค่ะ มีคนมาเคาะประตูแล้ว” อมีนาท้วงขึ้นหลังจากที่เธอนอนหลับไปได้ไม่นาน พอตื่นมาก็เห็นว่าเขายังคงสอบสะโพกหนาไม่ยอมหยุด“ใกล้เสร็จแล้ว” ใบหน้าหล่อเหยเกขึ้นด้วยความทรมาน เผยให้เห็นเส้นเลือดปูดนูนที่ลำคออย่างชัดเจน ยิ่งได้ยินเสียงเคาะประตูรัวๆ ไคล์ตัลก็ยิ่งต้องเร่งให้ร่างกายปลดปล่อยเร็วๆ“คุณแม่ตื่นหรือยังครับ” เสียงสดใสดังขึ้นมาจากหน้าประตู“ลูกตื่นกันแล้วค่ะ” อมีนาตาโตด้วยความตกใจเมื่อรู้ว่าลูกๆ มายืนรอที่หน้าห้องกันแล้วตับ! ตับ! ตับ!มือหนาจับเอวบางเอาไว้แน่น พร้อมกับอัดกระแทกเน้นๆ จนกว่าเขาจะรู้สึกพอใจและได้ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง“อ่า” ร่างกายกำยำคำรามออกมาอีกครั้ง ก่อนจะฟุบตัวนอนลงข้างๆ และปล่อยร่างกายหญิงสาวให้เป็นอิสระมือบางคว้าชุดคลุมมาใส่ก่อนจะจัดการทรงผมและชุดที่ใส่ให้เข้าที่ก่อนจะเปิดประตูออกไปหาลูกๆ ที่ยืนรออยู่หน้าห้อง โดยความรู้สึกแรกในตอนที่เท้าแตะพื้นคือความเจ็บแสบตรงกลางหว่างขา แต่เธอก็ต้องฝืนและ