Semua Bab หลงกลรัก มาเฟียเถื่อน: Bab 31 - Bab 40

รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในโรงจอดรถของบ้านสวนหลังใหญ่ในเวลาตีห้า บรรยากาศเงียบสงบซึ่งเป็นเสน่ห์ของที่นี่ที่ต่างจากในเมืองอย่างลิบลับและเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เขาเลือกมาซื้อบ้านหลังนี้ร่างสูงสง่าเดินตรงไปยังห้องนอนของหญิงสาวที่เขาคุ้นเคยอย่างไม่รีรอ ไม่รู้ว่าความรู้สึกของเขาตอนนี้จะเรียกว่ายังไงดี เพราะเขาเองก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันหญิงสาวนอนหลังอยู่บนเตียงกว้างงัวเงียตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงรบกวน แต่เธอก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรจึงนอนหลับต่อไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้เธอกำลังนอนหลับฝันดีแต่แล้วอมีนาก็ต้องสะดุ้งตื่นอีกครั้งเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวตามร่างกายของเธอ ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัยสายตาพล่ามัวไม่สามารถจับจุดโฟกัสกับภาพตรงหน้าได้“อือ” อาการของคนพึ่งตื่นนอนอาจจะต้องใช้เวลาให้สมองได้ปรับจูนกันบ้าง มือบางขยี้ตาเพื่อที่จะมองภาพตรงหน้าให้ชัดขึ้นชายหนุ่มก้มหน้าอยู่ตรงกลางหว่างขาของหญิงสาว ซึ่งเป็นภาพที่มองแล้วคิดในทางที่ดีไม่เลยได้นอกจาก…“คุณชาย…” อมีนาเรียกคนตรงหน้าเสียงเบา แต่เธอก็ยังไม่มั่นใจว่าภาพตรงหน้าคือความฝันหรือความจริงในขณะที่สมองกำลังประมวลผลและคิดอ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“ลูกว่ายังไงนะ!!” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวคนเล็กขึ้นมาด้วยท่าทางตกใจในขณะที่กำลังนั่งทานอาหารด้วยกันอย่างพร้อมหน้าอยู่ภายในบ้านหลังเล็ก“ท้องค่ะ หนูได้ยินมาว่าเมียคุณชายท้อง” เมษาตอบผู้เป็นแม่พร้อมกับพูดเน้นย้ำตามที่เธอรู้ข่าวจากแม่บ้านในตึกใหญ่มา“ข่าวจริงหรือเปล่าลูก” นวลจันทร์หันไปถามลูกสาวอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ“จริงสิคะ หนูเข้าไปเอาของที่ห้องแล้วได้ยินแม่บ้านในตึกใหญ่พูดกัน” เมษาตอบผู้เป็นแม่ด้วยท่าทางมั่นใจเพราะเธอได้ยินมาแบบนี้จริงๆ“ไม่น่าล่ะถึงได้จัดงานแต่งเร็วแบบนี้” นวลจันทร์คิดสงสัยในใจมาตั้งแต่แรก“มีนจะไปไหนไม่กินข้าวด้วยกันก่อนเหรอ?” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวหันหลังเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร“มีนยังไม่หิวค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ ไม่อยากทำให้ผู้เป็นพ่อเป็นห่วง“ไม่หิวหรือทนฟังความจริงไม่ได้” เมษาหันไปแขวะพี่สาวต่างแม่ด้วยท่าทางหมั่นไส้ในความใสซื่อของอมีนา“แกนี่มันโง่จริงๆ เมื่อไหร่แกจะท้องแบบเมียคุณชายบ้าง!” แม่เลี้ยงพูดขึ้นมาด้วยความอารมณ์เสียเมื่ออมีนาทำอะไรไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง“….” อมีนาเลือกที่จะยืนเงียบไม่พูดจาตอบโต้แต่อย่างใด“อีกหน่อ

เช้าวันต่อมาหลังจากที่อมีนาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเธอก็รู้สึกว่าคนรอบข้างดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แม่เลี้ยงที่เคยกดขี่ข่มเหงก็ดูเปลี่ยนไป ใจดีแถมยังพูดจากับเธอดีอย่างที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน“ตื่นแล้วเหรอลูก” นวลจันทร์เดินเข้าไปหาลูกเลี้ยงพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร“ค่ะ” อมีนาพยักหน้าตอบอย่างงุนงง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมแม่เลี้ยงถึงได้ดูเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้“มากินข้าวก่อน ดูสิอาหารเยอะแยะเลย” นวลจันทร์พาลูกเลี้ยงมายังโต๊ะอาหารเพื่อดูอาหารที่เธอทำเอาไว้รอ“นั่งก่อนสิลูก”ผู้เป็นพ่อเลื่อนเก้าอี้ให้ลูกสาวนั่งยังที่ประจำ ซึ่งอมีนาก็ยอมทำตามทุกอย่างถึงแม้จะไม่เข้าใจในสิ่งที่ทุกคนทำก็ตาม“กินข้าวกันเถอะ” นวลจันทร์เอ่ยชวนทุกคน“แล้วเมษาล่ะคะ” มีนาถามหาน้องสาวต่างแม่ขึ้นมาเมื่อไม่เห็นเธอออกมาสักที“ไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” ผู้เป็นพ่อตอบด้วยท่าทางหงุดหงิด“รีบกินข้าวเถอะ เราจะได้ออกไปข้างนอกกัน” นวลจันทร์รีบเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวว่าสามีจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้“ไปทำไมคะ” อมีนาถามขึ้นมาด้วยความสงสัย“ก็ไปหาหมอไง”“ใครจะไปหาหมอคะ” หญิงสาวยังคงถามต่อ“มีนไงลูก” ผู้เป็นพ่อเป็นฝ่ายต

“อร่อยไหม” นวลจันทร์ถามอมีนาขึ้นมาระหว่างที่นั่งทานอาหารอยู่ด้วยกัน“อร่อยค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม ทำเอาทุกคนต่างก็ยิ้มตามด้วยความดีใจ“อร่อยก็กินเยอะๆ” นวลจันทร์ยังคงพูดต่ออย่างอารมณ์ดี“แล้วเมษาไปไหนคะ” อมีนาถามหาน้องสาวต่างแม่ขึ้นมาเมื่อเธอไม่เห็นหน้ามาหลายวันแล้ว“สงสัยคงจะนอนอยู่ในห้องมั้ง เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิดประตูให้” นวลจันทร์เปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อลูกสาวทำไม่ได้ดั่งใจเธอสักอย่าง“ให้มีนไปตามให้ไหมคะ” อมีนาอาสาที่จะไปตามน้องสาวต่างแม่มาทานข้าวด้วยกัน“ไม่ต้องไปหรอก ถ้าหิวเดี๋ยวก็คงออกมาหาอะไรกินเอง” ผู้เป็นพ่อพูดออกมาด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่นัก นับวันเมษาก็ยิ่งดื้อบอกอะไรก็ไม่เคยฟัง“กินข้าวเสร็จอย่าลืมกินยาบำรุงที่ได้มาด้วยล่ะ” นวลจันทร์รีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่สามีจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้“ค่ะ”“แล้วถ้าคุณชายกลับมาก็อย่าลืมชวนคุณชายให้พาไปฝากท้องด้วยล่ะ หมอเขาบอกให้พาพ่อของเด็กไปด้วย” นวลจันทร์ยังคงบอกด้วยความหวังดีอมีนาถึงกับนั่งเงียบไปทันทีเมื่อมีคนพูดถึงคุณชายมาเฟีย หัวใจดวงน้อยรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความคิดเดิมๆ ความรู้สึกเดิมๆ ยังคงวนเ

สายตาเฉี่ยวคมจ้องมองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ตรงหน้าอย่างหลงใหล ผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ต้องแต่งเติมอะไรมากมายกลับทำให้รู้สึกว่าอยากจะมองเธอไปนานๆ ยิ่งมองก็ยิ่งดูมีเสน่ห์ และเธอคงจะเป็นผู้หญิงธรรมดาที่แสนพิเศษสำหรับเขาก็ได้ไคล์ตัลมองอมีนาและเผลอยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว เวลาที่เธอนิ่งและเวลาที่เขาได้มองใบหน้าสวยใกล้ๆ ก็เหมือนกับมีเวทย์มนตร์ที่ทำให้เขาอยากอยู่ด้วยและอยากจะมองหน้าเธอแบบนี้ไปนานๆความใสซื่อและความไร้เดียงสาของหญิงสาวเป็นเหมือนจุดเด่นในตัวทำให้ไคล์ตัลรู้สึกสนใจและอยากรู้จักกับเธอให้มากขึ้น ซึ่งเขาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเธอไร้เดียงสาจริงๆ ไม่ใช่มารยาหญิงที่เอาไว้หลอกชายอื่นเหมือนกับผู้หญิงหลายๆ คนที่เขาเคยผ่านมาตอนนี้เขาไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องทำตามที่เธอขอ ทำไมเขาต้องอยู่กับเธอทั้งวัน ทั้งๆ ที่เขามีงานต้องทำ แต่เขากลับเลือกที่จะอยู่กับเธอความรู้สึกต่างๆ มากมายผุดขึ้นมาในหัว ซึ่งบางคำถามเขาก็ไม่มีคำตอบ ทำได้เพียงแค่คิดและถกเถียงกับความคิดตัวเองในใจคุณชายมาเฟียนั่งอยู่เป็นเพื่อนหญิงสาวอยู่นานหลายชั่วโมง จนกระทั่งใกล้ถึงเวลาที่เขาจะต้องไปงานเลี้ยงสำคัญแล้ว แต่ค