All Chapters of หลงกลรัก มาเฟียเถื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากที่ทำงานในครัวเสร็จอมีนาก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปเรียนอย่างมีความสุข ตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอต้องทำงานหนักจนแทบจะไม่ได้พักผ่อน โชคดีที่เธอมีคุณชายคอยช่วยเหลือและใช้หนี้ให้ เธอจึงไม่ต้องไปทำงานให้เหนื่อยอีกอมีนามาถึงที่มหาวิทยาลัยก่อนใคร เธอเลือกที่จะนั่งรอเพื่อนๆ ที่โต๊ะประจำหน้าตึกคณะ มือบางกอดกระเป๋าสะพายเอาไว้แน่นไม่ยอมวางให้ห่างตัว เพราะมีเงินจำนวนมากอยู่ด้านใน“มานานหรือยัง” มาริสาทักขึ้นเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ“พึ่งมาถึงน่ะ” อมีนาตอบพร้อมรอยยิ้มซึ่งดูสดใสและอารมณ์ดีกว่าทุกวัน“แล้วเพียงดาวไม่ได้มาด้วยเหรอ” มาริสาถามเพราะปกติเพียงดาวกับอมีนาจะมาด้วยกันตลอด“เพียงดาวบอกว่าจะไปทำธุระ อีกหน่อยก็คงตามมา” เพราะเหตุนี้อมีนาจึงรีบมาที่มหาวิทยาลัยเพื่อที่จะเอาเงินคืนเพื่อนในตอนที่เพียงดาวยังไม่มาและเธอก็ไม่อยากให้เพียงดาวรู้เรื่องพวกนี้ด้วย“มาเช้าตลอดเลยนะ” กราฟฟิคเดินเข้ามาทักสองสาวพร้อมรอยยิ้ม“เด็กเรียนก็ต้องมาเช้าสิ” มาริสาแกล้งตอบเพราะเพื่อนผู้ชายชอบมาสายกัน“มีเรื่องจะคุยด้วยพอดีเลย” อมีนาหันไปมองกราฟฟิค“เรื่องอะไรเหรอ หรือว่าที่ร้านมีปัญหาอะไร” กราฟฟิคถามด้วยท่าทางตื่น

“คนใจร้าย!” ร่างบางบ่นพึมพำออกมาเมื่อถูกชายหนุ่มกระชากให้ลงจากรถด้วยความรุนแรง“มีนเจ็บนะคะ” อมีนาท้วงขึ้นเมื่อเขาทั้งดึงทั้งกระชากให้เธอเดินตามเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน“คุณชายพามีนมาที่ไหน?” เมื่อสติที่มีอยู่อันน้อยนิดกลับคืนมา ใบหน้าสวยก็ขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัยพร้อมกับเอ่ยถามเขาไปตามตรงทว่ามีเพียงความเงียบและใบหน้าหล่อที่ดุดันเป็นคำตอบให้กับเธอ บ้านหลังใหญ่ที่ดูเงียบ บริเวณข้างบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่และมีกำแพงบ้านที่สูงจนแทบจะมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ภายนอกคชาลูกน้องคนสนิททำได้เพียงแค่มองตามหลังของผู้เป็นเจ้านายที่เดินเข้าไปภายในบ้าน ในใจเขาก็นึกเป็นห่วงและสงสารอมีนาอยู่ไม่น้อย ที่เธอต้องตกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้พรึบ!“โอ๊ย!”ร่างสวยงามที่เต็มไปด้วยแอลกอฮอล์เสียหลักล้มลงไปยังเตียงกว้าง ตามด้วยร่างสูงที่ตามมาทาบทับ จมูกโด่งเป็นสันสูดดมไปที่ซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย“ถ้าคุณชายจะทำ ก็ช่วยป้องกันด้วยนะคะ” อมีนาตัดสินใจพูดออกมาตามตรง เพราะเธอรู้สถานะและหน้าที่ของเธอดี“เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน!!” ไคล์ตัลพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางดุดัน เพราะทุกอย่างเขาเป็นคน

ส่วนทางด้านไคล์ตัลที่ตัดสินใจเดินออกมาจากบ้านเพื่อที่จะปล่อยให้อมีนาและคนในครอบครัวได้คุยกัน อารมณ์หงุดหงิดและร้อนใจก่อนหน้าก็เริ่มกลับมาเป็นปกติ แต่ก็อาจจะยังไม่ได้กลับมาดีแบบร้อยเปอร์เซ็นต์เท่าไหร่นักตอนแรกชายหนุ่มก็ตกใจและแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อยที่หญิงสาวมีท่าทางที่เปลี่ยนไปทั้งคำพูดและการกระทำที่แสดงออกมา จนเขาอดสงสัยไม่ได้เลยว่าเธอเป็นอะไร พูดอะไรไปเธอก็ดื้อไม่ยอมทำตามที่บอกเมื่อคุยกันไม่รู้เรื่องและไม่มีทางเลือกอื่นแล้วคุณชายมาเฟียจึงสั่งให้ลูกน้องคนสนิทไปรับครอบครัวของหญิงสาวมาเพื่อทำการพูดคุยและตกลงกันในเรื่องนี้ถึงแม้ว่าตอนแรกจะรู้สึกหนักใจอยู่บ้างแต่เขาก็ฉลาดพอที่จะใช้คนในครอบครัวมาบีบบังคับเธอแทน และถึงตอนนี้เขาจะยังไม่ได้คำตอบแต่เขาก็มั่นใจว่าทุกคนในครอบครัวจะช่วยพูดให้เธอเปลี่ยนใจอยู่กับเขาต่อไปอย่างแน่นอนใบหน้าหล่อแสยะยิ้มด้วยความพอใจ เพราะไม่ว่าเขาจะอยากได้อะไรเขาก็ต้องได้ ด้วยอำนาจและเงินทองที่มากมายจึงไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งและไม่มีใครที่จะหนีเขาไปได้พ้นถ้าหากว่าเขาไม่อนุญาต“คุณชายจะไปที่ไหนต่อครับ” ระหว่างทางที่รถยนต์คันหรูขับออกมาจากบ้านสวนบรรยากาศภายในรถก็ถูกปกคลุม

ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใครบางคนนั่งรออยู่บนเตียงใบหน้าสวยขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเพราะเธอคิดว่าเขาจะกลับไปแล้วเสียอีก แต่ในความตกใจก็มีความดีใจปนอยู่ด้วยแต่อมีนาก็ไม่ได้แสดงท่าทางดีใจออกมา“ทำไมต้องทำหน้าตกใจแบบนี้ด้วย” น้ำเสียงนิ่งเรียบเอ่ยถามหญิงสาวพร้อมกับมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์“ฉัน… เอ่อ มีนคิดว่าคุณชายจะกลับไปแล้ว” หญิงสาวอ้ำอึ้งจนใช้คำแทนตัวเองผิดแต่ก็ต้องรีบเปลี่ยนเพราะกลัวว่าจะทำให้คุณชายไม่พอใจ“ฉันจ่ายเงินไปเยอะแล้วก็ต้องอยู่ต่อสิ” ร่างสูงเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวท่าทางหื่นกระหาย กลิ่นครีมอาบน้ำหอมๆ จากเรือนร่างของเธอปลุกเร้าอารมณ์ในตัวเขาได้ดีเหมือนกับทุกครั้งใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นท่าทางของเหยื่อสาวเริ่มถอยหลังเดินห่างออกไป จนตอนนี้แผ่นหลังชนผนังไม่มีทางหนีเขาไปได้อีกหัวใจดวงน้อยเต้นรัวทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชิดคุณชายและไม่ว่าจะใกล้ชิดกันอีกกี่ครั้งหญิงสาวก็ไม่ชินอยู่ดี หัวใจของเธอพ่ายแพ้ให้กับผู้ชายคนนี้ทุกครั้งจมูกโด่งก้มลงสูดดมที่ซอกคอขาว ร่างกายกำยำร้อนรุ่มทุกครั้งที่ได้สัมผัสและได้กลิ่นกายสาวประจำตัวเ

สองอาทิตย์ต่อมาไคล์ตัลมาอยู่ที่บ้านสวนกับอมีนาตลอด ทำงานเสร็จก็รีบกลับมาบ้านสวนหาเธอ โดยที่เขาไม่ได้กลับบ้านตัวเองหรือกลับบ้านไปหาภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายเลยสักครั้งบางครั้งเขาก็ไม่ได้คิดถึงคนรอบข้างหรือบางครั้งเขาอาจจะละเลยความรู้สึกของคนรอบข้างไปโดยไม่รู้ตัว เพราะเขากำลังมีความสุขกับอมีนาจนลืมคิดถึงอะไรหลายๆ อย่างไปตอนนี้เขาไม่ได้ติดแค่เรือนร่างสวยงามของอมีนา แต่คุณชายยังคงติดทั้งอาหารที่อมีนาทำอีกด้วย เรียกได้ว่าติดใจจนทานอาหารทั้งเช้าทั้งเย็น พอไปทานที่อื่นก็ยังคิดถึงอาหารฝีมือของอมีนาอยู่ดี“วันนี้คุณชายจะกลับมาทานอาหารที่บ้านไหมคะ” เมษาถามขึ้นมาในระหว่างที่คุณชายมาเฟียกำลังทานอาหารเช้าอยู่“ทำไม” ไคล์ตัลถามขึ้นมาแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางโกรธหรือโมโหให้เมษาแต่อย่างใด“อมีนาจะได้เตรียมอาหารเอาไว้ค่ะ คุณชายจะได้ไม่ต้องเสียเวลามานั่งรอนานๆ” เมษาตอบอย่างเอาใจคุณชายมาเฟียอมีนานั่งเงียบและรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ ถึงเธอจะไม่ได้เป็นคนถาม แต่คำถามของเมษาก็เป็นคำถามที่เธออยากรู้เหมือนกัน“มาสิ ฉันชอบรสชาติอาหารที่นี่” ใบหน้าหล่อยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ ทว่าคำตอบของเขาก็ทำเอาหญิงสาวอีกคนนั่งเข