All Chapters of หลงกลรัก มาเฟียเถื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

ร่างสวยหลบอยู่ในมุมมืดของตึกใหญ่ ถึงเธอจะรีบแค่ไหนก็ต้องรอให้พี่ๆ ออกจากห้องครัวไปก่อน รอให้ทางสะดวกไม่มีใครเธอจึงจะเดินไปตึกของคุณชายได้พี่ๆ แม่บ้านต่างตรวจเช็คความเรียบร้อยภายในห้องครัวกันอย่างละเอียด และพูดคุยเรื่องร้านที่จะไปกินเลี้ยงกันอยู่นาน‘เมื่อไหร่ทุกคนจะออกมานะ’ อมีนาถามตัวเองในใจ ยิ่งรอให้ทางสะดวกคุณชายก็ต้องรอนานและไม่พอใจเธอแน่นอนหญิงสาวสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ เพื่อตั้งสติตัวเอง ก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วรีบเดินผ่านประตูห้องครัวไปทันทีเฮ้อ~อมีนาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อไม่มีใครเห็นเธอ ร่างบางเดินตามมุมของตึกใหญ่เพื่อที่จะไปหาคุณชายที่ตึกด้านหลังที่อยู่ไกลกันพอสมควร“ทำไมถึงมาช้า” คชาที่ยืนรออยู่หน้าตึกถามออกมาด้วยท่าทางที่เคร่งเครียด“คือว่า…” อมีนาไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายสาเหตุจากตรงไหนก่อนดี“รีบเข้าไปได้แล้วอย่าให้คุณชายต้องรอ!” ลูกน้องคนสนิทเปิดประตูห้องใหญ่ให้หญิงสาวได้เดินเข้าไป ก่อนที่เขาจะปิดประตูห้องเอาไว้เหมือนเดิม“ทำไมถึงยังใส่ชุดเดิม” ร่างหนานั่งอยู่โซฟากลางห้องใหญ่เอ่ยถามด้วยท่าทางนิ่งเรียบ ก่อนจะยกแก้วไวน์ชั้นดีขึ้นมาจิบเพื่อระงับอารมณ์พุ่งพล่านที่อยู่ภา

สองวันต่อมาหลังจากที่อมีนาส่งข้อความจบความสัมพันธ์กับคุณชายในวันนั้นเธอก็เอาแต่เก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยพูดคุยกับใครและไม่ค่อยสดใสเหมือนเมื่อก่อน จนทุกคนในครัวรู้สึกสงสัยและแปลกใจไปตามๆ กัน“เป็นอะไรหรือเปล่า” พี่นิดที่ทำหน้าที่แม่ครัวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงในระหว่างที่ช่วยกันทำอาหารอยู่“เปล่าค่ะ” อมีนาตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ สายตายังคงจับจ้องไปที่อาหารที่เธอทำ“ไม่สบายหรือมีปัญหาอะไรบอกพี่ได้นะ” พี่นิดยังคงพูดคุยและแสดงออกถึงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน“มีนไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวยังคงยืนยันคำตอบเดิมเพื่อความสบายใจของคนรอบข้าง“แล้วทำไมถึงดูเศร้าๆ อกหักหรือเปล่า” พี่นิดยังคงถามต่อ“เปล่าค่ะ มีนยังไม่มีแฟนเลยจะอกหักได้ยังไง” ร่างบางปฏิเสธส่วนทางด้านคุณชายก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่อยู่ๆ หญิงสาวก็ส่งข้อความมาแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ส่งข้อความหรือโทรถามเธอ เขาได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ รอให้เธอเป็นฝ่ายโทรมาแต่เธอก็ไม่โทรกลับมาสักทีชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเมื่อทนเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่อยู่ ในเมื่อเธอไม่โทรไม่มาหาเขา เขาก็จะเป็นฝ่ายไปหาเธอเอง“คุณชายจะไปไหนครับ?” คชาถามผู้เป็นเจ้านายด้วย

หลังจากที่เรียนเสร็จอมีนาก็ขึ้นรถไปกับกราฟฟิคเพื่อที่จะได้ไปกดเงินด้วยกันและเธอให้เหตุผลว่าไม่อยากให้กราฟฟิคขับรถวนเอาเงินมาให้เธออีกทว่ากราฟฟิคก็เป็นห่วงในความปลอดภัยไม่อยากให้อมีนานั่งรถเมล์กลับบ้านพร้อมเงินสดติดตัวอีกห้าแสนคนเดียว“ขอบคุณนะ” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณเมื่อกราฟฟิคมาส่งเธอถึงที่หน้าบ้านหลังใหญ่ที่เธออาศัยอยู่ในฐานะคนรับใช้“ไม่เป็นไร เริ่มงานพรุ่งนี้เลยได้ไหม” กราฟฟิคเอ่ยถามก่อนที่หญิงสาวจะลงจากรถ“ได้สิ” อมีนาตอบตกลงก่อนจะโบกมือลารถยนต์คันหรูที่กำลังขับเคลื่อนออกไป“ใครมาส่ง?” ผู้เป็นพ่อที่มาดักรอลูกสาวถามขึ้นมาทันที“เพื่อนที่มหาลัยค่ะ” หญิงสาวตอบไปตามความจริง“ไหนเงิน มีนได้เงินมาให้พ่อไหม” ผู้เป็นพ่อโผล่เข้าไปหาลูกสาวด้วยท่าทางรีบร้อนเมื่อคิดถึงเรื่องเงินขึ้นมา“พ่อคะ พ่อต้องสัญญากับมีนก่อน” ใบหน้าสวยที่เคยสดใสตอนนี้กลับดูเศร้าหมองไม่สดใสเหมือนเมืี่อก่อน“สัญญาอะไร?” ผู้เป็นพ่อถามกลับ“ถ้ามีนให้เงินพ่อไปใช้หนี้ พ่อสัญญากับมีนได้ไหมคะว่าพ่อจะเลิกเล่นการพนัน” ตั้งแต่เด็กจนโตเธอไม่เคยขออะไรพ่อสักอย่าง แต่ถ้าขอได้ก็คงจะเป็นเรื่องการพนันนี่แหละที่เธอไม่อยากจะให้พ่อยุ่งเกี่ยวก

“ขออนุญาตครับ” คชาเดินกลับเข้ามาภายในห้องทำงานใหญ่ด้วยท่าทางคิดหนัก“กลับมาทำไม ฉันสั่งให้ไปรับอมีนาไม่ใช่เหรอ” เจ้านายหนุ่มขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นลูกน้องคนสนิทเดินกลับเข้ามา ทั้งๆ ที่จะต้องไปรับอมีนาตามคำสั่งของเขา“อมีนาบอกว่าไม่ว่างครับ” ลูกน้องคนสนิทก้มหัวตอบผู้เป็นเจ้านาย“ก็บอกว่าให้ไปรับเธอมา” จากน้ำเสียงนิ่งเรียบก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่ดุดันเมื่อลูกน้องคนสนิทไม่ทำตามคำสั่ง“อมีนาไม่บอกว่าอยู่ที่ไหนครับ”คุณชายมาเฟียจ้องมองลูกน้องด้วยสายตาที่เอาเรื่อง เพราะเขาสั่งให้ไปรับเธอมา ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนก็ต้องตามไปรับเธอมาให้ได้“เธอบอกแค่ไม่ว่างแล้ววางสายไป พอโทรไปอีกก็ไม่รับสายครับ”คำตอบของคชาทำเอามาเฟียหนุ่มรู้สึกแปลกใจขึ้นมาไม่น้อย ชีวิตของอมีนาวนเวียนอยู่แค่ที่บ้านกับมหาวิทยาลัย ในเมื่อวันนี้เธอไม่มีเรียนแล้วแต่ทำไมเธอถึงยังไม่ว่าง ยิ่งคิดไคล์ตัลก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจ“ตามไปสืบมาว่าเธอหายไปไหน” น้ำเสียงเด็ดขาดหันไปสั่งลูกน้องคนสนิท“ครับ”คชารับคำสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปสั่งผู้ช่วยอีกคนให้ไปตามสืบเรื่องของอมีนา เพราะเขาต้องพาคุณชายไปพบคู่หมั้นที่ห้างสรรพสิ

“ก็งานแบบเดิมที่เธอเคยทำ งานแบบนี้เธอทำได้สบายอยู่แล้ว จะไปทำงานที่อื่นให้ลำบากทำไม”“คือว่ามีน…” ใบหน้าสวยแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอเข้าใจและรู้ความหมายในสิ่งที่คุณชายพูดมา“เธอคิดว่าจะทำงานใช้หนี้ให้พ่อไปถึงเมื่อไหร่” แววตานิ่งเรียบมองใบหน้าสวยด้วยความสงสัย“มีนไม่มีทางเลือกหนิคะ” คนจนแบบเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะทำงานใช้หนี้ให้หมดถึงแม้ร่างกายและจิตใจจะรู้สึกเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม“ฉันก็กำลังช่วยเธออยู่นี่ไง แล้วเธอรู้ไหมว่าพ่อกับแม่เลี้ยงเธอเข้าบ่อนเกือบทุกวัน ไม่ว่าเธอจะทำงานหาเงินเท่าไหร่มันก็ไม่พอหรอก”คุณชายพยายามเสนอทางเลือกที่ดีที่สุดให้กับหญิงสาวเพียงเพราะเสียดายเรือนร่างสวยงามที่เหมาะกับการนอนครางอยู่บนเตียงมากกว่าต้องมาทำงานหนักและลำบากอยู่แบบนี้หญิงสาวเม้มปากแน่นเมื่อรู้ความจริงที่แสนเจ็บปวดเกี่ยวกับครอบครัว ทั้งๆ ที่เธออดทนและตั้งใจทำงานใช้หนี้ที่เธอไม่ได้ก่อ แต่พ่อกับแม่เลี้ยงต่างก็ไม่สงสารและไม่เห็นใจเธอเลยสักนิด โลกใบนี้ช่างใจร้ายกับเธอเสียจริง“ทำให้ฉันพอใจแล้วเธอจะสบาย” น้ำเสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูของหญิงสาว เพียงแค่ได้ใกล้ชิด ได้สูดดมกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ปร