Semua Bab HOT LOVE อ้อนรักคุณหมอ: Bab 21 - Bab 30

เช้าวันต่อมา“ทำอะไรอยู่ครับ?”คุณหมอหนุ่มไปล้างหน้าแปรงฟันกลับมาก็เห็นนาเดียกำลังเก็บของกินที่ซื้อมาออกจากกระเป๋า เขาจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย“หนูจะเอาขนมไปให้เด็กๆ ค่ะ” นาเดียตอบพร้อมมองหน้าพี่หมอด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บขนมออกจากกระเป๋าเดินทางต่อ“ให้พี่ช่วยมั้ย?” คีรินอมยิ้มให้กับความเปลี่ยนไปของหญิงสาว กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่เธอจ้างคนอื่นเอาขึ้นมาให้เต็มไปด้วยนมและขนมราคาแพง ซึ่งเป็นเสบียงและของโปรดของเธอทั้งนั้น“พี่หมอช่วยหนูเอาออกไปจากเต็นท์ได้มั้ยคะ” นาเดียเอ่ยบอกเสียงอ้อน เมื่อขนมที่เอามานั้นยังเหลืออีกเยอะ“ได้สิครับ ไหนดูซิจะเอาอะไรไปบ้าง” ร่างสูงนั่งลงด้านหน้าเต็นท์ เพื่อจะช่วยเก็บขนมออกมา“ทั้งหมดเลยค่ะ” นาเดียมองขนมที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะตอบด้วยความมั่นใจ ทั้งที่มาอยู่แค่ไม่กี่วันแต่ขนมที่เตรียมมานั้นเยอะจนสามารถอยู่ได้เป็นเดือน เพราะเธอเตรียมมาเผื่อพี่หมอด้วย แต่พี่หมอก็ไม่ยอมกินกับเธอ“หมดนี่เลยเหรอครับ” คุณหมอถามย้ำอีกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ“ใช่ค่ะ หนูว่าเก็บใส่กระเป๋าเหมือนเดิมแล้วยกกระเป๋าออกไปเลยดีกว่าค่ะ” นาเดียพยักหน้าพร้อมกับยืนยันคำเดิม และเสนอวิธีที่เ

“อยู่กรุงเทพไม่เห็นจะมีดาวให้ดูแบบนี้บ้างเลยนะคะ” หลังจากทานข้าวเสร็จนาเดียก็ชวนพี่หมอนั่งคุยกันต่อ“ที่กรุงเทพหาดูยากครับ” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยบอกหญิงสาว“แต่หนูก็ไม่รู้นะคะว่าระหว่างหาดูดาวที่กรุงเทพกับจีบพี่หมออันไหนจะยากกว่ากัน”“นี่ก็ดึกแล้ว พี่ว่าไปอาบน้ำแล้วนอนพักกันก่อนดีกว่า” คีรินรีบพูดตัดบทสนทนานาเดียพยายามจะจีบพี่หมออยู่ตลอดเวลา แต่พี่หมอกลับหาเรื่องไปนอนพัก ช่างเป็นอะไรที่สวนทางกันจริงๆ“อืม… ก็ได้ค่ะ” นาเดียยอมตกลงง่ายๆ แต่ในใจก็แอบคิดแผนไปด้วย“ดึกๆ แบบนี้ก็น่ากลัวเหมือนกันนะคะ” สายตาเฉี่ยวคมมองดูบรรยากาศรอบตัวที่เต็มไปด้วยความมืด“คนอื่นน่าจะนอนหลับกันหมดแล้ว” คีรินเอ่ยบอกในระหว่างที่เดินกลับเต็นท์เพื่อไปเอาอุปกรณ์อาบน้ำ“พี่หมอยืนเฝ้าหนูที่หน้าห้องน้ำหน่อยนะคะ” เมื่อเดินมาถึงห้องน้ำนาเดียก็เอ่ยบอกพี่หมอทันที“พึ่งจะมาอาบน้ำกันเหรอ?” เสียงของเฟย์แฟนสาวของรุ่นพี่ที่บังเอิญมาเข้าห้องน้ำกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนเอ่ยทักขึ้น“ใช่ค่ะ” นาเดียตอบพร้อมรอยยิ้ม“รีบไปกันหรือเปล่า” คีรินเอ่ยถามสองสาวขึ้นมา“ก็ไม่นะ ทำไมเหรอ?” เฟย์ถามขึ้นด้วยความสงสัย“เอ่อ… ช่วยอยู่เป็นเพื่อนน้องตอนอาบ

“บะ เบาหน่อยค่ะ” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างทรมานและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน เมื่อโดนรุกล้ำช่วงล่างอย่างรุนแรง“ยังไม่หายเจ็บอีกเหรอ” คีรินเอ่ยถามเสียงแหบพล่าด้วยความเป็นห่วง ทั้งๆ ที่ยังสอบสะโพกหนาเข้าออกไม่ยอมหยุด“ยะ ยังค่ะ” นาเดียตอบพร้อมกับส่ายหน้ารัวๆ ถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้วแต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บตรงนั้นอยู่ดี“อดทนหน่อยนะ” น้ำเสียงอบอุ่นกระซิบบอกข้างใบหูเล็ก เพราะเขาเองก็ทรมานไม่ต่างกันปึก!! ปึก!! ปึก!!“อึก! พะ พี่หมอ บะ เบาๆ หน่อยค่ะ” ร่างเล็กเอ่ยบอกเสียงเบาอีกครั้งน้ำเสียงก็ขาดหายไปตามแรงกระแทก เมื่อคุณหมอไม่อ่อนโยนกับเธอเลยสักนิด ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่ทำแบบนี้กันแน่มือบางพยายามผลักหน้าอกแกร่งให้ออกห่างเผื่อว่าเขาจะเบาแรงลงไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นผล แถมมือหนายังจับรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างล็อกไว้บนศีรษะไม่ว่าคนใต้ร่างจะขอร้องอ้อนวอนยังไง คีรินก็ไม่ฟังและไม่ทำตามที่เธอขอเลยสักนิด เพราะความคับแน่นและโพรงเนื้อนุ่มๆ ทำให้เขาเผลอสาดความดิบเถื่อนใส่เธออย่างเอาแต่ใจ จนลืมไปเลยว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ“พี่ขอโทษนะ” เมื่อคิดได้ชายหนุ่มก็เบาแรงลงให้เธอได้ปรับตัวก่อน เด

“ทำไมวันสุดท้ายกิจกรรมถึงเสร็จช้าจังเลยล่ะคะ” เพลงขวัญแกล้งเดินเข้ามาถามคีริน ในระหว่างที่เดินกลับไปเต็นท์ด้วยกัน“ก็ปกตินะครับ” คีรินตอบไปตามความคิด เพราะทุกอย่างมีช้า มีเร็ว เป็นเรื่องธรรมดา“แต่ทุกปีเสร็จเร็วกว่านี้อีกนะ” เพลงขวัญชวนคุยไปเรื่อย เพราะปีนี้เธอไม่ได้สนใจเรื่องกิจกรรมอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เธอสนใจคือคีรินมากกว่า‘ทำเป็นพูดดีไปเรื่อย! พี่หมอก็อีกคนคุยกับคนอื่นเพลินจนไม่สนใจหนูเลยนะ’ นาเดียบ่นให้พี่หมอในใจ ก่อนหน้านี้เดินอยู่กับเธอแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับปล่อยให้เธอเดินคนเดียวเฉยเลย“โอ๊ย!!” นาเดียที่เดินตามหลังก็แกล้งเดินสะดุดแล้วล้มลงที่พื้น เพื่อเรียกร้องความสนใจจากพี่หมอ“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”แต่ก็ผิดพลาดไปนิดหน่อย เพราะคนที่มาช่วยเธอคือคุณหมอเรียวสุดหล่อ (แต่ก็หล่อน้อยกว่าพี่หมออยู่ดี)“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”สายตาคมที่มองมา ทำเอานาเดียถึงกับเสียอาการให้กับคุณหมอเรียวอย่างบอกไม่ถูก หน้าตาหล่อๆ มีเสน่ห์ น่าหลงใหล แต่ดูท่าทางแล้วคงเจ้าชู้ไม่เบา ถ้าใครได้เป็นแฟนด้วยคงจะปวดหัวเรื่องผู้หญิงน่าดู“ลุกไหวมั้ยครับ?” คุณหมอเรียวยังคงถามต่อด้วยความเป็นห่วงนาเดียพยักหน้าเบาๆ แทนคำตอบ ส่วนค

เช้าวันต่อมาวันนี้เป็นเช้าที่อาจจะสดใสสำหรับใครหลายๆ คน แต่สำหรับคีรินกับนาเดียแล้วคงไม่ใช่อย่างแน่นอน เพราะกว่าจะเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะกันไปเมื่อคืน ก็ทำเอาเกือบจะไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว“อื้อออ~” ร่างเล็กค่อยๆ ขยับตัวตื่น เมื่อแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาภายในเต็นท์“ตื่นแล้วเหรอครับ?” คีรินที่กลับมาจากอาบน้ำก็เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวนอนทำตาปริ่มๆ ไม่ยอมลุก“พี่หมอไปอาบน้ำทำไมไม่ปลุกหนูด้วยคะ”น้ำเสียงน้อยใจเอ่ยถามเมื่อเขาปล่อยให้เธอนอนอยู่ภายในเต็นท์คนเดียว และไม่สนใจที่จะปลุกเธอไปด้วย“พี่เห็นหนูหลับสบายก็เลยไม่กล้าปลุกครับ”“แต่หนูอยากไปพร้อมพี่หมอ”“ไม่เห็นต้องงอแงเลย เดี๋ยวพี่พาไปก็ได้ครับ” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มนาเดียจัดการเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำให้พร้อม ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินไปด้วยกัน โชคดีที่วันนี้ไม่มีใครมาวุ่นวาย แค่นี้ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นเช้าวันใหม่ที่ดีแล้ว“จะได้ไปเที่ยวตอนไหนคะ”หลังจากที่อาบน้ำเสร็จและเดินกลับมาที่เต็นท์นาเดียก็ถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้“ทานข้าวเสร็จก็ไปเลยครับ”“งั้นหนูเอาโทรศัพท์ไปด้วยดีกว่าเผื่อจะได้ถ่ายรูปสวยๆ” นาเดียรีบหยิบโทรศัพท์ที่ไ