Semua Bab HOT LOVE อ้อนรักคุณหมอ: Bab 31 - Bab 40

“ความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับเพลงขวัญมันจบไปนานแล้ว ตอนนี้เหลือแค่เพียงสถานะเพื่อนเท่านั้นครับ”“จริงเหรอคะ?” แววตากลมโตเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง“จริงครับ พี่จะโกหกหนูไปทำไมล่ะ” คีรินยังคงยืนยันคำเดิม เพราะสถานะของเขากับเพลงขวัญนั้นเป็นเพียงแค่เพื่อนกันจริงๆ“เฮ้อ~ วันนี้เดินทางทั้งวันเหนื่อยจังเลยค่ะ” นาเดียเริ่มทำตัวไม่มีแรง แขนทั้งสองข้างก็เกาะพี่หมอเอาไว้แน่น พอได้ยินแบบนี้ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย“เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องครับ” ไม่มีทางที่สุภาพบุรุษอย่างคุณหมอคีรินจะปล่อยให้หญิงสาวเดินกลับห้องคนเดียวแน่นอน“หนูปวดขา ปวดไปหมดทั้งตัวคงเดินไม่ถึงห้องหรอกค่ะ” นาเดียรีบอ้อนพี่หมอทันที“ปวดขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ใบหน้าหล่อเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย เพราะเมื่อกี้ยังเดินมาด้วยกันดีๆ อยู่เลยนาเดียพยักหน้าให้แทนคำตอบ พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน“หนูขอนอนห้องพี่หมอได้มั้ยคะ”“ไม่…” ยังไม่ทันที่คีรินจะได้ปฏิเสธ เขาก็โดนคนตัวเล็กพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน“วันนี้พี่หมอปล่อยให้หนูงอนทั้งวันเลยนะคะ” นาเดียรีบหาข้ออ้างเพื่อให้คุณหมอเห็นใจ“แต่พี่ก็อธิบายทุกอย่างให้หนูฟังแล้วไงครับ”“ไม่รู้ล่ะ ยังไงวันนี้หนูก็จะน

เช้าวันต่อมามหาวิทยาลัยวันนี้เป็นวันที่นาเดียมีเรียนทั้งวัน จากตอนเช้าลากยาวไปจนถึงตอนเย็น ซึ่งเมื่อคืนเธอเลือกที่จะกลับมานอนที่ห้องเพราะพี่หมอจะต้องไปทำงานแต่เช้า และอีกอย่างเธอก็อยากจะให้เวลาส่วนตัวพี่หมอบ้าง“มาแล้วเหรอ” คริสตัลทักขึ้นเมื่อเห็นนาเดียเดินเข้ามา หลังจากที่นาเดียไม่ได้มาเรียนเกือบทั้งอาทิตย์“เป็นยังไงบ้างนาเดีย” ตามด้วยเสียงไอรินที่ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงอีกคน และตลอดทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาทำให้เธอไม่อยากจะกลับบ้าน เพียงเพราะไม่อยากจะโกหกคุณหญิงเกี่ยวกับเรื่องของนาเดีย“ก็สนุกดีนะ อยากให้พวกมึงได้ลองไปดู” นาเดียรีบแนะนำเพื่อน อยากจะให้ทุกคนลองไปดู ลองไปใช้ชีวิตกับธรรมชาติและความลำบาก จะได้รู้ว่ายังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องการความช่วยเหลือและลำบากจริงๆ“ไม่มีทาง!” ไทเกอร์ตอบเสียงแข็ง ใช้ชีวิตแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่รู้จะไปทำให้ตัวเองลำบากทำไม“เกิดมาสบาย ไม่เคยรู้จักความลำบากก็แบบนี้แหละ” นาเดียพูดประชดไทเกอร์“มึงดูผอมลงนะได้กินข้าวบ้างมั้ยเนี่ย” ออสตินที่นั่งมองอยู่ก็ถามขึ้นอีกคน“กินสิ ฮันน่ามันจ้างคนขึ้นไปส่งอาหารให้ตั้งหลายครั้ง” นาเดียตอบไปตามความจริง ถึงจะไปอยู่ลำบากบน

เช้าวันต่อมาเวลา 05:00 น.ครืด ครืดคีรินงัวเงียตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังรบกวนในช่วงเวลาที่กำลังนอนหลับสบาย“สวัสดีครับ” คุณหมอรีบกดรับสายเพราะกลัวว่าหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆ จะตื่น(มีเคสด่วนครับ คุณหมอเตรียมตัวให้พร้อมอีกสิบนาทีน่าจะถึงคอนโดครับ) ปลายสายบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ“ได้ครับ” คีรินตอบตกลงก่อนจะวางสายไป แล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จทันเวลา โดยที่ไม่ต้องถามอะไรกลับ เพราะเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับเขาบ่อยแล้วคุณหมอมองหญิงสาวที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงกว้าง ตอนนี้ยังเช้าอยู่คงต้องปล่อยให้เธอได้นอนต่ออย่างสบายใจพอดีมีเคสด่วน พี่ต้องรีบไปคีรินตัดสินใจเขียนโน๊ตวางไว้ที่โต๊ะเล็กๆ ข้างเตียงให้นาเดีย ก่อนจะเดินออกจากห้องไปร่างสูงสง่าเดินขึ้นรถตู้สีดำด้วยท่าทางเร่งรีบ ก่อนที่รถตู้จะขับออกไปด้วยความรวดเร็ว“เกิดอะไรขึ้นครับ” เมื่อขึ้นมาบนรถคีรินก็ถามชายหนุ่มที่ทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดขึ้นทันที“พอดีมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยครับ”“คงไม่นิดหรอกมั้งครับถ้าจะขับรถเร็วขนาดนี้” คีรินเอ่ยท้วงขึ้น“….” บอดี้การ์ดถึงกับเงียบไป“แล้วใครเป็นอะไรครับรอบนี้”“คุณคิมหันต์โดนยิงครั

@มหาวิทยาลัยเวลา 16:00 น.วันนี้มีเรียนช่วงเย็นแค่วิชาเดียวเมื่อมาถึงนาเดียก็นั่งรอเพื่อนๆ ด้วยท่าทางคิดหนัก เพราะใกล้จะครบกำหนดข้อตกลงระหว่างเธอกับพี่หมอแล้ว แต่เธอก็กลัวว่าพี่หมอจะไม่เปลี่ยนใจ และคิดว่าที่ผ่านมาทั้งหมดพี่หมออาจจะทำไปตามธรรมชาติของผู้ชายตามที่กวินบอกเธอเอาไว้ ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มนั่งรอไม่นานเพื่อนๆ ต่างทยอยกันมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามเธอเลยสักคำ เพราะดูจากสีหน้าและท่าทางแล้วถามไปก็คงจะไม่ได้คำตอบอยู่ดีแต่พอฮันน่ามาถึงนาเดียก็หันมาสังเกตอาการของฮันน่าแทน เธออยากจะรู้เหมือนกันว่าฮันน่ากับพี่หมอมีเรื่องอะไรปิดบังเธออยู่ หรือว่าทั้งสองคนจะแอบคุยกันลับหลังเธอส่วนฮันน่าก็ทำตัวเลิ่กลั่กมีพิรุธสุดๆ เพราะโดนจ้องด้วยสายตาที่คอยจับผิดอยู่ตลอดเวลา จนเธอไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงถึงจะไม่ให้นาเดียจับโป๊ะเธอได้“ถ้ามีเรื่องอะไรปิดบังอยู่ก็ให้พูดมาตรงๆ ทำตัวมีพิรุจอยู่ได้ ทำอะไรผิดรีบสารภาพมาเลยนะ” นาเดียพูดขึ้นมาเสียงแข็งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำเอาเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัย เพราะไม่รู้ว่านาเดียหมายถึงใคร“….” ฮันน่าถึงกับเงียบ เพราะไม่รู้ว่านาเดียพูดถึง

เวลา 22:00 น.หลังจากบทรักรอบที่สามจบลง ร่างกำยำที่เปลือยเปล่าก็เดินโทงเทงไปเข้าห้องน้ำ โดยที่ไม่ได้มีความเขินอายแต่อย่างใดสายตาเฉี่ยวคมนอนมองร่างกายอันสมบูรณ์แบบด้วยความหลงใหล ผู้ชายอะไรดูดีไปหมดทุกอย่าง ดีจนเธอหาที่ติไม่ได้เลยครืด ครืดร่างเล็กมองตามจนคุณหมอเข้าห้องน้ำไป เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูก็ดังขึ้นมา มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูด้วยความแปลกใจ ใครกันนะถึงได้โทรมาดึกขนาดนี้ไอรินใบหน้าสวยขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัย เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ“มีอะไร” นาเดียเอ่ยถามปลายสายด้วยน้ำเสียงปกติ(เดียอยู่ไหนเหรอ) ไอรินถามขึ้นเสียงเบา“ทำไม” นาเดียไม่สนใจที่จะตอบคำถาม แต่เลือกที่จะถามไอรินกลับไปแทน(คือคุณหญิงโทรมาถามหาเดียน่ะ เห็นบอกว่าโทรไม่ติด) ไอรินเริ่มเข้าเรื่องทันที“อ๋อ! พอดีแบตหมดพึ่งจะได้ชาร์จ”(ถ้าคุณหญิงโทรหาก็บอกว่าไปนอนที่คอนโดฮันน่านะ)“ทำไมต้องตอบแบบนั้นด้วย”(ก็รินคิดไม่ทัน ก็เลยตอบคุณหญิงไปแบบนั้น)ไอรินที่หัวอ่อน ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาตอบคุณหญิงจึงเลือกที่จะตอบไปแบบง่ายๆ เหมือนกับทุกครั้ง“ก็ได้”(แล้วก็อย่าลืมบอกคุณหญิงนะว่าช่วงนี้เรียนหนัก กิจกรรมเยอะ ก็เลยไม่ไ