All Chapters of ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง: Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ 26/2 เรื่องอับอายในโรงน้ำชาอวี้หลิว หม่าลั่วสะบัดแขนใส่เหวินไป๋เหลียน ประคองน้องสาวที่ยังคงสะอื้นไห้อย่างเสียขวัญออกไปจากโรงน้ำชา และพาไปขึ้นรถม้าที่มาจอดรอเมื่อรถม้าออกไปได้ระยะหนึ่งเสียงสะอื้นก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะ หญิงสาวบอบบางในชุดสีขาว หน้าตาค่อยๆเปลี่ยนกลับสู่สภาพเดิม ดวงตาดอกท้อสีเงินเย็นชาทอประกายอันตรายจนหม่าลั่วขนอ่อนลุกชัน“คุณหนูถูกนางตบหน้าเสียแรง เจ็บหรือไม่ขอรับ”“หึ! อย่างนางน่ะหรือจะมีปัญญาแตะต้องข้า ที่นางตบโดนคือม่านพลังของอัคคีนิลกาฬต่างหาก หม่าเกอคอยดูเถอะว่ามนุษย์ไร้ซึ่งพลังธาตุ หากสัมผัสกับเข้าพลังของอัคคีนิลกาฬจะเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ ท่านรีบไปหาหวังเหลียงดีกว่า ข้ามีธุระอย่างอื่นที่ต้องทำก่อนกลับหอโอสถ” กล่าวจบรวี่เยว่และหุ่นภูตก็หายไปจากตรงนั้นเพียงชั่วระยะเวลาอันสั้น ข่าวซุบซิบนินทาเรื่องฮูหยินเอกของท่านเสนาธิการทหารหวังเหลียง หึงหวงสามีจนหน้ามืดตามัว ถึงขั้นลุกขึ้นมาด่าทอ ทำร้ายร่างกายหญิงสาวผู้บริสุทธิ์ ซึ่งไม่รู้เรื่องรู้ราวอันใดด้วยเลย ต่อหน้าธารกำนัลจำนวนมากในโรงน้ำชา ได้ถูกเล่าต่อจนแพร่กระจายไปทั่วเมือง รวดเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่งสำนักเสนาธิ

บทที่ 27/2 วิกฤติในจวนเสนาธิการรวี่เยว่นั่งกินอาหารเช้าอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หลังจากที่เสี่ยวเฮยมาวสั่งให้แมวจรจัดแถวหอโอสถเยว่เสียง ไปสืบข่าวเรื่องความเคลื่อนไหวในจวนเสนาธิการ และกลับมารายงานอย่างไม่ขาดตกบกพร่องในเวลานี้เสี่ยวเฮยมาวคือราชันย์แห่งแมวของเมืองหลวง! แมวทุกตัวยอมสวามิภักดิ์และเรียกมันว่า องค์ราชันย์ เมี้ยวววและด้วยความดีความชอบที่เสี่ยวเฮยมาวสร้างขึ้น รวี่เยว่จึงมอบกัญชาแมวสวรรค์เป็นรางวัลขอบคุณ ร่างยักษ์กำลังผ่อนคลาย นอนแผ่หลาให้จวี๋จื่อนวดพุงอย่างสบายใจ“คุณหนูเจ้าคะ อาฝานมาเจ้าค่ะ” ชุนอิ่งที่กระเตงเจ้าก้อนแป้งเข้าเอว เดินมาบอกหญิงสาวด้วยท่าทางกระตือรือร้นกว่าปกติ ในดวงตาของนางเต็มไปด้วยประกายแห่งความพึงพอใจแอบแฝงอยู่“ขอบคุณเจ้าค่ะพี่ชุนอิ่ง ข้ากำลังรอข่าวจากฝานเกออยู่พอดี” ร่างบางรีบกินโจ๊กจนหมด ลุกเดินตามคนสนิทไปพบหม่าฝาน“ฝานเกอ มีข่าวอะไรมาแจ้งข้าบ้างวันนี้” รวี่เยว่ทักทายอีกฝ่ายด้วยคำเรียกขานคุ้นเคยแต่กระนั้นชายหนุ่มกลับค้อมตัวแสดงความเคารพนางอย่างนอบน้อม“คุณหนู เวลานี้จวนเสนาธิการกำลังวุ่นวายน่าดูเลยขอรับ เพราะเมื่อคืนนี้หวังเหลียงยื่นหนังสือหย่า และผ้าแพรสำ

บทที่ 28/2 คิดถึงเจ้ารวี่เยว่ประคองกระถางดอกไม้ในมืออย่างระมัดระวัง กล่าวขอบคุณอีกฝ่ายเสียงหวาน นำไปวางไว้บนโต๊ะเล็กข้างโต๊ะทำงาน“ช่วงที่ข้าไม่อยู่ ยังมีใครมาเกาะแกะรวี่เยว่น้อยของข้าอยู่หรือเปล่า” ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจแต่ก็อดที่จะถามไถ่ออกมาไม่ได้อี้หรงลอบกลอกตาขึ้นฟ้า องค์ไท่จื่อทราบอยู่แล้วจะถามเพื่อ?! ก่อนจะไหน้ำส้มแตก ทางที่ดีช่วยสารภาพความในใจกับรวี่เยว่เสียก่อน! เพราะดูจากลักษณะแล้ว หญิงสาวยังไม่รู้จักความรักด้วยซ้ำ สุดหล่ออันดับสองอย่างมันจะบ้าตาย!รวี่เยว่เอียงหน้ามองคนถามตาปริบๆ พลันเกิดความคิดขึ้นมา หรือว่าองค์ไท่จื่อต้องการเป็นผู้ปกครองของนางอีกคน ถึงได้เอ่ยถามนางด้วยคำถามนี้ เหมือนอย่างที่ชินอ๋องเขียนมาถามนาง ไวเท่าความคิดหญิงสาวจึงเอ่ยปากถามชายหนุ่มออกไปตรงๆ“พี่ชายถามข้าเช่นนี้ เพราะต้องการจะมาเป็นผู้ปกครองของข้าหรือเจ้าคะ”แค่กๆ คราวนี้เป็นฮั่วเฮ่อฉีที่สำลักน้ำลายพรืดดด กร๊ากกก ฮ่าๆๆๆๆ! ทั้งอี้หรงและเสี่ยวเฮยมาวที่เพิ่งกลับเข้ามา ไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์ขัน ในความไร้เดียงสาเรื่องความรักของรวี่เยว่ได้อีกต่อไป ทั้งแมวมีปีกทั้งลูกสุนัขปุกปุย ต่างพากันหัวเราะจนตัวงออยู่

บทที่ 29/2 สารภาพรักแบบชัดๆ …แดนเทพ มหาเทพทั้งสองและมหาเทวี ต่างนั่งบิดแขนเสื้อของตนจนแทบขาด โดยเฉพาะมหาเทวีเฟิ่งหนี่ว์ นางเขินไปกับศิษย์รักด้วย “แหม ศิษย์รักของข้านี่เกิดมาพร้อมชะตาหงส์โดยแท้ ถึงจะถูกคนชั่วพยายามเปลี่ยนชะตา ดึงนางลงมาให้ตกต่ำ แต่ก็ทำได้เพียงไม่นาน หงส์ตัวนี้ก็กลับมาผงาดอย่างสง่างามบนฟากฟ้าอีกครั้ง และที่สำคัญไม่ใช่แค่หนึ่งตำหนัก แต่มีถึงสามตำหนักที่แย่งชิงนางกัน โฮะๆๆๆ” มหาเทวีหัวเราะเสียงสูงด้วยความสะใจ “เมียจ๋าพูดถูกที่สุด นี่ ชิงหลง เมื่อไหร่เมียเจ้าจะออกจากการกักตนหรือ จะได้มาร่วมชื่นชมคนโปรดสวรรค์ไปพร้อมๆ กันกับพวกเรา” มหาเทพหวงหลงรินสุราน้ำค้างหยกห้าพันปีให้ศรีภรรยาอย่างเอาใจ ขณะหันไปถามสหาย “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ออกมาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ” มหาเทพชิงหลงเอนกายอย่างเกียจคร้าน มือยกจอกสุราขึ้นจิบด้วยท่วงท่าสง่างาม “เจ้าไปเร่งนางหน่อยมิได้หรือชิงหลง” มหาเทพหวงหลงลองถามไถ่ “เฮอะ! ข้ายังไม่อยากถูกเพลิงมังกรแผดเผาจนหมดหล่อ ใครอยากเร่งให้นางออกจากการกักตน ก็เชิญไปเร่งเองเถิด ข้าไม่เอาด้วยคนล่ะ” มหาเทพชิงหลงแค่นเสียง ทำท่าขนลุกขนพองยามนึกถึงศรีภรรยาตอนอาละวาด

บทที่ 30/2 มารดากับบุตรชายมือบางหยิบกระดาษที่มีรายชื่อขึ้นมาดู ดวงตาดอกท้อเย็นชายิ่งกว่าเก่า “คืนนี้ส่งคนไปพา เหวินฉาน มาหาข้า”เสียงของรวี่เยว่เย็นเยียบ อุณหภูมิในห้องลดลงกระทั่งเสี่ยวเฮยมาวยังรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงนี้ ดวงตาสีเขียวของมันวาวโรจน์ดูราวกับกำลังพอใจ“อาาา อากาศร้อนๆ แบบนี้ ได้ไอเย็นมาช่วยคลายร้อนค่อยดีขึ้นหน่อย รวี่เยว่ เจ้าอย่าเพิ่งเก็บไอเย็นล่ะ ข้ากำลังสบาย”“…” รวี่เยว่ มีแบบนี้ด้วยหรือเจ้าคะหม่าลั่วลอบยิ้ม รีบออกไปสั่งการตามคำสั่งของรวี่เยว่ก่อนจะหลุดขำเหวินฉาน คือพี่ชายของเหวินกุ้ยเหริน หรือก็คือลุงของหวังเหลียง ชายชรามีตำแหน่งเป็นหมอหลวง ทำงานใกล้ชิดนักปรุงโอสถของราชวงศ์ จึงไม่แปลกใจที่เขาจะเรียนรู้วิธีปรุงโอสถ มาจากผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นหลังออกมาจากหอโอสถเยว่เสียง หวังเหลียงก็สั่งให้คนบังคับรถม้าตรงกลับจวนทันที มีเรื่องที่เขาต้องคุยกับมารดาเรือนฟาหยางฮูหยินผู้เฒ่าเหวินเอนกายอยู่บนตั่งด้วยอารมณ์หดหู่ หลังจากเหวินไป๋เหลียนถูกส่งไปอยู่วัดเมื่อเช้านี้ หลานสาวคนโปรดก็ถูกสั่งกักบริเวณห้ามออกจากเรือน ห้ามกระทั่งไม่ให้มาพบนางในขณะกำลังทอดถอนใจอยู่นั้น หวังเหลียงก็