Semua Bab ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง: Bab 31 - Bab 40

บทที่ 16 ภารกิจพิสูจน์ความสามารถ /2 หน้าทางเข้าป่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ ชินอ๋องอวี้เหวินเทียนหยาเดินเคียงข้างมากับรวี่เยว่ นำเด็กสาวมาส่งยังทางเข้าป่าเพื่อทำภารกิจด้วยตนเอง ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา ฉายแววกังวลระคนห่วงใยออกมาอย่างชัดเจน จนหลายคนเหลือบมองท่านหญิงเมิ่งที่ยืนอยู่ข้างองค์ราชินีด้วยสายตาหลากหลายอารมณ์ เฉียนเยียนหรานที่ยืนรวมกลุ่มอยู่กับศิษย์คนอื่นๆลอบยิ้ม ในใจกำลังสาปแช่งให้รวี่เยว่ตกตายด้วยฝีมือสัตว์อสูรระดับสูงในป่า “รวี่เยว่ระวังด้วย อย่าให้ตัวเองต้องเป็นอันตราย หากไม่ไหวจริงๆ ให้ยิงพลุสัญญาณ ข้าจะเข้าไปรับเจ้าออกมาเอง” เขาคาดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสของหอบำเพ็ญ จะกดดันให้รวี่เยว่ต้องทำการพิสูจน์ตนเองเร็วขนาดนี้ ตบะของนางยังไม่ถึงระดับหยวนอิงด้วยซ้ำ ตัวเขาคัดค้านอย่างไรก็ไม่เป็นผล สุดท้ายจึงต้องจำยอมปฏิบัติตามกฎที่บัญญัติไว้ ความจริงระดับตบะของรวี่เยว่ผ่านระดับหยวนอิงมาพักหนึ่งแล้ว นางแค่รอให้ผ่านวันปักปิ่นไปก่อนถึงจะยอมเปิดเผยพลังที่แท้จริง เมิ่งเฟยหลิงกำหมัดใต้แขนเสื้อแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ เมื่อได้เห็นสีหน้าและแววตาอ่อนโยนของอวี้เหวินเทียนหยา ยามทอดมองรวี่เยว่ ทีกับนางเขามีแต่ค

บทที่ 17 เสี่ยวเฮยมาว/2 “ข้ามอบให้ท่านได้เจ้าค่ะ เพียงแต่…ท่านต้องกลับไปกับข้า เพราะอาจารย์หญิงสั่งไว้ว่า อะ แฮ่ม” รวี่เยว่ดึงมือที่กำใบกัญชาแมวกลับมา เงยหน้าสบตาแมวยักษ์ตรงหน้า กระแอมเล็กน้อย ก่อนถ่ายทอดคำสั่งที่ได้รับมาจากมหาเทวี “เสี่ยวเฮยมาว ลูกศิษย์ของข้าเป็นผู้ที่ได้รับเลือกจากสวรรค์ เจ้าจงติดตามนางออกไปจากป่า ทำหน้าที่สหายที่ดีของนาง หากเจ้าไม่เชื่อฟัง ข้าจะส่งสายฟ้ามาหวดก้นปุกปุยของเจ้าเสีย!” กล่าวจบรวี่เยว่ก็แบมือทั้งสองข้างออกพร้อมกัน อัคคีหิรัณย์และอัคคีนิลกาฬปรากฏต่อสายของเสี่ยวเฮยมาว “มหาธาตุหยินหยาง!!! นี่เจ้าครอบครองมหาธาตุหยินหยางจริงๆ อย่างนั้นรึมนุษย์” ร่างยักษ์กระโจนผลุงมาหยุดอยู่ตรงหน้ารวี่เยว่ ดวงตาจ้องมองไฟธาตุทั้งสองอย่างตื่นตะลึง รวี่เยว่ไม่สามารถกลั้นยิ้มได้อีกต่อไป เมื่อได้เห็นความนุ่มฟูในระยะประชิด นางดับไฟธาตุในมือ เอากัญชาแมวสวรรค์ออกมามอบให้พยัคฆ์อนธการ อีกฝ่ายรีบรับไปอย่างลิงโลดหลังจากถูๆไถๆ สูดดมไปได้ครู่หนึ่ง อาการแมวยักษ์เมากัญชาสวรรค์จึงปรากฏ รวี่เยว่รีบฉวยโอกาส เขย่ากระพรวนสายรุ้งพร้อมเอ่ยถามน้ำเสียงเว้าวอน กรุ๊ง กริ๊ง “พ่อพยัคฆ์สุดหล่อ กลับไป

บทที่ 18/2 โทสะขององค์ราขา องค์ราชินีที่อยู่ ณ ตรงนั้นด้วยถึงกับหน้าม้าน เหลือบไปเห็นสายตาคมกริบราวสังหารคนได้ของอวี้เหวินเทียนหยา นางรีบหลบตาอีกฝ่าย แสร้งเหลือบมองสวามีที่สีหน้าเริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ “มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอย่างนั้นรึธิดาเทพ!” องค์ราชา อวี้เหวินเทียนเหิง แววตาแข็งกร้าว เมื่อรู้ว่ามีคนกล้าลอบทำร้ายธิดาเทพ นั่นเท่ากับไม่เห็นองค์ราชาอย่างเขาอยู่ในสายตา ตำแหน่งธิดาเทพเขาเป็นผู้แต่งตั้ง นางประหนึ่งเป็นตัวแทนของเขา เมื่อต้องออกไปพบผู้คนในมหาพิภพทงเทียนเหอ แตะต้องนางก็เท่ากับแตะต้องเขา! รวี่เยว่ที่ยืนก้มหน้าปิดปากเงียบมาตลอด เผยสีหน้าเจ็บปวดระคนผิดหวัง ดวงตาดอกท้อคู่งามรื้นน้ำสั่นระริก ล้วงบางอย่างออกมาจากแหวน มอบให้องค์ราชาผ่านอวี้เหวินเทียนหยา “เพคะ ฝ่าบาท หากไม่ได้ท่านเย่หมิง ป่านนี้หม่อมฉันคงสิ้นชื่อไปแล้ว นี่คือหลักฐานที่หม่อมฉันเก็บมาจากศพของมือสังหารเหล่านั้นเพคะ” เสียงของนางสั่นเครือ น้ำตาเม็ดโตราวไข่มุกไหลรินอาบดวงหน้าสะคราญ งดงามบอบบางราวดอกสาลี่ต้องหยาดฝน หลายคนเห็นแล้วอดปวดใจไม่ได้ คงมีเพียงองค์ราชินีที่นั่งกำหมัดใต้แขนเสื้อแน่น แอบบริภาษเด็กสาวอย

บทที่ 19/2 การเอาคืนของธิดาเทพ“ข้าไม่ผิด! ข้าไม่รู้นี่ว่ารวี่เยว่พาพยัคฆ์อนธการกลับมา ใครใช้ให้นางปิดปากเงียบไม่ยอมบอกว่าแมวตัวนั้นคือราชันย์แห่งภูผากันล่ะ หากจะโทษก็ต้องโทษนาง นางตั้งใจให้ผู้อื่นเข้าใจผิดเองนะ”เพียะ! เสียงหลังมือกระทบใบหน้าของเฉียนเยียนหรานดังขึ้น ร่างของหญิงสาวกระเด็นไปหลายจั้ง รวี่เยว่ยืนแผ่ไอสังหารดำทะมึนครอบคลุมไปทั้งโถง บรรยากาศหนาวเยือกเข้ากระดูก น่าพรั่นพรึงพอๆกับไอสังหารของอวี้เหวินเทียนหยายามไม่สบอารมณ์ในพริบตาต่อมารวี่เยว่แวบมาปรากฏตรงหน้าของเฉียนเยียนหราน ก้มลงจิกผมของอีกฝ่ายลากไปเหวี่ยงลงเบื้องหน้าเสี่ยวเฮยมาวอย่างไม่ออมแรงปั้ก! โอ้ยยย“ช่างโง่เง่าสามหาวไม่รู้สำนึก ตำแหน่งของข้าคือธิดาเทพ เจ้าลืมไปแล้วรึ! ดูท่าว่าที่ผ่านมาข้าคงใจดีกับเจ้าเกินไปสินะเฉียนเยียนหราน จะยอมคุกเข่าโขกศีรษะให้ท่านเย่หมิงดีๆ หรือต้องให้ข้าใช้กำลังบังคับ!!” กล่าวจบก็ปล่อยแรงกดดันกระแทกเฉียนเยียนหรานจนเข่าทรุดร่างยักษ์บนตั่งยกอุ้งเท้าขึ้นมา กางกรงเล็บสีดำยาวโง้งคมกริบให้เห็น ปรายตามองหญิงสาวบนพื้นอย่างข่มขู่“ข้ารอเจ้าขอขมาอยู่นะ แต่หากชักช้าไปกว่านี้ ข้าจะเริ่มอารมณ์เสีย…ยังจำ

บทที่ 20/2 ความลับที่ซ่อนไว้เรื่องที่นางหน้าเหมือนใครนั้นหาใช่สิ่งที่นางให้ความสำคัญ เป้าหมายสำคัญคือการกลับไปเล่นงานคนตระกูลหวังรวี่เยว่และเสี่ยวเฮยมาวตรงไปหาแม่นมชุนรวมถึงบ่าวไพร่ ซึ่งนางสั่งให้ย้ายไปพักยังโรงเตี๊ยมใกล้ที่ว่าการเมืองในคืนนี้ จากนั้นจึงกลับขึ้นภูผาครึ่งเดือนต่อมารวี่เยว่ลงมาทำพิธีปักปิ่นที่ร้านเฟิ่งหนี่ว์ ทว่าครานี้ชินอ๋องตามลงมาด้วย เขามอบปิ่นที่สั่งทำพิเศษให้แม่นมชุนใช้ในงานพิธี ชายหนุ่มทอดมองเด็กสาว ที่เวลานี้กลายเป็นหญิงสาวเต็มตัวด้วยสายตาภาคภูมิใจหลังเสร็จพิธีรวี่เยว่จึงบอกเจตจำนงของตน เรื่องที่อยากไปเมืองหลวงของอาณาจักรอู๋ซาง เพื่อจัดการธุระที่ค้างคามานานให้เสร็จสิ้น อวี้เหวินเทียนหยานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าอนุญาตให้นางทำตามใจ“ได้ หากเป็นความปรารถนาของเจ้า รอข้าสะสางงานที่คั่งค้างไว้เสร็จเรียบร้อยเมื่อไหร่จะรีบตามไปทันที อีกไม่กี่เดือนก็จะถึงงานประลองใหญ่ของอาณาจักร เจ้าก็ดูแลตัวเองให้ดีๆ” จากนั้นจึงหันมากล่าวกับพยัคฆ์อนธการ”ท่านเย่หมิง ข้าคงต้องรบกวนท่านช่วยดูแลรวี่เยว่แทนข้าด้วย”“ท่านอ๋องไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ใครกล้ามาหาเรื่องนาง ข้าจะจับคนผู้