Lahat ng Kabanata ng ชีวิตบัดซบเพราะมาต่างโลก เลยสร้างปาร์ตี้ไปโค่นพระเจ้าซะเลย: Kabanata 51 - Kabanata 60

〝 ใหญ่จัง... 〞〝 ใหญ่เวอร์เลย 〞〝 สุดยอดเลยแฮะ 〞 มีอา เมอร์ลินและกรต่างก็แสดงปฏิกิริยาออกมาต่างกัน แต่ที่เหมือนๆกันก็คือ ความตะลึงและประทับใจ เมื่อพบกับอาคารขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า หลังจากเดินเท้าจากอิกดราซิลโฮเทลเข้าสู่ศูนย์กลางของเมืองเพียง 10 นาที อาคารทั้งหมดถูกสร้างจากหินแกรนิตสีน้ำเงินโทนดำดูภายนอกน่ายำเกรง ลายของผนังและกำแพงภายนอกคล้ายกับการวางตัวของอิฐที่สับหว่างไปมาอย่างมีระเบียบ จากภายนอก กรพอจะคาดคะเนความสูงได้เกือบ 7 เมตร และเมื่อใช้หน้าต่างตั้งค่าตรวจสอบแผนผังก็พบว่าภายในเป็นอาคารขนาดใหญ่และมีถึง 4 ชั้น ลานกว้างขนาดใหญ่ซึ่งเป็นทางเดินติดต่อระหว่างประตูอาคารและซุ้มทางเข้าขนาดใหญ่ติดกับกำแพง และซุ้มทางเข้านี้เอง ที่มีตัวอักษรสีแดงขนาดใหญ่สลักไว้ตรงกลางของป้ายสูงพอๆกับตัวอาคารเหนือหัวของพวกกรถูกเขียนเอาไว้ เป็นชื่อของอาคารแห่งนี้ว่า... 『กิลด์นักผจญภัยประจำเมืองคาลิโอน่า』ข้างในเองก็สุดยอดไม่แพ้กันเลยแฮะ ทันทีที่ทั้งสามคนเดินผ่านซุ้ม และผ่านประตูไม้ขนาดใหญ่กว่า 3 เมตรเข้ามาถึงภายในกิลด์นักผจญภัย ก็พบกับบรรยากาศแปลกๆ ขอ

หลังจากค่ำคืนอันเป็นนิรันดร์ของทั้งสามคนจบลง ยามเช้าก็ได้มาถึง... ภายใต้ผ้าห่มบนเตียงสีขาวบริสุทธิ์ ทั้งสามคนที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ได้นอนกอดกันกลมโดยมีเด็กหนุ่มนามว่า กร คั่นกลาง แสงอาทิตย์อุ่นๆ ของฤดูร้อนลอดผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบร่างของทั้งสาม แต่มีเพียงกรเท่านั้นที่ตื่นจากภวังค์เพราะมัน ทันทีที่ตื่น กรสัมผัสได้ถึงผิวกายอันแสนวิเศษ ที่แนบชิดกับเขาตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากมีอาและเมอร์ลินที่กำลังนอนหลับสนิทเคียงเขาซ้ายขวา และใช้ร่างของกรแทนหมอนข้างนั่นเอง...ไม่ต้องมีคำบรรยาย...เมื่อคืนนี้เป็นคืนที่สุดยอดจริงๆเลย... ในหลายๆความหมายอาจจะเสียมารยาทกับพวกเธอไปหน่อย แต่ถ้าจะนับจากประสบการณ์ในลูป คงพูดไม่ได้ว่านี่เป็นครั้งแรกแต่ส่วนหนึ่งก็ต้องขอบคุณประสบการณ์พวกนั้นบ้างแหล่ะนะ... เลยทำให้นำได้อย่างดี สมเป็นลูกผู้ชายกับเขาหน่อย ในขณะที่คิดแบบนั้น มีอาและเมอร์ลินที่สัมผัสกายของกรได้ละเมอครางออกมาเบาๆ และขยับใบหน้าเข้ามาซุกที่อกของเขาแนบชิดกว่าเดิมดูจากการเคลื่อนของดวงอาทิตย์ ตอนนี้ก็เกือบ 9 โมงแล้ว... นี่พวกเราหลับยาวขนาดน

หลังจากที่ชาลอตต่อสู้ครั้งแรก ก็ผ่านมาเกือบชั่วโมงแล้ว... และอีกประมาณ 5 นาทีจะบ่ายโมงพวกเราพาเธอต่อสู้จนถึงชั้นที่ 5 เลยหล่ะ... แต่เลเวลเริ่มขึ้นยากมาก หลังจากเลเวล 50 หน่ะนะ..ถ้าใช้ตรรกะของเกม MMORPG ละก็... ยังไงการเก็บเวลจากมอนมันต้องช้ากว่าการทำเควสอยู่แล้วเพียงแต่ในเรื่องจริง การทำเควสมันไม่ได้ค่าประสบการณ์ซักหน่อย... ก็นี่หน่ะไม่ใช่เกมนี่นา! แค่คล้ายกันเท่านั้นเองเพราะงั้นของแบบนี้มันต้องใช้เวลาหล่ะนะ... แถมตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาสอบเลื่อนระดับแล้วด้วย วันนี้พอแค่นี้ดีกว่ามั้ง...แล้วสเตตัสของเธอก็น่าพอใจ(แบบโคตรๆ)แล้วด้วย... ถ้าถามว่าเป็นยังไงก็ตามนี้แหล่ะนะ ข้อมูลสเตตัส『ชาลอต ฟินเวล 』เพศ หญิง อายุ 18 เผ่าพันธุ์ โนวาฟ อาชีพ ช่างตีเหล็ก เลเวล 63ฉายา 〘ดวงตาวิเคราะห์(ซ่อน)〙《พลังโจมตี》 91,390 《พลังป้องกัน》 86,330《พลังเวทย์》 76,210 《ความต้านทานเวทย์》 61,030《ความว่องไว》 30,515 《พละกำลัง》 91,390น

หลังจากที่กรได้ทำให้สนามฝึกซ้อมทั้งหมดเกิดความเสียหายเกินกว่าครึ่ง เหล่าพนักงานทุกคนก็พากันลงมาที่สนามฝึกซ้อมแห่งที่กรอยู่ในทันที และหากไม่ติดว่ากิลด์มาสเตอร์มีธุระอยู่เมืองอื่น เขาเองก็คงมาด้วยเช่นกัน...〝 ขอประทานโทษด้วยครับ!!! 〞กรโค้งคำนับให้กับพนักงานทุกคน รวมถึงนักผจญภัยทุกคนที่เข้ามามุงล้อมรอบตัวกร โดยมีชาลอตคำนับอยู่ด้านหลังของเขาไปพร้อมกันด้วย〝 ฮะฮ่ะ กะ โกหกใช่ไหมเนี่ย? นี่เธอเป็นคนทำงั้นเหรอ 〞เบลล่าหัวเราะออกมาแห้งๆ ด้วยความที่ยังตะลึงไม่หาย ทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่เธอก็ยังถามไปแบบนั้น ส่วนนึงก็เป็นเพราะเธอทำอะไรไม่ถูกและไม่รู้จะเริ่มยังไงดีนั่นแหล่ะ〝 ครับ... ขอโทษด้วยจริงๆ 〞กรที่ยังคงโค้งคำนับ ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา และยังคงตอบเบลล่าไปด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดและกระวนกระวายใจ พนักงานทุกคนรวมถึงเบลล่า... และนักผจญภัยทุกคนต่างก็ทำอะไรไม่ถูกเมื่อกรเอาแต่คำนับอยู่แบบนั้น แต่ก็ยังมีบางคนใจกล้าเข้าไปถามถึงความแข็งแกร่งและชื่นชมกร แต่กรก็ทำแค่อ้าปากพะงาบๆเพื่อเลี่ยงที่จะตอบเท่านั้น เพื่อรอให้สถานการณ์คลี่คลาย กรและเบลล่า เหล่าพนักงานและนักผจญภัยจึง

อือ....... เสียงครางของเด็กหนุ่มนามอุษณกรที่ยังคงหลับไหลไม่ได้สติ ดังขึ้นในตอนที่เช้าวันใหม่มาเยือน ราวกับจะเป็นสัญญาณบอกทางอ้อมว่า ยังไม่อยากลุกจากเตียงยังไงอย่างงั้น แม้ตามปกติแล้วร่างกายของกรจะไม่จำเป็นต้องนอนนานนัก ก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ เพียงแต่ไม่ใช่ในกรณีที่ไม่ปกติของกรนี้... ว่ากันว่าการนอน เป็นกิจกรรมที่ร่างกายและสมองพักผ่อน รวมถึงการจัดระเบียบความทรงจำ ซึ่งสาเหตุหลักที่กรต้องนอนก็มาจากอย่างหลังนั่นเอง อย่างที่รู้กันว่า กรนั้นได้เคยเผชิญกับนรกบนดินของทศกัณฑ์ ที่เรียกว่าเป็นลูปนรกก็ไม่ปานนั่นเอง ทำให้กรต้องรับภาระข้อมูลจำนวนมหาศาลกว่าแสนปีเข้าไป หากร่างกายของเขายังคงปกติ สมองคงระเบิดเพราะรับภาระความตึงเครียดทางจิตใจไม่ไหวแน่นอน กรจึงต้องอาศัยการจัดระเบียบความทรงจำนี้เองในการผ่อนคลายความเครียดนั้นโดยไม่รู้ตัว แถมยังเป็นการหลับลึกจนแทบไม่ได้ยินเสียงหรือรู้สึกอะไรจากภายนอกอีกต่างหาก เว้นแต่จะตื่นขึ้นมาในตอนที่ถึงเวลากระทบแสงแดดพอดี นั่นทำให้กรในตอนนี้เป็นคนตื่นยากแบบสุดๆ แม้ก่อนหน้าจะโดนลูปนรกนั่นกรมักจะนอนแบบรู้สึกตัวถึงสภาพแวดล้อมร