All Chapters of ชีวิตบัดซบเพราะมาต่างโลก เลยสร้างปาร์ตี้ไปโค่นพระเจ้าซะเลย: Chapter 61 - Chapter 70

แฮ่!〝 ไม่สบอารมณ์ขนาดนั้นเชียว? 〞 ทันทีที่กรเข้าประชิดบอสได้『อีลิทโคบอลต์』ก็ทำแววตาอาฆาตใส่กรด้วยความไม่พอใจ และมันก็พยายามขู่กรด้วยการหายใจ แต่ก็แน่นอนว่ากรไม่กลัวซักนิด ทั้งยังตอบกลับบอสไปราวกับพยายามยั่วยุมัน แต่ก็แน่นอนว่าอีลิทโคบอลต์ไม่ได้ตอบกลับมา อีลิทโคบอลต์ดันขวานที่การ์ดเป็นกากบาทมาทางกร แต่สเตตัสของกรมีมากกว่าโข เลยไม่เป็นผลซักนิด แต่กรก็ไม่ใจไม่ไส้ระกำขนาดนั้น... กรจึงดันดาบไปข้างหน้าเบาๆ เพื่อพละดาบของตัวเองออกจากขวานทั้งสองของอีลิทโคบอลต์เพื่อให้มันตั้งตัว ด้วยการกระทำนี้ มีเพียงเมอร์ลินที่มองออก เธอจึงแอบขำอยู่ในใจ นั่นเพราะดูยังไงที่กรทำ มันก็เป็นการเล่นกับมันมากกว่าต่อสู้เอาชีวิตกันชัดๆ...〝 สุดยอด... เมื่อกี้นี้อย่างเร็วเลย 〞 เจนนี่ที่กำลังอึ้งกิ่มกี่ พูดชมกรออกมาแบบนั้นในทันที〝 ปัดอาวุธของบอสได้ด้วยสิ... สมแล้วหล่ะเฮ้ย! 〞 แมซที่เห็นกรสามารถคุมเกมกับบอสได้ แม้จะเข้าไปคลุกวงใน ก็ชื่นชมกรออกมาอีกคน รวมถึงสีหน้าของคนอื่นที่กำลังกังวลก่อนหน้า... บัดนี้มันได้ถูกเปลี่ยนสีหน้าแห่งความมั่นใจในชัยชนะในชั่วพริบตาที่กรเข้าถึงบอสได้... ก

หลังจากกลับถึงโรงแรมด้วยความเหนื่อยล้าทั้งที่ไม่ได้ทานข้าวเที่ยง แต่เวลามันก็เลยไปแล้ว พวกกรเลยคิดว่าจะรวบไปทานมื้อเย็นทีเดียว ส่วนการดูผลสอบเลื่อนระดับก็จะไปดูพรุ่งนี้พร้อมกับการรับภารกิจของคุณโรนี่ไปพร้อมกัน แล้วจากกำหนดการ พวกกรจะต้องเดินทางในอีก 2 วันข้างหน้าตอนเช้ามืด เวลาว่างของพวกกรจึงเหลือพรุ่งนี้อีกวันเดียว พอกลับมาถึงห้องและเปลี่ยนเป็นชุดลำลองกันหมดแล้ว ทุกคนต่างก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัย ในขณะที่เมอร์ลินกำลังนั่งโต๊ะอ่านหนังสือ และมีอาก็กำลังนั่งงีบอย่างสบายใจโดยเอาไหล่พิงหลังกรที่นั่งอยู่ขอบเตียง กรที่คิดบางอย่างขึ้นมาได้เลยถามชาลอตซึ่งนั่งพับเพียบอย่างเรียบร้อยอยู่บนพื้น(สำหรับนั่งเล่น)ออกมาว่า〝 ชาลอต จะว่าไปเลเวลช่างตีเหล็กของเธอตอนนี้เป็นเท่าไหร่แล้วหล่ะ? 〞〝 ค่ะ... คือที่จริงแล้ว มันเพิ่งจะถึงเลเวล 3 ตอนที่เอาชนะบอสได้นี้เองค่ะ 〞 ชาลอตพูดแบบนั้นแล้วก็เปิดหน้าต่างสเตตัสให้กรดูเป็นการยืนยันหืม? งั้นเวลก็เต็มแล้วอ่ะดิ?สมเป็นบอสเลยแฮะ... แต่ค่าประสบการณ์กับความชำนาญมันไม่เกี่ยวกันนี่?แต่เห็นชาลอตเองก็ใช้ค้อนคล่องขึ้นเยอะเลย...คงถึงเวลาทำให้ชาลอตเปล่ง

〝 เคยเจอมาก่อน? พูดอะไรของนายกันหน่ะ? 〞 เมอร์ลินเป็นหนึ่งในคนที่ไม่เข้าใจเหตุผล เพราะตั้งแต่ที่กรมายังโลกนี้ กรก็เล่าให้ฟังก่อนแล้วว่า เขาอยู่แต่ในเมืองของอาณาจักรอาลัน ส่วนที่เหลือก็อยู่แต่ในดันเจี้ยน มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่กรจะเคยเจอกับเธอมาก่อน〝 ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน... แต่เอาเป็นว่าตอนนี้รักษาเธอก่อนแล้วกัน 〞 กรพูดแบบนั้น แล้วก็ยื่นมือไปหาเธอตรงจุดที่เป็นบาดแผลฉกรรจ์ แต่ว่า...〝 ไม่... ไม่เป็นไร... 〞 หญิงสาวหูสุนัขรีบบอกปัดกรด้วยน้ำเสียงแห้งผากอย่างเกรงอกเกรงใจ และพยายามใช้มือข้างหนึ่งยันมือกรไว้ และที่เธอเริ่มขยับได้ก็เป็นเพราะกรร่ายเวทย์ฟื้นสภาพให้ด้วยนั่นเอง〝 พูดบ้าๆหน่ะ! แผลสาหัสเต็มตัวยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีก 〞〝 ! 〞 กรขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยที่เธอปฏิเสธ แต่หญิงสาวที่ได้ยินคำพูดนั้นของกรกลับเบิกตาโพลงด้วยสาเหตุบางอย่างแทน〝 ฉันไม่มีเงินนะคะ... 〞 หญิงสาวบอกกับกรด้วยน้ำเสียงเกรงใจเช่นเดิม〝 ไม่คิดเงินหรอก 〞 กรพูดแบบนั้นแล้วก็ประคองเธอนั่งกับพื้น ก่อนจะเริ่มการรักษาบาดแผลสาหัสของเธอทุกจุด โดยที่ไม่ปล่อยให้เธอแก้ตัวอะไรอีก ซึ่งเธอก็ยอมแต่โดยดี และไม่

หลังจากนั้นพวกเราก็รีบออกจากร้าน แต่ตอนก่อนจะออกจากร้าน เมอร์ลินก็เดินไปที่เคาน์เตอร์...เห็นคุยกันซักพัก เมอร์ลินก็กลับมาพร้อมกับถุงใส่เงินขนาดใหญ่... เอ่อ คือมันใหญ่จริงๆนะ ใหญ่กว่ากระสอบข้าวอีกแน่ะ!แล้วพอถามว่าคืออะไร เมอร์ลินก็บอกว่า...เงินที่นายให้มาฉันลงให้นายชนะแจ็คสันหมดหน้าตักเลยหล่ะ! อ่ะนะเมอร์ลินบอกแบบนั้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม...แล้วผลลัพธ์เป็นไงหน่ะเหรอ? ลงไป 865 เหรียญทองคำขาว ตัวคูณก็คืออัตราต่อรอง 50 ทางร้านหักไป 10% เป็นของร้าน...พอคำนวณออกมาแล้วก็... 38,925 เหรียญทองคำขาว!!!!!!เงินทุนเพิ่มขึ้น 40 เท่าในพริบตา! โหดสลัดรัสเซียมาก! เทียบเป็นไทย หกหมื่นสี่พันล้านบาทเชียวนะเฮ้ย!!!เมอร์ลินนี่สุดยอดเลยแฮะ เรานี่คิดไม่ถึงเลย... คิดแบบนั้นแล้วก็พุ่งเข้าไปกอดเมอร์ลิน เธองี้เขินไปเลย... โทษทีนะ แต่มันดีใจจริงๆอ่ะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้คุณเจ้าของร้านมันหงุดหงิด... แต่ยังโวยนิดเดียวกับเงินก้อนนี้ ก็แสดงว่าผลประกอบการของร้านมันเยอะกว่านี้อ่ะดินี่สรุปไอ้เจ้าของร้านมันรวยขนาดไหนกันเนี่ย? แต่ไม่สำคัญหรอก ช่างหัวมันเถอะ!อ้อ! แล้วก็ตอนก่อนออกจากร้าน เราเอาชุดออกมาให้ซาช่าเปลี่ยนหน

หลังจากนั้นพวกเราก็พาซาช่าเก็บเวลเรื่อยๆอาการกลัวก็ลดลงจนอยู่ในระดับน่าพอใจแล้วใช้เวลาเล็กน้อยให้เธอคุ้นชินกับคำสั่งของเรากับฝึกฟอร์เมชั่นพื้นฐานไปในตัวจนในที่สุดตอนนี้เราสามารถสู้ร่วมกันได้แล้ว...เคร๊ง! เสียงโลหะมีคมสัมผัสเข้ากับโล่ของซาช่าดังก้องไปทั่วบริเวณทำให้กรกลับมาสนใจสถานการณ์ปัจจุบัน ในตอนนี้พวกกรกำลังเข้าปะทะกับมอนสเตอร์จำนวน 5 ตัวเท่าจำนวนพวกกร 3 ตัวเป็นวูล์ฟแบร์ ส่วนอีก 2 ตัวเป็นมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนลิงคิงคองขนาด 2 เมตรครึ่ง ขนทั่วทั้งตัวเป็นสีเงินและใช้หมัดเป็นการโจมตีหลักตู้ม! หมัดของคิงคองตัวที่กรรับมืออยู่อัดกระแทกลำตัวของเขา แต่กรก็ใช้มือซ้ายรับไว้ได้เหมือนทุกที〖 หมัดแรงน่าดูนะเนี่ย ไหวไหมเจ้าหนู? 〗เคลเบรอสที่อยู่ในมือขวาของกรถามออกมาด้วยความเป็นห่วงแบบกวนประสาทเล็กน้อย 〝 จะเป็นงั้นได้ไง? เดี๋ยวก็จบแล้วหล่ะ เหมือนทุกทีนั่นแหล่ะ! 〞 กรพูดแบบนั้นแล้วก็ดันหมัดของคิงคองออก ก่อนจะฟันมันด้วยเคลเบรอสในมือขวา ทำให้คิงคองที่มีร่างกายใหญ่โตหลบไม่พ้นและตายในดาบเดียว และหากมองไปทางมีอากับเมอร์ลิน พวกเธอเองจัดการคู่ต่อสู้ของตัวเอ