Lahat ng Kabanata ng ล่ามสวาทนางร้าย : Kabanata 31 - Kabanata 40

แม่นมไห่ที่ติดตามซูฟ่านอิงมาด้วย และนางโล่งใจเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายเสียที หลังจากอยู่ในห้องหอนานจนน่าวิตก “ล้มวัวให้ข้าสักตัว หาน้ำนมวัวอย่างดีมาด้วย รวมถึงบะหมี่ไข่เนื้อขาแกะตุ๋น ข้าต้องการกุ้งสด ๆ ตัวโต ๆ ราดน้ำส้มข้าวเหนียวหมักด้วย ทั้งหมดรีบจัดหาอย่างเร่งด่วน หากไม่ทันใจจวนแม่ทัพแห่งนี้ข้าจะพังให้ย่อยยับ” ซูฟ่านอิงหิวจัด เมื่อสั่งการเรียบร้อยจึงกลับเข้าไปที่ห้องหอ มองร่างคนตัวโตที่นอนอย่างสำราญใจบนเตียงกว้าง “บุรุษเช่นท่าน... ยังมีน้ำยาให้ข้ารีดอีกหรือไม่ กระบี่ท่อนเนื้อ... 1 นิ้วก้อยสตรี!” นางมองร่างกายกำยำของหลัวอี้ถัง เขาเป็นคนที่รูปร่างดี มัดกล้ามแกร่ง หน้าท้องเป็นลอนสวย ผิวชายหนุ่มเป็นสีเข้ม ดูแล้วให้ความรู้สึกสยิวซ่านใจ นางยอมรับว่าหลงใหลอีกฝ่าย พอทำให้เขานอนนิ่ง ๆ อยู่เช่นนี้ นางจึงมีโอกาสสำรวจเรือนกายแกร่งอย่างย่ามใจ “หนอนน้อยท่านหลับใหล เช่นนี้ข้าควรจับตอนดีหรือไม่” หญิงสาวว่าจบจึงหัวเราะชอบใจ ทั้งนึกสนุก กระทั่งเห็นสีหน้าเขาระบายยิ้ม นางจึงหึงหวงอย่างคนไร้เหตุผล “ท่านแม่ทัพ กำลังฝันสัปดนหรืออย่างไร” มือข้างหนึ่งหวิดตบ

ซูฟ่านอิงอับอายอยู่สามส่วน แต่ก็เปี่ยมล้นความสุขล้น หลังจากร่วมรักกับแม่ทัพหนุ่มถึงสามรอบ และเขาพานางออกจากพื้นที่พักส่วนตัว เดินทางไปยังเรือนหลังหนึ่งที่ดูเหมือนมีคนสำคัญรอหญิงสาวอยู่ “ท่านพี่... มีอนุตั้งแต่เมื่อใด” หญิงสาวถามเสียงเขียวจัด ที่เป็นเช่นนั้นเพราะนางเห็นอย่างแน่ชัดว่า เรือนดังกล่าวปลูกดอกไม้งดงาม ทั้งยังมีสวนหิน ต้นไม้ประดับก็ตบแต่งไว้ราวสวนสวรรค์ “ขี้หึงเช่นเจ้า ใครจะกล้าทำเรื่องเช่นนั้นลับหลัง และข้ายังอย่างมีชีวิตรื่นรมย์ไปอีกนาน ” หลัวอี้ถังเย้านางอีกแล้ว นางจึงเผลอตีที่แขนเขาเบา ๆ ก่อนรู้สึกมันเขี้ยว ผู้ชายของนางเนื้อแน่น ยามใกล้ชิดกันมีแรงดึงดูดมหาศาล นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในที่โล่งแจ้ง นางคงดึงเขามากอดจูบ และทำสิ่งสัปดนกับเขาในท่าทางใหม่ ๆ ที่นางได้เห็นในตำราร่วมรัก! กระทั่งต้องแปลกใจ เมื่อเห็นว่าเรือนหลังดังกล่าว มีเกาฉงหมิงยืนรอพวกเขาอยู่ “แม่ทัพหลัว และฮูหยินหลัว!” ซู่ฟ่านอิงมองรองแม่ทัพหนุ่มหน้าหยกอย่างประเมิน ก่อนเห็นว่าด้านหลังชายหนุ่ม คือพี่เก้าของนาง ยามนี้ฝ่ายนั้นยิ้มกว้าง ซึ่งที่น่าประหลาดใจ

ตัวละครในเรื่อง จ้าวหลี่เฟย สตรีที่แต่งเข้าเรือนสกุลโหว แทนพี่สาว จ้าวเยว่จวีเหมียน แม่ใหญ่เรือนจ้าวจ้าวเยว่ ลูกแม่ใหญ่พี่สาวจ้าวหลี่เฟยสวีซินไห่ คนรักจ้าวหลี่เฟยเชาปิน แม่นมเสี่ยวรั่ว สาวใช้เจ้าบ้านโหว นายท่านโหว โหวหมิงโหวเสินเหล่ย พี่ใหญ่ เจ้าบ้านน้อย โหวหงอี้ พี่รอง สำนักม้าเร็ว (ขนส่ง) อาชาฟงอวิ๋นโหวกวงฉง น้องสาม(แฝดพี่) โหวเซ่ากวง น้องสี่ (แฝดน้อง)โหวกานเจ๋อ น้องห้าลูกอนุ หลินปา นายหญิง ฮูหยินผู้เฒ่าโจวซิง อนุโจว***********************นางถูกจับขึ้นเกี้ยวแต่งงานแทนพี่สาวและต้องตกเป็นสตรีอุ่นเตียงให้บุรุษถึงห้าคนชีวิตในเรือนกามไม่ใช่แค่ถูกเหล่าสามีกินดุหากพวกเขายังแข่งกันบอกรัก พร้อมปรารถนาต่อแขนเติมขาให้นางตั้งครรภ์ไวๆ******************* “ทะ ท่าน... ช่วยข้าเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกก่อนได้หรือไม่” เขาหยุดคิดอยู่ประเดี๋ยว และตอบนาง“เหล้ามงคลข้านั้นไม่คู่ควรดื่มกับเจ้า แม้แต่อาหาร ขนมหวานข้าก็ไม่อาจแตะต้อง เป็นเจ้าผู้เดียวที่กินได้ เพราะข้าไม่ใช่เจ้าบ่าว เช่นนี้จึงไม่มีสิทธิเปิดผ้าคลุมหน้า...” คำพูด

หญิงสาวเจ็บมากใบหน้ายังกระตุกอยู่หลายหน หลังจากถูกฝ่ามือของแม่ใหญ่จวีเหมียน(ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าว)ฟาดใส่แก้มเล็กๆ และผิวบางละเอียดอมชมพูของจ้าวหลี่เฟย การเป็นลูกอนุ ย่อมไร้ปากเสียง ไม่มีเกียรติ ไม่อาจเรียกร้องสิ่งใด แม้แต่การเลือกทางเดินให้แก่ตน จ้าวหลี่เฟยเช็ดน้ำตา พลางมองไปยังแม่นม และสาวใช้ประจำตัว ทั้งคู่ถูกโบยไปหลายไม้ แล้วบ่าวชายก็ลากตัวออกไป กลิ่นเลือดยังลอยอบอวล คราบเลือดพวกนางยังอยู่ที่พื้น อนิจจาหญิงสาวช่วยใครไม่ได้เลย ทั้งคู่รักนางมาก พยายามปกป้องนางด้วยชีวิต “สกุลโหวต้องการสตรีสักคน แต่งเข้าเรือน...ข้าให้เจ้าไปแทนเยว่เอ๋อร์ ก็สมควรที่สุด ลงแรงจับล้างน้ำขัดตัดจนสะอาดเช่นนี้ หากเขาไม่รังเกียจนับว่าเป็นวาสนาเจ้าแล้ว อาเฟย” จ้าวหลี่เฟยค่อยๆ เงยหน้ามองแม่ใหญ่หรือ ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าว หลังจากมารดานางจากไป บิดาผู้เป็นเถ้าแก่จ้าวก็ล้มป่วย ดังนั้นยามนี้สกุลจ้าวจึงอยู่ในกำมือของจวีเหมียนผู้นี้ และเป็นเวลาเกือบสองปีเต็มที่นางต้องทุกข์ทั้งกายใจ หลายหนก็หวังพึ่งคนรัก สวีซินไห่ หากยามนี้ก็ถูกกีดกัน ซ้ำร้ายเช้าวันนี้ นางยังต้องขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว ไปยังสกุลโหว ด้วยม

ทุกอย่างไม่ได้เร่งเร้าจนเกินไป นั่นเป็นเพราะโหวหงอี้เป็นว่าสตรีผู้นี้น่าถนุถนอมยิ่ง แม้ในเรือนมีสาวใช้อุ่นเตียงมิน้อย แต่ไร้อนุด้วยพวกเขาทั้งห้าตกลงกันไว้เช่นนี้ ส่วนฮูหยินใหญ่ คนเดิมจบชีวิตตนเอง เพราะนางถูกจับได้ว่า เป็นสายลับให้แก่สกุลอื่น ที่หวังเข้ามาสืบข่าว ดังนั้นการคัดเลือกฮูหยินใหม่ จึงเป็นขั้นตอนยุ่งยากและพิถีพิถัน กว่าจะได้จ้าวหลี่เฟยผู้นี้ ที่ดูเหมือนคุณหนูในห้องหอ ก็กินเวลานานทีเดียว และคนที่เลือกนางก่อนใครย่อมเป็นโหวหงอี้ ภาพบนโรงฝึกสาวใช้ข้างห้องหอ บนเรือสำราญที่ล่องลอยไปตามน้ำย้อนกลับมาในหัว นั่นคือครั้งแรกที่เขาได้เห็นภาพวาดของลูกสาวคนสกุลจ้าว ยามนั้นจ้าวหลี่เฟยอายุเพียงสิบสี่ปีเท่านั้น “รอให้นางปักปิ่นเมื่อใด ก็ส่งคนไปสืบข่าวต่างๆ มา และหากผ่านเกณฑ์เบื้องต้น ให้สายของเราปะปนอยู่ในเรือนสกุลจ้าว คอยดูว่านางเรียนรู้สิ่งใดบ้าง และมีบุรุษมาเกี้ยวหรือไม่” โหวหงอี้กล่าว และรู้สึกรำคาญน้องชายฝาแฝด ยามนี้ทั้งคู่กำลังนัวเนียกัน ใช้คำนั้นคงไม่ผิด พวกเขา ไม่ใช่บุรุษชอบตัดแขนเสื้อ หากกล่าวตามตรงคือหลงรูปกายของตนเองจนน่าพิศวง และมักจะเล่นกับท่อนเอ็นข