All Chapters of ล่ามสวาทนางร้าย : Chapter 21 - Chapter 30

อย่างไรก็ตามฮั่วเจ๋อรุ่ยยังพอมีสติจึงหยุดความคิดอันเลวร้ายนั้นลง แต่มิวายออกคำสั่งเสียงดังเฉียบขาด “จำกัดบริเวณนาง และให้คุกเข่าอยู่ที่หอสำนักตน งดอาหาร กินได้แค่น้ำเท่านั้น!” เซียวซือเหรินนิ่งขึง ไม่ได้โต้แย้ง เพียงแต่รู้สึกว่าชะตาชีวิตนางช่างน่าสงสารยิ่ง แต่เดิมคิดว่ารู้จักคนแซ่ฮั่วอย่างดี ทว่าเมื่อบิดาสิ้นอำนาจ เขาก็คือชายร้ายกาจ ที่พร้อมจะข่มเหงทั้งจิตใจและร่างกายของนาง “เมื่อข้ากลับมาจากเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ต้องเห็นว่าเสี่ยวเหรินประพฤติตัวดีขึ้น แล้วข้าจะจัดการเรื่องเข้าหอของเราให้ถูกต้อง” หญิงสาวไม่ตอบ หากสะบัดหน้าไปอีกทาง และนั่นยิ่งยั่วโทสะเขา “หากยังอยากรู้ข่าวคนในตระกูลเซียว เสี่ยวเหรินก็อย่าขัดใจข้า อีกอย่าง ไม่ว่าคนเสเพลมู่หยางอวี่ข่าย จะพยายามหาทางติดต่อเจ้าอย่างไร ขอให้เสี่ยวเหรินอย่าทำตัวเหลวไหล น้ำหน้าอย่างมัน ให้ดีก็แค่ต้องการเจ้าเป็นของเล่น หรือไม่คงคิดอย่างกลั่นแกล้งเท่านั้น และเจ้าคือว่าที่ฮูหยินข้า หวังว่าเรื่องนี้คงตระหนักได้” ถึงเขากล่าวย้ำอยู่เช่นเดิมอย่างน่าเบื่อ ฝ่ายนางก็วางสีหน้าตึงใส่ กระทั่งเขาพ่นลมหายใจร้อนๆ แล้

ฝ่ายเซียวซือเหรินมือสั่นไปหมด นางต้องหนี หนีให้พ้นจากบริเวณนี้ ส่วนเรื่องต่ำช้าที่จะเกิดขึ้นกับมารดา และน้องชายนั้น หากยังมีลมหายใจอยู่ เซียวซือเหรินขอสาบานว่า นางจะคิดบัญชีกับทุกคนให้สาสม ขณะที่หวาดกลัวจับใจอยู่นั้น หญิงสาวคิดถึงผู้เป็นย่าจับใจ อีกฝ่ายคือสตรีนางเดียวที่รักเซียวซือเหรียนด้วยความจริงใจ หากอีกฝ่ายยังอยู่ สกุลเซียวย่อมไม่มีวันตกต่ำ เมื่อต้นปีหากท่านย่า หรือไป๋เหมิงไม่ล้มป่วยลงด้วยอาการตรอมใจและจากไปอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายคงพอยับยั้งไม่ให้บิดาของหญิงสาว สนับสนุนฝ่ายของเหลียงอ๋องสำเร็จ ซึ่งภายหลังคนผู้นี้ร่วมมือแคว้นเสิ่น หวังเข้ามามีส่วนบริหารบ้านเมืองแคว้นฉีซาน และนั่นเมื่อเหลียงอ๋องถูกขังในตำหนักเย็น หลายสกุลใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับฝ่ายนั้นก็ถูกตัดสินให้มีความผิดไปด้วย รวมถึงเซียวปิงเทียนบิดาของเซียวซือเหลียน ที่ต้องรับโทษ “ท่านย่า... ยามนี้สกุลเซียวไม่เหลือใคร มองไปทางในหลานก็หมดหนทาง ครั้งหนึ่งท่านย่าบอกว่า หากจากไปแล้ว จะกลายเป็นผีเสื้อ คอยนำทางหลาน หากจนป่านนี้ เหตุใดท่านย่ายังไม่ปรากฏตัวเสียที หรือว่าหลานคนนี้ อกตัญญู... ท่านย่าถึงไม่ยอมช่วยเหลือ”

ในที่สุดถังเซวียนก็พาตัวเซียวซือเหรินออกจากอันตรายสำเร็จ ก่อนหน้านั้นเขาใช้เวลาร่วมหนึ่งเดือนติดตามหานาง และมันเป็นเรื่องยาก ไม่ใช่เพราะนางหลบหนีเก่ง แต่ฝ่ายตรงข้ามใต้เท้าเซียวคิดฆ่าล้างตระกูลเซียว ดังนั้นเขาจึงทำตามคำสั่งเจ้านาย ช่วยเหลือหลายชีวิตให้พ้นเคราะห์กรรมใหญ่หลวง อีกอย่างฮ่องเต้ยังประชวร มู่หยางอวี่ข่ายจึงไม่อาจมาดูแลเซียวซือเหรินด้วยตนเอง เขาต้องเลือกความสำคัญของบ้านเมืองเป็นที่ตั้ง ทั้งต้องวางกำลังรอบวังหลวง เพื่อป้องกันการก่อกบฏ “ที่นี่ไม่ใช่ หน่วยตรีสุริยะ”เซียวซื่อเหรินส่งเสียงแหบแห้งออกมา “เลื่อมใสคุณหนูจริง ๆ ถูกต้อง ข้ามิบังอาจพาท่านไปสถานที่แห่งนั้น ตอนนี้ ดื่มกินอาหารตรงหน้าเสีย จากนั้น จะมีสาวใช้ออกมาช่วยทำความสะอาดร่างกาย และอย่าได้คิดหนี หรือติดต่อคนนอก ผู้อื่นยามนี้ ยากไว้ใจ” “เจ้าหมายความเช่นไร” ถังเซวียนถอนหายใจออกมาสองครั้งติดกัน เขารู้สึกว่าหางตาขวานั้นกระตุกบ่อยครั้งเกินไปแล้ว นั่นเป็นเพราะได้รับมอบหมายทำงานสำคัญของตระกูลเซียวนั่นเอง “เจ้านายของข้า ยินดีพบคุณหนู และต้องการพูดคุยเรื่องสำคัญด้วย แน่นอนมันเกี่ยวข้องกับการมีชีวิ

แนะนำตัวละครซูฟ่านอิง คุณหนูสิบสาม แซ่เดิมกัว ถูกขับให้ออกจากจวนใหญ่หลัวอี้ถัง แม่ทัพเทพอาชาซูหมิงซื่อ คุณหนูเก้าตระกูลซู ผู้หนีการแต่งงานฮูหยินผู้เฒ่าซู นางสิงห์เฒ่าตระกูลซู ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดพ่อบ้านจางเหลียว ดูแลความเรียบร้อยของจวนแม่ทัพแม่นมไห่เหอ แม่นมคนสนิทของซูหมิงซื่ออมาตย์ซู ซูเหวิน ชายผู้อวดดี และเกลียดชังพวกชอบใช้กำลังต้าเฉิน หัวหน้าองครักษ์หลวงรองแม่ทัพเกา เกาฉงหมิง บุรุษที่น่าคบหา ชำนาญการรบ**************** โดยปกติคุณหนูสิบสามตระกูลซู ไฉนจะยอมถูกมัดมือมัดเท้าเช่นนี้ แต่เป็นเพราะพ่อบ้านจางจอมกะล่อนกับแม่นมไห่ตัวแสบ ทั้งคู่ต่างพาแข่งกันร้องไห้เสียงดังจนน่าหนวกหู พร้อมเอ่ยอย่างสิ้นหวังว่า พวกเขาจะเอาหัวชนเสาหินใหญ่หรือไม่ก็กัดลิ้นตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย หากซูฟ่านอิงไม่ยอมนั่งเกี้ยวเข้าจวนแม่ทัพหลัว “โถ พวกเจ้า โง่พอที่จะทำเยี่ยงนั้นจริงหรือ” “บ่าวกับพ่อบ้านจาง ย่อมจำเป็นต้องพลีชีพ หากคุณหนูไม่ตัดสินใจทำสิ่งนี้!” แม่นมไห่ว่าแล้วก็ลงไปนอนดิ้นบนพื้น แล้วปัดตัวไปมาบนพื้น นางทำราวกับเป็นเด็กวัยสามสี่ขวบยามถู

จากนั้นเชือกที่มัดตัวนางถูกตัดออกทีละเส้น ซูฟ่านอิงใจเต้นระทึก ด้วยไม่อยากตกเป็นของเขา ไม่ใช่รังเกียจ เขานั้นสง่างาม แน่นอนหล่อเหลากว่าชายใดที่นางเคยพบพาน แต่...ตอนนี้ยังไม่พร้อม มันรวดเร็วเกินไป ดังนั้นนางจะต้องจัดการเทพอาชาให้หมอบในกระบวนท่าเดียว ขอเพียงสองมือเรียวสวยนี้เป็นอิสระ ทว่าไม่ทันทีเขาจะใช้มีดสั้นตัดเชือกที่มัดมือนางไพล่หลัง สิ่งที่ประจักษ์ต่อสายตาซูฟ่านอิงคือเรือนกายเปลือยเปล่าของบุรุษ ! หลัวอี้ถังมีความสามารถถึงเพียงนี้ เขาทำให้ซูฟ่านอิงต้องเบิกตาโต จ้องเรือนกายกำยำราวกับถูกเวทมนตร์สะกดไว้! “อ๊ะ...ท่าน ช่างเป็นบุรุษไร้เกียรติ!” เมื่อคลำหาเสียงตนเองพบ นางก็แว้ดแหวใส่ เขาไม่อายผู้อื่นหรือไร เปลือยกายต่อหน้านางยังไม่พอ เขากลับแสดงความภูมิใจในเนื้อหนังของตนด้วย หลัวอี้ถึงเป็นนักรบโดยแท้ ผิวคล้ำเข้ม มีรอยแผลเป็นหลายแห่ง หากไม่ได้ดูน่ากลัว มันกับขับให้เขาเป็นบุรุษน่าเกรงขาม และมีเสน่ห์ทางเพศรุนแรง หน้าท้องเขาเป็นลอนแกร่ง ดูเหมือนจะไร้ไขมันด้วยซ้ำ และเมื่อมองต่ำลงไปใต้สะดือลึกสวย นางก็เผลอกลืนน้ำลายดังเอื๊อกใหญ่ ขนในที่ลับ