อึดใจต่อมา หวังรุ่ยเซียงถูกเขาจับให้ลุกขึ้น และสั่งให้นอนราบบนฟูกกว้าง และอีกฝ่ายโดยขึ้นคร่อมอยู่เหนือร่างบอบบาง สองขานางแยกกว้าง เผยให้เห็นส่วนอวมอูม และมันมีน้ำใสๆ เกาะพราวชวนให้เขาอุ่นเตียงกับนาง “เจ้ามีของดี และทั้งหอมไปทั้งตัว ทั้งหมดนี้ข้าจะเล่นสนุกกับมันอย่างไม่รู้เบื่อเลยล่ะ อีกอย่างเมื่ออยู่ในกระโจมข้า เจ้าจะแหกปากร้องเท่าใดก็ได้ เพราะอย่างไรทุกคนก็รู้แล้วว่า ชินอ๋องกำลังรับใช้หม่าอ๋องผู้เกรียงไกร หึๆ ๆ” และชายหนุ่มชอบที่นี่ มากกว่าตำหนักด้านในประตูเมือง เนื่องจากเขามักขี่ม้าลาดตระเวนพื้นที่รอบๆ อันเป็นชีวิตของคนทุ่งหญ้า ซึ่งผูกพันนับแต่เขาลืมตาขึ้นมาดูโลก “ชินอ๋อง...” คราวนี้เขาเรียกนางอย่างยั่วล้อ ตำแหน่งดังกล่าว นางหรือจะอาจเอือม แต่ทั้งเหล่าน้องชายนาง แม้แต่บิดา หรือขุนนางแต่งตั้งขึ้นเพื่อให้นางเป็นเสมือนคนที่เกียรติและมีความสำคัญของแคว้นเสอ หากความจริง มันไร้ค่า นี่คือสิ่งที่หวังรุ่ยเซียงกำลังตระหนักถึง“หากเรียกข้าเช่นนั้น ท่านก็สมควร ปล่อยข้าไปได้แล้ว” “ฮ่าๆ ๆ เจ้าล้อข้าเล่นหรือไม่ ยามนี้ข้าต้องการเชื่อมความสัมพันธ์กับแคว
Last Updated : 2025-04-20 Read more