All Chapters of ล่ามสวาทนางร้าย : Chapter 41 - Chapter 50

สองวันต่อมา สำนักม้าเร็วมาส่งข่าวของเจ้าบ้านน้อยแล้ว สามีของนาง คงต้องเรียกอย่างนั้น และเขากำลังจะกลับถึงเรือน ความรู้สึกของจ้าวหลี่เฟยสับสน นางตกเป็นของคุณชายรอง และตนยินยอมพร้อมใจ ขณะเดียวกันต้องรับใช้โหวเสินเหล่ย ผู้มีฐานะเป็นสามี รวมถึงบุรุษอีกสามคนที่นางยังไม่เคยพบหน้า ยามนี้สาวใช้นางมาถึงเรือนโหว แม่นมคนสนิทก็เช่นกัน มีหลายสิ่งที่นางอยากพูดคุยและปรึกษา ฝ่ายเชาปิน ผู้เป็นแม่นมคราแรกมีสีหน้าเครียด แต่พอรู้ว่าสกุลโหวมอบเงินให้จ้าวหลี่เฟยไม่น้อย อีกทั้งนางยังได้ถือกุญแจเรือนหลัก รวมถึงคลังต่างๆ ด้วย บ่าวไพร่ สาวใช้ล้วนเคารพหญิงสาว ส่วนแม่สามี พอจ้าวหลี่เฟยมาถึงที่นี่ นางขึ้นเขาถือศีลทันที ด้วยหมดหน้าที่ตนจะดูแลสถานที่แห่งนี้อีกต่อไป ฝ่ายพ่อสามีไม่ต่างกัน เขามีงานหลากหลาย จึงแยกตัวอยู่ต่างหาก มีเรือนใหญ่อีกหลัง และที่นี่ไม่ได้มีธรรมเนียนอะไรมากมาย จ้าวหลี่เฟยในยามนี้จึงถือได้ว่านางคือโหวฮูหยินโดยสมบูรณ์ “ไม่มีอนุ ไม่มีฮูหยินรอง มีแต่สาวใช้อุ่นเตียง และเถ้าแก่ตามร้านค้าต่างๆ ดูแลกิจการให้สกุลโหว” เชาปินว่าแล้วก็ช่วยจ้าวหลี่เฟยดูรายการบัญชีในเรื

คืนต่อมาจ้าวหลี่เฟยรอสามีอยู่ที่ห้องพักของตน การพบหน้าครั้งนี้นางยอมรับว่าตื่นเต้น ฝ่ายเขาเมื่อมาถึง ก็นั่งอยู่ในห้องรับรอง มิได้ชวนนางมายังส่วนพักผ่อน “มีสิ่งใดขาดเหลือหรือไม่น้องหญิง” ปากเขาก็เรียกนางด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ให้เกียรติมาก ทว่าเหตุใดหนอ จ้าวหลี่เฟยถึงรู้สึกห่างเหินถึงเพียงนี้ ใบหน้าเขาติดขรึมจัด ไม่มีรอยยิ้ม และกล่าวได้ว่ามีอารมณ์เดียวคือเมินเฉยต่อสิ่งรอบตัว นางคิดว่าเขาคงทำงานหนัก “ภรรยาได้รับการดูแลที่ดี ติดเพียงว่าบางงานยังต้องศึกษาให้ละเอียดกว่านี้ โดยเฉพาะการใช้คนให้เหมาะสม” นางหมายถึงการดูแลอาหาร เก็บของในคลังสินค้า รวมถึงการคัดเลือกคนงานที่เข้าออกบ่อยอยู่สักหน่อย “หากภาระมากเกิน ก็ส่งให้พ่อบ้านจัดการเสีย น้องหญิงย่อมรู้ แต่งเข้ามาเป็นฮูหยินใหญ่ ข้าอยากให้เจ้าปรนนิบัติ และเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องดูแลเหล่าน้องชายข้าด้วย” นางพยักหน้ารับ และมองโหวเสินเหล่ย ซึ่งเขาก็ยังนั่งดูภาพวาดในหนังสือ นานๆ ครั้งจะยกแก้วชาขึ้นจิบ เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วยาม เรียกได้ว่าต่างฝ่าย ต่างเงียบ ยามนั้นโหวเสินเหว่ยก็บอกว่า “ข้าอย

จ้าวหลี่เฟยตื่นเช้าตรู่ นางได้รู้ว่าตนกำลังจะเป็นมารดาคนแล้ว การตั้งครรภ์เป็นเรื่องที่ไม่เกินจริง ทำอย่างไรได้บุรุษทั้งห้าในสกุลโหวต่างเพียรบอกรักนาง ทว่าสิ่งที่หญิงสาวคาดไม่ถึงกำลังเกิดขึ้น สายวันนี้พี่น้องทั้งหมดปรากฏตัวที่เรือนของนาง พวกเขามีนัดหมายอันใด ดวงตากลมโตสำรวจบุรุษทั้งห้า ฝ่ายสามีนางยังคงสง่า และสุขุม ยามนี้เขาอมยิ้มในสีหน้า ยิ่งทำให้ดูสบายตาและชวนค้นหาด้วยลักยิ้มข้างแก้ม คุณชายรองโหวหงอี้ ยังเป็นบุรุษที่แข็งแกร่ง สีหน้าเขาแย้มยิ้มน้อยๆ มีเสน่ห์แบบหนุ่มเจ้าสำราญ ฝ่ายสองแฝดหากให้ดีโจวหลี่เฟยอยากอยู่ห่างเอาไว้สักหน่อย พวกเขาทะเล้น ทะลึ่ง และลามกอย่างน่ากลัว ส่วนโหวกานเจ๋อ เด็กสุดมีความมุทะลุ หากก็รับผิดชอบสิ่งต่างได้ดี ใบหน้าเขาอาจไม่หล่อเหลาเท่าพี่น้อง แต่ในใจลึกๆ โจวหลี่เฟยนิยมเขามิน้อย นั่นคงเพราะนางก็พิศวาสแก่นกายของเขานั่นเอง ยามนั้น ความขัดเขิน ความละอายทำให้จ้าวหลี่เฟยประหม่า ทว่าเป็นสองแฝดที่เข้ามาคลอเคลียนาง เตรียมพาไปนั่งบนเก้าอี้กว้างที่รองเบาะหนานุ่ม “พี่สะใภ้... นี่คือฤกษ์ดี พวกข้าจะช่วยกันต่อแขนเติมข้าให้ ทายาทสกุลโหว”

บุรุษที่ผีเห็นยังหวั่นต้องการเคลื่อนทัพไปปราบกบฏทางใต้ แต่ไม่อาจผ่านค่ายกลของเขาหวงซาน ขณะเดียวกันก็ได้พบกับหญิงสาวซึ่งถูกไล่ต้อนมาพร้อมเชลยของกองทัพ และนางอ้างว่าเขาคือเจ้าบ่าวของตน********* เมื่อชายหนุ่มรู้ว่านางไม่ได้อ่อนหัดเรื่องอุ่นเตียง เขาก็ปรับเปลี่ยนท่าทางให้โลดโผน “ควบม้าให้ข้าสักหน่อยเถิด จากนั้นข้าจะป้อนของหวานใส่ปากเสี่ยวหราน” “ได้...แต่ถ้าไม่เลิศรส ผู้น้อยจะโกรธท่านไปร้อยปี” นางยียวนอย่างนั้น ยิ่งเพิ่มความคึกคักให้เขาเป็นทวีคูณ เมื่อนางขึ้นไปอยู่บนกายแกร่ง ทั้งคู่ก็เข้ากันอย่างแนบสนิท...*********สตรีผู้นั้นแช่ร่างกายงดงามในน้ำพุร้อนตามลำพัง ฝ่ายเขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบความงดงามาท่ามกลางธรรมชาติในป่าลึกเช่นนี้ ด้วยเขาหวงซานค่อนข้างลึกลับ และหญิงสาวผู้นี้ก็ไม่ต่างกัน มือเรียวสวยลูบไล้ผิวกายตน ทุกอิริยาบถที่เคลื่อนไหว ชวนให้หลุ่มลงยากจะถอนตัวนางยิ้มหวานหยด ดวงตากลมโตไม่ได้ใส่ใจว่า รอบกายจะมีสายตาผู้อื่นลอบมองอยู่ บางคราก็ส่งเสียงครางหวานระยับ พร้อมจังหวะหายใจหอบถี่กระชั้น ซึ่งทำให้สองถันอวบนุ่มนิ่มไหวไปมายามที่ปลายนิ้วเล็กๆ แตะยอดถันของตน

ดวงตาของอสรพิษมองภาพเบื้องหน้า เห็นแล้วก็หงุดหงิดใจ นับห้าร้อยปีที่อยู่เขาหวงซาน มีหลายสิ่งเกิดขึ้น ทว่าครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา ม้าศึกนับพันตัวมุ่งหน้าที่นี่ ทั้งยังมีรถลาก อุปกรณ์ในการรบ รวมถึงสิ่งที่สามารถสร้างลูกไฟขนาดใหญ่ ทั้งเพื่อทำลายกำแพงสูงและภูเขา เรื่องทั้งหมดแปลกใหม่ต่อลู่เฟย นั่นเป็นเพราะนางพึ่งออกมาจากผลึกมรกตได้ไม่นาน สิ่งที่เกี่ยวพันกับมนุษย์นางยังไม่แตกฉาก ต้องใช้เวลาเรียนรู้สึกพัก ลู่เฟยพลิกตัวบิดความเมื่อยล้า ก่อนเปลี่ยนร่างตนอย่างที่มนุษย์ชอบมอง คือสาวงามสวมอาภรณ์เบาบางสีเขียวดำ ครั้งหนึ่งผู้เป็นเจ้าชื่อ ผิงจื่อหราน เจ้าสาวที่ฝ่ายเจ้าบ่าวตระกูลแซ่เจี่ยงซื้อตัวมา และส่งนางเพื่อให้เป็นเครื่องสังเวยปีศาจ หวังต่ออายุคนในตระกูลเจี่ยง ความคิดดังกล่าวชั่วช้า ช่างน่าชิงชัง ทว่าสำหรับเผ่าพันธุ์ปีศาจ นับว่าดียิ่ง ด้วยวิญญาณบริสุทธิ์คือสิ่งที่ตามหา และดูเหมือนว่านางจะได้ครอบครองมันมิน้อยแล้ว เมื่อมองกองกำลังเบื้องล่าง นางย้อนคิดถึงเรื่องราวเมื่อหลายวันก่อน พรานป่าผู้หนึ่งชมว่านางงดงามราวกับเทพเซียน ทั้งยังอยากพานางกลับบ้านด้วยกัน ทว่าคุยกันได