Semua Bab ชายาตัวร้ายของท่านอ๋องใบ้: Bab 41 - Bab 50

เช้าวันนี้อากาศค่อนข้างอบอ้าวเหมือนเช่นทุกวัน เสี่ยวจิ่วฮวาตื่นขึ้นมาก็รู้สึกปวดตัวอยู่บ้างแต่ไม่ได้ถึงกับเจ็บป่วยอันใด หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้วนางก็ไปที่เรือนใหญ่เพื่อกินอาหารเช้า เมื่อมาถึงก็บว่าทุกคนรออยู่นานแล้ว เสี่ยวฮูหยินที่เห็นบุตรสาวมาแล้วจึงกวักมือเรียกในทันที"อาจิ่วมาเร็ว มีอาหารที่เจ้าชอบเต็มโต๊ะเลย"เสี่ยวจิ่วฮวาที่ได้ยินก็พยักหน้าและยิ้มออกมาเล็กน้อย ตั้งแต่ที่นางหายจากอาการบาดเจ็บครั้งนั้นท่านแม่ก็ไม่เคยเข้มงวดสิ่งใดกับนางอีกเลย นางอยากจะทำสิ่งใดก็สามารถทำได้ทั้งนั้น เสี่ยวจิ่วฮวาเองก็รู้สึกว่าชีวิตนี้มันช่างมีความสุขดีเหลือเกินเสี่ยวจิ่วฮวานั่งลงที่เก้าอี้ก่อนจะยื่นตะเกียบไปคีบลุกชิ้นเต้าหู้ทอดขึ้นมากิน พบว่ารสชาติไม่เลวเลย เสี่ยวไป่ฟงที่เห็นว่าน้องสาวไม่ได้เจ็บป่วยก็เบาใจลงไปได้ไม่น้อยเลยเสี่ยวจิ่วฮวากินอาหารไปก็คิดถึงเสี่ยวเย่วหยาขึ้นมา นางจึงหันมาเอ่ยกับทกคน"หากพี่หญิงยังไม่ได้แต่งออกก็คงจะดี นางก็ชอบกินลูกชิ้นเต้าหู้ทอดเช่นเดียวกัน"ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย เป็นเสี่ยวไป่ฟงที่เอยขึ้นมาก่อน"อาจิ่ว วันนี้พี่จะพาเจ้าไปเดินตลาดในหมู่บ้าน ที่นั่นมีของอ

ช่วงชีวิตยามอยู่ที่บ้านสวนจะบอกว่าเงียบสงบเป็นสุขก็นับว่าไม่เกินจริงไปนัก เสี่ยวจิ่วฮวานอกจากจะเอาแต่นอนอ่านตำราแล้วยังฝึกฝนมีดสั้นและยิงธนูกับเสี่ยวไป่ฟงอยู่ทุกวัน จนเวลาล่วงเลยมาร่วมสิบวัน ท่านพ่อก็บอกว่าต้องเร่งเดินทางกลับเมืองหลวงแล้ว เพราะมีเรื่องด่วนให้ต้องจัดการ คงจะอยู่ที่บ้านสวนร่วมเดือนเช่นทุกปีไม่ได้อีกเสี่ยวจิ่วฮวาที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด รีบเตรียมเก็บข้าวของเพื่อเตรียมเดินทางกลับในทันทีด้านเติ้งหมิงซีเมื่อกลับมาที่เมืองหลวงแล้วเขาก็เอาแต่เก็บตัวเงียบไม่ได้ทำตัวมีพิรุธใดเลยแม้แต่น้อยระยะนี้ข่าวการประชวรของเสด็จลุงเริ่มหนาหูขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดอาการจึงทรุดหนักลงอย่างกระทันหัน"ท่านอ๋อง ทรงดื่มยาบำรุงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ"ในขณะที่เติ้งหมิงซีกำลังครุ่นคิดเรื่องใดไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น พ่อบ้านเหรินก็เดินเข้ามาพร้อมกับยาบำรุงพอดี ระยะนี้เขาต้องบำรุงร่างกาย เพราะกินยาพิษที่ทำให้ป่วยหนักและลมปราณปั่นป่วนเข้าไปครั้งก่อนทำให้ค่อนข้างส่งผลต่อร่างกายไม่น้อยเลยเขารับถ้วยยามาดื่ม ก่อนจะส่งคืนให้พ่อบ้านเหริน"มีข่าวคราวใดบ้างหรือไม่"พ่อบ้านเหรินที่ได้ยินเช่นนั้น

เติ้งเจี๋ยวันนี้แต่งตัวรูปงามหล่อเหลาจนสตรีทุกนางต้องมองเขาด้วยความหลงใหล เขาเดินเข้ามาพร้อมกับข้ารับใช้ที่ถือหีบของขวัญมาด้วยหลายใบ เติ้งเจี๋ยวันนี้อารมณ์ดีไม่น้อย ในที่สุดเทพธิดาของเขาก็เติบโตงดงาม ถึงเวลาที่จะได้เข้าวังหลวงไปเป็นภรรยาของเขาแล้วเรื่องนี้เสด็จพ่อเองไม่ได้คัดค้านสิ่งใด อีกทั้งยังบอกว่าหากได้เกี่ยวดองกับตระกูลเสี่ยวก็นับว่าเป็นเรื่องดีวันนี้เขาจึงนำของขวัญมามอบให้นางและถือฤกษ์ดีประกาศต่อทุกคนในงานวันนี้ว่าเขาจะรับนางเข้าตำหนักบูรพาไปเป็นชายารองของเขา!!!แม่ทัพใหญ่เสี่ยวหันมาสบตากับเสี่ยวไป่ฟงบุตรชายของตนคราหนึ่ง สองพ่อลูกรับรู้ได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา แต่ยามนี้คนก็มาแล้วจะให้ทำเหมือนไม่ต้อนรับก็ย่อมทำไม่ได้ เขาจึงเดินเข้าไปหาเติ้งเจี๋ยในทันที"ถวายพระพรองค์รัชทายาท""ไม่ต้องมากพิธี ลุกขึ้นเถอะ"เติ้งเจี๋ยเอ่ยตอบอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับมองหาเสี่ยวจิ่วฮวา ยามนี้สตรีใดก็ล้วนไม่อยู่ในสายตาของเขาทั้งสิ้นนอกจากนางเพียงคนเดียว แม้แต่พระชายาเอกที่แต่ก่อนมักจะเล่นสนุกบนเตียงกับเขาอย่างออกรสทำให้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง เขาก็ยังเบื่อหน่ายนางขึ้นมาเมื่อคิดได้เช่นนั้นเติ้งเ

ตำหนักมังกรสวรรค์หลังจากที่มีสมรสพระราชทานประกาศออกไป เติ้งเจี๋ยก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดอีก เหมือนกับว่าเขาจะทำใจยอมรับเหตุการณ์ในครั้งนี้ได้แล้ว ฮ่องเต้เติ้งผิงอันเองก็พอใจจะเบาใจลงไปไม่น้อยที่บุตรชายเริ่มคิดได้ขึ้นมาบ้าง"ทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทมาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้เติ้งผิงอันที่ได้ยินเช่นนั้นก็ละสายตาจากงานราชการตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยกับขันทีคนสนิท"ให้เขาเข้ามาได้"เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว เติ้งเจี๋ยก็เดินเข้ามาด้านในพร้อมกับเหล่านางกำนัลและขันทีที่ยกอาหารเลิศรสเข้ามามากมายหลายอย่าง ฮ่องเต้เติ้งผิงอันที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะเอ่ยถาม"เหตุใดจึงนำอาหารเข้ามามากมายเช่นนี้"เติ้งเจี๋ยที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบ"เสด็จพ่อ หลายวันมานี้ลูกคิดได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรลูกควรเชื่อฟังเสด็จพ่อ จะให้เสียการใหญ่ไม่ได้เป็นอันขาด วันนี้ลูกจึงนำอาหารและสุรามาร่วมเสวยกับเสด็จพ่อ ให้พวกเราพ่อลูกลืมเรื่องบาดหมางก่อนหน้านี้กันไปเสีย เสด็จพ่อจะให้อภัยลูกที่ไม่ได้เรื่องได้ราวผู้นี้จะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้เติ้งผิงอันที่ได้ยินเช่นนั่นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย สายตาที่มองดูเติ้งเจี

ขบวนเกี้ยวเจ้าสาวเคลื่อนตัวมาถึงยังจวนจวิ้นอ๋องแล้ว นับว่าเป็นการแต่งงานที่ค่อนข้างทุลักทุเลอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะเติ้งหมิงซีเล่นสนุกราวกับเด็กน้อย การคำนับฟ้าดินก็ทำอย่างไม่ถูกระเบียบ ข้าวของร่วงหล่นกระจัดกระจาย แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างลอบถอนหายใจและรู้สึกเวทนาในชะตาชีวิตของเสี่ยวจิ่วฮวาที่ต้องมาแต่งให้กับสามีเช่นนี้เป็นอย่างมากแต่เสี่ยวจิ่วฮวากลับมีใบหน้าเรียบเฉยไม่ได้แสดงท่าทีใดออกมาเลยแม้แต่น้อยจวบจนงานแต่งผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ทุกคนต่างกลับกันไปจนหมด ยามนี้เสี่ยวจิ่วฮวานั่งอยู่ในห้องหอ โดยมีหูเป่าที่กำลังคอยจัดข้าวของให้นางและนำอาหารมาให้นางกินรองท้องคลายหิว เสี่ยวจิ่วฮวารู้สึกเหมื่อยล้าไม่น้อย จึงให้สาวใช้ที่ติดตามมาไปเตรียมน้ำอุ่นให้ตนได้อาบเพื่อผ่อนคลาย ในขณะที่นางกำลังยกถ้วยชาขึ้นดื่มเพื่อรอให้หูเป่าไปจัดการตามที่สั่ง ก็เห็นว่ามีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินเข้ามา ก่อนจะทำความเคารพนางด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย"ทูลพระชายา บ่าวคือพ่อบ้านเหริน ผู้ดูแลจวนอ๋องแห่งนี้ หากพระชายามีสิ่งใดต้องการ สามารถแจ้งต่อบ่าวได้ทุกเมื่อ อีกเดี๋ยวท่านอ๋องจะเสด็จมาแล้ว บ่างจึงมาแจ้งต่อพระชายาก่อนพ่ะย่ะ