All Chapters of อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา): Chapter 61 - Chapter 70

ชายหนุ่มก้าวเข้าไปในตัวบ้านนั้นอีกครั้ง ความมั่นใจของเขาเปี่ยมล้นชนิดที่เรียกว่าไม่ต้องพูดถึงจะดีกว่าการมาของเขาทำให้หญิงทั้งสองที่กำลังแลกเปลี่ยนความในใจต่อกันมองมาเกือบจะพร้อมๆ กันเพราะเรียกว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าได้...ศิลามาเมื่อหนก่อนก็ไม่เจอคุณมารศรี เธอแทบจะเอ็ดปรางต่อหน้าคุณสีดา แต่เธอยังต้องรักษามารยาทเจ้าของบ้านเอาไว้แต่ตาขุ่นเขียวจัด“เขามาหาใครนั่น”“คุณมินค่ะ...เคยมาแล้วหนหนึ่ง”ผู้ชายมาหามินตา...ช่างน่าประหลาดใจนัก ลูกสาวที่เธอเฝ้ากังวลว่าจะขายไม่ออก จะโอนมินตาให้กับสาวิตต์แทนที่ และคุณสีดาก็มาเพื่อพูดเรื่องนี้ อย่างน้อยเธอก็เห็นว่ามินตามีค่ามากกว่าดาราสาวที่สาวิตต์ ไปติดพันโดยยังไม่รู้ว่าเป็นใครแต่คุณสีดาก็ตีโพยตีพายไปล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว“ใครกันนั่น...” คุณมารศรีรำพึง แต่หน่วยก้านของชายผู้กำลังเดินเข้ามาก็ไม่เลวนักหรอก “ประเดี๋ยวนะคะขอตัวสักครู่”เธอลุกมาหาเขา ปล่อยคุณสีดาเอาไว้ ชายหนุ่มยกมือไหว้เธอ...เธอรับไหว้พร้อมกับคิดอยู่ในใจว่าไหว้กระด้างไปสักนิด แต่ส่วนประกอบอื่นๆ ก็ดูดีพอจะหักล้างได้บ้าง ความขุ่นมัวก็พอมีอยู่บ้างว่าลองเป็นคนของมินตา ไอ้ที่หวังจะได้เห็นสิ่งเนี้ยบๆ

มินตาทำตาปริบๆ กับวลีสุดท้ายนั่น หล่อนรู้สึกว่ามันหยาบคายและรุนแรงเกินไปสักหน่อยแล้วแต่จะพูดอะไรเล่า หล่อนยังเป็นเด็ก พูดไปก็รังแต่จะไม่เหมาะสมมากกว่า“มินต้องช่วยป้านะลูก” เธออ่อนหวานกับมินตาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้เลย “ช่วยป้ากระชากหน้ากากออกมา ให้ตาเอสว่าง ให้คุณแม่ของมินตาสว่างซะก่อนจะสายเกินไป”“มินว่าเราควรจะอยู่ห่างๆ จากเขามากกว่านะคะ เขาเป็นคนอันตรายมาก”“ปล่อยมันไม่ได้ มันยิ่งอันตรายมากเรายิ่งควรจะกำจัดมัน”มินตาไม่เห็นด้วย หล่อนไม่ชอบการเบียดเบียน หากไม่ชอบสิ่งที่ดีก็คืออย่าพาตัวเองเข้าไปยุ่งด้วย“คุณป้าคะ มินอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อตอนที่คุณต่ออยู่บ้านนี้ แล้วทำไมคุณป้าต้องกลัวเขาด้วย”“ป้าไม่ได้แค่กลัว ป้าเกลียดมัน”เธอตะโกนใส่หน้ามินตา จนหญิงสาวผงะออกมาห่างมองดูเธอเหมือนตกใจอยู่ไม่น้อยแล้วเธอจึงพลันรู้สึกตัว มินตาเป็นแนวร่วมของเธอได้ เธอจะอาศัยมินตาเป็นผู้ช่วยเหลือไอ้ต่อจะต้องตาย...ตายจริงๆ ตายแล้วไม่ฟื้นด้วย“ป้าเกลียด...ป้าเกลียดมันตลอดไป”/////////////////////////////////////////นั่นแม่ของเขาจริงๆ หรือ...ดูราวกับหญิงแก่ที่เจ็บป่วยหนักจนชายหนุ่มเองก็คาดไม่ถึง

ยามเฝ้าประตูบ้านย่อตัวเข้ามาดู มินตาเลยโผล่หน้าไปให้เห็นชัดๆ หลังจากไขกระจกลงแล้ว เปิดยิ้มกว้าง และเป็นดวงหน้าที่ไม่ใช่สาวสวยเฉียบเหมือนดังผู้หญิงอื่นที่ผ่านประตูรั้วบ้านนี้เข้ามา แต่ยามก็จดจำหล่อนได้แม่นยำเพราะลักษณะพิเศษรวมกับคำกำชับของศิลาที่เคยเรียกเขาไปบอกในเรื่องผู้หญิงคนนี้จนทำให้เขาออกจะแน่ใจว่าหล่อนจะต้องเป็นคนสำคัญสำหรับศิลาไม่น้อย“คุณน่ะเอง”ยามยิ้มและพยักหน้า “เชิญครับ” เขาหันกลับไปเปิดประตูกว้างให้รถยนต์ของมินตาผ่านเข้าไปได้คุณทรงศักดิ์ กำลังกวาดตามองในทุกสิ่งที่ผ่านสายตานับจากประตูเปิดรับบ้านหลังใหญ่โอ่อ่า ในเนื้อที่กว้างขวางจนไม่อยากจะเชื่อ“บ้านเขารึ”“ค่ะ บ้านเขา”“ไม่น่าเชื่อเลย”“เขามีอาชีพที่ค่อนข้างจะทำเงินได้มากเป็นพิเศษน่ะค่ะ คุณลุง”“อาชีพอะไร”“เขาเป็นมือขวาเจ้าแม่...เธอทำกิจการร้านเหล้า...คอกเทลเลานจ์ไงล่ะคะ มีผู้หญิงสวยๆ หลายคน มินกระดากที่จะพูดถึง แต่สำหรับมินละก้อ สถานที่พวกนั้นก็ไม่แตกต่างไปจากซ่องโสเภณี เขาได้เงินจากการขายผู้หญิง”มีอะไรบางอย่างสะกิดใจคุณทรงศักดิ์อยู่บ้างเหมือนกัน“มินไม่ชอบเขาอีตรงนี้นี่แหละ ถ้าเป็นเป็นคุณต่อจริงๆ ก็นับว่าเขาเปลี่ยนไ

“ผมชื่อศิลา ไม่ใช่นายต่ออะไรนั่นเลย มันเป็นเรื่องไร้สาระที่ทำให้ผมเริ่มจะรำคาญขึ้นทุกที”คุณทรงศักดิ์จ้องมองชายหนุ่มแทบไม่วางตา...ใช่แน่นอนมีพ่อคนไหนบ้างจำลูกของตัวไม่ได้ แม้เวลาจะเนิ่นนานแม้จะมีหลักฐานว่าลูกได้ตายดับไปแล้วแต่คงจะไม่ใช่ผีลุกมาหลอกหลอนเขาเป็นอันขาด ชายหนุ่มคนนี้มีตัวตนมีชีวิตมีเลือดเนื้อสมบูรณ์ทุกประการลูกของเขาแน่นอนที่สุด กาลเวลาอาจจะทำให้ลูกชายเจ็บช้ำจนไม่ยอมรับอีกต่อไป“ต่อ...” เสียงของเขาเหมือนบังคับใจตัวเองยากเย็นที่จะไม่ให้ความสะเทือนใจออกมาเปิดเผย “ใช่ลูกแน่ๆ อย่าโกหกพ่อเลย”เอาซิ...มินตาเงยหน้ามอง หล่อนอยากรู้ว่าเขาจะยืนกรานปฏิเสธไปได้อีกสักแค่ไหน“ผมชื่อศิลา” เขาบอกในน้ำเสียงหงุดหงิดเหมือนรำคาญดังที่บอก “เมื่อไหร่จะเลิกตู่กันเสียที หรือว่า...” หล่อนไม่ชอบเวลาเขายิ้มเยาะ ดูเขาเจ้าเล่ห์เพทุบายนัก “เห็นผมร่ำรวยตอนนี้ เลยหวังจะมาอ้างตัวเป็นญาติ ต้องการเงินก็บอกกันมาตรงๆ ดีกว่าครับ”เขาร้ายกาจจริงๆ ด้วย คุณทรงศักดิ์หน้าเจื่อนมินตาเองก็พยายามจะอดทนไม่ปริปากพูด หล่อนเตือนตัวเองว่าทั้งหมดไม่ใช่กงการของหล่อน มันเป็นเรื่องในครอบครัวของเขามากกว่า“ผมละเบื่อที่จะต้อ

เสียงนั่นทำให้มินตาหันขวับมามอง หล่อนไปยืนอยู่ริมบานกระจกมองลงไปข้างล่าง บนถนนที่ยวดยานวิ่งกันขวักไขว่ ดูละลานตา แล้วหล่อนก็เจอเข้ากับดวงหน้าที่คุ้นตากันอยู่ทุกวัน ดวงหน้าที่ธันวาพยายามยิ้มปะเหลาะๆ เอาอกเอาใจ มินตาไม่ยิ้มตอบ หล่อนยังทำหน้าเคร่งอยู่นั่นเอง“มิน...ใจเย็นหน่อยน่า มาคุยกันแบบผู้ใหญ่ๆ”“ฉันเป็นผู้ใหญ่ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”“แต่ทำแบบนี้คิดนะว่าเป็นผู้ใหญ่จริงๆ คนเป็นผู้ใหญ่เขาไม่วูบวาบตามอารมณ์หรอกน่า มันเป็นเด็กๆ เสียมากกว่า” ธันวาเดินเข้ามาใกล้ ไม่เล่นหัวยั่วเย้าดังเคย แต่เอาจริงเอาจังจนมินตาก็ต้องฟังเขา “รู้ว่ามินเคืองนายนั่นไม่อยากทำงาน แต่มันเป็นงานนะ มิน...งานก็คือเงิน เคยท่องเอาไว้ยังงี้ไม่ใช่เหรอ”เขาเอาคำพูดของหล่อนมาย้อนให้ได้คิด“แล้วทำไมจะปฏิเสธงาน หรือว่าไม่มีความสามารถทำไม่ได้”“นายก็รู้”หล่อนตาเขียวแล้วเสียงก็ยังขุ่นจัดอีกด้วย “ยังจะมีหน้ามาพูดดีไปอีก เขาไม่ใช่คนดี ทั้งหมดคือการวางแผนของเขา ต่อหน้าคนอื่นเขาทำเป็นคนดี สะอาดบริสุทธิ์แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ใช่คนดี เขาจ้องจะล่าพี่มิ่ง เอาเงินล่อเธอเอาการแต่งงานมาล่อเธอให้หลงกลเขา แล้วเขาก็จะขายพี่มิ่งเหมือนขายผู้หญิง