Share

68 แม่เสือสาว

last update Terakhir Diperbarui: 2025-04-21 17:40:37

“ศิลา”

พิมสุดาเดินมาหาเขา ชายหนุ่มยังนั่งอยู่นิ่งๆ ยากจะอ่านความคิดในใจของเขาได้ว่าเป็นฉันใดแต่พอคว้ามือของเขามาจับพบว่ามันชื้นไปด้วยเหงื่อมากมาย

“เขามาแล้วนะ...”

“เกมของผมกำลังเข้มข้นนะฮะ น้าแหม่ม...”

“ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมาได้”

“ยายตัวยุ่งนั่นอีกตามเคย” เขาหมายถึงมินตา “เจ้าหล่อนมากับเขาคงจะหวังให้ผมเปิดเผยตัวเอง หวังเหลือเกินที่จะให้ยอมรับว่าผมคือนายต่อนั่น”

“เพื่อนเก่าของเธอท่าทางอยากให้เธอกลับเป็นเหมือนเก่า”

“เวลาผ่านมานานแล้วนะฮะ เกินกว่าจะย้อนกลับไปคนอย่างผมถืออย่างหนึ่งว่ามีแต่เดินหน้า ชีวิตไม่ถอยหลังกลับไป”

“น้ารู้”

เธอบอกด้วยเสียงอันอ่อนโยน ชายหนุ่มเอนศีรษะพิงกับลำตัวของเธอ ปิดเปลือกตาลงเห็นแต่แนวขนตายาวงอนช้อย “น้าแหม่มคิดยังไงบ้างล่ะฮะ”

“เขาอาจจะไม่ยอมเลิกราเท่านี้ เขาคงจะต้องหวนกลับมาอีกเพื่อให้เธอยอมรับ”

“ในสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะได้ ผมจะให้เขาแน่นอน...ให้เขาชดใช้...ครอบครัวเขา คนที่เคยทำร้ายผม พวกมันหมดทุกคน...”

เวรที่จะถูกตามจองล้างจองผลาญ เวลาอันเนิ่นนานที่ชายหนุ่มรอคอยมา

“ผมไม่ยอมรับในสิ่งที่เขาต้องการ แต่ผมจะยื่นสิ่งอื่นให้กับเขา ให้เขารู้กันซะบ้างว่าความเจ็บปวดเป็นยัง
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   69 ขอโอกาสพ่อเปิดตัวด้วยเถิด

    เสียงนั่นทำให้มินตาหันขวับมามอง หล่อนไปยืนอยู่ริมบานกระจกมองลงไปข้างล่าง บนถนนที่ยวดยานวิ่งกันขวักไขว่ ดูละลานตา แล้วหล่อนก็เจอเข้ากับดวงหน้าที่คุ้นตากันอยู่ทุกวัน ดวงหน้าที่ธันวาพยายามยิ้มปะเหลาะๆ เอาอกเอาใจ มินตาไม่ยิ้มตอบ หล่อนยังทำหน้าเคร่งอยู่นั่นเอง“มิน...ใจเย็นหน่อยน่า มาคุยกันแบบผู้ใหญ่ๆ”“ฉันเป็นผู้ใหญ่ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”“แต่ทำแบบนี้คิดนะว่าเป็นผู้ใหญ่จริงๆ คนเป็นผู้ใหญ่เขาไม่วูบวาบตามอารมณ์หรอกน่า มันเป็นเด็กๆ เสียมากกว่า” ธันวาเดินเข้ามาใกล้ ไม่เล่นหัวยั่วเย้าดังเคย แต่เอาจริงเอาจังจนมินตาก็ต้องฟังเขา “รู้ว่ามินเคืองนายนั่นไม่อยากทำงาน แต่มันเป็นงานนะ มิน...งานก็คือเงิน เคยท่องเอาไว้ยังงี้ไม่ใช่เหรอ”เขาเอาคำพูดของหล่อนมาย้อนให้ได้คิด“แล้วทำไมจะปฏิเสธงาน หรือว่าไม่มีความสามารถทำไม่ได้”“นายก็รู้”หล่อนตาเขียวแล้วเสียงก็ยังขุ่นจัดอีกด้วย “ยังจะมีหน้ามาพูดดีไปอีก เขาไม่ใช่คนดี ทั้งหมดคือการวางแผนของเขา ต่อหน้าคนอื่นเขาทำเป็นคนดี สะอาดบริสุทธิ์แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ใช่คนดี เขาจ้องจะล่าพี่มิ่ง เอาเงินล่อเธอเอาการแต่งงานมาล่อเธอให้หลงกลเขา แล้วเขาก็จะขายพี่มิ่งเหมือนขายผู้หญิง

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   70 ไม่สบายหรือเปล่า มิน

    อีกครั้งหนึ่งที่คุณทรงศักดิ์ได้หวนกลับมาหา พิมสุดาต้องออกมาต้องรับเขา เพราะศิลาไม่อยู่บ้าน ชายหนุ่มออกไปทำงานตามปกติของเขา และพิมสุดาก็ยังไม่ได้เวลาจะออกไปที่งานของเธอเอง เธอระงับความไม่สบายใจเอาไว้ภายใน วันที่เธอเคยคิดว่าจะมาถึงก็มาถึงแล้วจริงๆ มาพร้อมด้วยความกังวลว่าจะลงเอยกันอย่างไรแน่ ดวงหน้าของเธอยังคงสดใส งดงามและรอยยิ้มก็ยังพิมพ์ใจผู้มองเห็นเหมือนเช่นเคย“แหม่ม...พี่มาขอร้อง ได้โปรด” คุณทรงศักดิ์มีน้ำเสียงวิงวอนเหมือนดังเช่นท่าทางและแววตาของเขา“คุณมาผิดที่แล้วมังคะ ที่นี่ไม่มีอะไรจะรับใช้คุณได้เลย”“มีน่ะมี แต่เธอต้องยอมรับความจริง เราต้องมาแฉกันว่าความจริงคืออะไร ไม่ต้องวิ่งหนีความจริงกันอีก”พิมสุดาได้แต่หัวเราะ เหมือนขบขันในสำนวนของเขา“ดิฉันยืนยันอีกครั้งแล้วกันว่าที่นี่ไม่มีอะไรอย่างที่คุณเข้าใจ...แล้วดิฉันก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดด้วย”เป็นการขับไล่กันชัดๆ เขาคอตก ท่าทางสลดไปยิ่งกว่าเดิมที่เข้ามาใหม่ๆ แววตาเหมือนคนหมดแล้วซึ่งความหวังทั้งปวง“นายต่อคงจะแค้นมาก มันเป็นเรื่องผ่านไปแล้วอยากขอร้องให้เธอพูดกับเขา ตอนนี้ดูเหมือนจะมีแต่เธอคนเดียวที่พอจะพูดให้เขาฟังได้”พิมสุดาส่ายหน้

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   71 ลูกหมีเป็นตัวประหล่ดไปแล้ว

    จริงอยู่ความรู้สึกดีๆ ต่อเขายังคงอยู่แน่นอน แต่ไม่มากพอจะทำให้หล่อนทุ่มเทเพิ่มให้มากกว่าที่เป็นอยู่“งานยุ่งค่ะ” หล่อนตอบเสียงเบา พยายามกระปรี้กระเปร่าแต่มันค้านกันเอง “คุณเอจะออกไปไหนหรือคะค่ำมากแล้ว”“พี่มีนัดกับเพื่อน มินก็กลับดึกนะ กลับอย่างนี้ทุกวันหรือเปล่า”“วันนี้ดึกกว่าทุกวันค่ะ เลิกงานแล้วก็ไปนั่งคุยกับเพื่อน”“พวกนั้นน่ะเรอะ” สาวิตต์นึกถึงบรรดาหนุ่มๆ ที่ทำงานร่วมกันกับมินตา เขายังจดจำได้ว่าไม่มีรายใดดูดีในสายตาเขาเลย ก็สภาพหนุ่มๆ ทำงานศิลปะพวกที่สาวิตต์ลงความเห็นว่าไม่น่าคบ ไม่น่าเข้าใกล้“พวกนั่น...ทำไมหรือคะ” เสียงของมินตาเกือบจะเอาเรื่องทีเดียว และนั่นทำให้สาวิตต์ยิ้มเจื่อนๆ เขาไม่รู้อารมณ์ของมินตาในยามนี้ว่าหล่อนกำลัง ‘ขวาง’ ไปเสียทั้งหมดเพราะไม่อาจจะไประบายกับตัวต้นเหตุได้ ใครที่พูดผิดหูสักนิด หล่อนก็พ้อมจะสาดอารมณ์เข้าใส่“เปล่า” สาวิตต์ไม่รู้อารมณ์หล่อนแต่ก็ไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย ค่ำคืนนี้เขาอยากให้มันปลอดโปร่ง...ชายหนุ่มนึกถึงเคล็ดให้ตัวเองอยู่บ้าง ก่อนจะไปบ่อนเขาควรจะทำอารมณ์ให้รื่น เวลาเล่นจะได้ไม่เสีย“ถามไปอย่างนั้นเอง ไม่สบายก็รีบเข้าบ้านแล้วกัน”“ถ้าคุณเอไม่จอ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   72 หมีเสน่ห์แรงไม่พอ

    “เชิญทางนี้เลยค่ะ”แววรัตน์เดินนำไป หล่อนรู้สึกโล่งใจมากกว่าเดิมที่แหวนหายไปจนลับตาไม่เห็นออกมาเลยจนส่งสองคนเข้าไปในห้องด้านหลังแล้ว แววรัตน์จึงเห็นแหวน หล่อนรีบพาแหวนไปอีกทางหนึ่งโดยเร็ว“ยังไม่มีใครสนใจเธออีกหรือนี่”“มีค่ะ” แหวนทำจมูกย่น “แต่แหม...แก๊แก่ แหวนไม่อยากได้คนแก่ปูนนั้นสักหน่อย หัวก็ล้านเถิกใสเชียว”แววรัตน์ทำหน้าดุ รุนหลังแหวนออกไปโดยเร็ว “อย่าเหลวไหลไง ลืมบทเรียนแรกแล้วรึ แก่แต่กายเท่านั้นอย่าไปใส่ใจกับรูปร่างหน้าตาความเหี่ยวหย่อนยานเล้ย ไปดูกันดีกว่าว่าเธอทำให้ตาแก่ชอบใจเธอได้ไหม ถ้าทำไม่ได้ก็เป็นอันว่าเธอสอบตกนะ แหวน”เพราะแววรัตน์ไม่อยากให้แหวนยังป้วนเปี้ยนเดินกรายอวดโฉมงามของตัวเองอยู่ไปมาแถวๆ นี้ กลัวจะเจอะเจอกับผู้ชายที่ทำให้แหวนตัดสินใจอยู่ตรงนี้ นั่นจะเป็นเรื่องยุ่งยากจนอาจจะแก้ไขไม่ได้ศิลาคงจะไม่ชอบใจหากมีปัญหาแล้วหล่อนไม่อาจจะแก้ไขมันแบบเฉพาะหน้าได้ส่งแหวนไปนั่งคุยกับแขกได้แล้ว แววรัตน์ก็หายใจโล่งขึ้นมาได้บ้างหล่อนจะปลอดภัยจากการถูกตำหนิไปได้อีกครั้งหนึ่งส่วนต่อไปนั้นสุดแท้แต่ศิลาแล้วกัน เขาคงจะรู้แล้วว่าจะต้องจัดการอย่างไรในเมื่อเขาได้เจอกับนายคนนั้นแล้ว

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   73 พักเรื่องหัวใจก่อน มืนตา

    “เรื่องอะไรกันคะ บอกหมีบ้าง”“เรื่องเข้าใจผิดน่ะ คุณหมี” ศิลาตัดบท “แต่ผมไม่ถือสานะ ถือซะว่าจำคนผิดมากกว่า...”แต่ลักษมีอยากรู้มากกว่านี้เสียแล้ว เพียงแต่หล่อนไม่ได้พูดออกมา“มันเหมือนนิยายน้ำเน่า คุณหมี”สาวิตต์เสริม ลักษมีอยากจะแค้น หล่อนเล่นละคร...ก็ทำจากนิยายประเภทน้ำเน่าอย่างที่สาวิตต์เอ่ยเกมหัวเราะนั่นมันยังน้อยเกินกว่าเรื่องชีวิตจริงอีกมากมาย ชีวิตจริงที่เน่ากว่านิยายเหลือเชื่อกว่านิยายมีถมไป แต่คนมักจะหัวเราะเยานิยายบางเรื่องว่าเป็นไปไม่ได้“ก็คงจะสนุกซิคะ อะไรที่เน่าๆ น่ะสนุกทุกที” หล่อนทำให้เรื่องกลายเป็นเรื่องโจ๊กสนุกสนานไปเสียได้ “เด็กข้างบ้านคุณเอน่ะ สงสัยจะเป็นเด็กคนที่หมีเคยเจอมาแล้ว...ชื่ออะไรนะคะ” หล่อนหันไปกระทุ้งถามศิลา”“มินตา”ศิลาตอนได้ในทันที และนั่นทำให้ลักษมีรู้ว่าที่หล่อนแค่ลองถาม เขามีความจำแม่นเกินไป...ผู้หญิงคนนั้นไม่สวย...ไม่เหมือนสาวๆ ที่เขารู้จักอยู่รอบตัวเขาเอง หรือเพราะความแตกต่างที่ทำให้ชายหนุ่มใส่ใจต่อผู้หญิงคนนั้นได้ค่อนข้างมาก“ยายมินแกเป็นเด็กเพ้อเจ้อมาก แกเอาความคิดนี้ยัดเยียดใส่หัวพวกเราทุกคน...แกคงจะทำให้คุณศิลารำคาญได้มากอยู่นะฮะ”“ผมเข้าใจนะ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   74 ฉันจะช่วยเธอไปจากที่นี่นะ แหวน

    มินตาทำตาโตวาววามอยู่ในแสงสว่างที่ไม่มากนัก“แน้...พ่อทำเสียงเหมือนจะขายมินเสียแล้ว ไม่อยากให้มินอยู่ใกล้ๆ อีกแล้วหรือคะ มินยังอยากเป็นลูกพ่อ” หล่อนกอดเอวเขาเอาไว้ หล่อนยอมรับว่าสนิทสนมกับพ่อมากกว่าแม่ กล้าที่จะกอด...ที่จะฟัดเขาแรงๆ โดยไม่เกรงกลัว และกล้าบอกเล่าอะไรต่อมิอะไรที่เป็นความลับส่วนตัวมากกว่าจะบอกแม่ “จะขายมินไปให้ใครดีล่ะ มินน่ะคงจะขายไม่ออกแล้ว”“คุณป้ามาพูดกับพ่อ”ความรื่นเริงของมินตาลดลง“พูดว่าไงล่ะคะ”“อยากจะขอมินให้ตาเอ”“พ่อคะ ถ้าเป็นก่อนหน้านิ้ ที่มินจะรู้ใจคุณเอ มินคงจะดีใจจนเนื้อเต้นเพราะมินชอบเขา แต่มินจะไม่รักคนที่ไม่เคยมีจิตพิศวาสมินสักนิดหนึ่ง...มินมีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะคะ พ่อบอกปัดไปได้เลยว่ามินอยากจะขึ้นคาน”“พ่อก็คิดยังงั้น คุณดาน่ะเพียงแต่กลัวลูกชายจะไปคว้าดารามาเป็นสะใภ้”“นั่งไง มินนึกแล้ว คุณป้าไม่ชอบน้ามินนักค่ะถ้าเป็นพี่มิ่งก็ไปอย่าง”หล่อนยอมมีดวงใจที่แหลกสลาย...ยอมอกหัก ซึ่งยังบอกประกาศได้อย่างภูมิใจว่าหล่อนเคยมีรัก แม้รักนั้นจะเป็นรักคุด“แม่ว่าไงล่ะคะ”“ทำท่าจะเห็นด้วยน่ะซิ อยากจะปลูกฝังมินซะให้เรียบร้อยอีกคน”“มินมีงานทำ หาเลี้ยงชีวิตเองได้...มิ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   75 แหวนอยากเป็นผู้หญิงของคุณค่ะ คุณศิลา

    “คุณอย่ายุ่งกับแหวนเลย”“เธอจะกลับบ้าน แล้วต้องมาอยู่ที่นี่ ฉันจะช่วยให้ได้กลับบ้าน...คุณเอคงจะไม่สบายใจถ้ารู้ว่าเธอไม่ถึงบ้าน เขาอุตส่าห์พาเธอไปส่งถึงสถานีรถ...”“อะไรนะคะ”แหวนทวนถาม เสียงหล่อนค่อนข้างดัง“ก็คุณเอ”“เพราะมันต่างหาก” เสียงแหวนกรีดแหลม ลืมตัวไปว่ามีคำสั่งห้ามจากศิลาอย่างไรบ้าง “เพราะมัน...มันเคยเป็นผัวของแหวน” แค่นี้ก็ทำให้มินตาแทบจะไม่อยากเชื่อหล่อนปล่อยมือจากแหวน และแหวนก็ไม่ได้ถอยหลบไปทางไหนทั้งสิ้น แต่ปักหลักอยู่ที่ชื่อของสาวิตต์เหมือนคุ้ยความแค้นของแหวนใกระเจิดกระเจิง “มันได้แหวนแล้วมันไม่รับผิดชอบ”“อะไรกันแหวน เป็นไปได้ยังไงกัน คุณเอน่ะไม่...”“คุณไม่รู้ ไม่มีใครรู้...มันเลวระยำหมาเลย มันบอกว่าพาแหวนหลบมาอยู่ข้างนอก...ให้พ้นคุณนาย จะหาบ้านให้อยู่ จะเลี้ยงดูแล้วมันก็พาแหวนมาที่นี่ มันขายแหวนนะ มันขายให้แหวนเป็นผู้หญิงขายตัว แหวนก็เลยเป็นมันซะเลย...ไหนๆ ก็ถูกบอกขายแล้วนี่...เข้าใจหรือยังว่าแหวนเต็มใจขาย ไม่ต้องไปแจ้งตำรวจ”“เขาบังคับให้เธอพูดใช่ไหม”“คุณนี่โง่หรือแกล้งโง่กันแน่นะ แค่นี้ก็ยังฟังไม่รู้เรื่อง มันนั่นแหละตัวการ มันเอาแหวนทำเมียไม่พอยังพามาขายกันอีก ไ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   76 พี่แววหึงแหวนเหรอ

    “นังเด็กบ้า พูดอะไรออกมา...”“พี่แววหึงใช่ไหม...แหวนรู้นะ พวกพี่ๆ บอกว่าพี่แววชอบเขา...พวกพี่ๆ อีกหลายคนก็เหมือนกัน พวกที่รอวันพระให้หวนย้อนกลับมา...เฮ้อ...โบราณว่าวันพระไม่ได้มีหนเดียวแต่สำหรับสาวๆ ของเขา วันพระมันหายากนะพี่แววนะ”แหวนลับกายเข้าไปแล้วทิ้งให้แววรัตน์ยืนหน้าสลดมันเป็นความจริงที่จี้ใจหล่อนให้แปลบปลาบ... วันคืนแสนหวานพวกนั้นทิ้งร่องรอยให้ถวิลหา อยากให้เกิดขึ้นอีกหนหนึ่ง...อยากดื่มกินรสชาตินั้นอีก ทั้งที่รู้ว่ามันลางเลือนเกือบจะเป็นว่างเปล่า ความกรุณาของเขาไม่เคยโปรยปรายลงมาเป็นสายฝนชโลมจิตใจห่อเหี่ยวนี้ให้ชุ่มชื่นเลยแววรัตน์ไม่ได้อยู่รอตรงหน้าห้องนี้ หล่อนเดินผ่านไปเลย ทิ้งให้แหวนเข้าไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มตามลำพังแหวนเข้ามานั่งพับเพียบกับพื้นพรม แม้เขาจะบอกให้หล่อนนั่งบนเก้าอี้แหวนก็ไม่ยอม“แหวนมารับโทษค่ะ” แหวนทำเสียงอ่อนอ่อย ช้อนตาขึ้นนิดหนึ่ง ท่าทางของหล่อนหากเอาไปใช้กับชายอื่นคงจะทำให้พวกชายเหล่านั้นหัวใจอ่อนเป็นขี้ผึ้งให้แหวนจับปั้นเล่นแต่ศิลามองดูเฉยๆ เขารู้สึกเพียงเด็กแหวนนี้ก้าวไกลแน่...หล่อนมีจริตจก้านแพรวพราย เด็กนี่คือไฟชัดๆ ไฟกำลังแรงเสียด้วย“ฉันไม่อยากให้

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21

Bab terbaru

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   137 (อวสาน) มินตา-ศิลา รักเราดีที่สุดในโลกเลย

    “ไม่ใช่ห้องนี้”มินตาตัวแข็ง เมื่อเขาเปิดประตูห้องที่หล่อนเป็นคนตกแต่งเพื่อเป็นห้องหอของเขากับมิ่งขวัญหล่อนพยายามจะถอยกลับ แต่ศิลาผลักหล่อนออกเดินไปข้างหน้า“ฉันยอมมาที่นี่ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะใช้ห้องนี้” หล่อนยังเสียงแข็งและมีท่าทีปฏิเสธ ไม่ยอมรับ“คุณแต่งมันเอง...ก็ใช้เสียเองซิ” เขาบอกนุ่มๆ “ที่ทางของคุณเอง“ฉันทำเพื่อพี่มิ่ง” หล่อนยืนยัน หล่อนรักมิ่งขวัญไม่เคยเปลี่ยนแปลงเป็นอื่น“แต่มันเป็นสิ่งที่คุณชอบ” เขาดักคอ “ผมรู้ว่ารสนิยมของมิ่งขวัญเกิดจากตัวคุณเป็นหลัก...ลืมซะว่าผมเคยสั่งว่าอย่างไร นั่นเป็นข้ออ้างจะเอาตัวคุณมาทำงานต่างหากเล่า ถ้าผมไม่บอกว่าเป็นห้องหอมีหรือที่คุณจะยอมมาทำ ตอนนั้นคุณชังน้ำหน้าผมจะแย่”“ตอนนี้ก็ใช่”“ผมไม่เชื่อ ไม่มีวันเชื่อ...”เขาปิดประตูไว้ข้างหลังแล้วยืนพิงอยู่อย่างนั้น ตอบหล่อนด้วยถ้อยคำหนักแน่นเขาจะไม่ยอมเสียหล่อนไปศิลาบอกตัวเองว่าเขาจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองสมปรารถนาให้จงได้ ต่อให้ยากเท่ายากก็ตามที“เราจะต้องคุยกันตามลำพังสองต่อสองแล้วละ มินตา”เขาบอกด้วยเสียงนุ่มทุ้ม และแน่นอนว่ามีกังวานของความรักอยู่มากมาย เขาไม้ปฏิเสธใจตัวเอง“ไม่...” หล่อนป

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   136 ตื๊อเมีย น่ะครองโลกเสมอ

    พิมสุดามาแล้วกลับไปแล้ว ปล่อยให้มินตาได้ครุ่นคิดตามลำพัง แม้จะมีปรางคอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ แต่มินตาก็เหมือนอยู่คนเดียว...หล่อนคิดถึงอนาคตวันข้างหน้าเมื่อไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อ ไม่มีสิ่งใดหลงเหลือให้คว้าติดอีกหล่อนจะทำอย่างไรดีนั่นคือสิ่งที่มินตาต้องคิด...มันไม่ใช่เรื่องเล็กเสียด้วย เพราะเท่ากับต้องเอาอนาคตมาเป็นเดิมพัน...อนาคตที่มินตาไม่แน่ใจ และหล่อนก็รู้ว่าเพราะตัวเขานั่นแหละที่ทำให้หล่อนเกิดความรู้สึกเช่นนั้นขึ้นมา/////////////////////////////ผู้ชายสองคนต่างวัยแต่มีสายเลือดส่วนหนึ่งเหมือนกันได้เผชิญหน้ากันอีกครั้ง คนแก่ดูจะยิ่งแก่ ในขณะที่คนหนุ่มก็มิได้ทำท่าลำพองว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ ต่างคนต่างมองกันชั่วอึดใจในความเงียบงันแล้วศิลาก็เป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อน “สาวิตต์เป็นอย่างไรบ้าง”“ก็ยังเหมือนเดิม...เก็บตัวเอง...และไม่พูดไม่จากับใครเลย”“เขาคงจะหายสักวันหนึ่ง“นั่นคือความหวัง”“ผมจะเอาใจช่วยแล้วกัน”คุณทรงศักดิ์ทำท่าเหมือนไม่คาดคิดเมื่อได้ยินเช่นนั้น“ต่อ...ให้อภัยพ่อกับพี่แล้วใช่ไหม”ชายหนุ่มส่ายหน้า นั่นคือความจริง เขายังไม่อาจจะให้อภัย เพียงแต่เขาคิดว่าเขาจะวางมือในส่วนนี้...หลายปีที่เ

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   135 เขารักเธอ มินต่า

    “ไล่ปรางหรือคะ...” มินตาแสนจะตกใจ “ทำไมล่ะคะ ปรางทำผิดตรงไหน”“มันเป็นพวกแกนี่ รับเอาไปซิ นังนั่นมันเลี้ยงไม่เชื่อง หวังว่าที่พูดมานี่แกคงจะเข้าใจนะ”“ค่ะ มินตารับคำ ดวงหน้าสลด ครอบครัวของหล่อนคือซาก...มันคืออดีตที่เหมือนจะเนิ่นนานผ่านมาแล้ว ดวงตาของหล่อนซุ่มไปด้วนน้ำตา ป่วยการจะพูดมากไปกว่านี้อีกเมื่อคุณมารศรีและมิ่งขวัญปั้นปึ่งใส่ มินตามาไหว้พ่อ นั่งพับเพียบอยู่นานจนศิลาต้องเป็นฝ่ายสะกิดหล่อน“กลับดีกว่ามั้ง มินตา...เขาประคองหล่อนลุกขึ้น ท่าทีถนอมเป็นนักหนาบาดตาของมิ่งขวัญสุดขีด หล่อนไม่อาจจะยอมรับออกมาดังๆ ว่าลึกลงไปนั้นหล่อนเจ็บปวดกับการที่ถูกทิ้ง...ทั้งที่หล่อนเคยทระนงในตัวเองมาตลอด ผู้ชายคนนั้นคือชายที่หล่อนรักและเมื่อความจริงเปิดเผยออกมารักกลายเป็นร้าง และขมขื่นที่สุดจะหารสชาติใดมากกว่านี้ ในชีวิตคงจะไม่มีอีกแล้วแน่นอน“แม่คะ...มิ่งตัดสินใจแน่นอนแล้ว พอเสร็จงานพ่อ มิ่งจะไปอยู่เมืองนอก เราไปด้วยกันไหนคะ แม่...เอาบ้านนี้ให้เช่า...ถ้าไม่คิดจะขาย เราคงจะพอมีเงินสักก้อนไปเที่ยวเล่นด้วยกัน พอให้มิ่งหายช้ำใจแล้วค่อยกลับมาใหม่...หรือบางทีเราอยู่ทางโน้นกันเลยก็ได้ มิ่งก็พอจะมีเพื่อนที

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   134 เสียพ่อแล้วยังมาเสียลูก

    ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง และมินตาก็นิ่งงันปราศจากเสียงกรีดร้องจนเขาใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าหล่อนเสียใจแค่ไหนกันการรับรู้ในการสูญเสียหนนี้ มือของเขาลูบไล้เส้นผม“มินตา ได้ยินผมหรือเปล่า”“ก็ดีเหมือนกัน” หล่อนพึมพำออกมา “จะได้จบสิ้นกันแท้จริงๆ”“ไม่....” เขาปฏิเสธเสียงลั่น“เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก”“อย่าพูดแบบนี้...ทิ้งทุกอย่างเอาไว้ข้างหลัง แล้วเราเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน ที่ผ่านมาผมรู้ว่าผมผิด จะไม่ให้อภัยคนที่รู้สำนึกหรอกหรือ มินตา...ใช่ว่าผมจะไม่เสียใจหรือไม่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ เพียงแต่ ตอนนั้นความแค้นทำให้ผมบ้าเลือดและลากคุณเข้ามาพัวพันด้วย”“ฉันให้อภัย แล้วก็โยนมันทิ้งเอาไว้ตรงนั้นแหละ...”ศิลากำลังจะพูดอีก แต่เสียงเคาะประตูห้องขัดจังหวะเสียงก่อนและประตูเปิดเข้ามาหลังจากนั้นครรชิตเดินนำหน้าธันวาเข้ามาพร้อมกับกระเช้าดอกไม้ใหญ่ที่บรรจุดอกไม้สวยงามสีสันสดใสชายหนุ่มขยับห่างออกจากเตียงนิดหนึ่ง ครรชิตทักทายและแสดงความห่วงใย ต่อสภาพบาดเจ็บของเขาสักห้านาทีก่อนจะหันไปหามินตา“ไง...มิน หน้าตาเหมือนคนเจ็บหนัก”“เกือบจะตายแต่ไม่ยักจะตาย...”“ประชดใครล่ะนั่น”ถูกดักคอแบบนี้มินตาทำตาวาว “มินไม่มี

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   133 มินตาแท้งลูก

    สาวิตต์นอนอยู่บนเตียง...ขาของเขาข้างหนึ่งที่ถกขากางเกงขึ้นไปถูกพันด้วยผ้าขาวหนาเปอะ แล้วหน้าตาของเขาก็เหมือนไม่ใช่ลูกชายคนเดิมของเธอ มีรอยช้ำปูดโปนนั่นยังทำใจได้ว่ามันจะหาย แต่ดูซิ...ดูสีหน้าและแววตาของเขามันดูเลื่อนลอย...และมองมาทางเธอย่างว่างเปล่า“เอ...”เธอถลาเข้าไปหาเขา แล้วก็หยุดอีกหนหนึ่ง เมื่อสาวิตต์ทำเหมือนไม่รับรู้ด้วย เขายังมองเบิ่งไปทางอื่นที่ไม่ใช่หน้าเธอ คุณสีดาหันขวับมาหาสามี ถามเสียงสั่น“อะไรกันคะนี่ ตาเอเป็นอะไร...ทำไมเขาทำหน้าตาแบบนั้น”คุณทรงศักดิ์โอบบ่าของภรรยาเอาไว้ ร่างแบบบางของเธอสั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่น“หมอบอกว่าเหมือนเขาจะช็อก พูดกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เป็นพักๆ เหมือนคนสะเทือนใจมากเกินไป”“แล้วแกจะหายไหม”“ต้องอาศัยเวลา แต่ตอนนี้เขาต้องรักษาตัว บางทีอาจจะต้องลางาน...หรืออาจจะต้องถึงขั้นลาออกก็ได้”“ไม่!”เธอร้อง หันมาซบหน้ากับบ่าของสามี นานแล้วที่คนสองคนไม่เคยหันหน้าเข้าหากันอีก ต่างมีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของตัวเอง ความบาดหมางในเรื่องเล็กน้อยถูกทำให้ใหญ่มากขึ้น และไม่อาจจะเชื่อมต่อติดกันได้อีกเลยแต่ตอนนี้หัวอกของความเป็นพ่อแม่ที่จะต้องรับผิดชอ

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   132 ทุกอย่างเริ่มเข้าที่

    ปืน...มินตาบอกเมื่อเห็นสาวิตต์หยิบมันออกมาวางไว้บนโต๊ะกลมเล็กข้างๆ เก้าอี้ที่เขานั่งลง แววตาที่เขามองดูศิลาทำให้มินตายะเยือกไปตลอดตัว มันบ่งบอกว่าหากเขาจะลั่นไกปืน เขาก็จะทำได้โดยไม่ต้องหยุดคิดชั่งใจอีกเลย มินตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เมื่อพูดกับสาวิตต์ดีๆ“คุณเอ ขอให้มินนะ...อย่าถึงกับฆ่ากันเลย...”“บอกแล้วว่าอย่ายุ่ง ไม่ฆ่าเธอด้วยก็บุญเท่าไหร่รึว่าอยากตายตามผัว”“คุณเอจะทำไมได้นะคะ”“ทำไมพี่จะทำไม่ได้ นึกถึงที่มันทำกับพี่ซิ เพราะมัน...” สาวิตต์ชี้มือไปยังศิลาอย่างคั่งแค้น นั่นคือชายที่ร่วมสายเลือดเดียวกัน แม้จะไม่ใช่ทั้งหมด แต่ก็กึ่งหนึ่งที่เหมือนกัน เขาไม่เคยเชื่อใครพูดอย่างไร เขาก็มักจะหัวเราะขบขันเสียเสมอว่าทุกคนที่พูดนั้น ล้วนแล้วแต่มีอาการทางจิตที่คิดมากเกินการไปเองทั้งนั้น แต่แล้วเขากลับมารู้เป็นคนสุดท้าย รู้เพื่อทำให้โลกที่เคยสวยงามสำหรับเขามันพังทลายลงมาต่อหน้าต่อตาเขาจึงมองหาทางออกใดไม่พบนอกจากทางนี้ ฆ่าศิลาเสีย ก็เท่ากับฆ่าไอ้เด็กเวรคนนั้นด้วย เมื่อหนนั้นมันเลือกรอดได้อาจจะเพราะดวงมันแข็ง แต่คราวนี้ไม่มีวันที่ดวงมันจะแข็งเท่าครั้งนั้นอีก มันจะต้องตายนั่นคือทางที่เขาเลือกให้มั

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   131 ช่วยคุณมินด้วย

    สาวิตต์เดินปังๆ จากไปแล้ว ก่อนที่เขาจะกระแทกประตูบ้านด้านหน้าปิดลั่นกุญแจ ปรางก็เสนอหน้าเข้ามา“จะช่วยคุณมินทำแผลให้กับเขา”ปรางบอก หล่อนยืนให้ห่างจากสาวิตต์เข้าไว้ ด้วยไม่แน่ใจในความบ้าของเขาและเขาก็ยอมปล่อยปรางเข้ามาโดยดี ปรางมาคุกเข่าดูศิลาอยู่อีกด้านหนึ่งของเขา“เลือดทั้งนั้นเลย...” ปรางพึมพำ “ทำแผลก่อนนะคะ คุณมินจะเอาอะไรบ้าง”“ต้มน้ำร้อนให้ฉันสักกระติก แล้วหาผ้าสะอาดๆ มา...มีพวกผ้าเช็ดหน้าของฉันเหลืออยู่บ้างมั้งในตู้...แล้วก็พวกผ้าขนหนูผืนเล็กๆ นั่นด้วยก็ได้ คุณเอขังเราเอาไว้ในบ้านแล้วนี่ หยูกยาที่นี่ไม่มีสักอย่าง”“ปรางมีทิงเจอร์กับยาแดง...แล้วก็ยาล้างแผล...” ปรางบอกล้วงมือเข้าไปในกางเกงสามส่วนหยิบยาที่บอกออกมา “เอามาได้แค่นี้ค่ะ จะเอาสำลีกับผ้าพันแผลมาด้วย กลัวคุณมิ่งจะเห็น จะเอาอะไรมาไม่ได้สักอย่าง”“ขอบใจมา ปราง”มินตาคว้าขวดยาพวกนั้นมาด้วยมืออันสั่นเทา ตัวหล่อนเองนั้นสภาพก็ไม่ได้ดีไปกว่าคนที่ยังนอนทอดร่างนิ่งๆ นี่สักเท่าไหร่ หล่อนรู้ตัวว่าตัวเองก็แย่ เจ็บในช่องท้องจี๊ดๆ เตือนเป็นระยะอย่างไม่เคยเป็น แล้วหล่อนก็อยากล้มตัวลงนอน แล้วหลับให้นานโดยไม่ต้องตื่นขึ้นมารับรู้ใดๆ อีกเ

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   130 เขายังไม่ตาย

    “คุณมินเป็นอะไร...”แตะตัวมินตาแล้วก็พอว่าไม่ขยับสักนิด ปรางเงยหน้าหล่อนได้เห็นสาวิตต์นั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่าง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวอย่างไม่เห็นมาก่อนเลยหันกลับมามองมิ่งขวัญก็เห็นสีหน้าแย้มเยาะประหลาดนัก“คุณมินสลบนะคะ”“ฉันให้แกมาดู ไม่ได้ให้มาพูดมาก แกมีหน้าที่คอยพยาบาลเอาไว้ แต่แกห้ามยุ่งมากไปกว่านี้อีก”“ค่ะ”“พาเข้าไปในห้องนอนซะ”มิ่งขวัญออกคำสั่ง แล้วหล่อนจึงเดินเข้ามาหาสาวิตต์...จับมือของเขาไปบีบเหมือนจะให้กำลังใจแก่เขา“มิ่งเข้าใจว่าคุณเอกำลังเฮิร์ทมาก อีกไม่นานค่ะทุกอย่างจะเรียบร้อยมันจะกลายเป็นปุ๋ยจมดินไปเลย จะไม่มีใครเห็นซากของมันอีก...อย่างนั้นใช่ไหมคะ...ที่นี่มีที่มากมายให้ฝังมัน...”“เมื่อไหร่มันจะมา” คำถามของสาวิตต์เลื่อนลอย“ใจเย็นหน่อยค่ะ ยังไงซะมันก็จะต้องมา”“มันทำกับพี่เจ็บปวดนัก...” เขาหลับตาลง “รู้ถึงไหนอายถึงนั่น”“จะไม่มีใครรู้...” หล่อนลูบบ่าของเขาเบาๆ ด้วยมือที่เหลืออยู่ปลอบโยนเขา “มิ่งสัญญาว่าจะเอาตัวมันมาให้”“แล้วยายมินล่ะ...”“ขายมันซิ คุณเอ...หลังจากจัดการหมอนั่นแล้ว เอายายมินไปขาย” น้ำเสียงของมิ่งขวัญเหี้ยมเกรียม เขาแหงนหน้ามอง “มิ่งพูดจริงๆ นะ ไม่

  • อสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)   129 คุณเอ เปิดประตูเดี๋ยวนี้

    “คุณมินเป็นอะไร...”แตะตัวมินตาแล้วก็พอว่าไม่ขยับสักนิด ปรางเงยหน้าหล่อนได้เห็นสาวิตต์นั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่าง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวอย่างไม่เห็นมาก่อนเลยหันกลับมามองมิ่งขวัญก็เห็นสีหน้าแย้มเยาะประหลาดนัก“คุณมินสลบนะคะ”“ฉันให้แกมาดู ไม่ได้ให้มาพูดมาก แกมีหน้าที่คอยพยาบาลเอาไว้ แต่แกห้ามยุ่งมากไปกว่านี้อีก”“ค่ะ”“พาเข้าไปในห้องนอนซะ”มิ่งขวัญออกคำสั่ง แล้วหล่อนจึงเดินเข้ามาหาสาวิตต์...จับมือของเขาไปบีบเหมือนจะให้กำลังใจแก่เขา“มิ่งเข้าใจว่าคุณเอกำลังเฮิร์ทมาก อีกไม่นานค่ะทุกอย่างจะเรียบร้อยมันจะกลายเป็นปุ๋ยจมดินไปเลย จะไม่มีใครเห็นซากของมันอีก...อย่างนั้นใช่ไหมคะ...ที่นี่มีที่มากมายให้ฝังมัน...”“เมื่อไหร่มันจะมา” คำถามของสาวิตต์เลื่อนลอย“ใจเย็นหน่อยค่ะ ยังไงซะมันก็จะต้องมา”“มันทำกับพี่เจ็บปวดนัก...” เขาหลับตาลง “รู้ถึงไหนอายถึงนั่น”“จะไม่มีใครรู้...” หล่อนลูบบ่าของเขาเบาๆ ด้วยมือที่เหลืออยู่ปลอบโยนเขา “มิ่งสัญญาว่าจะเอาตัวมันมาให้”“แล้วยายมินล่ะ...”“ขายมันซิ คุณเอ...หลังจากจัดการหมอนั่นแล้ว เอายายมินไปขาย” น้ำเสียงของมิ่งขวัญเหี้ยมเกรียม เขาแหงนหน้ามอง “มิ่งพูดจริงๆ นะ ไม่

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status