64 ผมก็มีพ่อแม่นะ

เขาทำท่ารับรู้แล้วลงจากบ้านไป เขาจะไปพบมินตาสักหน่อย เด็กข้างบ้านที่เขาไม่ได้พบหล่อนมานานแล้ว

จากประตูบานเล็กที่คงจะไม่ค่อยได้ใช้บ่อยนักเพราะบานประตูฝืดจนต้องออกแรงผลักให้เปิดแล้วจึงก้าวผ่านเข้าไปได้ เขาเจอคุณมารศรีเป็นด่านแรก เธอทำท่าตื่นเต้นเมื่อได้เห็นเขา

“อุ๊ย...มาเมื่อไหร่กันคะ คุณ...”

“ถึงวันนี้เองครับ คุณสีดาไม่ค่อยจะสบาย ผมเลยต้องมา”

อ้อ...ยังมีแก่ใจห่วงเมีย เธอคิดอยู่ในใจแต่ไม่ได้เอ่ยออกมาดังๆ เธอก็เป็นอีกคนที่หัวอกผู้หญิงต้องเก็บความขมขื่นกับความหลายใจของชายผู้เป็นผัวมาแล้ว

ช้ำของผู้หญิงจะมีอะไรยิ่งไปกว่านี้อีกเล่า เธอไม่อยากแน่ใจว่าเขาจะกลับมาเพราะยังรักเมียอาจจะเป็นเพียงหน้าที่เสียมากกว่า

“เธอคิดมากเกินไป อยู่ๆ ก็คิดว่ามีคนเหมือนตาต่อ” เขาเว้นระยะไปอึดใจหนึ่งจึงเอ่ยต่อ

“พิโถ! ยังไม่ยอมเลิกคิดอีกหรือคะนั่น” คุณมารศรีคราง “เธอคิดมากจริงๆ น่ะค่ะ คนละคนกันเล้ย นายต่อน่ะรึจะฟื้นขึ้นมาได้ดิบได้ดีขนาดนั้น เอ้อ...”

พูดไปแล้วก็ต้องหยุดเพราะรู้สึกว่าออกจะมากเกินไป นายต่อนั้นถึงอย่างไรก็เลือดเนื้อเชื้อไขของชายเพื่อนบ้านคนนี้

“เขาชื่อศิลาค่ะ เป็นคู่รักของยายมิ่ง มีหน้าที่การงาน มีฐานะ