All Chapters of Falling all in you...โอบหัวใจ..ไว้ด้วยไอรัก: Chapter 1 - Chapter 10

Ep. 1“น้าเอ๋ย...เหมยปวดท้อง..ฮือ..” เสียงร้องโอดโอยของหลานสาวตัวน้อย..ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นในกลางดึก..มือเล็กๆขาวๆของดอกเหมยกุมมือฉันไว้แน่น..ใบหน้าขาวนวลเนียนที่มีเลือดฝาดอยู่เป็นนิจ..กลับซีดเผือดจนน่าตกใจ..“เหมย..เดี๋ยวน้าเอ๋ยจะพาไปโรงพยาบาลนะ..” ด้วยอารามตกใจฉันอุ้มร่างเล็กไว้แนบอก..คว้ากุญแจรถวิ่งออกไปนอกบ้าน..เปิดประตูรถค่อยๆวางหลานสาวตัวน้อยลงที่เบาะหน้าคาดเข็มขัดนิรภัย..ส่วนตัวเองก็พุ่งพรวดเข้ามานั่งที่คนขับและบึ่งรถออกไปทันที..โชคดีที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลรัฐที่อยู่ใกล้ที่สุดแทบไม่มีผู้ป่วยเลย..พอจอดรถเสร็จฉันก็อุ้มดอกเหมยไปที่หน้าห้องฉุกเฉินทันที..“คุณแม่..น้องเป็นอะไรมาคะ” พยาบาลสาวทำการซักประวัติ..หลังจากที่ส่งตัวหลานสาวไปพบแพทย์ประจำห้องฉุกเฉินแล้ว..และฉันก็ไม่ได้สนใจจะแก้ตัวว่าไม่ใช่แม่ของเด็กแต่อย่างใด..“น้องปวดท้องค่ะ ในรถก็มีอาเจียนด้วย” ระหว่างทางนอกจากอาการปวดท้องแล้ว..ดอกเหมยยังอ้วกไม่หยุด..ฉันกลัวจนแทบขับรถไปต่อไม่ไหว..กลัวหลานสาวจะเป็นอะไรไป..หัวใจของฉันคงแหลกสลาย..“เดี๋ยวคุณหมอจะออกมาตรวจอาการนะคะ” พยาบาลสาวคนเดิมเดินเข้าไปในห้องพักแพทย์เวรห้องฉุกเฉิน..ฉันนั่

Ep. 3พอสอนคาบสุดท้ายเสร็จได้เวลาเลิกเรียน..ฉันต้องรีบไปรับดอกเหมยที่โรงเรียนอนุบาลประจำจังหวัด..พอเดินมาถึงโรงรถปรากฏว่า..ล้อหลังแบนสนิทแถมยังมีตะปูเสียบโชว์เป็นหลักฐานชั้นดีว่าทำไมล้อถึงแฟ่บได้ขนาดนั้น..ฉันดูเวลาในนาฬิกาข้อมือ..ตอนนี้หลานรักคงกำลังยืนรออยู่ที่หน้าโรงเรียนแน่ๆ..“ครูเอ๋ย..มีอะไรรึเปล่าครับ” เสียงห้าวทุ้มทรงเสน่ห์ของรองผู้อำนวยการภาณิณดังขึ้น..ร่างสูงจอดรถคันหรูอยู่ตรงหน้าฉัน“รถของดิฉันเหยียบตะปูค่ะ..แบนสนิทเลย” ฉันทำหน้าเสียพลางถอนหายใจ..“เดี๋ยวผมช่วยครับ..” รองภาณิณจอดรถถอดเสื้อสูทพลางพับแขนเสื้อเชิร์ตสีขาวตัวในขึ้น..“ไม่เป็นไรค่ะ..ดิฉันรีบไปรับหลาน” ฉันกดโทรศัพท์โทรหาครูเตยเพื่อนสาวที่เป็นครูประจำชั้นของดอกเหมยว่าให้ช่วยดูแลหลานสาวไปก่อน..และจะรีบหารถออกไปรับ“งั้นเอาอย่างนี้..ครูเอ๋ยทิ้งรถไว้โรงเรียนเดี๋ยวผมจะให้ช่างมาเปลี่ยนยางสำรองให้..ผมจะพาไปรับหลานเอง..” ท่านรองเปิดประตูให้..เหมือนเชื้อเชิญฉันเป็นนัยๆ จนฉันไม่กล้าปฏิเสธและเดินขึ้นรถของเขา..“หลานสาวอยู่โรงเรียนอะไรครับ” ท่านรองถามขึ้น..ฉันแอบพิจารณาชายในฝันของมะปรางอย่างตั้งใจ..ชายหนุ่มไม่ได้มีผิวกายที่ขาว

Ep. 5พอไปส่งดอกเหมยเสร็จหมอมาร์คก็มาส่งฉันที่โรงเรียน..ฉันต้องจำยอมมากับเขาเพราะว่าดอกเหมยอยากมากับน้าหมอมาร์คแค่คนเดียว..หมอหนุ่มจอดรถหน้าตึกและเมื่อฉันเดินลงจากรถเรียบร้อยแล้วแทนที่เขาจะออกรถไป..หมอมาร์คกลับลงจากรถและยืนมองฉันขณะที่กำลังจะขึ้นตึก..ครูหลายคนแถวนั้นหันมามองด้วยความสนใจเพราะร้อยวันพันปี..ครูเอ๋ยจะมีผู้ชายมาส่งฉัน..เรียกง่ายๆคือไม่มีเลยตะหาก“หมอมาร์คไปได้แล้วค่ะ..ขอบคุณที่มาส่ง” ร่างสูงยังยืนยิ้มโชว์ใบหน้าหล่อๆให้ครูสาวที่เดินผ่านไปผ่านมาได้หัวใจสั่นเล่นๆ..“เอ๋ยเดินขึ้นไปก่อนสิ..แล้วมาร์คค่อยไป”“หมอมาร์คสวัสดีค่ะ” เสียงของมะปรางเพื่อนรักดังขึ้น..เจ้าหล่อนเดินตรงเข้ามาหาฉันกับหมอมาร์ค..“ครูมะปรางสวัสดีครับ..ไม่ได้เจอกันนานเลย..แต่เดี๋ยวคงได้เจอกันบ่อยๆ” อดีตคนรักของฉันยิ้มกว้างแถมพูดเหมือนมีนัยสำคัญ..และเพื่อนรักของฉันก็คงกำลังคิดไปถึงไหนต่อไหนเพราะหันมาทำตาล้อเลียนฉัน..“โล่งอกซะที..ในที่สุดเอ๋ยก็ยอมคืนดีกับหมอมาร์ค..” ยัยเพื่อนทรยศยกมือทาบอก..ทำท่าทีปลื้มปริ่มยินดีที่ฉันยอมกลับไปรีเทิร์นกับหมอมาร์คเหมือนที่หล่อนกรอกหูฉันอยู่ทุกวัน..“ไม่ได้คืนดี..และคงไม่มีวันนั้น

Ep. 7“เอ๋ย..แกจะไปไหน” ขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูรถยนต์เสียงเรียกของมะปรางดังขึ้น..“ก็ไปรับดอกเหมยแล้วก็กลับบ้านไง” ตอนนี้ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว..ฉันจึงเก็บกระเป๋าข้าวของเพื่อจะไปรับหลานสาว..“แกไม่ได้อ่านไลน์กลุ่มเหรอ? ประชุมเกี่ยวกับการประเมินโรงเรียนด่วน..” จริงสิ..พอสอนเสร็จฉันก็ยังไม่ได้จับโทรศัพท์เลย..พอเปิดมาเท่านั้นแหละ..ข้อความจากไลน์ส่วนตัวเอย..ไลน์กลุ่มเอย..เด้งขึ้นมารัวๆ..บันทึกข้อความเรียกประชุมด่วนแบบนี้ไม่แคล้วคงได้แจกข้าวกล่องในห้องประชุมเลยทีเดียว..“โทรไปบอกยัยเตยสิ..ฝากหลานไว้ก่อน” ครูเตยเป็นลูกพี่ลูกน้องกับมะปรางเพื่อนรักของฉัน..ฉันต่อสายโทรหาครูเตยทันที..“เตย..พอดีเอ๋ยมีประชุมด่วน..ฝากเหมยไว้บ้านเตยได้ไหม..พอประชุมเสร็จเอ๋ยจะรีบไปรับ..วะ..ว่าไงนะ..ไปกับหมอมาร์คแล้ว” ปลายสายบอกว่ามีคุณหมอรูปหล่อมารับดอกเหมยไปแล้ว..ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..อดีตคนรักของฉันนั่นเอง..[ มีแฟนเป็นหมอรูปหล่อก็ไม่บอกนะแก.. ]“ใครบอกว่าหมอมาร์คเป็นแฟนฉัน..” ฉันแทบจะกรี๊ด..นี่อีตาหมอมาร์คต้องไปบอกครูเตยแบบนั้นแน่ๆ..[ ดอกเหมยบอกเอง..คุณหมอก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ] คงจะยิ้มอย่างมีความสุขที่สามารถทำใ

Ep. 9 ฉันไปรับดอกเหมยที่โชว์รูมรถหรูของหม่าม้า..ปรากฏว่านอกจากหม่าม้าจะพาดอกเหมยทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว..ยังอาบน้ำปะแป้งเปลี่ยนเป็นชุดนอนให้อีกด้วยเพราะกว่าที่ฉันจะเลิกประชุมก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่ม..ตอนที่ไปรับดอกเหมยซึ่งเล่นทำกิจกรรมที่โรงเรียนมาทั้งวันก็ออกอาการง่วงเหงาหาวนอนและหลับมาในรถ..จนฉันต้องอุ้มเด็กน้อยมาที่เตียง..ตอนนี้หลานสาวไม่ได้ตัวเล็กเหมือนแต่ก่อน..อุ้มแต่ละทีไหล่แทบทรุด..พอส่งดอกเหมยเข้านอนฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนและเชคกลอนประตูหน้าต่างให้เรียบร้อยเพราะผู้หญิงกับเด็กตัวเล็กๆอยู่แค่สองคนในบ้าน..ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ปลอดภัย..เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นแบบรัวๆ..ใครมาตอนนี้นะ..มะปรางเหรอ? ฉันแง้มผ้าม่านโผล่หน้าออกไปที่ประตูหน้าบ้าน..ร่างสูงของหมอมาร์คที่สวมเสื้อกาวน์แขนสั้นกับกางเกงสแลคยืนอยู่หน้าบ้าน..ฉันหันไปมองนาฬิกาตอนนี้สามทุ่มเศษๆ...แต่จะใจร้ายไม่ยอมออกไปดูก็ใช่เรื่อง..ออกไปถามสักหน่อยดีกว่า..เพราะหลายวันมานี้ก็มีเขากับหม่าม้าช่วยดูแลดอกเหมยหลังเลิกเรียน..“หมอมาร์คมาทำไมดึกดื่น”“เอ๋ย..มาร์คมีเรื่องสำคัญจะพูด..เอ๋ยเปิดประตูให้มาร์คได้ไหม” ตาของหมอหนุ่มแดงก่ำเหมือนผ่า