Semua Bab Falling all in you...โอบหัวใจ..ไว้ด้วยไอรัก: Bab 11 - Bab 20

Ep. 11“นั่นเดือนมหาวิทยาลัยนี่แก..หล่อเนอะ..ผิวงี้เนียนกริบเลย..ขนาดผู้หญิงยังอาย.บ้านเค้ารู้จักการทำไร่ไถนาไหมนะ..”“เรียนแพทย์ด้วยฉลาดด้วยพ่อของลูกชัดๆเลย” ขณะที่ฉันเรียนวิชาสุดท้ายของวันเสร็จ..เสียงกรี๊ดกร๊าดของกลุ่มเพื่อนสาวที่ออกมาจากห้องก่อนดังขึ้นเกรียวกราว..“ใครอ่ะ..หล่อขนาดนั้นเลยเหรอ..อุ้ย..” มะปรางเพื่อนสาวของฉันถึงกับเดินสะดุดเมื่อเห็นร่างสูงในชุดนักศึกษาชายยืนพิงผนังห้องตรงข้ามหน้าตาหล่อเหลาราวกับนายแบบที่อยู่หน้าปกนิตยสารวัยรุ่น..“เค้ามารอใครอ่ะแก..” หลายคนยืนซุบซิบ..และยังไม่ยอมเดินไปขึ้นลิฟท์เพื่อลงจากตึก..เพราะห้องเรียนที่เราเรียนอยู่สูงถึงสิบชั้นและเราอยู่ชั้นที่เก้า..ใบหน้าขาวนวลเนียนที่ก้มหน้ากดมือถืออย่างไม่สนใจสายตาของใครๆเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย..ดวงตาสีเข้มสบตาฉันนิ่งนาน..ฉันรู้สึกมองไม่เห็นเพื่อนนักศึกษาที่ยืนอยู่รอบๆเลย..ในวิถีการมองเห็นของฉันมีแค่ฉัน..กับเขาเท่านั้น..แต่ถ้าเราจะเข้าข้างตัวเองก็กระไรอยู่เพราะฉันไม่ได้สวยโดดเด่นอะไรขนาดนั้น..หน้าตาแค่พอดูได้..ฉันจึงเดินก้มหน้าฝ่าฝูงชนเพื่อจะไปขึ้นลิฟท์..“เอ๋ยครับ..” แต่ทว่าเสียงนุ่มทุ้มของเขากลับพูดขึ้น..ฉันจึง

Ep. 13Ami talksฉันบดเบียดร่างเปลือยเปล่าเข้าหาร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม..ผิวคร้ามคมดูมีเท่ห์และดูดีไปอีกแบบ..ทว่าชายหนุ่มกลับพยายามเบี่ยงตัวหลบ..“ทำไมคะพี่ปาล์ม..หมดแรงแล้วเหรอ?” ฉันใช้มือลูบไปตามหน้าอกแกร่งนั้นอย่างยั่วเย้า..“เอมิ..พี่อยากเลิกกับเรา..” น้ำเสียงห้าวทุ้มแต่จริงจังเอ่ยขึ้น..และฉันก็ไม่ใส่ใจสักเท่าไหร่..ผู้ชายในสต็อกฉันมีอีกเยอะ..กะอีแค่ผู้ชายหนุ่มหล่อกล้ามล่ำที่เป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียน..ลูกชายเจ้าของโรงสีใหญ่ประจำจังหวัด..ฉันหาได้ดีกว่านี้อีก..“ค่ะ..พี่ปาล์มโดนทางบ้านบังคับให้แต่งงานเหรอคะ?” จริงๆความสัมพันธ์ของเราไม่ได้เป็นแฟน..หากแต่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งและเป็นความพอใจของทั้งสองฝ่าย..ช่วงหลายเดือนมานี้ฉันก็มีแค่เขาแค่คนเดียว..ด้วยเพราะฉันเริ่มเรียนแพทย์เฉพาะทางจึงไม่ได้มีเวลาสับรางเหมือนแต่ก่อน..“พี่คิดว่าพี่ชอบผู้หญิงคนหนึ่ง..” ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มพูดยิ้มๆแววตาทอประกายความเขินอาย..คล้ายหนุ่มแรกรุ่นที่เพิ่งจะเคยมีความรัก..“เป็นครูสาวสวยที่โรงเรียนล่ะสิ” ฉันเดา..และถูกเสียด้วย..พี่ปาล์มพยักหน้ารับช้าๆ..“ชื่อเอ๋ย..พี่อยากคบหาและแต่งงานกับเอ๋ย..”“ครูเอ๋ย..” ฉัน

Ep. 15 “มาร์คไม่เคยรังเกียจเอ๋ยเลยนะ..เอ๋ยเสียสละยอมเจ็บผ่าคลอดดอกเหมยออกมา...มาร์คจะดูแลเอ๋ยกับดอกเหมยให้ดีที่สุด..มาร์คสัญญา..” น้ำเสียงที่จริงจังนั้น..ทำให้หัวใจฉันเต้นรัวจนแทบทะลุออกมานอกอก...ฉันรู้สึกขัดเขินจนไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา..ได้แต่แตะริมฝีปากตัวเองที่มุมปากหมอมาร์คเบาๆ..มือหนาประคองใบหน้าฉันไว้..ดวงตาเรียวรีสีเข้มเริ่มจะมีน้ำใสๆคลอที่ดวงตา..“มาร์คไม่เคยมีความสุขเลยนะตลอดเวลาที่ไม่มีเอ๋ย..มาร์คคิดถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน..มันมีความหมายกับมาร์คมาก..มาร์ครักเอ๋ยนะ..ไม่เคยมีใครแทนที่เอ๋ยได้เลย..” ในใจของฉันเริ่มหวั่นไหว..เพราะฉันก็ไม่เคยลืมหมอมาร์คได้เหมือนกัน..ไม่ว่าจะมีใครพยายามเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต..ทว่าไม่นานผู้ชายพวกนั้นก็ทนกับความเย็นชาของฉันไม่ได้..เดินออกไปจากชีวิตของฉันทุกคน..ผู้ชายตรงหน้าร้องไห้..เขาคว้าฉันมากอดไว้แน่น..และฉันก็ใช้สองมือโอบกอดเขาพลางลูบที่แผ่นหลังนั้นอย่างปลอบโยน..มาร์คใช้มือวางที่ไหล่ของฉันพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมา..ในชั่วขณะริมฝีปากร้อนชื้นก็ทาบทับริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา..ความรู้สึกของฉันคล้ายกับเราได้ย้อนเวลาไปเมื่อครั้งที่เราจูบกันค

Ep. 17Mark talks“คุณพ่อคะ..ตื่นได้แล้วค่ะ..” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา..แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องนอน..ใบหน้าเล็กๆของดอกเหมยกำลังท้าวคางมองผมตาแป๋ว..“ตื่นเช้าจังครับ..คนสวยของพ่อ..” ผมคว้าร่างเล็กมาโอบกอดไว้..พลางหอมแก้มซ้ายทีขวาทีด้วยความเอ็นดู..“คุณพ่อคะ..ไม่เช้าแล้วค่ะ..ตอนนี้กำลังจะเก้าโมง..คุณแม่ให้เหมยมาปลุกคุณพ่อ..” เสียงใสพูดเจื้อยแจ้วพลางทำหน้างอง้ำ..ผมมองไปที่นาฬิกาแขวนผนัง..ยังรู้สึกเพลียจากการเข้าเวรห้องฉุกเฉินเมื่อคืน..แต่ทว่าพอเห็นลูกสาวตัวน้อยยิ้มกว้างจนเห็นฟันทุกซี่แล้วทำให้รู้สึกได้รับพลังงานถึงจะเหน็ดเหนื่อยจากงานแค่เห็นก็มีแรงขึ้นมาทันใด..“คุณแม่ไปไหนครับ..” ผมเอ่ยถามเพราะมองไปรอบๆห้องไม่เจอร่างบางที่ผมนอนกุมมือไว้ทั้งคืน..“คุณแม่เตรียมอาหารเช้ากับเตรียมของไปปิกนิกตอนเที่ยงค่ะคุณพ่อ..” สมัยที่เราคบกัน..ผมเคยนึกจินตนาการว่าถ้าเราเรียนจบแล้วใช้ชีวิตด้วยกันหลังแต่งงาน..ผมอยากจะให้เอ๋ยออกจากงานประจำ..แล้วเป็นแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารการกินของผมก็พอ..ผมจะเป็นฝ่ายหาเงินเข้าบ้านคนเดียว..แต่เอ๋ยคงจะไม่ยินยอมแน่ๆเพราะเธอชอบสอนนักเรียนอยากจะเป็นแม่พิมพ์ของชาติ..“คุณพ่อคะ..เหมย

Ep. 19“มะปราง..ฉันจะแต่งงานแล้วนะ..” ฉันกัดปากอมยิ้มด้วยความเขินราวกับสาวน้อยแรกรุ่น..เพื่อนรักที่กำลังเคี้ยวขนมปังคำโตถึงกับทำตาวาวด้วยความอยากรู้อยากเห็น..“ดีใจด้วยเอ๋ย..ฉันดีใจกับแกจริงๆ..ว่าแต่..” ทว่าคิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความงุนงง..“อะไร..”“แกจะแต่งกับใคร..ท่านรองหรือหมอมาร์ค..” จริงสินะ..ฉันยังไม่ได้เล่าให้มะปรางฟังเลย..เรื่องที่กลับมาคบกับหมอมาร์ค..“ฉันกลับมาคืนดีกับมาร์คแล้ว..” พอพูดจบมะปรางก็ตีแขนฉันอย่างแรง..“เฮ้ย..จริงเหรอ..ในที่สุดน้องเอ๋ยก็ยอมใจอ่อนจนได้..แบบนี้ท่านรองสุดหล่อของฉันก็อกหักสิ..” นางทำทีถอนหายใจคล้ายกับเห็นอกเห็นใจท่านรองปาล์ม..“ท่านรองของแก..กำลังจะมีลูกกับหมอเอมิ..”“เอมิ..ยัยคนที่ทำให้แกกับหมอมาร์คเลิกกันน่ะเหรอ?” เพื่อนสาวทำหน้าคล้ายจะไม่อยากจะเชื่อว่าโลกมันกลมขนาดนี้..“ใช่..นางบอกฉันว่านางท้อง..อยากขอให้ฉันเลิกกับท่านรองเพราะนางเข้าใจว่าฉันคบกับท่านรอง..”“ทีตอนนั้นแกก็ท้องป่ะวะ..ทีแบบนี้อยากให้คนอื่นเห็นใจ..น่ารังเกียจสุดๆ..ดีแล้วล่ะเลิกยุ่งกับทั้งสองไปเลยตัดปัญหา..เล่าเรื่องงานแต่งงานของแกดีกว่า..ที่ไหนยังไง” มะปรางขยับเข้ามาใกล้ๆ..ราวกับรู้ว่