Ep. 19“มะปราง..ฉันจะแต่งงานแล้วนะ..” ฉันกัดปากอมยิ้มด้วยความเขินราวกับสาวน้อยแรกรุ่น..เพื่อนรักที่กำลังเคี้ยวขนมปังคำโตถึงกับทำตาวาวด้วยความอยากรู้อยากเห็น..“ดีใจด้วยเอ๋ย..ฉันดีใจกับแกจริงๆ..ว่าแต่..” ทว่าคิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความงุนงง..“อะไร..”“แกจะแต่งกับใคร..ท่านรองหรือหมอมาร์ค..” จริงสินะ..ฉันยังไม่ได้เล่าให้มะปรางฟังเลย..เรื่องที่กลับมาคบกับหมอมาร์ค..“ฉันกลับมาคืนดีกับมาร์คแล้ว..” พอพูดจบมะปรางก็ตีแขนฉันอย่างแรง..“เฮ้ย..จริงเหรอ..ในที่สุดน้องเอ๋ยก็ยอมใจอ่อนจนได้..แบบนี้ท่านรองสุดหล่อของฉันก็อกหักสิ..” นางทำทีถอนหายใจคล้ายกับเห็นอกเห็นใจท่านรองปาล์ม..“ท่านรองของแก..กำลังจะมีลูกกับหมอเอมิ..”“เอมิ..ยัยคนที่ทำให้แกกับหมอมาร์คเลิกกันน่ะเหรอ?” เพื่อนสาวทำหน้าคล้ายจะไม่อยากจะเชื่อว่าโลกมันกลมขนาดนี้..“ใช่..นางบอกฉันว่านางท้อง..อยากขอให้ฉันเลิกกับท่านรองเพราะนางเข้าใจว่าฉันคบกับท่านรอง..”“ทีตอนนั้นแกก็ท้องป่ะวะ..ทีแบบนี้อยากให้คนอื่นเห็นใจ..น่ารังเกียจสุดๆ..ดีแล้วล่ะเลิกยุ่งกับทั้งสองไปเลยตัดปัญหา..เล่าเรื่องงานแต่งงานของแกดีกว่า..ที่ไหนยังไง” มะปรางขยับเข้ามาใกล้ๆ..ราวกับรู้ว่
Ep. 20ขณะที่ฉันกำลังนั่งรอหมอมาร์คอย่างใจจดใจจ่อ..พลิกดูนาฬิกาข้อมือทุกๆสิบนาที..ในใจวิ่งวนกับการมาถึงของผู้ชายที่กำลังจะมาเป็นว่าที่สามี..เสียงสั่นของมือถือดังครืดคราด..Maprang is calling…….“ว่าไงมะปราง..ทำไมมาร์คยังไม่มา..”[ เอ๋ย...] เสียงของมะปรางสั่นพร่าเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างหนัก..ทำให้ฉันชักรู้สึกใจคอไม่ดี..“เป็นอะไรแก..ทำไมเสียงไม่ค่อยดีเลย..เป็นหวัดรึเปล่าเนี่ย..” ฉันพยายามพูดติดตลก..เรียกขวัญกำลังใจของตัวเอง..คงไม่มีอะไรหรอก..ฉันบอกตัวเองในใจ..[ หมอมาร์ครีบมาหาแก..เค้าไม่ได้นอน..พักผ่อนไม่เพียงพอ..หลับในขับรถชนต้นไม้ ] เหมือนโลกของฉันกำลังจะดับวูบ..อนาคตที่แสนสดใสสำหรับฉัน..เหมือนกำลังมีความมืดมิดคลืบคลานเข้ามาจนมองไม่เห็นทางข้างหน้า..มาร์คคงไม่เป็นอะไรหรอก..อาจได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย..“ตอนนี้มาร์คอยู่ไหน..เดี๋ยวฉันรีบไป..”[ อยู่บ้านคุณลินจง...] ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก..เค้าคงไม่ได้เป็นอะไรมากก็เลยกลับไปพักผ่อนที่บ้าน..“งั้นฉันจะไปบ้านหม่าม้าเดี๋ยวนี้”[ เค้ากำลังจะตั้งศพ..แกรีบมาเลย..]“ตั้งศพ?...ศพใคร..อย่าบอกนะว่า..” ฉันรู้สึกเวียนหัวคล้ายสติจะดับวูบ..แต่ยังพยายามต
Ep. 21ฉันหยดปัสสาวะลงในที่ตรวจ..มือไม้สั่นเทาด้วยความตื่นเต้น..ทั้งๆที่มีประสบการณ์การมีลูกมาแล้ว..แถมยังโตจนพูดรู้เรื่องอย่างดอกเหมย..“เป็นไงเอ๋ย..มารึยัง..นัมเบอร์ทูของเรา..” ร่างสูงที่เพิ่งจะออกเวรในชุดพร้อมนอนคือเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงผ้าขาวเดินตามฉันมาในห้องน้ำ..มือหนารวบตัวฉันเข้ามาในอ้อมกอด..“ยังเลยอ่ะ..” เส้นแดงมีเพียงขีดเดียวชัดเจนมาก..จนไม่มีลุ้นอะไรเลย..“เอาน่า..เราทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวลูกก็มาเองแหละ..” พอเห็นฉันทำหน้าผิดหวังหมอมาร์คก็ไล้มือไปตามแผ่นของฉันเป็นการปลอบโยน..เดี๋ยวนะ..ทำไปเรื่อยๆอย่างนั้นเหรอ?..ฉันหยิกแขนคนเจ้าเล่ห์ด้วยความหมั่นเขี้ยว..“ไม่ทำแล้ว..ทำไมเวลาตั้งใจลูกถึงไม่มาซะที..ทีตอนนั้นแค่ครั้งเดียวเอง..เหมยก็มา” หลังแต่งงานฉันกับมาร์คก็พยายามมีน้องให้ดอกเหมย..ช่วงแรกๆก็เหมือนไม่จริงจังอะไร..เพราะหมอมาร์คเข้าเวรตรงกับวันไข่ตกที่นับมาเป็นอย่างดี..ช่วงหลังฉันจริงจังถึงขั้นไปพบแพทย์อัลตร้าซาวด์ดูไข่และฉีดยาเร่งไข่ตก..แต่ถึงกระนั้นลูกคนที่สองก็ยังไม่มาอยู่ดี..“ตอนนั้นมาร์คยังหนุ่มแน่นพักผ่อนเพียงพอเชื้อก็เลยแข็งแรงไง..ช่วงนี้มาร์คไม่ค่อยได้นอนด้วยแหละ..” ใบหน้าขา
Ep. 22“เอ๋ย..ยัยเตยบอกว่าตอนไปตรวจสุขภาพประจำปี เห็นพยาบาลสาวสวยวัยกระเตาะจบใหม่ ซื้อขนมมาฝากหมอมาร์ค..แถมยังคุยกันแบบสนิทสนมด้วยล่ะ..” ครูมะปรางเพื่อนสาวคนสนิทจีบปากจีบคอพูดในขณะที่เรากำลังทานอาหารกลางวันอยู่ห้องพักครู..วินาทีนั้นบอกตามตรงว่ารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ..แต่ด้วยความที่อายุมากขึ้นและฉันบอกตัวเองอยู่เสมอว่าอย่าเอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผล..นั่นเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าเรายังไม่เห็นด้วยตาตัวเอง..ที่สำคัญเรื่องราวในอดีตคอยย้ำเตือนสติฉันอยู่ตลอดเวลาว่า..ที่ฉันเสียคนรักไปเกือบสี่ปีเพราะความใจร้อนด่วนตัดสินใจของตัวเองโดยไม่ฟังเหตุผลของคนรัก..เพราะฉะนั้นคราวนี้ฉันจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรก็ตามมาทำให้ชีวิตคู่ของฉันพังเด็ดขาด..“เอ๋ย..เป็นอะไรอ่ะ..เงียบไปนานเลย..หึงเหรอ..” เพื่อนรักเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันนิ่งเงียบไปนาน..แววตาของเจ้าหล่อนมองฉันเหมือนจะแซวอยู่ในที..“มาร์คก็แบบนี้แหละ..เค้าเป็นคนอัธยาศัยดี..ใครจะไปตีหน้ายักษ์ไม่รับของคนอื่นกันล่ะ..” ถึงจะบอกว่าไม่คิดอะไรมันก็อดคิดไม่ได้..เพราะฉันก็ไม่ได้เป็นสาวน้อยแรกรุ่น..อายุก็เยอะขึ้นถึงจะไม่ถึงสามสิบ..แต่ก็ดูเป็นหญิงสาวเต็มตัว..เผื่อมาร์คอาจจ
Ep. 23ตอนกลางวันของวันศุกร์ฉันนั่งเขี่ยข้าวมันไก่อย่างใจลอย..อาหารในจานไม่ได้พร่องไปเลยสักนิด..“เป็นไรอ่ะเอ๋ย..เห็นไม่เจริญอาหารมาหลายวันแล้ว..” มะปรางถือวิสาะตักข้าวในจานของฉันเข้าปาก..แก้มกลมๆเคี้ยวหยับๆอย่างเอร็ดอร่อย..ผิดกับฉันที่ช่วงนี้ไม่รู้สึกอยากอาหารเอาซะเลย..“ไม่รู้เหมือนกัน..” ฉันถอนหายใจยาวๆรู้สึกหน่วงๆในใจ..สาเหตุอาจเป็นเพราะสามีหนุ่มเข้าเวรติดกันสองวันหลังจากนั้นเขาก็ไปวันรวมญาติที่กรุงเทพฯ กับคุณลินจง..เกือบห้าวันแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน..ซึ่งตั้งแต่แต่งงานเราไม่เคยห่างกันนานขนาดนี้..ขนาดวันที่เข้าเวรดึกเขาจะแวะมากินข้าวเย็นกับฉันและลูกสาวตัวน้อยก่อนเสมอ..พอไม่เจอกันหลายวันฉันก็เลยรู้สึกคิดถึงหมอมาร์คอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน..ครืด..ครืด..เสียงเตือนเสียงเรียกเข้าดังขึ้นแบบรัวๆ..Mark is calling….ฉันหยิบมือถือขึ้นมากดรับสายแบบวิดิโอคอลและเดินออกไปที่ระเบียงห้องเพราะกลัวรบกวนครูท่านอื่นที่กำลังพักผ่อนทานข้าวตรวจงานนักเรียนในช่วงพักเที่ยง..[ เอ๋ย..กินข้าวรึยังครับ ] ใบหน้าขาวจัดยิ้มกว้าง หมอหนุ่มสวมเสื้อยืดสีแดง ด้านหลังมีญาติๆสวมชุดสีเดียวกันกำลังทานอาหารคุยกันเสียงดัง..ช
Ep. 24Mark talksเสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือของเอ๋ยแผดเสียงดังลั่น ทว่าเจ้าของเครื่องที่ตั้งปลุกไว้ยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนามือเล็กๆนั้นกอดรัดตัวผมอย่างแนบแน่นราวกับกลัวว่าผมจะหายไปไหน ผมแอบอมยิ้มและกดริมฝีปากตัวเองที่แก้มขาวนวลเนียนทั้งสองข้างนั้นอย่างหลงใหล“อือ กี่โมงแล้วมาร์ค” ใบหน้าสวยหวานค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะถูกผมก่อกวน ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเหตุการณ์ในอดีต ผมต้องใช้ชีวิตโดยไม่มีเอ๋ยอยู่หลายปีบางครั้งก็ฝันร้ายกลางดึก พอเราได้มาอยู่ด้วยกันผมกลัวว่าวันหนึ่งเรื่องราวของเราจะเป็นแค่ความฝันพอผมลืมตาขึ้นครั้งใดก็คว้าร่างบางมากอดมาหอมอยู่เกือบทั้งคืน เหมือนเป็นการย้ำเตือนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง“เจ็ดโมง ตั้งปลุกทำไมเหรอ?” ผมเอ่ยถามอย่างงุนงงเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ เอ๋ยไม่ได้ไปทำงานนี่นา ผมเองก็อยากนอนกอดเอ๋ยไปเรื่อยๆ ใช้เวลาช่วงเช้าอยู่ด้วยกันนานๆ“ว้าย สายแล้ว เอ๋ยมีค่ายที่โรงเรียน ” ภรรยาสาวแทบจะร้องกรี๊ดลั่นด้วยความตกใจ หญิงสาวสปริงตัวจากที่นอนวิ่งเข้าห้องน้ำใช้เวลาในนั้นเพียงไม่กี่นาที ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อยืดที่สกรีนด้านหลังเป็นชื่อค่ายกับกางเกงสแล็กสีดำเอ๋ยกำลังรวบผมขึ้นสูงและท
Ep. 25“ป๊าครับ นี่เอ๋ยกับดอกเหมย” หมอมาร์คแนะนำฉันกับผู้เป็นพ่อของตัวเองหรือมีศักดิ์เป็นพ่อสามีของฉันนั่นเอง เจ้าสัวธนาเป็นชายวัยค่อนกลางคนที่ยังดูแข็งแรง ใบหน้าของมาร์คละม้ายคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อแทบจะถอดแบบกันมาทั้งหมด ฉันยกมือไหว้พร้อมกับดอกเหมยที่เดินเข้าไปกราบที่ตักแบบน่ารักจนผู้เป็นปู่อดยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้“สวัสดีค่ะอากง”“อามาร์ค ลูกลื้อนี่มันน่ารักน่าชังจริงๆ ตาเหมือนลื้อแต่คิ้วจมูกปากเหมือนอาเอ๋ย” คุณปู่ลูบเส้นผมของหลานสาวเบาๆใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา“อาม่าซื้อขนมกับของเล่นมาฝากด้วยนะ” คุณลินจงให้พนักงานหอบถุงกระดาษเกือบๆสิบถุงมาวางตรงหน้าหลานสาวคนโปรด เด็กน้อยมองของตรงหน้าอย่างตาวาว ใบหน้าเล็กๆน่ารักยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่จะได้ของเล่นชิ้นโปรดตามที่ผู้เป็นย่ารับปากไว้“โอโห เยอะจังเลยค่ะอาม่า เหมยจะเล่นวันละตัว” ดอกเหมยหยิบตุ๊กตาบาร์บี้คอลเลคชั่นต่างๆออกมาจากกล่อง ดวงตาแป๋วๆทอประกายความสุขที่ได้ของที่ตัวเองอยากได้“อาม่าทอดไก่ร้อนๆ อาดอกเหมยหิวรึยังลูก”“หิวค่ะ คุณแม่กับน้องก็หิว” ลูกสาวตัวน้อยเดินเข้ามาพลางซบใบหน้าเล็กๆที่ท้องของฉัน ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพี่
Ep. 26Aey and Mark the first time (1)วันวาเลนไทน์ หกปีที่แล้ว....@ คอนโดหมอมาร์ค“แม่ง..เหี้ย..โคตรเลว” ขณะที่เหล่านักศึกษาแพทย์ปีสามกำลังจับกลุ่มกันติวหนังสือ นักศึกษาแพทย์เป้ผุดลุกขึ้นมาจากที่นั่ง เรียกความสนใจให้กับเพื่อนๆที่กำลังใช้สมาธิจดจ่อกับหนังสือได้เป็นอย่างดี“มึงเป็นอะไรไอ้เป้ กูเห็นมึงแปลกๆตั้งแต่เข้ามาแล้ว” มิกกี้หนุ่มหล่อพ่อรวยมากลูกชายเจ้าของห้างดังเอ่ยถามเจือความเป็นห่วงที่จู่ๆเพื่อนสนิทก็ลุกขึ้นมาโวยวาย“ก็นาเดียแฟนกู..ไม่สิอดีต พาผู้ชายมานอนในห้องกู แม่ง..คาหนังคาเขา” เป้กำโทรศัพท์แน่นด้วยความโกรธ เขาแทบจะปามันทิ้งถ้าไม่ติดว่ากำลังผ่อนมันอยู่อ่ะนะ“เห้..คา..เลยเหรอวะ โหมึงถ่ายคลิปไว้มั้ย?” ปาล์มหนุ่มอารมณ์ดีของกลุ่มพูดขึ้นมา เขาตั้งใจทำให้อารมณ์โกรธของเป้ลดลงไม่ได้ตั้งใจกวนบาทาเพื่อนแต่อย่างใด..“ไอ้ปาล์มมึงกวนกูเหรอ? เจ็บใจว่ะ”“มึงเป็นผัวนาเดียก่อนไอ้นั่น เรียกร้องสิทธิ์เลยถ้ามึงยังเสียดายเค้า” มิกกี้แนะนำเพราะคงเห็นเพื่อนทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเลิก ทำยังกะละครทั้งรักทั้งแค้นอะไรอย่างนั้น..“ผัวอะไร กูไม่เคยฟีทกะเขา” พอเป้บอกความลับนี้ออกมา ทำเอาทุกคนทำหน้าประหลา
30. The end You’re my world. Mark talksคุณเคยรักใครสักคนไหม? รักมากจนคิดไม่ออกเลยว่าถ้าขาดเธอหรือเขาคนนั้นไปจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร ในช่วงเวลาที่ผมมีเธอ ผมไม่เคยมานั่งนึกนั่งจินตนาการเรื่องอะไรแบบนี้หรอก จนกระทั่งวันที่เธอจากผมไป แค่คิดว่าชีวิตนี้ไม่มีเธออีกแล้ว หัวใจของผมก็บีบรัดแน่นจนเจ็บ เจ็บจนหายใจไม่ออกและไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกสีเทาๆนี้ต่อไป โชคยังดีที่ผมยังมีเพื่อนๆอย่าง หมอมิกกี้ หมอปาล์มและหมอเป้ ที่อยู่ข้างๆในวันที่ไม่มีใคร ผมเพียรพยายามตามหาเธอในที่ๆคิดว่าเธอจะอยู่ บ้านที่ผมเคยไปเธอเมื่อครั้งเราคบหากันก็ประกาศขาย เอ๋ยทิ้งผมไปโดยที่ผมไม่มีโอกาสแก้ตัวอะไรเลย ผมใช้ชีวิตอยู่แบบไร้วิญญาณอยู่เกือบสี่ปี จนกระทั่งวันหนึ่ง..“มาร์คอยู่เวรแทนกูด้วยนะเพื่อน วันนี้แม่กูมา” ไอ้หมอมิกถึงกับยกมือไหว้ แม่ที่ว่าก็คงไม่แคล้วแม่ทูนหัวอย่างแน่นอน ผมกำลังจะอ้าปากปฏิเสธเพราะเพิ่งจะออกจากเวรวอร์ดเมื่อเช้า ถึงจิตใจจะทนไหวแต่ร่างกายที่พร้อมจะหลับอยู่ทุกเมื่อมันเริ่มประท้วงว่าผมควรจะนอนยาวๆสักที“ขออีกวันนะมาร์คเพื่อนรัก วันนี้คงไม่เยินหรอก ก
Ep. 29“วันนี้หมอมาร์คจะเซอร์ไพรซ์อะไรน้า” คำถามของมะปรางทำให้ฉันอดนึกถึงเหตุการณ์วันวาเลนไทน์เมื่อหกปีที่แล้วอย่างเสียไม่ได้ มันเป็นครั้งแรกที่เรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง คืนพิเศษฉันโดนสามีหนุ่มหลอกล่อว่าไปเอาของขวัญที่คอนโดของเขา จนถึงวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าของขวัญที่ว่าคืออะไรแถมหลังจากผ่านเรื่องอย่างว่าฉันก็เป็นไข้จนไม่ได้ไปเรียนถึงสองวันและเหตุการณ์นั้นทำให้มะปรางพูดแซวอยู่นาน..“อาจจะเซอร์ไพร้ซ์ด้วยการไม่ว่างก็ได้นะ หมอนะจ้ะเผื่อติดเคสด่วนไรงี้” ฉันพูดไปตามความจริงแต่ถามว่ามาร์คติดงานแล้วฉันจะต้องงอนหรือน้อยใจ ฉันก็ไม่ใช่สาวใสวัยรุ่นแล้วถ้าไม่ว่างวันนี้ก็ไปกินข้าวกันวันอื่นก็ได้เพราะอาชีพแพทย์เอาเวลาแน่นอนนักไม่ได้“แล้วนี่ถามจริงท้องจริงรึเปล่า ทำไมหน้าท้องแบนราบอย่างนั้น บอกมานะหนูน้อยซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?” มือเล็กๆของมะปรางลูบไปตามหน้าท้องที่แบนราบยิ่งกว่าตอนไม่ท้องเพราะช่วงแรกฉันแพ้ท้องมาก แทบจะกอดโถชักโครกนอน แต่มาร์คก็ช่วยหาของเปรี้ยวๆขนมปังกรอบชิ้นเล็กๆหรือลูกอมให้ฉันกินตลอดและเขาก็คือคนที่ช่วยให้ฉันผ่านช่วงทรมานนั้นมาได้ ถ้าฉันคลื่นไส้จนนอนไม่ได้เขาก็จะนั่งลูบหลังใช้ผ้าชุบน้ำเช็
Ep. 28“เอ๋ย สวัสดี” แก๊งคุณหมอเพื่อนสนิทของมาร์ค ซึ่งมีคุณหมอมิกกี้ คุณหมอปาล์มและคุณหมอเป้เดินเข้ามาในบ้านใหม่ที่เราเพิ่งเข้าอยู่ได้เพียงอาทิตย์กว่าๆ เพียงเพราะสามีหนุ่มเห็นว่าบ้านหลังเดิมไม่มีพื้นที่หน้าบ้านกว้างๆให้ลูกๆได้วิ่งเล่น ส่วนบ้านหลังเดิมที่ฉันซื้อดาวน์ไว้ มาร์คก็จัดการใช้เงินก้อนปิดงวดทั้งหมดและเตรียมปล่อยขาย“สวัสดีค่ะ” ฉันส่งยิ้มให้แขกผู้มาเยือนพลางเชื้อเชิญให้ทุกคนนั่งพักที่โซฟาห้องรับแขก“ดอกเหมย สวัสดีเพื่อนๆคุณพ่อสิลูก” หนูน้อยเงยขึ้นจากกิจกรรมวาดภาพระบายสี ลุกจากโต๊ะเขียนหนังสือตรงมายังกลุ่มคุณลุงหมอแล้วยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มจนตาหยีจนเห็นฟันทุกซี่“ดอกเหมยน่ารักน่าชังจังเลยลูก คุณลุงซื้อตุ๊กตามาฝากด้วย” คุณหมอมิกกี้ส่งกล่องของเล่นให้ดอกเหมย มือหนาลูบไปตามเส้นผมเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู“ขอบคุณค่ะ ของคุณลุงคนนี้กับคนนี้ไม่มีเหรอคะ?” เด็กน้อยถามพาซื่อไปตามประสาเด็กที่คิดว่าทุกคนที่มาเยี่ยมต้องมีของฝาก เรียกเสียงหัวเราะให้กับแก๊งคุณหมอ“เหมยไม่ถามแบบนั้นนะคะ ถ้าคุณลุงจะให้คงจะให้เอง” ฉันเอ็ดลูกสาวแกมสั่งสอนไปในตัว เหมยยังเด็กมากเพิ่งจะพูดรู้ความระบบความคิดบางอย่างอาจยังไ
Ep. 27Aey and Mark the first time (2)ฉันมองผู้ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่สับสนปนความอยากรู้อยากลอง“เอ๋ย เป็นของมาร์คได้ไหม?”“..............” ฉันกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอเมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ที่แอบทำใจไว้ก่อนแล้วแต่ไม่คิดว่าวันที่ต้องมีสัมพันธ์ลึกซึ้งจะมาถึงเร็วกว่าที่กำหนดไว้..“เอ๋ย รังเกียจมาร์คเหรอ?” ใบหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับหนุ่มตี๋งอง้ำคล้ายจะผิดหวังที่ฉันนิ่งเงียบ จนฉันรีบโบกมือปฏิเสธ“ไม่ใช่แบบนั้นนะมาร์ค คือว่าเอ๋ย..เอ๋ย..” คือฉันไม่ได้รังเกียจมาร์คเหมือนที่ชายหนุ่มเข้าใจ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะมีอะไรกับเขาต่างหาก“ถ้าไม่รังเกียจมาร์ค มาร์คทำต่อได้ไหม..” พอพูดจบเขาก็แตะริมฝีปากไล่ไปสันกรามเรื่อยลงมาจนถึงซอกคอทั้งสองข้าง ความรู้สึกประหลาดจู่โจมเข้ามาอีกครั้งใจนึกอยากจะปัดป้องแต่กลับไร้เรี่ยวแรงเหมือนคนเป็นอัมพาตชั่วคราว อากาศในห้องนอนเย็นเยียบแม้ไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ หากแต่อยู่ในช่วงกุมภาพันธ์สภาพอากาศยังคงเย็นสบายในช่วงกลางคืน ทว่าอุณหภูมิร่างกายกลับพุ่งสูงตามอารมณ์อย่างว่าที่เริ่มก่อตัวขึ้น ว่าที่คุณหมอค่อยๆรั้งชุดเดรสของฉันขึ้นมาเหนืออกและถอดมันออกจนเหลือแต่บราเซียสีหวานกับแพนตี
Ep. 26Aey and Mark the first time (1)วันวาเลนไทน์ หกปีที่แล้ว....@ คอนโดหมอมาร์ค“แม่ง..เหี้ย..โคตรเลว” ขณะที่เหล่านักศึกษาแพทย์ปีสามกำลังจับกลุ่มกันติวหนังสือ นักศึกษาแพทย์เป้ผุดลุกขึ้นมาจากที่นั่ง เรียกความสนใจให้กับเพื่อนๆที่กำลังใช้สมาธิจดจ่อกับหนังสือได้เป็นอย่างดี“มึงเป็นอะไรไอ้เป้ กูเห็นมึงแปลกๆตั้งแต่เข้ามาแล้ว” มิกกี้หนุ่มหล่อพ่อรวยมากลูกชายเจ้าของห้างดังเอ่ยถามเจือความเป็นห่วงที่จู่ๆเพื่อนสนิทก็ลุกขึ้นมาโวยวาย“ก็นาเดียแฟนกู..ไม่สิอดีต พาผู้ชายมานอนในห้องกู แม่ง..คาหนังคาเขา” เป้กำโทรศัพท์แน่นด้วยความโกรธ เขาแทบจะปามันทิ้งถ้าไม่ติดว่ากำลังผ่อนมันอยู่อ่ะนะ“เห้..คา..เลยเหรอวะ โหมึงถ่ายคลิปไว้มั้ย?” ปาล์มหนุ่มอารมณ์ดีของกลุ่มพูดขึ้นมา เขาตั้งใจทำให้อารมณ์โกรธของเป้ลดลงไม่ได้ตั้งใจกวนบาทาเพื่อนแต่อย่างใด..“ไอ้ปาล์มมึงกวนกูเหรอ? เจ็บใจว่ะ”“มึงเป็นผัวนาเดียก่อนไอ้นั่น เรียกร้องสิทธิ์เลยถ้ามึงยังเสียดายเค้า” มิกกี้แนะนำเพราะคงเห็นเพื่อนทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเลิก ทำยังกะละครทั้งรักทั้งแค้นอะไรอย่างนั้น..“ผัวอะไร กูไม่เคยฟีทกะเขา” พอเป้บอกความลับนี้ออกมา ทำเอาทุกคนทำหน้าประหลา
Ep. 25“ป๊าครับ นี่เอ๋ยกับดอกเหมย” หมอมาร์คแนะนำฉันกับผู้เป็นพ่อของตัวเองหรือมีศักดิ์เป็นพ่อสามีของฉันนั่นเอง เจ้าสัวธนาเป็นชายวัยค่อนกลางคนที่ยังดูแข็งแรง ใบหน้าของมาร์คละม้ายคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อแทบจะถอดแบบกันมาทั้งหมด ฉันยกมือไหว้พร้อมกับดอกเหมยที่เดินเข้าไปกราบที่ตักแบบน่ารักจนผู้เป็นปู่อดยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้“สวัสดีค่ะอากง”“อามาร์ค ลูกลื้อนี่มันน่ารักน่าชังจริงๆ ตาเหมือนลื้อแต่คิ้วจมูกปากเหมือนอาเอ๋ย” คุณปู่ลูบเส้นผมของหลานสาวเบาๆใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา“อาม่าซื้อขนมกับของเล่นมาฝากด้วยนะ” คุณลินจงให้พนักงานหอบถุงกระดาษเกือบๆสิบถุงมาวางตรงหน้าหลานสาวคนโปรด เด็กน้อยมองของตรงหน้าอย่างตาวาว ใบหน้าเล็กๆน่ารักยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่จะได้ของเล่นชิ้นโปรดตามที่ผู้เป็นย่ารับปากไว้“โอโห เยอะจังเลยค่ะอาม่า เหมยจะเล่นวันละตัว” ดอกเหมยหยิบตุ๊กตาบาร์บี้คอลเลคชั่นต่างๆออกมาจากกล่อง ดวงตาแป๋วๆทอประกายความสุขที่ได้ของที่ตัวเองอยากได้“อาม่าทอดไก่ร้อนๆ อาดอกเหมยหิวรึยังลูก”“หิวค่ะ คุณแม่กับน้องก็หิว” ลูกสาวตัวน้อยเดินเข้ามาพลางซบใบหน้าเล็กๆที่ท้องของฉัน ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพี่
Ep. 24Mark talksเสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือของเอ๋ยแผดเสียงดังลั่น ทว่าเจ้าของเครื่องที่ตั้งปลุกไว้ยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนามือเล็กๆนั้นกอดรัดตัวผมอย่างแนบแน่นราวกับกลัวว่าผมจะหายไปไหน ผมแอบอมยิ้มและกดริมฝีปากตัวเองที่แก้มขาวนวลเนียนทั้งสองข้างนั้นอย่างหลงใหล“อือ กี่โมงแล้วมาร์ค” ใบหน้าสวยหวานค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะถูกผมก่อกวน ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเหตุการณ์ในอดีต ผมต้องใช้ชีวิตโดยไม่มีเอ๋ยอยู่หลายปีบางครั้งก็ฝันร้ายกลางดึก พอเราได้มาอยู่ด้วยกันผมกลัวว่าวันหนึ่งเรื่องราวของเราจะเป็นแค่ความฝันพอผมลืมตาขึ้นครั้งใดก็คว้าร่างบางมากอดมาหอมอยู่เกือบทั้งคืน เหมือนเป็นการย้ำเตือนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง“เจ็ดโมง ตั้งปลุกทำไมเหรอ?” ผมเอ่ยถามอย่างงุนงงเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ เอ๋ยไม่ได้ไปทำงานนี่นา ผมเองก็อยากนอนกอดเอ๋ยไปเรื่อยๆ ใช้เวลาช่วงเช้าอยู่ด้วยกันนานๆ“ว้าย สายแล้ว เอ๋ยมีค่ายที่โรงเรียน ” ภรรยาสาวแทบจะร้องกรี๊ดลั่นด้วยความตกใจ หญิงสาวสปริงตัวจากที่นอนวิ่งเข้าห้องน้ำใช้เวลาในนั้นเพียงไม่กี่นาที ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อยืดที่สกรีนด้านหลังเป็นชื่อค่ายกับกางเกงสแล็กสีดำเอ๋ยกำลังรวบผมขึ้นสูงและท
Ep. 23ตอนกลางวันของวันศุกร์ฉันนั่งเขี่ยข้าวมันไก่อย่างใจลอย..อาหารในจานไม่ได้พร่องไปเลยสักนิด..“เป็นไรอ่ะเอ๋ย..เห็นไม่เจริญอาหารมาหลายวันแล้ว..” มะปรางถือวิสาะตักข้าวในจานของฉันเข้าปาก..แก้มกลมๆเคี้ยวหยับๆอย่างเอร็ดอร่อย..ผิดกับฉันที่ช่วงนี้ไม่รู้สึกอยากอาหารเอาซะเลย..“ไม่รู้เหมือนกัน..” ฉันถอนหายใจยาวๆรู้สึกหน่วงๆในใจ..สาเหตุอาจเป็นเพราะสามีหนุ่มเข้าเวรติดกันสองวันหลังจากนั้นเขาก็ไปวันรวมญาติที่กรุงเทพฯ กับคุณลินจง..เกือบห้าวันแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน..ซึ่งตั้งแต่แต่งงานเราไม่เคยห่างกันนานขนาดนี้..ขนาดวันที่เข้าเวรดึกเขาจะแวะมากินข้าวเย็นกับฉันและลูกสาวตัวน้อยก่อนเสมอ..พอไม่เจอกันหลายวันฉันก็เลยรู้สึกคิดถึงหมอมาร์คอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน..ครืด..ครืด..เสียงเตือนเสียงเรียกเข้าดังขึ้นแบบรัวๆ..Mark is calling….ฉันหยิบมือถือขึ้นมากดรับสายแบบวิดิโอคอลและเดินออกไปที่ระเบียงห้องเพราะกลัวรบกวนครูท่านอื่นที่กำลังพักผ่อนทานข้าวตรวจงานนักเรียนในช่วงพักเที่ยง..[ เอ๋ย..กินข้าวรึยังครับ ] ใบหน้าขาวจัดยิ้มกว้าง หมอหนุ่มสวมเสื้อยืดสีแดง ด้านหลังมีญาติๆสวมชุดสีเดียวกันกำลังทานอาหารคุยกันเสียงดัง..ช
Ep. 22“เอ๋ย..ยัยเตยบอกว่าตอนไปตรวจสุขภาพประจำปี เห็นพยาบาลสาวสวยวัยกระเตาะจบใหม่ ซื้อขนมมาฝากหมอมาร์ค..แถมยังคุยกันแบบสนิทสนมด้วยล่ะ..” ครูมะปรางเพื่อนสาวคนสนิทจีบปากจีบคอพูดในขณะที่เรากำลังทานอาหารกลางวันอยู่ห้องพักครู..วินาทีนั้นบอกตามตรงว่ารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ..แต่ด้วยความที่อายุมากขึ้นและฉันบอกตัวเองอยู่เสมอว่าอย่าเอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผล..นั่นเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าเรายังไม่เห็นด้วยตาตัวเอง..ที่สำคัญเรื่องราวในอดีตคอยย้ำเตือนสติฉันอยู่ตลอดเวลาว่า..ที่ฉันเสียคนรักไปเกือบสี่ปีเพราะความใจร้อนด่วนตัดสินใจของตัวเองโดยไม่ฟังเหตุผลของคนรัก..เพราะฉะนั้นคราวนี้ฉันจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรก็ตามมาทำให้ชีวิตคู่ของฉันพังเด็ดขาด..“เอ๋ย..เป็นอะไรอ่ะ..เงียบไปนานเลย..หึงเหรอ..” เพื่อนรักเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันนิ่งเงียบไปนาน..แววตาของเจ้าหล่อนมองฉันเหมือนจะแซวอยู่ในที..“มาร์คก็แบบนี้แหละ..เค้าเป็นคนอัธยาศัยดี..ใครจะไปตีหน้ายักษ์ไม่รับของคนอื่นกันล่ะ..” ถึงจะบอกว่าไม่คิดอะไรมันก็อดคิดไม่ได้..เพราะฉันก็ไม่ได้เป็นสาวน้อยแรกรุ่น..อายุก็เยอะขึ้นถึงจะไม่ถึงสามสิบ..แต่ก็ดูเป็นหญิงสาวเต็มตัว..เผื่อมาร์คอาจจ