Semua Bab Falling all in you...โอบหัวใจ..ไว้ด้วยไอรัก: Bab 21 - Bab 30

Ep. 22“เอ๋ย..ยัยเตยบอกว่าตอนไปตรวจสุขภาพประจำปี เห็นพยาบาลสาวสวยวัยกระเตาะจบใหม่ ซื้อขนมมาฝากหมอมาร์ค..แถมยังคุยกันแบบสนิทสนมด้วยล่ะ..” ครูมะปรางเพื่อนสาวคนสนิทจีบปากจีบคอพูดในขณะที่เรากำลังทานอาหารกลางวันอยู่ห้องพักครู..วินาทีนั้นบอกตามตรงว่ารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ..แต่ด้วยความที่อายุมากขึ้นและฉันบอกตัวเองอยู่เสมอว่าอย่าเอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผล..นั่นเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าเรายังไม่เห็นด้วยตาตัวเอง..ที่สำคัญเรื่องราวในอดีตคอยย้ำเตือนสติฉันอยู่ตลอดเวลาว่า..ที่ฉันเสียคนรักไปเกือบสี่ปีเพราะความใจร้อนด่วนตัดสินใจของตัวเองโดยไม่ฟังเหตุผลของคนรัก..เพราะฉะนั้นคราวนี้ฉันจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรก็ตามมาทำให้ชีวิตคู่ของฉันพังเด็ดขาด..“เอ๋ย..เป็นอะไรอ่ะ..เงียบไปนานเลย..หึงเหรอ..” เพื่อนรักเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันนิ่งเงียบไปนาน..แววตาของเจ้าหล่อนมองฉันเหมือนจะแซวอยู่ในที..“มาร์คก็แบบนี้แหละ..เค้าเป็นคนอัธยาศัยดี..ใครจะไปตีหน้ายักษ์ไม่รับของคนอื่นกันล่ะ..” ถึงจะบอกว่าไม่คิดอะไรมันก็อดคิดไม่ได้..เพราะฉันก็ไม่ได้เป็นสาวน้อยแรกรุ่น..อายุก็เยอะขึ้นถึงจะไม่ถึงสามสิบ..แต่ก็ดูเป็นหญิงสาวเต็มตัว..เผื่อมาร์คอาจจ

Ep. 24Mark talksเสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือของเอ๋ยแผดเสียงดังลั่น ทว่าเจ้าของเครื่องที่ตั้งปลุกไว้ยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนามือเล็กๆนั้นกอดรัดตัวผมอย่างแนบแน่นราวกับกลัวว่าผมจะหายไปไหน ผมแอบอมยิ้มและกดริมฝีปากตัวเองที่แก้มขาวนวลเนียนทั้งสองข้างนั้นอย่างหลงใหล“อือ กี่โมงแล้วมาร์ค” ใบหน้าสวยหวานค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะถูกผมก่อกวน ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเหตุการณ์ในอดีต ผมต้องใช้ชีวิตโดยไม่มีเอ๋ยอยู่หลายปีบางครั้งก็ฝันร้ายกลางดึก พอเราได้มาอยู่ด้วยกันผมกลัวว่าวันหนึ่งเรื่องราวของเราจะเป็นแค่ความฝันพอผมลืมตาขึ้นครั้งใดก็คว้าร่างบางมากอดมาหอมอยู่เกือบทั้งคืน เหมือนเป็นการย้ำเตือนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง“เจ็ดโมง ตั้งปลุกทำไมเหรอ?” ผมเอ่ยถามอย่างงุนงงเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ เอ๋ยไม่ได้ไปทำงานนี่นา ผมเองก็อยากนอนกอดเอ๋ยไปเรื่อยๆ ใช้เวลาช่วงเช้าอยู่ด้วยกันนานๆ“ว้าย สายแล้ว เอ๋ยมีค่ายที่โรงเรียน ” ภรรยาสาวแทบจะร้องกรี๊ดลั่นด้วยความตกใจ หญิงสาวสปริงตัวจากที่นอนวิ่งเข้าห้องน้ำใช้เวลาในนั้นเพียงไม่กี่นาที ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อยืดที่สกรีนด้านหลังเป็นชื่อค่ายกับกางเกงสแล็กสีดำเอ๋ยกำลังรวบผมขึ้นสูงและท

Ep. 26Aey and Mark the first time (1)วันวาเลนไทน์ หกปีที่แล้ว....@ คอนโดหมอมาร์ค“แม่ง..เหี้ย..โคตรเลว” ขณะที่เหล่านักศึกษาแพทย์ปีสามกำลังจับกลุ่มกันติวหนังสือ นักศึกษาแพทย์เป้ผุดลุกขึ้นมาจากที่นั่ง เรียกความสนใจให้กับเพื่อนๆที่กำลังใช้สมาธิจดจ่อกับหนังสือได้เป็นอย่างดี“มึงเป็นอะไรไอ้เป้ กูเห็นมึงแปลกๆตั้งแต่เข้ามาแล้ว” มิกกี้หนุ่มหล่อพ่อรวยมากลูกชายเจ้าของห้างดังเอ่ยถามเจือความเป็นห่วงที่จู่ๆเพื่อนสนิทก็ลุกขึ้นมาโวยวาย“ก็นาเดียแฟนกู..ไม่สิอดีต พาผู้ชายมานอนในห้องกู แม่ง..คาหนังคาเขา” เป้กำโทรศัพท์แน่นด้วยความโกรธ เขาแทบจะปามันทิ้งถ้าไม่ติดว่ากำลังผ่อนมันอยู่อ่ะนะ“เห้..คา..เลยเหรอวะ โหมึงถ่ายคลิปไว้มั้ย?” ปาล์มหนุ่มอารมณ์ดีของกลุ่มพูดขึ้นมา เขาตั้งใจทำให้อารมณ์โกรธของเป้ลดลงไม่ได้ตั้งใจกวนบาทาเพื่อนแต่อย่างใด..“ไอ้ปาล์มมึงกวนกูเหรอ? เจ็บใจว่ะ”“มึงเป็นผัวนาเดียก่อนไอ้นั่น เรียกร้องสิทธิ์เลยถ้ามึงยังเสียดายเค้า” มิกกี้แนะนำเพราะคงเห็นเพื่อนทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเลิก ทำยังกะละครทั้งรักทั้งแค้นอะไรอย่างนั้น..“ผัวอะไร กูไม่เคยฟีทกะเขา” พอเป้บอกความลับนี้ออกมา ทำเอาทุกคนทำหน้าประหลา

Ep. 28“เอ๋ย สวัสดี” แก๊งคุณหมอเพื่อนสนิทของมาร์ค ซึ่งมีคุณหมอมิกกี้ คุณหมอปาล์มและคุณหมอเป้เดินเข้ามาในบ้านใหม่ที่เราเพิ่งเข้าอยู่ได้เพียงอาทิตย์กว่าๆ เพียงเพราะสามีหนุ่มเห็นว่าบ้านหลังเดิมไม่มีพื้นที่หน้าบ้านกว้างๆให้ลูกๆได้วิ่งเล่น ส่วนบ้านหลังเดิมที่ฉันซื้อดาวน์ไว้ มาร์คก็จัดการใช้เงินก้อนปิดงวดทั้งหมดและเตรียมปล่อยขาย“สวัสดีค่ะ” ฉันส่งยิ้มให้แขกผู้มาเยือนพลางเชื้อเชิญให้ทุกคนนั่งพักที่โซฟาห้องรับแขก“ดอกเหมย สวัสดีเพื่อนๆคุณพ่อสิลูก” หนูน้อยเงยขึ้นจากกิจกรรมวาดภาพระบายสี ลุกจากโต๊ะเขียนหนังสือตรงมายังกลุ่มคุณลุงหมอแล้วยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มจนตาหยีจนเห็นฟันทุกซี่“ดอกเหมยน่ารักน่าชังจังเลยลูก คุณลุงซื้อตุ๊กตามาฝากด้วย” คุณหมอมิกกี้ส่งกล่องของเล่นให้ดอกเหมย มือหนาลูบไปตามเส้นผมเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู“ขอบคุณค่ะ ของคุณลุงคนนี้กับคนนี้ไม่มีเหรอคะ?” เด็กน้อยถามพาซื่อไปตามประสาเด็กที่คิดว่าทุกคนที่มาเยี่ยมต้องมีของฝาก เรียกเสียงหัวเราะให้กับแก๊งคุณหมอ“เหมยไม่ถามแบบนั้นนะคะ ถ้าคุณลุงจะให้คงจะให้เอง” ฉันเอ็ดลูกสาวแกมสั่งสอนไปในตัว เหมยยังเด็กมากเพิ่งจะพูดรู้ความระบบความคิดบางอย่างอาจยังไ

30. The end You’re my world. Mark talksคุณเคยรักใครสักคนไหม? รักมากจนคิดไม่ออกเลยว่าถ้าขาดเธอหรือเขาคนนั้นไปจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร ในช่วงเวลาที่ผมมีเธอ ผมไม่เคยมานั่งนึกนั่งจินตนาการเรื่องอะไรแบบนี้หรอก จนกระทั่งวันที่เธอจากผมไป แค่คิดว่าชีวิตนี้ไม่มีเธออีกแล้ว หัวใจของผมก็บีบรัดแน่นจนเจ็บ เจ็บจนหายใจไม่ออกและไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกสีเทาๆนี้ต่อไป โชคยังดีที่ผมยังมีเพื่อนๆอย่าง หมอมิกกี้ หมอปาล์มและหมอเป้ ที่อยู่ข้างๆในวันที่ไม่มีใคร ผมเพียรพยายามตามหาเธอในที่ๆคิดว่าเธอจะอยู่ บ้านที่ผมเคยไปเธอเมื่อครั้งเราคบหากันก็ประกาศขาย เอ๋ยทิ้งผมไปโดยที่ผมไม่มีโอกาสแก้ตัวอะไรเลย ผมใช้ชีวิตอยู่แบบไร้วิญญาณอยู่เกือบสี่ปี จนกระทั่งวันหนึ่ง..“มาร์คอยู่เวรแทนกูด้วยนะเพื่อน วันนี้แม่กูมา” ไอ้หมอมิกถึงกับยกมือไหว้ แม่ที่ว่าก็คงไม่แคล้วแม่ทูนหัวอย่างแน่นอน ผมกำลังจะอ้าปากปฏิเสธเพราะเพิ่งจะออกจากเวรวอร์ดเมื่อเช้า ถึงจิตใจจะทนไหวแต่ร่างกายที่พร้อมจะหลับอยู่ทุกเมื่อมันเริ่มประท้วงว่าผมควรจะนอนยาวๆสักที“ขออีกวันนะมาร์คเพื่อนรัก วันนี้คงไม่เยินหรอก ก