Ep. 12Mark talks“เอ๋ย..มีคนมาหา..เค้ารออยู่ที่ร้านกาแฟ” แม่อิ่มบอกพลางชี้ไปที่ม้านั่งที่อยู่หน้าร้านกาแฟ..ทิศที่หันหน้าเข้าสู่วิวทิวทัศน์ที่มองเห็นภูเขา..ชายหนุ่มโบกมือพร้อมกับส่งยิ้มให้เอ๋ย..หญิงสาวยิ้มตอบและเดินเข้าไปหารองผู้อำนวยการหนุ่มหล่อคนนั้น..ผมมองคนทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนิทสนมแล้วรู้สึกไม่พอใจ..เหมือนครั้งที่เอ๋ยฝึกสอนแล้วมีครูพละมาชอบ..เอ๋ยบอกว่าจะให้โอกาสผมในฐานะพ่อของดอกเหมย..ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของเราเธอยังไม่ได้พูดอะไรที่ชัดเจน..และเธอยังเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนใหม่ๆ..แต่มีหรือที่ผมจะยอมแพ้..เพราะผมมีสิ่งสำคัญของเอ๋ยอยู่กับตัวเอง..“เหมยครับ..ช่วยอะไรพ่อสักอย่างได้ไหม?” ผมย่อตัวลงต่อหน้าลูกสาวตัวน้อย..พลางสบตาดอกเหมยอย่างเว้าวอน“อะไรเหรอคะคุณพ่อ” เสียงใสๆถามขึ้น..ใบหน้าเล็กๆช้อนสายตามองด้วยความอยากรู้“เหมยสัญญาว่าจะช่วยไม่ให้ใครมาจีบแม่เอ๋ย..เหมยเห็นผู้ชายคนนั้นไหม..เขามาชอบแม่เอ๋ย..” เด็กน้อยมองไปที่แม่ของตัวเองซึ่งกำลังนั่งคุยอยู่กับท่านรองสุดหล่อ..ดอกเหมยทำหน้าตึงขึ้นมา..ส่วนหนึ่งน่าจะเพราะความหวงแม่..“เหมยต้องทำยังไงคะคุณพ่อ”“เดี๋ยวเราทำทีเดินไปใกล้ๆแล้วเห
Ep. 13Ami talksฉันบดเบียดร่างเปลือยเปล่าเข้าหาร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม..ผิวคร้ามคมดูมีเท่ห์และดูดีไปอีกแบบ..ทว่าชายหนุ่มกลับพยายามเบี่ยงตัวหลบ..“ทำไมคะพี่ปาล์ม..หมดแรงแล้วเหรอ?” ฉันใช้มือลูบไปตามหน้าอกแกร่งนั้นอย่างยั่วเย้า..“เอมิ..พี่อยากเลิกกับเรา..” น้ำเสียงห้าวทุ้มแต่จริงจังเอ่ยขึ้น..และฉันก็ไม่ใส่ใจสักเท่าไหร่..ผู้ชายในสต็อกฉันมีอีกเยอะ..กะอีแค่ผู้ชายหนุ่มหล่อกล้ามล่ำที่เป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียน..ลูกชายเจ้าของโรงสีใหญ่ประจำจังหวัด..ฉันหาได้ดีกว่านี้อีก..“ค่ะ..พี่ปาล์มโดนทางบ้านบังคับให้แต่งงานเหรอคะ?” จริงๆความสัมพันธ์ของเราไม่ได้เป็นแฟน..หากแต่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งและเป็นความพอใจของทั้งสองฝ่าย..ช่วงหลายเดือนมานี้ฉันก็มีแค่เขาแค่คนเดียว..ด้วยเพราะฉันเริ่มเรียนแพทย์เฉพาะทางจึงไม่ได้มีเวลาสับรางเหมือนแต่ก่อน..“พี่คิดว่าพี่ชอบผู้หญิงคนหนึ่ง..” ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มพูดยิ้มๆแววตาทอประกายความเขินอาย..คล้ายหนุ่มแรกรุ่นที่เพิ่งจะเคยมีความรัก..“เป็นครูสาวสวยที่โรงเรียนล่ะสิ” ฉันเดา..และถูกเสียด้วย..พี่ปาล์มพยักหน้ารับช้าๆ..“ชื่อเอ๋ย..พี่อยากคบหาและแต่งงานกับเอ๋ย..”“ครูเอ๋ย..” ฉัน
Ep. 14Mark talksพอผมเช็ดตัวให้เอ๋ยเรียบร้อยจึงเอาผ้าขนหนูกับกาละมังใบเล็กไปเก็บ..เท้าของผมเหยียบเข้ากับแผ่นกระดาษอะไรสักอย่างบนพื้น..มันเป็นสื่อการสอนนิทานเล่มเล็กสองภาษาของเอ๋ย..และผมจำมันได้ดี..ผมหยิบมันขึ้นมาและใช้มือลูบไปตามหน้าปกนิทานเรื่อง Three little pigs หรือลูกหมูสามตัว..“สงสัยเหมยหยิบมาเล่นน่ะ..” เอ๋ยพูดขึ้นเมื่อเห็นผมยืนจ้องหนังสือเล่มนี้อยู่นาน..“เอ๋ยจำได้ไหม..ที่เอ๋ยให้มาร์คเอานิทานเล่มเล็กไปให้ที่โรงเรียนน่ะ..”“จำได้สิ..วันนั้นเอ๋ยต้องสอบสอน..แต่ดันลืมสื่อการสอน..ถ้าไม่ได้มาร์คเอ๋ยต้องแย่แน่เลย..” ใบหน้าสวยหวานยิ้มน้อยๆ..เมื่อเล่าถึงเรื่องในอดีต..“มาร์คมีอะไรสารภาพ...”“............” เอ๋ยช้อนสายตามองผมดวงตากลมโตคู่นั้น..มีแววใคร่รู้..ในขณะที่ผมกำลังราวน์วอร์ดในตอนเช้ากับเพื่อนๆนักศึกษาแพทย์โดยมีอาจารย์ปวิณณ์..อาจารย์แพทย์สุดเฮี๊ยบประจำคณะแพทย์..กำลังถ่ายทอดการสอนอยู่นั้น..ครืด.....สายโทรเข้าจากเอ๋ย...ผมแอบยืนบังข้างหลังเพื่อน..กดรับพลางกรอกเสียงพูดเบาราวกับกระซิบ..“เอ๋ยว่าไงครับ..”[ มาร์ค...อยู่คอนโดรึเปล่า...ช่วยเอ๋ยด้วย ] น้ำเสียงของเอ๋ยสั่นพร่าเหมือนจะร้องไ
Ep. 15 “มาร์คไม่เคยรังเกียจเอ๋ยเลยนะ..เอ๋ยเสียสละยอมเจ็บผ่าคลอดดอกเหมยออกมา...มาร์คจะดูแลเอ๋ยกับดอกเหมยให้ดีที่สุด..มาร์คสัญญา..” น้ำเสียงที่จริงจังนั้น..ทำให้หัวใจฉันเต้นรัวจนแทบทะลุออกมานอกอก...ฉันรู้สึกขัดเขินจนไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา..ได้แต่แตะริมฝีปากตัวเองที่มุมปากหมอมาร์คเบาๆ..มือหนาประคองใบหน้าฉันไว้..ดวงตาเรียวรีสีเข้มเริ่มจะมีน้ำใสๆคลอที่ดวงตา..“มาร์คไม่เคยมีความสุขเลยนะตลอดเวลาที่ไม่มีเอ๋ย..มาร์คคิดถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน..มันมีความหมายกับมาร์คมาก..มาร์ครักเอ๋ยนะ..ไม่เคยมีใครแทนที่เอ๋ยได้เลย..” ในใจของฉันเริ่มหวั่นไหว..เพราะฉันก็ไม่เคยลืมหมอมาร์คได้เหมือนกัน..ไม่ว่าจะมีใครพยายามเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต..ทว่าไม่นานผู้ชายพวกนั้นก็ทนกับความเย็นชาของฉันไม่ได้..เดินออกไปจากชีวิตของฉันทุกคน..ผู้ชายตรงหน้าร้องไห้..เขาคว้าฉันมากอดไว้แน่น..และฉันก็ใช้สองมือโอบกอดเขาพลางลูบที่แผ่นหลังนั้นอย่างปลอบโยน..มาร์คใช้มือวางที่ไหล่ของฉันพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมา..ในชั่วขณะริมฝีปากร้อนชื้นก็ทาบทับริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา..ความรู้สึกของฉันคล้ายกับเราได้ย้อนเวลาไปเมื่อครั้งที่เราจูบกันค
Ep. 16“เหมย..เลือกชุดเสร็จรึยังคะ..” ฉันนั่งมองลูกสาวตัวน้อยกำลังรื้อค้นชุดกระโปรงที่จะใส่ไปเที่ยวสวนสัตว์ในตอนเช้าแล้วอมยิ้ม..เด็กในวัยของเหมยมีความคิดเป็นของตัวเอง..เด็กน้อยมักจะเลือกชุดที่จะใส่เองในแต่ละวัน..เลือกอาหารที่ตัวเองอยากกิน..และพูดจามีเหตุผลซึ่งในบางครั้ง..ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อว่าดอกเหมยคิดอะไรเกินตัวได้ขนาดนี้..“คุณแม่คะ..เหมยเลือกไว้สองชุด..แม่เอ๋ยว่าชุดไหนสวยคะ..” ดอกเหมยยกชุดกระโปรงสีฟ้าลายดอกไม้และชุดกระโปรงสีชมพูลายคิตตี้หวานแหววให้ฉันดู..“แม่เอ๋ยว่า..เหมยใส่ชุดไหนก็สวยค่ะ..” ฉันคว้าเด็กน้อยเข้ามากอดแนบอกพลางแตะริมฝีปากที่ใบหน้าเล็กๆของดอกเหมยเบาๆ..“ไม่ได้นะคะ..เหมยจะใส่เสื้อผ้าซ้อนกันสองตัวในครั้งเดียวไม่ได้..เหมยจะรอคุณพ่อมาตอบค่ะ..” เด็กสาวยังไม่ยอมแพ้..ดึงดันจะขอคำตอบเสียให้ได้..ถ้ารอคุณพ่อมาตอบก็คงไม่ได้คำตอบในวันนี้แน่ๆ..สิบนาทีต่อมาดอกเหมยก็นอนหลับสนิท..ขาเล็กๆนั้นเกี่ยวหมอนข้างลายหมีพูห์ไว้..เสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอบางครั้งก็แทรกด้วยเสียงกรนดูน่าเอ็นดู..ริมฝีปากบางขมุบขมิบคล้ายจะละเมอพึมพำอะไรบางอย่าง..ฉันยื่นใบหน้าไปฟังใกล้ๆ..“เหมยรักแม่เอ๋ย..กับพ่อมา
Ep. 17Mark talks“คุณพ่อคะ..ตื่นได้แล้วค่ะ..” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา..แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องนอน..ใบหน้าเล็กๆของดอกเหมยกำลังท้าวคางมองผมตาแป๋ว..“ตื่นเช้าจังครับ..คนสวยของพ่อ..” ผมคว้าร่างเล็กมาโอบกอดไว้..พลางหอมแก้มซ้ายทีขวาทีด้วยความเอ็นดู..“คุณพ่อคะ..ไม่เช้าแล้วค่ะ..ตอนนี้กำลังจะเก้าโมง..คุณแม่ให้เหมยมาปลุกคุณพ่อ..” เสียงใสพูดเจื้อยแจ้วพลางทำหน้างอง้ำ..ผมมองไปที่นาฬิกาแขวนผนัง..ยังรู้สึกเพลียจากการเข้าเวรห้องฉุกเฉินเมื่อคืน..แต่ทว่าพอเห็นลูกสาวตัวน้อยยิ้มกว้างจนเห็นฟันทุกซี่แล้วทำให้รู้สึกได้รับพลังงานถึงจะเหน็ดเหนื่อยจากงานแค่เห็นก็มีแรงขึ้นมาทันใด..“คุณแม่ไปไหนครับ..” ผมเอ่ยถามเพราะมองไปรอบๆห้องไม่เจอร่างบางที่ผมนอนกุมมือไว้ทั้งคืน..“คุณแม่เตรียมอาหารเช้ากับเตรียมของไปปิกนิกตอนเที่ยงค่ะคุณพ่อ..” สมัยที่เราคบกัน..ผมเคยนึกจินตนาการว่าถ้าเราเรียนจบแล้วใช้ชีวิตด้วยกันหลังแต่งงาน..ผมอยากจะให้เอ๋ยออกจากงานประจำ..แล้วเป็นแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารการกินของผมก็พอ..ผมจะเป็นฝ่ายหาเงินเข้าบ้านคนเดียว..แต่เอ๋ยคงจะไม่ยินยอมแน่ๆเพราะเธอชอบสอนนักเรียนอยากจะเป็นแม่พิมพ์ของชาติ..“คุณพ่อคะ..เหมย
Ep. 18Ami talksฉันค่อยๆหยดปัสสาวะลงในที่ตรวจครรภ์แบบหยดช้าๆ..หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ..พอปัสสาวะไหลผ่านเข้าไปช่องแสดงผลเท่านั้นแหละ..ขีดสีแดงเข้มๆสองเส้นก็ปรากฏชัดเจน.. ทุกครั้งฉันจะป้องกันตัวเองเป็นอย่างดี..มีแค่ครั้งเดียวที่พี่ปาล์มกลับจากงานเลี้ยงผู้บริหารในสภาพที่แทบไม่มีสติ..เพราะฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องป้องกันอะไรใดๆทั้งสิ้น..วินาทีนั้นฉันรู้สึกหน้ามืดวิงเวียนคล้ายจะยืนไม่อยู่..ท้องอย่างนั้นเหรอ?..ซึ่งพ่อของลูกในท้องก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..ลูกของฉันกับพี่ปาล์ม..แท้จริงแล้วลึกๆฉันก็รู้สึกดีกับพี่ปาล์มมากกว่าผู้ชายที่ฉันเคยมีความสัมพันธ์ก่อนหน้าเขา..“เอมิ..เข้าห้องน้ำนานจัง..” ร่างสูงของชายหนุ่มเจ้าของเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันเข้ามาสวมกอด..ดูก็รู้เขาเข้ามาคลอเคลียฉันเพราะต้องการอะไร..ที่ถามก็ใช่ว่าจะเป็นห่วงใยอะไร..และฉันแอบได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆตอนที่เขาพูด..“พี่ปาล์มดื่มมาเหรอคะ?” ฉันแอบย่นจมูก..อาการคลื่นเหียนเวียนหัวตีขึ้นมาเป็นระลอกๆ..ฉันรู้สึกคลื่นไส้ในตอนเช้าเวลาที่แปรงฟันเกือบสองอาทิตย์แล้ว..ส่วนรอบเดือนก็ไม่ได้ตรงกันทุกเดือนบางทีก็เลื่อนเกือบสามอาทิตย์แถมฉันยังมั่นใจว่าไม่ไ
Ep. 19“มะปราง..ฉันจะแต่งงานแล้วนะ..” ฉันกัดปากอมยิ้มด้วยความเขินราวกับสาวน้อยแรกรุ่น..เพื่อนรักที่กำลังเคี้ยวขนมปังคำโตถึงกับทำตาวาวด้วยความอยากรู้อยากเห็น..“ดีใจด้วยเอ๋ย..ฉันดีใจกับแกจริงๆ..ว่าแต่..” ทว่าคิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความงุนงง..“อะไร..”“แกจะแต่งกับใคร..ท่านรองหรือหมอมาร์ค..” จริงสินะ..ฉันยังไม่ได้เล่าให้มะปรางฟังเลย..เรื่องที่กลับมาคบกับหมอมาร์ค..“ฉันกลับมาคืนดีกับมาร์คแล้ว..” พอพูดจบมะปรางก็ตีแขนฉันอย่างแรง..“เฮ้ย..จริงเหรอ..ในที่สุดน้องเอ๋ยก็ยอมใจอ่อนจนได้..แบบนี้ท่านรองสุดหล่อของฉันก็อกหักสิ..” นางทำทีถอนหายใจคล้ายกับเห็นอกเห็นใจท่านรองปาล์ม..“ท่านรองของแก..กำลังจะมีลูกกับหมอเอมิ..”“เอมิ..ยัยคนที่ทำให้แกกับหมอมาร์คเลิกกันน่ะเหรอ?” เพื่อนสาวทำหน้าคล้ายจะไม่อยากจะเชื่อว่าโลกมันกลมขนาดนี้..“ใช่..นางบอกฉันว่านางท้อง..อยากขอให้ฉันเลิกกับท่านรองเพราะนางเข้าใจว่าฉันคบกับท่านรอง..”“ทีตอนนั้นแกก็ท้องป่ะวะ..ทีแบบนี้อยากให้คนอื่นเห็นใจ..น่ารังเกียจสุดๆ..ดีแล้วล่ะเลิกยุ่งกับทั้งสองไปเลยตัดปัญหา..เล่าเรื่องงานแต่งงานของแกดีกว่า..ที่ไหนยังไง” มะปรางขยับเข้ามาใกล้ๆ..ราวกับรู้ว่
30. The end You’re my world. Mark talksคุณเคยรักใครสักคนไหม? รักมากจนคิดไม่ออกเลยว่าถ้าขาดเธอหรือเขาคนนั้นไปจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร ในช่วงเวลาที่ผมมีเธอ ผมไม่เคยมานั่งนึกนั่งจินตนาการเรื่องอะไรแบบนี้หรอก จนกระทั่งวันที่เธอจากผมไป แค่คิดว่าชีวิตนี้ไม่มีเธออีกแล้ว หัวใจของผมก็บีบรัดแน่นจนเจ็บ เจ็บจนหายใจไม่ออกและไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกสีเทาๆนี้ต่อไป โชคยังดีที่ผมยังมีเพื่อนๆอย่าง หมอมิกกี้ หมอปาล์มและหมอเป้ ที่อยู่ข้างๆในวันที่ไม่มีใคร ผมเพียรพยายามตามหาเธอในที่ๆคิดว่าเธอจะอยู่ บ้านที่ผมเคยไปเธอเมื่อครั้งเราคบหากันก็ประกาศขาย เอ๋ยทิ้งผมไปโดยที่ผมไม่มีโอกาสแก้ตัวอะไรเลย ผมใช้ชีวิตอยู่แบบไร้วิญญาณอยู่เกือบสี่ปี จนกระทั่งวันหนึ่ง..“มาร์คอยู่เวรแทนกูด้วยนะเพื่อน วันนี้แม่กูมา” ไอ้หมอมิกถึงกับยกมือไหว้ แม่ที่ว่าก็คงไม่แคล้วแม่ทูนหัวอย่างแน่นอน ผมกำลังจะอ้าปากปฏิเสธเพราะเพิ่งจะออกจากเวรวอร์ดเมื่อเช้า ถึงจิตใจจะทนไหวแต่ร่างกายที่พร้อมจะหลับอยู่ทุกเมื่อมันเริ่มประท้วงว่าผมควรจะนอนยาวๆสักที“ขออีกวันนะมาร์คเพื่อนรัก วันนี้คงไม่เยินหรอก ก
Ep. 29“วันนี้หมอมาร์คจะเซอร์ไพรซ์อะไรน้า” คำถามของมะปรางทำให้ฉันอดนึกถึงเหตุการณ์วันวาเลนไทน์เมื่อหกปีที่แล้วอย่างเสียไม่ได้ มันเป็นครั้งแรกที่เรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง คืนพิเศษฉันโดนสามีหนุ่มหลอกล่อว่าไปเอาของขวัญที่คอนโดของเขา จนถึงวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าของขวัญที่ว่าคืออะไรแถมหลังจากผ่านเรื่องอย่างว่าฉันก็เป็นไข้จนไม่ได้ไปเรียนถึงสองวันและเหตุการณ์นั้นทำให้มะปรางพูดแซวอยู่นาน..“อาจจะเซอร์ไพร้ซ์ด้วยการไม่ว่างก็ได้นะ หมอนะจ้ะเผื่อติดเคสด่วนไรงี้” ฉันพูดไปตามความจริงแต่ถามว่ามาร์คติดงานแล้วฉันจะต้องงอนหรือน้อยใจ ฉันก็ไม่ใช่สาวใสวัยรุ่นแล้วถ้าไม่ว่างวันนี้ก็ไปกินข้าวกันวันอื่นก็ได้เพราะอาชีพแพทย์เอาเวลาแน่นอนนักไม่ได้“แล้วนี่ถามจริงท้องจริงรึเปล่า ทำไมหน้าท้องแบนราบอย่างนั้น บอกมานะหนูน้อยซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?” มือเล็กๆของมะปรางลูบไปตามหน้าท้องที่แบนราบยิ่งกว่าตอนไม่ท้องเพราะช่วงแรกฉันแพ้ท้องมาก แทบจะกอดโถชักโครกนอน แต่มาร์คก็ช่วยหาของเปรี้ยวๆขนมปังกรอบชิ้นเล็กๆหรือลูกอมให้ฉันกินตลอดและเขาก็คือคนที่ช่วยให้ฉันผ่านช่วงทรมานนั้นมาได้ ถ้าฉันคลื่นไส้จนนอนไม่ได้เขาก็จะนั่งลูบหลังใช้ผ้าชุบน้ำเช็
Ep. 28“เอ๋ย สวัสดี” แก๊งคุณหมอเพื่อนสนิทของมาร์ค ซึ่งมีคุณหมอมิกกี้ คุณหมอปาล์มและคุณหมอเป้เดินเข้ามาในบ้านใหม่ที่เราเพิ่งเข้าอยู่ได้เพียงอาทิตย์กว่าๆ เพียงเพราะสามีหนุ่มเห็นว่าบ้านหลังเดิมไม่มีพื้นที่หน้าบ้านกว้างๆให้ลูกๆได้วิ่งเล่น ส่วนบ้านหลังเดิมที่ฉันซื้อดาวน์ไว้ มาร์คก็จัดการใช้เงินก้อนปิดงวดทั้งหมดและเตรียมปล่อยขาย“สวัสดีค่ะ” ฉันส่งยิ้มให้แขกผู้มาเยือนพลางเชื้อเชิญให้ทุกคนนั่งพักที่โซฟาห้องรับแขก“ดอกเหมย สวัสดีเพื่อนๆคุณพ่อสิลูก” หนูน้อยเงยขึ้นจากกิจกรรมวาดภาพระบายสี ลุกจากโต๊ะเขียนหนังสือตรงมายังกลุ่มคุณลุงหมอแล้วยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มจนตาหยีจนเห็นฟันทุกซี่“ดอกเหมยน่ารักน่าชังจังเลยลูก คุณลุงซื้อตุ๊กตามาฝากด้วย” คุณหมอมิกกี้ส่งกล่องของเล่นให้ดอกเหมย มือหนาลูบไปตามเส้นผมเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู“ขอบคุณค่ะ ของคุณลุงคนนี้กับคนนี้ไม่มีเหรอคะ?” เด็กน้อยถามพาซื่อไปตามประสาเด็กที่คิดว่าทุกคนที่มาเยี่ยมต้องมีของฝาก เรียกเสียงหัวเราะให้กับแก๊งคุณหมอ“เหมยไม่ถามแบบนั้นนะคะ ถ้าคุณลุงจะให้คงจะให้เอง” ฉันเอ็ดลูกสาวแกมสั่งสอนไปในตัว เหมยยังเด็กมากเพิ่งจะพูดรู้ความระบบความคิดบางอย่างอาจยังไ
Ep. 27Aey and Mark the first time (2)ฉันมองผู้ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่สับสนปนความอยากรู้อยากลอง“เอ๋ย เป็นของมาร์คได้ไหม?”“..............” ฉันกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอเมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ที่แอบทำใจไว้ก่อนแล้วแต่ไม่คิดว่าวันที่ต้องมีสัมพันธ์ลึกซึ้งจะมาถึงเร็วกว่าที่กำหนดไว้..“เอ๋ย รังเกียจมาร์คเหรอ?” ใบหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับหนุ่มตี๋งอง้ำคล้ายจะผิดหวังที่ฉันนิ่งเงียบ จนฉันรีบโบกมือปฏิเสธ“ไม่ใช่แบบนั้นนะมาร์ค คือว่าเอ๋ย..เอ๋ย..” คือฉันไม่ได้รังเกียจมาร์คเหมือนที่ชายหนุ่มเข้าใจ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะมีอะไรกับเขาต่างหาก“ถ้าไม่รังเกียจมาร์ค มาร์คทำต่อได้ไหม..” พอพูดจบเขาก็แตะริมฝีปากไล่ไปสันกรามเรื่อยลงมาจนถึงซอกคอทั้งสองข้าง ความรู้สึกประหลาดจู่โจมเข้ามาอีกครั้งใจนึกอยากจะปัดป้องแต่กลับไร้เรี่ยวแรงเหมือนคนเป็นอัมพาตชั่วคราว อากาศในห้องนอนเย็นเยียบแม้ไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ หากแต่อยู่ในช่วงกุมภาพันธ์สภาพอากาศยังคงเย็นสบายในช่วงกลางคืน ทว่าอุณหภูมิร่างกายกลับพุ่งสูงตามอารมณ์อย่างว่าที่เริ่มก่อตัวขึ้น ว่าที่คุณหมอค่อยๆรั้งชุดเดรสของฉันขึ้นมาเหนืออกและถอดมันออกจนเหลือแต่บราเซียสีหวานกับแพนตี
Ep. 26Aey and Mark the first time (1)วันวาเลนไทน์ หกปีที่แล้ว....@ คอนโดหมอมาร์ค“แม่ง..เหี้ย..โคตรเลว” ขณะที่เหล่านักศึกษาแพทย์ปีสามกำลังจับกลุ่มกันติวหนังสือ นักศึกษาแพทย์เป้ผุดลุกขึ้นมาจากที่นั่ง เรียกความสนใจให้กับเพื่อนๆที่กำลังใช้สมาธิจดจ่อกับหนังสือได้เป็นอย่างดี“มึงเป็นอะไรไอ้เป้ กูเห็นมึงแปลกๆตั้งแต่เข้ามาแล้ว” มิกกี้หนุ่มหล่อพ่อรวยมากลูกชายเจ้าของห้างดังเอ่ยถามเจือความเป็นห่วงที่จู่ๆเพื่อนสนิทก็ลุกขึ้นมาโวยวาย“ก็นาเดียแฟนกู..ไม่สิอดีต พาผู้ชายมานอนในห้องกู แม่ง..คาหนังคาเขา” เป้กำโทรศัพท์แน่นด้วยความโกรธ เขาแทบจะปามันทิ้งถ้าไม่ติดว่ากำลังผ่อนมันอยู่อ่ะนะ“เห้..คา..เลยเหรอวะ โหมึงถ่ายคลิปไว้มั้ย?” ปาล์มหนุ่มอารมณ์ดีของกลุ่มพูดขึ้นมา เขาตั้งใจทำให้อารมณ์โกรธของเป้ลดลงไม่ได้ตั้งใจกวนบาทาเพื่อนแต่อย่างใด..“ไอ้ปาล์มมึงกวนกูเหรอ? เจ็บใจว่ะ”“มึงเป็นผัวนาเดียก่อนไอ้นั่น เรียกร้องสิทธิ์เลยถ้ามึงยังเสียดายเค้า” มิกกี้แนะนำเพราะคงเห็นเพื่อนทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเลิก ทำยังกะละครทั้งรักทั้งแค้นอะไรอย่างนั้น..“ผัวอะไร กูไม่เคยฟีทกะเขา” พอเป้บอกความลับนี้ออกมา ทำเอาทุกคนทำหน้าประหลา
Ep. 25“ป๊าครับ นี่เอ๋ยกับดอกเหมย” หมอมาร์คแนะนำฉันกับผู้เป็นพ่อของตัวเองหรือมีศักดิ์เป็นพ่อสามีของฉันนั่นเอง เจ้าสัวธนาเป็นชายวัยค่อนกลางคนที่ยังดูแข็งแรง ใบหน้าของมาร์คละม้ายคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อแทบจะถอดแบบกันมาทั้งหมด ฉันยกมือไหว้พร้อมกับดอกเหมยที่เดินเข้าไปกราบที่ตักแบบน่ารักจนผู้เป็นปู่อดยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้“สวัสดีค่ะอากง”“อามาร์ค ลูกลื้อนี่มันน่ารักน่าชังจริงๆ ตาเหมือนลื้อแต่คิ้วจมูกปากเหมือนอาเอ๋ย” คุณปู่ลูบเส้นผมของหลานสาวเบาๆใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา“อาม่าซื้อขนมกับของเล่นมาฝากด้วยนะ” คุณลินจงให้พนักงานหอบถุงกระดาษเกือบๆสิบถุงมาวางตรงหน้าหลานสาวคนโปรด เด็กน้อยมองของตรงหน้าอย่างตาวาว ใบหน้าเล็กๆน่ารักยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่จะได้ของเล่นชิ้นโปรดตามที่ผู้เป็นย่ารับปากไว้“โอโห เยอะจังเลยค่ะอาม่า เหมยจะเล่นวันละตัว” ดอกเหมยหยิบตุ๊กตาบาร์บี้คอลเลคชั่นต่างๆออกมาจากกล่อง ดวงตาแป๋วๆทอประกายความสุขที่ได้ของที่ตัวเองอยากได้“อาม่าทอดไก่ร้อนๆ อาดอกเหมยหิวรึยังลูก”“หิวค่ะ คุณแม่กับน้องก็หิว” ลูกสาวตัวน้อยเดินเข้ามาพลางซบใบหน้าเล็กๆที่ท้องของฉัน ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพี่
Ep. 24Mark talksเสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือของเอ๋ยแผดเสียงดังลั่น ทว่าเจ้าของเครื่องที่ตั้งปลุกไว้ยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนามือเล็กๆนั้นกอดรัดตัวผมอย่างแนบแน่นราวกับกลัวว่าผมจะหายไปไหน ผมแอบอมยิ้มและกดริมฝีปากตัวเองที่แก้มขาวนวลเนียนทั้งสองข้างนั้นอย่างหลงใหล“อือ กี่โมงแล้วมาร์ค” ใบหน้าสวยหวานค่อยๆลืมตาขึ้นเพราะถูกผมก่อกวน ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเหตุการณ์ในอดีต ผมต้องใช้ชีวิตโดยไม่มีเอ๋ยอยู่หลายปีบางครั้งก็ฝันร้ายกลางดึก พอเราได้มาอยู่ด้วยกันผมกลัวว่าวันหนึ่งเรื่องราวของเราจะเป็นแค่ความฝันพอผมลืมตาขึ้นครั้งใดก็คว้าร่างบางมากอดมาหอมอยู่เกือบทั้งคืน เหมือนเป็นการย้ำเตือนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง“เจ็ดโมง ตั้งปลุกทำไมเหรอ?” ผมเอ่ยถามอย่างงุนงงเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ เอ๋ยไม่ได้ไปทำงานนี่นา ผมเองก็อยากนอนกอดเอ๋ยไปเรื่อยๆ ใช้เวลาช่วงเช้าอยู่ด้วยกันนานๆ“ว้าย สายแล้ว เอ๋ยมีค่ายที่โรงเรียน ” ภรรยาสาวแทบจะร้องกรี๊ดลั่นด้วยความตกใจ หญิงสาวสปริงตัวจากที่นอนวิ่งเข้าห้องน้ำใช้เวลาในนั้นเพียงไม่กี่นาที ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อยืดที่สกรีนด้านหลังเป็นชื่อค่ายกับกางเกงสแล็กสีดำเอ๋ยกำลังรวบผมขึ้นสูงและท
Ep. 23ตอนกลางวันของวันศุกร์ฉันนั่งเขี่ยข้าวมันไก่อย่างใจลอย..อาหารในจานไม่ได้พร่องไปเลยสักนิด..“เป็นไรอ่ะเอ๋ย..เห็นไม่เจริญอาหารมาหลายวันแล้ว..” มะปรางถือวิสาะตักข้าวในจานของฉันเข้าปาก..แก้มกลมๆเคี้ยวหยับๆอย่างเอร็ดอร่อย..ผิดกับฉันที่ช่วงนี้ไม่รู้สึกอยากอาหารเอาซะเลย..“ไม่รู้เหมือนกัน..” ฉันถอนหายใจยาวๆรู้สึกหน่วงๆในใจ..สาเหตุอาจเป็นเพราะสามีหนุ่มเข้าเวรติดกันสองวันหลังจากนั้นเขาก็ไปวันรวมญาติที่กรุงเทพฯ กับคุณลินจง..เกือบห้าวันแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน..ซึ่งตั้งแต่แต่งงานเราไม่เคยห่างกันนานขนาดนี้..ขนาดวันที่เข้าเวรดึกเขาจะแวะมากินข้าวเย็นกับฉันและลูกสาวตัวน้อยก่อนเสมอ..พอไม่เจอกันหลายวันฉันก็เลยรู้สึกคิดถึงหมอมาร์คอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน..ครืด..ครืด..เสียงเตือนเสียงเรียกเข้าดังขึ้นแบบรัวๆ..Mark is calling….ฉันหยิบมือถือขึ้นมากดรับสายแบบวิดิโอคอลและเดินออกไปที่ระเบียงห้องเพราะกลัวรบกวนครูท่านอื่นที่กำลังพักผ่อนทานข้าวตรวจงานนักเรียนในช่วงพักเที่ยง..[ เอ๋ย..กินข้าวรึยังครับ ] ใบหน้าขาวจัดยิ้มกว้าง หมอหนุ่มสวมเสื้อยืดสีแดง ด้านหลังมีญาติๆสวมชุดสีเดียวกันกำลังทานอาหารคุยกันเสียงดัง..ช
Ep. 22“เอ๋ย..ยัยเตยบอกว่าตอนไปตรวจสุขภาพประจำปี เห็นพยาบาลสาวสวยวัยกระเตาะจบใหม่ ซื้อขนมมาฝากหมอมาร์ค..แถมยังคุยกันแบบสนิทสนมด้วยล่ะ..” ครูมะปรางเพื่อนสาวคนสนิทจีบปากจีบคอพูดในขณะที่เรากำลังทานอาหารกลางวันอยู่ห้องพักครู..วินาทีนั้นบอกตามตรงว่ารู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจ..แต่ด้วยความที่อายุมากขึ้นและฉันบอกตัวเองอยู่เสมอว่าอย่าเอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผล..นั่นเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าเรายังไม่เห็นด้วยตาตัวเอง..ที่สำคัญเรื่องราวในอดีตคอยย้ำเตือนสติฉันอยู่ตลอดเวลาว่า..ที่ฉันเสียคนรักไปเกือบสี่ปีเพราะความใจร้อนด่วนตัดสินใจของตัวเองโดยไม่ฟังเหตุผลของคนรัก..เพราะฉะนั้นคราวนี้ฉันจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรก็ตามมาทำให้ชีวิตคู่ของฉันพังเด็ดขาด..“เอ๋ย..เป็นอะไรอ่ะ..เงียบไปนานเลย..หึงเหรอ..” เพื่อนรักเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันนิ่งเงียบไปนาน..แววตาของเจ้าหล่อนมองฉันเหมือนจะแซวอยู่ในที..“มาร์คก็แบบนี้แหละ..เค้าเป็นคนอัธยาศัยดี..ใครจะไปตีหน้ายักษ์ไม่รับของคนอื่นกันล่ะ..” ถึงจะบอกว่าไม่คิดอะไรมันก็อดคิดไม่ได้..เพราะฉันก็ไม่ได้เป็นสาวน้อยแรกรุ่น..อายุก็เยอะขึ้นถึงจะไม่ถึงสามสิบ..แต่ก็ดูเป็นหญิงสาวเต็มตัว..เผื่อมาร์คอาจจ