All Chapters of โซ่รักภรรยาชิงชัง: Chapter 51 - Chapter 60

ชนิดาภาน้ำตาไหลรินแทบไม่หยุดด้วยความเสียใจ ที่ผ่านมาเธอคงจะตามืดบอดถึงได้ตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าตั้งแต่เล็กจนโต แม้แต่ตอนนี้หัวใจของเธอก็แทบแหลกสลาย เพราะยังคงรักผู้ชายเลว ๆ ตรงหน้าอย่างไม่เสื่อมคลาย ในขณะที่นิคได้แต่บอกกับตัวเองว่าดีแล้ว ที่เขาไม่แสดงตัวออกไปว่าเป็นลูกชายแท้ ๆ ของนายหัวราเชนทร์และหลานชายแท้ ๆ ของคุณกรกนก เพราะที่นี่ก็ไม่ได้ทำให้เขามีความสุขอะไรเลย มีแต่ความทุกข์กายและทุกข์ใจซะมากกว่า“ลาก่อนฮะพ่อ คุณย่า ลาก่อนฮะคุณปู่เจสัน”นิคได้แต่กล่าวลาในใจด้วยสีหน้าซึมเศร้า เมื่อมารดาจูงมือของเขาเดินผ่านทั้งสอง ออกไปที่ประตูอย่างไม่เหลียวหลัง กับเป็นนายหัวราเชนทร์ที่ต้องเหลียวหลังกับไปมองสองแม่ลูกเดินจากไปจนลับสายตาด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาดราวกับว่าสิ่งสำคัญในชีวิตของเขา กำลังหลุดลอยไปอย่างไม่มีวันหวนคืน หัวใจดวงแกร่ง รู้สึกถูกบีบจนแน่นหน้าอก เขาบรรยายไม่ถูกว่าอาการแบบนี้มันคืออะไรกันแน่ ใจอยากเรียกรั้งเอาไว้แต่ปากกับหนักอื้อจนง้างไม่ขึ้น“ไปกันแล้วก็ดี ต่อไปครอบครัวของเราจะได้มีความสุขสักที ว่าแต่ลูกเมื่อไหร่จะตกลงปลงใจแต่งานกับหนูณิชาเสียที รายนั้นน่ะเขายินดีจะแต่งงานกับลู

"ยัยนั่นน่ะเหรอคะ เมื่อก่อนสมัยแม่นั่นเพิ่งไปอยู่อเมริกาใหม่ ๆ ไปเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร เธอทั้งอ่อยทั้งยั่ว จนแฟนของแอนนี่หลงใหลน่ะค่ะ อาชีพพนักงานเสิร์ฟเงินเดือนน้อยไม่พอกินมั้งคะ เพราะสตีฟเขาเป็นทายาทมหาเศรษฐี สตีฟแอบตามจีบแม่นั่นตั้งหลายเดือน แต่มันก็ช่างเล่นตัวมากเหลือเกินนะคะ สตีฟ กับแอนนี่เราทะเลาะกันบ่อยครั้ง เพราะยัยนั่น จนผ่านไปหลายเดือนท้องของยัยนั่นก็ใหญ่โตโชว์ประจานความสำส่อนของมันออกมาให้สตีฟเห็น วันหนึ่งมันถึงกับเป็นลมในอ้อมแขนของสตีฟ เมื่อสตีฟไปหามันที่ร้านอาหาร สตีฟเป็นคนพามันไปหาหมอด้วยตัวเองถึงได้รู้ว่ามันท้องได้ตั้งหกเดือนแล้ว แสดงว่ามันสำส่อนจนท้องกับผู้ชายตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วล่ะค่ะ เพราะตั้งแต่ตอนแรกที่แอนนี่กับสตีฟ ได้รู้จักและพบเจอกับชนิดาภาเป็นครั้งแรก เมื่อเธอนำอาหารมาเสิร์ฟให้และสตีฟก็มองเธออย่างหลงใหลแอนนี่แอบสอบถามพนักงานในร้านแล้ว ก็ได้รู้ว่าเธอเพิ่งมาจากเมืองไทยและมาทำงานที่ร้านอาหารแห่งนี้ได้เพียงแค่อาทิตย์เดียว ขนาดที่ว่าสตีฟรู้ว่ามันตั้งท้องไม่มีพ่อ ก็ยังคงตัดใจไม่ได้ ยังไปเที่ยวหาซื้อของไปฝากมันบ่อย ๆ แม้แต่วันที่คลอดสตีฟยังรับหน้าที่ไปส่งมัน

สีหน้าเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยริ้วรอยของคุณเจสันทมึงทึงเกรี้ยวกราดชี้นิ้วสั่นเทามาทางราเชนทร์เต็มไปด้วยความโกรธไม่พอใจ หากเขายังแข็งแรงคงได้วางมวยกับลูกชายสักยก"ใจเย็น ๆ ค่ะคุณพี่ ใจเย็น ๆ นะคะ เดี๋ยวความดันก็ขึ้นหรอกค่ะ แกรีบไปโรงบาลเถอะ แม่ก็อยากจะรู้ความจริงเหมือนกันและอย่าลืมส่งข่าวมาให้พ่อกับแม่ด้วยล่ะ ถ้าเด็กนั่นเป็นหลานของแม่จริง ๆ แม่เองก็ยังไม่รู้ ว่าจะขอโทษกับหลานยังไงดี ทำเขาไว้ซะเยอะ ไม่รู้หลานจะให้อภัยหรือเปล่า"คุณกรกนกรีบไล่ราเชนทร์ให้ออกไปจากจุดนี้ เพราะกลัวสุขภาพของสามีจะกำเริบ หน้าที่เคยสวยงามในวัยสาวสำนึกผิดหน้าหงอย ซึมเศร้าเมื่อเอ่ยประโยคในตอนท้าย"งั้นผมไปนะครับ แล้วผมจะรีบโทรมารายงาน ถ้าผลออกมาแล้ว" สาย ๆ ของวัน เสียงโทรศัพท์รอสาย ของคุณกรกนกก็ดังขึ้น ทันทีที่เห็นชื่อผู้โทรเข้าเป็นลูกชายของตนเอง ทั้งคู่ถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจและลุ้นแทบตายขอให้ลูกชายของตัวเองไม่ได้เป็นหมันและเด็กคนนั้นเป็นหลานชายแท้ ๆ พวกเขาทั้งสอง ยินดีที่จะไปทำบุญเก้าวัดเก้าวาเป็นการตอบแทน"ฮัลโหล ว่าไงราเชนทร์ ลูกเป็นหมันหรือเปล่า""แม่ครับ ผมไม่ได้เป็นหมัน ผมหายแล้วครับแม่ ผมหายแล้ว" น้ำเสียงต

"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณ…""ผมสตีฟเองครับ คุณแอม น่าน้อยใจจังเลยนะครับที่คุณจำผมไม่ได้ ไม่เหมือนผมที่ยังคงจดจำคุณได้ฝังใจ""คุณสตีฟ คุณนั่นเอง ถึงว่าล่ะคะ ฉันรู้สึกคุ้น ๆ เสียงอยู่ค่ะ แต่กับนึกไม่ออกสักที" เธอกล่าวอย่างเขิน ๆ"มาทำงานกับผมไหมครับคุณแอม""ทำไมคุณถึงรู้ว่าฉันกำลังหางานทำอยู่คะ"" พอดี เมื่อหลายวันก่อน ผมไปหาเพื่อนที่บริษัท แล้วบังเอิญเห็นคุณกำลังต่อคิวสมัครหางานทำน่ะครับ ผมก็เลยอยากจะให้คุณมาทำงานที่บริษัทของผม หรือว่าคุณรังเกียจที่จะทำงานกับผม อย่าปฎิเสธเลยนะครับ""ไม่ ไม่เลยค่ะ แอมกลับรู้สึกยินดีด้วยซ้ำ" น้ำเสียงตื่นเต้นยินดีดีใจของหญิงสาว ที่ดังมาในสาย ทำให้ชายหนุ่มสัมผัสได้"ผมดีใจนะครับ ที่คุณตกลงจะทำงานกับผม บริษัทของผมอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยที่คุณแอมเคยเรียนอยู่ เดี๋ยวผมจะส่ง แผนที่ไปให้นะครับ""ค่ะ งั้นเดี๋ยวอีกสัก 1 ชั่วโมง แอมจะไปหาคุณที่บริษัทนะคะ" หญิงสาวกล่าวอย่างไว้เนื้อเชื่อใจชายหนุ่ม เพราะบุญคุณที่ชายหนุ่มช่วยเหลือเธอนับครั้งไม่ถ้วน เมื่อตอนที่เธอกำลังตั้งครรภ์ยังคงจำฝังใจ ถึงแม้ชายหนุ่มจะมีวัตถุประสงค์ตามจีบเธอ แต่สุดท้าย เมื่อเธอไม่ตกลง เธอและเขาก็ตกลงที

เสียงปลดล็อคประตูห้อง ทำให้หนุ่มน้อยรีบลุกขึ้นจ้องมองเขม็งไปที่ประตูด้วยความดีใจ เมื่อรู้ว่ามารดากลับมาถึงอย่างปลอดภัย"มามี๊กลับมาแล้ว""เป็นไงบ้าง คิดถึงหม่ามี้หรือเปล่า""คิดถึงสิฮะ ว่าแต่นั่นใครเหรอฮะ"หนุ่มน้อยเอียงหน้าเล็กน้อยเหลือบไปมองชายหนุ่มด้านหลังมารดาด้วยความสงสัย แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่แสดงความเป็นมิตร ไม่เหมือนนายหัวราเชนทร์ผู้เป็นบิดาที่เต็มไปด้วยความดุดันเย็นชาปากร้าย"ว่าไงหนุ่มน้อย ฉันชื่อสตีฟนะ เธอชื่อนิคใช่ไหม""สวัสดีฮะ คุณลุงสตีฟ""นิคนี่คุณลุงสตีฟ คนที่เคยมีบุญคุณกับเรา เขายังเป็นคนพาแม่ไปส่งโรงพยาบาลเพื่อคลอดลูกเชียวนะ"ชนิดาภาบอกลูกชายพร้อมเดินไปในห้องครัวเล็กรินน้ำมารับแขก"จริงเหรอฮะ ว้าว งั้นขอบคุณนะฮะคุณลุง ว่าแต่คุณลุงไปอยู่ที่ไหนมาเหรอฮะ ผมกับมามี้เราก็อยู่อเมริกามาตั้งนาน แต่ไม่เคยเห็นคุณลุงเลยสักครั้ง""พอดีลุงยุ่ง ๆ กับงานที่บริษัท ก็เลยไม่ได้ติดต่อหาแม่ของหนูมาตั้งนานแล้ว เมื่อหลายวันก่อน ลุงไปที่บริษัทของเพื่อน เห็นแม่ของหนูไปสมัครงาน ลุงก็เลยพึ่งนึกได้ว่าในมือถือยังมีเบอร์ของแม่เธออยู่ และโชคดีที่แม่ของเธอยังไม่เปลี่ยนเบอร์ ลุงก็เลยโทรไปหาชักชวนให้ม